Uitgeverij Luitingh-Sijthoff Archives - Pagina 2 van 3

Boekrecensies, Thriller

Recensie: De doodsvogel van Samuel Bjørk

De doodsvogel van Samuel Bjørk is echt een boek waarop ik mij enorm verheugd heb. Eerder had ik al het eerste deel Ik reis alleen van dezelfde schrijver gelezen en ik was enorm verrast door zijn bijzondere en geraffineerde schrijfstijl. Mijn verwachtingen lagen dan ook hoog bij dit boek! Zal het verhaal net zo spannend zijn en weet Bjørk mij weer net zo te verrassen als in zijn eerste boek? Lees het in deze recensie.

De flaptekst
In De doodsvogel van de Scandinavische schrijver Samuel Bjørk keert het politie duo Holger Munch en Mia Krüger terug in een psychologisch indringende thriller. Een tienermeisje lijkt ritueel vermoord te zijn en het onderzoeksteam van Munch wordt op de zaak gezet. De bijdrage van superrechercheur Krüger is cruciaal, maar ze worstelt met zelfmoordneigingen en verslaving. Dan duikt er een verontrustend filmpje op dat nieuwe details prijsgeeft. Ondertussen zit Munchs dochter midden in een emotionele crisis en komt ze in contact met een zeer zieke geest….

Mijn kennismaking met het boek

Tijdens het lezen van dit boek zat ik opnieuw op het puntje van mijn stoel met het hoekje van de volgende bladzijde steeds al in de hand. Ik moest telkens weten hoe dit verder zou gaan. Want wow, wat is dit verhaal weer spannend! Samuel Bjørk zijn schrijfstijl is ook in dit boek weer zeer geraffineerd. Een sluwe en slinkse moordenaar, een ervaren team met zeer sterke personages en inventieve ingevingen. Al vanaf de eerste pagina zat ik helemaal in het verhaal. Samuel Bjørk weet ook met De doodsvogel weer een geweldige psychologische thriller neer te zetten die mij ’s nachts wakker hield.

Het verhaal

Er wordt een meisje gevonden in het bos. Ze is naakt, draagt een blonde pruik en ligt in een vreemde houding met een lelie in haar mond op een bed van veren. Wanneer de crime aan het ligt komt wordt Holger Munch op deze eigenaardige zaak gezet. Holger schakelt direct zijn team in. Ook besluit hij om Mia Krüger, de intelligente rechercheur, er net als bij het eerste deel Ik reis alleen bij te halen. Hij weet dat zij hem dit niet in dank zal afnemen. Mia worstelt met een depressie, en vreest dat deze zaak haar dood zal worden. Na de eerste informatie te hebben gehoord helpt ze toch mee! De eerste sporen leiden naar een opvangcentrum voor probleemjongeren maar al snel loopt het onderzoek vast. Tot het team een internetfilmpje in handen krijgt waarop het slachtoffer levend te zien is. Vanaf dat moment komt er steeds meer gruwelijke informatie aan het licht. Mia, Holger en hun team verbinden steeds meer puzzelstukjes aan elkaar maar ondertussen gaat de moordenaar in alle sluwheid door met een uitgestippeld plan. Een plan dat steeds dichter in de privésferen van Holger en Mia komt. Is het team goed genoeg om de zaak op te lossen voor er meer slachtoffers vallen?

Wat ik van deze psychologische thriller vond

De doodsvogel is een zeer krachtige psychologische thriller omdat de spanning steeds verder wordt opgebouwd en zowel de rechercheurs en de lezer worden regelmatig op een dwaalspoor gebracht. Bjørk gebruikt net als in Ik reis alleen veel personages, dit maakt het verhaal afwisselend. Net op het moment dat je denkt: “dit wordt spannend!” of “O! zit dat zo!?” switched het verhaal naar een ander personage die je weer een nieuwe kijk geeft op het verhaal. Vanaf het begin werd ik in het verhaal meegezogen en kon ik het boek echt niet wegleggen. Dit boek is daarom een enorm spannende pageturner!

Goed uitgewerkte personages

Het verhaal wordt uit verschillende perspectieven beschreven. Net als in het eerste deel Ik reis alleen zijn er veel personages. Naast hoofdrollen voor Holger en Mia is er ook dit keer weer een belangrijke rol voor Holgers dochter Miriam in het verhaal. De andere personages zijn ook zeer goed uitgewerkt met allen een eigen verhaallijn en sterk karakter. Zij voelen daardoor niet overbodig en verrijken het verhaal. De wisselwerking tussen Holger en Mia is ook in dit tweede deel weer zeer interessant en brengt hun samen op nieuwe inzichten, geweldig!

De conclusie van De doodsvogel

De doodsvogel is een strak vervolg op Ik reis alleen en is opnieuw ijzingwekkend spannend. Tijdens het lezen komen er telkens meer gruwelijke dingen aan het licht die je bang en tegelijkertijd nieuwsgierig maken naar meer. Samuel Bjørk heeft de lat hoog gelegd en mijn verwachtingen waren tevens hoog gespannen. Hij heeft al mijn verwachtingen waargemaakt en mij op geen enkele manier teleurgesteld! Ik ben enorm fan en kan niet wachten tot het volgende deel! Ben je ook benieuwd naar de recensie van Ik reis alleen? Kijk dan op deze pagina

Beoordeling

5 koppen koffie Book Barista

30 september 2016 by Roos Bergers

Boekrecensies, Young Adult

Recensie: Liefdesbrieven aan de sterren van Ava Dellaira

Achtentwintig jaar oud, dat moment dat de dertig je met grote ogen aankijkt. Serieuze zaken als afscheid nemen van mensen die je lief hebt en grote mensen beslissingen nemen zijn aan de orde van de dag. Ja, ik voel me volwassen maar heel diep van binnen ben ik eigenlijk nog gek op kleine mensen dingen zoals ijsjes, de Sims en tienerboeken. Na het veel besproken en uitgelichte Young Adult boek “love letters to the dead” ofwel “ Liefdesbrieven aan de sterren ” van Ava Dellaira op sociale media en reviewwebsites moest en zou ik dit boek lezen. Ik was benieuwd naar hoe een zwaarbeladen onderwerp als afscheid nemen van iemand die je lief hebt in een Young Adult boek zou worden beschreven. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

“Het begint allemaal met een opdracht voor Engels: schrijf een brief aan een overleden persoon. Laurel kiest voor Kurt Cobain, omdat haar zus May gek was op zijn muziek. Net als May stierf hij jong. Na die eerste brief schrijft Laurel er nog veel meer aan dode sterren. Ze vertelt over haar leven op school, haar eerste verliefdheid en het verdriet om de dood van haar zus. Maar hoe kun je rouwen om iemand die je nog niet hebt vergeven voor wat zij heeft gedaan?”

Eerste indruk

Na alle lovende recensies had ik hoge verwachtingen van dit boek, misschien wel te hoog want tijdens het lezen van de eerste 100 pagina’s dacht ik alleen maar “hartstikke leuk om te lezen als je zestien bent, maar hier ben ik echt te oud voor!” Het verhaal kon me ondanks het zware onderwerp niet pakken en omdat alles in briefvorm is geschreven liep het verhaal naar mijn mening niet lekker. Toch triggerde iets mij waardoor ik na het lezen van de eerste honderd pagina’s toch niet opgaf.

Het verhaal

Laurel, een onzekere tiener die zichzelf aan het ontdekken is en die net aan haar tijd op de middelbare school begint. Een tijd van nieuwe vrienden, nieuwe ervaringen, eerste feestjes, alcohol. Eigenlijk alles waar een tiener normaliter mee te maken krijgt. Bij Laurel speelt er alleen meer want door een heftige gebeurtenis staat haar leven vlak voor deze nieuwe school op zijn kop en is het gezin waarin ze opgroeit totaal uit balans. Laurel heeft namelijk voor het eerst afscheid moeten nemen van iemand om wie ze geeft, haar zus May. Laurel en haar ouders proberen hier alle drie op hun eigen manier mee om te gaan en dit gaat niet zonder slag of stoot. Wanneer Laurel tijdens haar eerste les Engels een brief moet schrijven, schrijft ze deze aan Kurt Cobain. Zo komt ze erachter dat ze door middel van het schrijven van brieven zichzelf kan uitten en dat dit helpt bij de zoektocht naar haarzelf. Er volgen steeds meer brieven die gericht zijn aan sterren zoals Amy Winehouse, Heath Ledger, Elizabeth Bishop en meer. Ze schrijft deze sterren dagelijks over haar eerste prille en puberale liefde voor Sky, over school en over het verlies van haar zus May. Al vanaf het begin van het boek is het duidelijk dat er iets met May is gebeurd maar dat Laurel nog niet klaar is om dit in haar brieven te beschrijven. Tijdens het schooljaar ontpopt Laurel zich tot een onbeheerste tiener die overal bij wil horen en die gebeurtenissen uit het korte verleden maar moeilijk een plaats kan geven. Bij haar vrienden is ze stoer en haar thuissituatie vermijd ze. De enige persoon aan wie Laurel enigszins laat zien wat er allemaal in haar hoofdje omgaat is Sky. Door hun band is Laurel steeds beter in staat om te beschrijven wat May en haar is overkomen. Is de prille liefde tussen Sky en Laurel sterk genoeg om deze gebeurtenis een plek te geven en zullen Laurel en haar ouders weer een hecht gezin kunnen worden zoals ze dat voorheen waren?

Wat ik ervan vond

Ondanks dat het begin van ‘ Liefdesbrieven aan de sterren ‘ mij absoluut niet kon boeien raakte ik later in het verhaal toch wat enthousiaster. Het was leuk om weer eens in het hoofdje van een tiener te kijken. En sommige karaktereigenschappen herkende ik uit mijn eigen jaren als een ontdekkende tiener. Ook was het interessant om te lezen hoe Laurel als jong meisje met afscheid omgaat en hoe ze zich probeert te uitten terwijl ze tegelijkertijd tegen obstakels als een eerste liefde en nieuwe vrienden oploopt. Ik denk dat het verhaal mij niet volledig pakte door de briefvorm waarin het geschreven is. Hoe origineel het ook is, het verhaal loopt door deze manier van schrijven niet lekker door en het voelt soms alsof de schrijfster, Ava Dellaira, een strijd aangaat met de beperkingen die ze zichzelf oplegt om alles in briefvorm te houden.

De personages

De personage Laurel is aardig uitgewerkt maar, net als met het verhaal, had ik geen echte connectie. Ik kon me maar moeilijk identificeren met Laurel, is het misschien het leeftijdsverschil dat mij parten speelt? Of is het omdat het een meisje is dat moeilijk met tegenslagen omgaat en dit mij irriteert? Ik denk een beetje van beiden. Andere personages in het verhaal zijn onvoldoende uitgewerkt. Er komen nieuwe vrienden voorbij die in sommige gevallen geen toegevoegde waarde hebben in het verhaal en de vrienden die wel een toegevoegde waarde hebben hadden beter uitgewerkt kunnen worden. Ik had graag willen weten waarom zij sommige beslissingen namen en waarom precies zij de vrienden van Laurel zijn. Wat is hun connectie? Behalve het feit dat ze allemaal alcohol drinken en dit geheim houden voor hun ouders en hier en daar wat vragen hebben over hun seksualiteit wordt dit onvoldoende belicht.

**Conclusie van ‘Liefdesbrieven aan de sterren ‘**

Al met al heeft Liefdesbrieven aan de sterren niet aan mijn verwachtingen voldaan. Voor een eerste boek heeft Ava Dellaira een leuk boek geschreven maar de hype om het boek is naar mijn mening te veel van het goede. Wat ik wel sterk vond in het verhaal was de opbouw naar het plot. Dit is dan ook de enige reden waarom ik het boek heb uitgelezen. Ik wilde weten wat er met May gebeurd was. Ik raad het boek aan bij mensen die van “high school” boeken houden maar de gemiddelde lezer die de dertig in de ogen kijkt kan het boek naar mijn mening links laten liggen. Ondanks de prachtige kaft ;).