Recensie: P.S. I Love You van Cecilia Ahern

Recensie: P.S. I Love You van Cecilia Ahern

Wie kent de film P.S. I Love You niet? Nou…ik dus! Het is er gewoon echt nog nooit van gekomen! Het schaamrood staat mij dan ook stiekem op de kaken als iemand ernaar vraagt. Omdat ik er heilig van overtuigd ben dat je altijd eerst het boek moet lezen voor je de film kan kijken, ben ik afgelopen maand maar eens aan het boek begonnen! Dit moest ik natuurlijk aan de wereld verkondigen via Instagram en al snel kreeg ik reacties als: “pak de tissues er maar bij!”. Aangezien ik het grootste sentimentele wezen op aarde ben, maakte ik mij direct zorgen. Lees in deze recensie hoe dit avontuur afliep.

“P.S. I Love You” is het succesvolle debuut van de jonge Ierse schrijfster Cecilia Ahern (1981). Holly en Gerry zijn een jong getrouwd stel. Ze maken vaak grapjes over het feit dat Holly niet zonder Gerry zou kunnen leven. Het idee van ‘De Lijst’ was dan ook als grap bedoeld: als Gerry iets zou overkomen, zou hij een lijst voor Holly achterlaten met dingen die ze moet doen. Wanneer het noodlot toeslaat en Gerry overlijdt, besluit Holly een mysterieus pakje op te halen bij haar ouders. Gerry blijkt zonder dat ze het wist de Lijst te hebben opgesteld. Het geeft Holly de kracht om verder te gaan en erachter te komen dat liefde nooit verdwijnt maar altijd in je hart blijft bestaan.

Eerste indruk

Oké, laat ik beginnen bij het begin! Vinden jullie de kaft niet schitterend?! Ik was direct verkocht en na alle reacties op Instagram en van vrienden om mij heen hoopte ik dan ook dat het verhaal net zo mooi zou zijn als de kaft. Gelukkig was dit het geval en ik heb het verhaal met een lach en een traan gelezen. Toch maakte het niet zoveel emoties los als ik van te voren had verwacht, maar genoten heb ik zeker!

Het verhaal

Nog geen dertig, lekker met je vrienden en de man van je leven aan het genieten, van feest naar feest en van baan naar baan, alles gaat voorspoedig, je staat midden in het leven en hebt nog veel dromen over een toekomst samen, en dan … verlies je de man van je leven. Het overkomt Holly, de hoofdpersoon in het boek. Ze houdt zielsveel van haar man Gerry en gaat dan ook moeilijk om met het verlies, sterker nog ze stort in en vindt haar leven niets meer waard. Ze eet niet, slaapt niet, neemt geen contact op met vrienden en familie en gaat helemaal op in haar eigen verdriet. Gelukkig heeft Gerry hier rekening mee gehouden en heeft in de laatste maanden voor zijn overlijden brieven geschreven aan Holly en deze naar haar moeder verstuurd. In de brieven geeft hij Holly elke maand opdracht die ze moet uitvoeren. Nadat Holly eindelijk haar huisje uitkomt en bij haar ouders langs gaat, neemt ze het pakket vol brieven in ontvangst en leest de eerste brief. De eerste opdracht is het vieren van dertigste verjaardag. Holly heeft totaal geen zin om dit te vieren maar Gerry heeft haar de opdracht gegeven dat juist wel te doen. Een flink feest in combinatie met vriendinnen en héél veel alcohol. Het wordt een geweldige en gedenkwaardige avond, ook al kan Holly zich er zelf niet heel veel van herinneren. Vanaf dat moment begint Holly haar nieuwe leven zonder Gerry weer vorm te krijgen. Mede door de opdrachten in de brieven die ze in de volgende maanden ontvangt gaat dit steeds beter. Een van de opdrachten is een karaoke-optreden voltooien in een lokale bar, Holly is daar oprecht niet blij mee. Door een eerdere ervaring waarbij een karaoke-optreden helemaal mis ging is ze zo angstig dat ze er van overtuigd is dat het op een volledige ramp uitloopt. Toch vindt ze de kracht om in het bijzijn van haar familie en vrienden op te treden. Sterker nog ze houdt er een ontmoeting met een nieuw persoon aan over! Het is Daniel de eigenaar van de bar. Gedurende het verhaal groeien Daniel en Holly dichter naar elkaar toe. Maar is Holly wel toe aan een nieuwe man in haar leven en zullen Daniel en Holly wel goed bij elkaar passen? De tijd zal het leren!

Wat ik van het boek vond

Ik had hoge verwachtingen van het boek en zoals ik eerder aangaf is het een mooi verhaal waarvan ik genoten heb. Toch was het niet zo sterk als ik had verwacht, misschien was ik meer tevreden geweest als ik inderdaad een doos tissues nodig zou hebben? Ik denk dat de kern van dit probleem komt door het feit dat ik mijzelf totaal niet in Holly kon herkennen. Holly haar leven staat geheel in het teken van Gerry, eigenlijk was dit al het geval voor zijn overlijden. Ook laat ze zich enorm in haar eigen verdriet meenemen en toont tot zeker een kwart van het boek totaal geen kracht om daar bovenop te komen. Best een beetje irritant dus. Wel kon ik de humor in het verhaal zeer waarderen, dit maakte het boek voor mij tot een groot plezier om te lezen. Gelukkig wordt Holly later in het verhaal ook nog eens onafhankelijker en sterker waardoor het verhaal steeds leuker wordt. Daniel zijn rol vind ik verfrissend, zijn personage brengt hoop en geluk in het verhaal en hij heeft mij geregeld aan het lachen gekregen.

Conclusie van P.S. I love you

Al met al vond ik P.S. I Love You een leuk boek. Het is interessant om een boek te lezen waarbij iemand heel anders met verlies omgaat dan dat je zelf denkt te doen. Wel had Holly wat mij betreft al wat eerder in het boek de kracht om verder te leven mogen terugvinden. Door de prettige schrijfstijl van Ahern, de humor en het meeslepende verhaal is het boek een aanrader voor de vrouwelijke lezer.

P.s. Book Barista Roos is het niet helemaal met deze recensie eens en is mega enthousiast over dit boek! Een doos tissues was bij haar dan ook geen overbodige luxe. Zo zie je maar hoe smaken verschillen!

Beoordeling: