Ik was zo ontzettend benieuwd naar dit boek, en ik was erg enthousiast toen ik het mocht lezen voor Uitgeverij Mozaïek! Ik werd nog enthousiaster toen ik de Britse auteur ook nog mocht interviewen toen zij twee dagen in Nederland was. Stay tuned, want het interview komt dit weekend online. Het boek zelf is vanaf 28 mei te koop. Voor nu: was mijn nieuwsgierigheid naar dit boek terecht?

De flaptekst

Als ze alles hebben verloren wat hun lief is, vlucht bijenhouder Nuri samen met zijn vrouw Afra weg uit Aleppo. Op hun reis door een gebroken wereld worden ze niet alleen geconfronteerd met de schokkende realiteit van het vluchtelingenbestaan, maar ook met een onuitsprekelijk verdriet: het verlies van hun zoon Sami. Het enige wat hen op de been houdt, is de wetenschap dat Nuri’s neef en zakenpartner Mustafa op hen wacht in Groot-Brittannië, waar hij opnieuw is begonnen met het houden van bijen. Want: “Waar bijen zijn, zijn bloemen, en waar bloemen zijn, is nieuw leven en hoop.’

Mijn eerste indruk

Vanaf het begin van het boek leef je direct mee met de hoofdkarakters, Nuri en Afra. Het is duidelijk dat de schrijfster veel gesprekken heeft gehad met vluchtelingen, want de beschrijvingen voelen levensecht. Dit boek geeft vrijwel vanaf de eerste bladzijden een gezicht aan de onpersoonlijke stroom aan mensen die we op tv zien. Dat komt binnen. Ik wil verder lezen!

Het verhaal

Het boek bestaat uit hoofdstukken en een soort sub-hoofdstukken, waarin je heen en weer gaat in de tijd. De locatie van het verhaal wisselt tussen Engeland, Syrië en de reis om Engeland te bereiken.

Door het verhaal heen kom je er steeds meer achter hoe gebroken Nuri en Afra eigenlijk zijn. Door het verlies van hun zoon Sami, door de oorlog thuis en wat ze allemaal moeten meemaken als vluchteling. Afra is blind geworden door een bominslag in de tuin, waar hun zoon aan overleed. Aan het einde van het boek ontdekken we meer over haar blindheid, maar dat moeten jullie zelf lezen en spoil ik niet. Ook Nuri’s gesteldheid wordt steeds meer ontrafeld door het boek heen.

Het verhaal krijgt extra kracht doordat ook de situatie voordat de oorlog in alle hevigheid uitbrak wordt beschreven. Nuri is een gepassioneerd bijenhouder. Maar eigenlijk werd van hem verwacht dat hij zijn vader’s winkel overnam. Hij koos toch voor wat hij het liefste deed, totdat de oorlog uitbrak. Deze beschrijvingen zorgen ervoor dat je extra beseft dat ze eerst mens zijn, en daarna pas vluchteling. Het is niet wie ze zijn, maar wat ze moeten doen om in veiligheid te komen. Het is absoluut niet gemakkelijk om alles achter te laten.

De reis die ze maken is gevaarlijk en moeilijk. Eerst naar Turkije, dan met een onveilig bootje naar Griekenland. De omstandigheden zijn slecht. Zowel Nuri als Afra worden op verschillende manieren aangevallen. Op een of andere manier vinden ze toch een (oer) kracht om door te gaan. Ze willen hun doel bereiken. Ze willen naar Engeland, waar Mustafa is (de neef van Nuri die hem heeft geïntroduceerd in het bijenhouder vak). Dit land wordt gezien als het meest veilige land. Maar om er te komen kost veel. Het kost veel fysiek, mentaal en in geld.

Wat ik ervan vond

De bijenhouder van Aleppo is een heftig maar belangrijk boek. We weten allemaal van de oorlog in Syrië en de grote aantallen vluchtelingen, maar het is voor velen toch meer een ver-van-hun-bed-show. Dit boek is fictie, maar geïnspireerd door echte verhalen. Doordat het boek zo toegankelijk geschreven is, ondanks de heftige gebeurtenissen, is het geschikt voor het grote publiek. Terwijl je dit boek leest sta je even in de schoenen van mensen die op dit moment verschrikkelijke dingen meemaken of net hebben meegemaakt. Het thema is dus actueel en zeer relevant.

Conclusie van De bijenhouder van Aleppo

Persoonlijk vind ik het een must-read voor iedereen. Voor de mensen die niet zo bewust zijn van de omstandigheden en weinig empathie hebben voor vluchtelingen hoop ik dat dat verandert met het lezen van dit boek.

