Recensie: Aan de oever van de Seine van Jennifer Robson

Twee weken geleden kreeg ik van uitgeverij HarperCollins het boek Aan de oever van de Seine. Super gaaf, want ik had nog nooit eerder iets van Jennifer Robson gelezen. De flaptekst van het boek sprak mij direct aan en de cover is ook zo prachtig met al het kleurgebruik. Nog dezelfde week ben ik in het boek gestart. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“De jonge lady Helen probeert te herstellen van een gebroken hart én een ernstige ziekte. Omdat ze niets liever wil dan breken met het milieu waarin ze is grootgebracht, besluit ze om een nieuw leven op te bouwen als kunstenaar. En waar kan dat beter dan in het bruisende Parijs van de jaren twintig?

Te midden van pittoreske straatjes en prachtige kunst ontmoet ze nieuwe mensen, die niets van haar verleden weten. Een van hen is de knappe Sam Howard, correspondent voor de Chicago Tribune en beschadigd door de gruwelen van de Eerste Wereldoorlog. Net als Helen probeert ook Sam het verleden achter zich te laten.”

Mijn eerste indruk

Vanaf het moment dat Helena op de trein naar Calais stapt, was ik verkocht. Robson’s ongelooflijk goede en levensechte beschrijvingen in combinatie met de mooie en onafhankelijke lady Helena, zorgen ervoor dat ik niet meer kon stoppen met lezen.

Het verhaal

Lady Helena Montagu-Douglas-Parr herstelt van een bijna-dood-aanval. Wanneer ze herstelt, besluit ze dat ze naar Frankrijk wil om kunst te studeren. In Frankrijk raakt ze bevriend met een groep kunstenaars die haar in staat stellen meer over zichzelf en het leven te leren dan ooit te voren. Onder die vrienden is de Amerikaan Sam Howard. Ze is meteen weg van hem, maar hun relatie is afstandelijk en gecompliceerd. Terwijl ze in Parijs is, leert Helena grote beïnvloeders van die tijd kennen, zoals Hemingway, Gertrude Stein en de Fitzgeralds.

Wat ik ervan vond

Aan de oever van de Seine is het betoverende verhaal van een vrouw die zelf wil bepalen hoe ze haar leven leidt, in een tijd waarin dat niet vanzelfsprekend is. Vanaf de eerste bladzijde zorgt Robson ervoor dat je je in een wereld tijdens de jaren 20 bevindt. Ik vind dat enorm knap, helemaal omdat Robson zelf nooit in de jaren 20 geleefd heeft. Haar schrijfstijl zorgde ervoor dat ik zelf het gevoel had door Parijs te lopen en Helena echt te kennen. Robson gaat in op veel details, zonder dat het saai wordt

De personages zijn enorm goed uitgewerkt. Ik denk niet dat er een personage in dit boek was dat ik niet leuk vond. Tante Agnes was een pittige oude dame die echt brak met conventies, jarenlang bij een man woonde, voordat ze in staat was met hem te trouwen en altijd haar eigen keuzes heeft gemaakt.

Etienne was een van mijn andere favoriete personages. Hij leert Helena wat liefde en vrijheid is. Twee onderwerpen die Helena zich nog eigen moest maken. En dan heb je nog Sam! Ja, hallo! Natuurlijk is Helena gek op Sam. De manier waarop Robson hem omschrijft maakte mij ook verliefd vanaf de eerste minuut. Wat een man!

De conclusie van Aan de oever van de Seine

Het leven van Helena, haar geweldige tante, artistieke vrienden en het romantische Parijs van de jaren 20 vormen samen een fantastisch en elegant verhaal vol met prachtige dingen van het Parijs vóór de Tweede Wereldoorlog. Ik vond het geweldig en zou dit boek aan iedereen aanraden die van historische fictie houdt.

Uitgeverij HarperCollins, bedankt dat ik dit geweldige boek mocht reviewen.

Beoordeling