Kathy’s dochter is het eerste boek dat ik van Tim Krabbé lees. Het boek stond oprecht al vijftien jaar ongelezen in mijn kast. Dus het werd een keer tijd. ? Waarom? Er is zoveel leuks om te lezen, en na drie verhuizingen lag dit boek ergens onderin een doos in de berging. Goed, wie bewaart die heeft wat, blijkt maar weer! Lees in deze recensie wat ik van Tim Krabbé’s werk vind.
De flaptekst
“Toen Tim Krabbé eind 1999 een mailtje kreeg waarin hem werd gevraagd of hij zich een meisje kon herinneren dat hij 37 jaar eerder had gekend, wist hij niet dat daarmee iets was begonnen waarbij de liefde werkelijk de tijd zou overwinnen. In de prachtige roman Kathy’s Dochter heeft Tim Krabbé zijn eigen thema: een hereniging in de dood.”
Mijn eerste indruk Kathy’s dochter
Waarom zou je de ex van je moeder van 10.000 jaar terug een dag nadat ze is overleden al mailen? En hoe beland je in vredesnaam binnen een week met hem in bed? Loopt er dan niks lekkerders rond of heb je issues? Of beide? Echt opwindend is het ook niet geschreven. Nee, dit kan spannender en logischer. Maar we geven niet op…
Waar het boek over gaat
Krabbé is 56 jaar als hij een mail ontvangt van Laura, die meldt dat ze de dochter is van de net overleden jeugdvriendin van Krabbé. Wel net degene die hem meeste indruk op hem heeft gemaakt, dus hij gaat in op Laura’s verzoek om meer informatie over haar moeder toen ze jong was te geven. Ze ontmoeten elkaar en de vonk slaat over: Krabbé is verliefd, en ja hoor, hij weet Laura te verleiden (of is het andersom?).
Hij vertelt Laura over de korte maar hevige relatie die hij met Kathy heeft gehad, en hoe het hem nog steeds een beetje dwars zit dat hij eigenlijk niet weet waarom hij haar heeft laten gaan. Laura van haar kant vertelt over het leven van haar moeder in de jaren die volgden.
Wat ik ervan vond
Krabbé doet mee met de moderne tijd: hij laat de computer een grote rol in hun relatie spelen, en de seks ontbreekt absoluut niet. Klinkt dit allemaal wat vlak? Dat klopt, voor mij was het ook niet meer dan dat. Ik miste diepgang, het verhaal gaat van de ene ongeremde wip naar de andere, met hier en daar wat mailtjes tussendoor. Zo vlot als dat de seksscènes zijn zo vlot is ook de schrijfstijl. En dat is dan ook het enige positieve aan dit boek, je hebt hem binnen een poep en een scheet uit… Gelukkig maar.
Conclusie van Kathy’s dochter
Ik vond het uitgangspunt van de liefde herbeleven door een dochter van de geliefde wel mooi gevonden, maar desalniettemin heeft de roman als geheel geen indruk op me achtergelaten. Het wordt nooit echt intrigerend door het vlakke verhaal.
Beoordeling:
