Recensie: Circe van Madeleine Miller
Deze prachtige hardcover variant van Circe kreeg ik voor mijn verjaardag en wat was ik daar blij mee! Het duurde even voordat ik hem daadwerkelijk las, maar hij is door meerdere personen eerst gelezen. Zij vonden hem heel goed, dus ik was benieuwd of ik dat ook vond! Lees het hieronder.
Flaptekst
In het huis van Helios, god van de zon en de machtigste onder de Titanen, wordt een dochter geboren. Circe is een vreemd kind, en zonder de goddelijke uitstraling van haar vader wordt ze uitgestoten door haar familie. Geïsoleerd wendt ze zich tot de gewone stervelingen voor gezelschap, waarbij ze een kracht ontdekt die verboden is voor de goden: hekserij. Wanneer de liefde haar ertoe brengt een vervloeking uit te spreken, stuurt Zeus Circe naar een verlaten eiland, waar ze haar vaardigheden verder ontwikkelt.
De wereld is echter een gevaarlijke plaats voor een vrouw alleen, en met haar onafhankelijkheid roept Circe de toorn van zowel mannen als goden over zich af. Om te beschermen wat haar het meest dierbaar is, moet Circe al haar krachten aanwenden.
Mijn eerste indruk van Circe
Ik ben altijd dol op mythen geweest dus ik had direct plezier met lezen. Omdat er zoveel goden en titanen zijn in de Griekse mythologie vind je altijd wel weer nieuwe uitgelichte verhalen. Circe zelf mag alleen van mij wel wat krachtiger, maar goed over krachtige vrouwelijke goden zijn andere verhalen geschreven. Ik ben benieuwd naar de rest van het verhaal!
Het verhaal
Circe is de dochter van titaan Helios (de zon) en nimf Perseis. Ze groeit op met de Titanen die allen zeer gemeen zijn, ook tegen haar. Wanneer Prometheus, degene die kunst wilde geven aan de mens, veroordeeld wordt, praat ze stiekem met hem. Het heeft een grote invloed op haar.
Nadat duidelijk wordt dat Circe iets bezit wat goden niet mogen, wordt Circe verbannen naar het onbewoonde eiland Aiaia. Daar ontwikkelt ze haar vaardigheden en leert ze zelfstandig te worden. De God Apollo komt wel eens langs, maar ze houden mentale afstand van elkaar. Door de eeuwen heen heeft ze ook verschillende gasten, vooral dames die daarheen verbannen zijn als straf of mannen met schipbreuk. Alles verandert als Odysseus haar eiland bereikt…
Wat ik ervan vond
Jaaaa, leuk! Ik wilde wel wat meer positiviteit in het verhaal, maar je kunt een mythe ook niet mooier maken dan hoe het oorspronkelijk was geschreven natuurlijk. Ik heb wel erg genoten van het lezen en waande me echt even in die mythologische wereld. Het was ook niet verkeerd om me even in Griekenland te voelen tijdens deze pandemie. 😉
Conclusie van Circe
Een vlotte en moderne mythologische hervertelling die zeker het lezen waard is. Het boek is toegankelijk genoeg voor als je niet perse al van mythologie houdt. Haar andere boek Een lied voor Achilles gaat ook zeker op mijn to-read lijstje.
Leave a Comment