Het boek is goed geschreven met een vlotte pen en het verhaal is diep met veel lagen. Daarnaast is het thema actueel en relevant. Ik vond dit een bijzonder (goed) boek! Mijn nieuwsgierigheid was dus terecht.

Beoordeling

Nee heb je is het nieuwste boek van Charlotte de Monchy. Ik ben enorm fan van de boeken van Charlotte de Monchy. Waarom? Ik wordt altijd enorm vrolijk en vergeet de wereld om me heen tijdens het lezen haar boeken. Je kunt begrijpen dat ik dan ook helemaal in mijn nopjes was toen ik dit boek van mijn lieve vriendin Laura cadeau kreeg. Een paar dagen later ben ik er direct in begonnen. Lees in deze recensie of dit boek mij weer net zo blij maakt.

De flaptekst

“Als Bobbie bij de bedrijfscoach zit en er alleen maar testbeeld op haar netvlies verschijnt, beseft ze dat ze misschien toch wel een beetje overwerkt is. Gelukkig heeft haar baas een klusje voor haar op Bali, het eiland waar haar zus Lauren woont, met wie ze al negen jaar gebrouilleerd is. Ze hoeft alleen de uitkoop van een surfschool te regelen, zodat het bedrijf daar een luxe resort kan bouwen. Daarna heeft ze tijd zat om de ruzie met Lauren bij te leggen en zichzelf op te laden op een wit bountystrand. Op Bali pakt het allemaal heel anders uit dan verwacht. De eigenaar van de surfschool, ene Samuel, zegt doodleuk niets voor de verkoop te voelen. En haar zus staat ook niet echt te springen als Bobbie onverwachts met een enorme koffer op de veranda van haar restaurant staat. Bobbie is er toch van overtuigd dat ze beiden zal kunnen ompraten en ze boekt om te beginnen een paar surflessen bij Samuel. Maar de relaxte levenshouding, het heerlijke klimaat en de charmes van haar surfleraar missen hun uitwerking niet. Is het misschien zijzelf die het roer radicaal moet omgooien?”

Mijn eerste indruk van Nee heb je

Aahhh, zo heerlijk! Ik ben vanaf de eerste bladzijde al verliefd op het boek. Een mega fijn hoofdpersoon waarin ik mijzelf kan herkennen, een vlotte schrijfstijl en een verhaal dat zich afspeelt op het prachtige Bali. Waar ik in 2009 ben geweest. Het roept mooie herinneringen op. Wat wil ik nog meer. Ik kon echt niet stoppen met lezen.

Waar het boek over gaat

In Nee heb je volgen we de twee zussen Lauren en Bobbie. Jaren terug kregen zij ruzie op de begrafenis van hun buurmeisje. Daarna hebben ze elkaar negen jaar niet meer gesproken. Bobbie, een echte workaholic, is overwerkt en moet verplicht drie maanden vrij nemen van de bedrijfsarts. Daar zit ze echt absoluut niet op te wachten. Workaholic als ze is, heeft ze geen idee wat ze in die tijd moet doen. Ze besluit uiteindelijk naar haar zus op Bali te gaan.

Lauren daarentegen is in die negen jaar naar Bali verhuisd voor de liefde. Haar relatie is inmiddels stuk gelopen, maar ze woont samen met haar zoontje, is gelukkig, en runt een restaurant dat goed loopt. Door haar mislukte relatie is Lauren bang dat ze nooit meer een man gaat vinden. Als haar zus Bobbie opeens voor de deur staat, heeft ze geen idee wat ze er mee moet. Wat nu?

Wat ik ervan vond

Weer weet Charlotte De Monchy mij gelukkig te maken met haar boek. Van begin tot einde is het gewoon ultiem genieten van haar personages, de sfeer in haar boek en de humor die ze erin verwerkt heeft. Hoe doet ze dat toch? Met nog geen een van haar boeken heeft Charlotte De Monchy mij teleurgesteld. Als ik haar boeken koop, weet ik gewoon dat ik gegarandeerd geniet van het hele boek en soms zelfs hardop zit te lachen!

Conclusie van Nee heb je

Nee heb je zorgt voor ontspannen, heerlijke uren leesplezier. Na een donkere winter, verlangen we allemaal naar meer zon, zee en strand. Het was een goede zet van de Monchy om een zonnige bestemming te kiezen voor haar roman. Vanaf de kun je genieten van een flinke portie zon en waan je jezelf op dit prachtige Indonesisch eiland. In je verbeelding rijd je net zoals Bobbie met je scooter door de straten van Bali, ga je surfen met een knappe surfleraar op de azuurblauwe zee en droom je weg op de sneeuwwitte zandstranden onder een rieten strandparasol. Wat heeft een mens nog meer nodig?

Ik kijk al uit naar de volgende roman van Charlotte de Monchy.

Beoordeling: