Recensie: Dood van een danseres van Agatha Christie

Dood van een danseres viel mij een paar weken geleden op in de bibliotheek. Mijn vriend had mij eerder al verteld dat de verhalen van Agatha Christie erg goed zijn en het een geweldige schrijfster is. Het leek mij altijd een beetje ouderwets, maar nu het boek zo voor mijn neus stond, gaf ik het de voordeel van de twijfel. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Op een ochtend wordt in de bibliotheek van een keurige familie het lijk gevonden van een meisje. Ze is gewurgd. Geen wonder dat het hele dorp in opschudding is. De politie komt al snel met een verdachte aan, maar Miss Marple vermoedt dat de zaak heel anders in elkaar zit dan de politie denkt.”

Mijn eerste indruk

Boeken van Agatha Christie ouderwets? Daar kwam ik op de eerste pagina al op terug. Er was direct actie en ik vond het direct spannend. Ouderwets kwam het verhaal zeker niet op mij over. Miss Marple vond ik vanaf het moment dat ze in het verhaal voorkwam gelijk een leuke en eigenwijze vrouw. Ik ben nou eenmaal gek op eigenwijze karakters. Ja, het boek smaakte vanaf pagina één naar meer!

Het verhaal

Wanneer een blonde jonge vrouw dood wordt gevonden in de bibliotheek van Gossington Hall, zijn de kolonel en mevrouw Bantry geschrokt. De bibliotheek bevindt zich in hun huis. Los van het feit dat een lijk in het huis alles behalve aangenaam is, zijn ze eigenlijk ook wel heel nieuwsgierig. Mevrouw Bantry vindt dat deze misdaad moet worden opgelost en ze is zich ervan bewust dat haar man wel eens aangezien zou kunnen worden als de verdachte. Ze is zo verstandig om naast de politie ook hulp aan Miss Marple te vragen. Wanneer het lichaam is geïdentificeerd als Ruby Keene, een danseres en gastvrouw bij het Hotel Majestic in Danemouth, gaan Dolly Bantry en Miss Marple op “vakantie” naar het hotel om wat speurwerk te doen.

Wat ik ervan vond

Vanaf het begin werd ik in Dood van een danseres op het verkeerde been gezet. Ik ben nogal goedgelovig en als een auteur mij iets wil laten geloven, ga ik daar dan ook helemaal in mee. Kortom er zaten veel plots in het verhaal die telkens verrassend waren. Agatha Christie schrijft op een speelse manier en geeft in het verhaal telkens wat tipjes van de sluier weg, dat maakte mij erg nieuwsgierig. Haar schrijfstijl beviel mij meer dan goed! Dood van een danseres is zeker niet ouderwets, ik vond het tuttige in het verhaal juist eens anders dan anders. Ben je op zoek naar een “rauwe” detective, dan voldoet dit niet aan je verwachtingen. Wanneer je zoekt naar een speelse en verrassende detective, dan is dit boek absoluut het lezen waard!

De personages

Miss Marple is een opmerkelijke vrouw met een nieuwsgierig karakter. Er wordt niet echt ingegaan op haar privéleven, maar dat is naar mijn mening ook niet nodig. Dit is ook het geval bij de kolonel en mevrouw Bantry, zij worden ook niet uitgediept. Ook hier vond ik dit geen probleem, anders zou het verhaal wellicht ook wat traag worden. Andere personages wil ik niet te veel over zeggen, want spoilers begin ik natuurlijk niet aan. 😉

De conclusie van Dood van een dansers

Dood van een danseres is een licht boek voor een zondagmiddag op de bank met een dampende cappuccino naast je. Het leest vlot, maakt je nieuwsgierig en er zit humor in verwerkt. Allemaal pluspunten dus. Het is een aanrader voor lezers die houden van detectives waar in moord en doodslag allemaal net wat milder beschreven wordt dan bij een gemiddelde detective het geval is. Het is spannend en een beetje tuttig op zijn Engels en daarom erg leuk!

Beoordeling