Pride and Prejudice is echt zo’n boek waar iedereen wel eens van gehoord heeft of de film heeft gezien. Ik had al lang het voornemen om een boek van Jane Austen te lezen, maar het was er nog niet van gekomen. Tijdens mijn weekend in Parijs zag ik dit mooie exemplaar, geïllustreerd door Rubén Toledo, liggen in boekhandel Shakespeare and Company. Ik kon niet anders dan het boek aanschaffen en me thuis urenlang onderdompelen in een verhaal dat al op 28 januari 1813 voor het eerst is gepubliceerd. Lees in deze recensie of dit literaire uitje terug in de tijd mij is bevallen.
De flaptekst
“Voor de vijf dochters van de familie Bennet bestaat er maar één carrière: het huwelijk. De komst van twee rijke, knappe en huwbare jongemannen veroorzaakt dan ook de nodige opwinding in de familie en de sociale omgeving. Als Elizabeth voor het eerst kennismaakt met de begeerlijke vrijgezel Mr. Darcy, vindt ze hem arrogant en verwaand; hij lijkt onverschillig te staan tegenover haar mooie verschijning en levendige geest. Wanneer ze ontdekt dat Darcy betrokken is bij de moeizame relatie tussen zijn vriend Mr. Bingley en haar geliefde zus Jane, is ze vastbesloten een nog grotere afkeer voor hem te ontwikkelen. Met snedige humor ontleedt Jane Austen feilloos de mores van de Britse upperclass aan het eind van de achttiende eeuw. De botsing tussen trots en vooroordeel en tussen sociale mobiliteit en starre hiërarchie is nooit ontroerender en komischer beschreven.”
Mijn eerste indruk
“Ho stop wacht, ho! Ik moet deze pagina nog een keer lezen…” Dit heb ik drie keer gedacht bij de eerste tien pagina’s. Ik moest oprecht even wennen aan de schrijfstijl van Jane Austen. Vond ik dit leuk? Nee man, ik vond het reten irritant. Maar goed, ik bedoel we hebben het hier over Jane Austen, dit moet goed zijn. Ik geef niet op en lees verder. Al moet ik elke pagina drie keer lezen. Wat een bevalling… ?
Het verhaal
Het leven van de vijf dochters van de familie Bennet rond 1800 komt met zoveel dwaze regels, zoveel dwaze verwachtingen en zoveel onzekerheid. De enige zekerheid die de vijf jonge dames hebben is dat ze moeten trouwen. Trouwen doe je namelijk om je sociale status hoog te houden, ongeacht gevoelens die ermee gemoeid zijn. Trouwen doe je alleen met iemand van je eigen of een hoger niveau en klassenstructuur. Het hele verhaal draait hier dan ook om. Maar hoe zit het met liefde? Hoe zit het met passie? Moeten liefde en passie geblust worden wegens allesomvattende regels en verwachtingen.
Wat ik ervan vond
Na mijn eerste matige eerste indruk van Pride and prejudice werd het niet direct veel beter. Het irriteerde me oprecht dat er zoveel verschillende personages waren, het verhaal langzaam op gang kwam en ik maar geen vat kon krijgen op de verhaallijn. De eerste honderd pagina’s vond ik zelfs een beetje lichtzinnig en oprecht saai. Ik heb het boek weggelegd tot ik de week erop een dag geen afspraken had en alleen thuis was. Ik ben er anders in gaan staan en tijdens het lezen van elke pagina bedacht ik me “dit is in 1813 geschreven”. Het is mij een raadsel waarom dit het verschil maakte, maar vanaf pagina 100 vond ik het verhaal betoverend. Ik denk dat het een 1813 vs 2018 cultuurschok was waar ik aan moest wennen. Austen’s schrijfstijl is verrukkelijk! Alleen een goede schrijfstijl zorgt niet direct voor een novel. De meerwaarde van Jane Austen’s boek Pride and prejudice ligt in de geloofwaardigheid van haar personages, hun ijdelheden, eigenaardigheden en tekortkomingen. Het verhaal is zo geschreven dat haar waarnemingen van “de mens” beeldig worden beschreven.
De personages
Mr Collins was de eerste personage die mij verwonderde. Zijn persoonlijkheid is verschrikkelijk en tegelijkertijd geweldig. Op de een of andere manier vond ik hem enorm sympathiek. Vanaf het moment dat ik fan werd van Mr Collins begon ik ook meer van de rest van de personages en de verhaallijn te houden. Richting het einde van het verhaal leefde ik met alle personages mee en zat ik geregeld om ze te lachen.
De conclusie van Pride and prejudice
Ik moet toegeven dat ik officieel geen fan ben van boeken die voor 1900 geschreven zijn. Dit is een absolute tekortkoming van mij want deze boeken zijn vaak zo mooi. Ik ben simpelweg niet in de wieg gelegd voor verhalen die langzaam op gang komen. Pride and prejudice is het eerste boek waarbij ik het tot het eind heb volgehouden en er oprecht van heb genoten. Mijn conclusie is dat je mij vanaf nu bij de fanbase van Jane Austen kunt rekenen. Ik ben benieuwd naar haar andere boeken. Alhoewel ik nu wel eerst even een snelle en spannende thriller ga lezen die na 2000 is geschreven. ?
Beoordeling
