Soms kun je wat de mens werkelijk doet, niet in verhalen verzinnen. Ik was benieuwd naar welke f*ck ups Tom Phillips had gekozen om in het boek te verwerken. Ook al houd ik meer van geschiedenis boeken met diepgang en een wat meer serieuze toon, was ik toch wel geïntrigeerd geraakt en besloot ik het te lezen.

De flaptekst

Al zevenduizend jaar loopt de mens rond op deze planeet en wees eerlijk, we timmeren enorm aan de weg. Kunst, wetenschap, cultuur en handel, we maken de mooiste dingen en planten ons voort als gekken – op deze aardbol zijn wij duidelijk de winnaars. Maar we zo tof zijn, waarom maken we er dan telkens zo’n teringzooi van? Was het wel zo’n goed idee van de Engelsman Thomas Austin om in 1859 vierentwintig schattige konijntjes mee te nemen naar Australië? Hoe gek was Mao eigenlijk toen hij besloot om alle mussen uit China te verjagen? En hoe maf waren de Sovjet-ingenieurs  toen ze hun mouwen opstroopten om, als spelende kinderen aan het strand een paar rivieren om te leggen, waardoor complete meren opdroogden? In De mens neemt Tom Philips ons mee op een wervelende reis langs de meest geweldige en catastrofale fuck-ups van onze geschiedenis. Een frisse en tamelijk relativerende kijk ope het meest succesvolle wezen op onze aarde. 

Mijn eerste indruk

Dit boek leest als een trein. De auteur schrijft vloeiend, populair en met een dosis humor. Hij mag wel wat rustig aan doen met “die idioot” en dat soort verwijzigingen. Ik hoop niet dat het boek té populair is geschreven wat dat betreft, want het leidt een beetje af.

Het verhaal

Tom Phillips beschrijft in dit boek een aantal gigantische blunders die de mensheid heeft gemaakt. En waarom? Bijvoorbeeld omdat we ons leefgebied wilden beheersen of laten lijken op het thuisland of omdat we op geld/macht uit waren. Oké, soms was de mens ook gewoon oliedom.

Zo liet Tsaar Peter III een rat voor het gerecht brengen omdat hij aan een van zijn tinnen soldaatjes had geknaagd. Of een Engelse immigrant die 24 konijnen meenam naar Australië, maar je weet wat konijnen doen dus na een tijdje waren het er miljoenen en een ware plaag.

Ook al beschrijft de auteur het met een grote dosis humor, sommige van deze f*ck ups zijn miljoenen mensen fataal geworden. De serieuze kant wordt in dit boek ook zeker belicht. Vooral het milieu anno nu is een waarschuwing, maar dat weten we eigenlijk allemaal al wel.

Wat ik ervan vond

Een leuk, interessant boek dat soms een beetje het randje zoekt met té populair zijn. De auteur schroomt echter niet om aan te geven dat sommige zaken uit het verre verleden niet met 100 % zekerheid precies zo gebeurd zijn. Deze nuance siert het boek.

De auteur heeft antropologie, geschiedenis en archeologie gestudeerd en hij is nu journalist. Dit is natuurlijk een perfecte combinatie bij het schrijven van dit boek. Al grinnikend keer je de pagina’s in rap tempo om, waarna de ene vergissing de andere opvolgt.

Conclusie van De mens, een kleine geschiedenis van onze allergrootste f*ck ups

Een leuk boek die geschiedenis toegankelijk maakt voor een groter publiek. Ik mis wel de diepgang en soms vind ik het taalgebruik te populair en storend, maar ik weet ook dat als je dat zoekt je dit boek gewoon niet moet lezen. Ik vind dit boek, ondanks dat, zeker een aanrader! Zullen we leren van de fouten van het verleden? Achja, l’histoire se répète, en er zijn altijd weer mogelijkheden voor nieuwe f*ck ups. Hopelijkt schrijft Tom Phillips deze dan weer op in een nieuw boek. 😉

Beoordeling