De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Omhulde stad van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op heb verheugd! In de herfst van 2016 heb ik deel 1 gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 2 te beginnen. Lees in deze recensie of ik dit boek net zo interessant vind als het eerste deel.

De flaptekst

“Dit is het vervolg op De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine. Het verhaal begint in 1940 en sluit aan op het eerste boek. Jacob en zijn nieuwe vrienden zijn net ontsnapt en moeten het eiland verlaten samen met mevrouw Peregrine. Hun reis gaat naar Londen, in meer dan één opzicht een bijzondere hoofdstad. Onderweg ontmoeten ze nieuwe bondgenoten, bijzondere dieren en verrassingen in allerlei gedaanten. Dit spannende avontuur is opnieuw rijk geïllustreerd met tientallen fascinerende oude foto’s.”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ook bij dit tweede deel vind ik de cover enorm aantrekkelijk! Het heeft iets mysterieus en is misschien zelfs een beetje griezelig. Het hele boek is trouwens prachtig geïllustreerd, het lettertype is mooi, versieringen onderaan de pagina’s en er staan foto’s in het boek die ook voorkomen in het verhaal. Dit zijn een beetje griezelige beelden die een bijdragen leveren aan de sfeer in dit boek. Het tweede deel gaat precies verder waar het eerste deel is gestopt. Dit zorgt voor een heerlijk overgang. Al moet ik bekennen dat ik de eerste vijf bladzijdes even na moest denken over hoe het eerste deel eindigde.

Een bijzondere reis naar Londen

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine zaten jaren in haar tijdlus. In dit deel moeten de kinderen hun veilige zomerdag verlaten voor een bijzonder gevaarlijke reis naar Londen. Deze reis is niet voor niets want ze moeten mevrouw Peregrine redden. Het gaat er tijdens de reis heftig aan toe want ze worden achtervolgd door schepsels. Hoewel sommige kinderen al meer dan honderd jaar oud zijn, hebben ze nog niet eerder volwassen beslissingen genomen. Dat is in dit verhaal voorbij! Ze moeten namelijk vechten voor hun eigen leven en het voortbestaan van hun wereld. Ook Jacob krijgt daarbij behoorlijk wat voor zijn kiezen. Als ‘jongste’ moet hij nog veel oefenen. Door alle gevaarlijke situaties waar de kinderen in terecht komen, is er alle ruimte om hun talenten verder de ontwikkelen. Zijn de kinderen van mevrouw Peregrine in staat om zichzelf en hun voortbestaan te redden?

Wat ik ervan vond

Yes, De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 2 – Omhulde stad is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Je krijgt niet direct antwoorden op de vragen die bij je opkomen tijdens het lezen, Riggs maakt je daarom steeds nieuwsgieriger! Hierdoor wordt er tijdens het lezen een gevoel van spanning gecreëerd. Waar het eerste deel vooral mysterieus was met hier en daar een griezelig randje, is het verhaal van Omhulde stad een stuk volwassener geworden. De gruwelijkheid van de oorlog komt sterk naar voren en zelfs de gebruikte foto’s zijn een stuk mysterieuzer.

De personages

In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 2 – Omhulde stad wordt er veel dieper ingegaan op de personages. Je leert de kinderen en hun geschiedenis nog beter kennen en daarnaast worden hun speciale talenten veel inzichtelijker. De kinderen zijn inmiddels niet alleen bijzonder. Het zijn zeer sterke personages die weten wat ze willen en ervoor elkaar zijn wanneer dit nodig is. Hun enorme loyaliteit naar elkaar en mevrouw Peregrine is enorm interessant. Van deze bijzondere vriendschap kan veel geleerd worden. Jacob is in dit deel alles behalve een stille jongen, hij toont veel karakter en neemt volwassen beslissingen. Daarnaast deinst hij niet terug voor gevaar en staat hij voor iedereen in het verhaal klaar. Een mooie ontwikkeling!

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 2 – Omhulde stad

Het boek is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. Het boek bevat alle elementen om met vijf koppen koffie beoordeeld te worden. Ik ben dan ook enorm nieuwsgierig naar het derde deel!

Beoordeling

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs was een boek dat al jaren op mijn TBR-lijst stond. Ondanks dat ik het boek al meerdere keren in de boekenwinkel in mijn handen heb gehad, kwam het er steeds niet van. Nu de film in de bioscoop draait, kon ik dit toch echt niet heel veel langer uitstellen. Wat ben ik blij dat ik het boek eindelijk gelezen heb! Lees in deze recensie waarom.

De flaptekst

“Een mysterieus eiland. Een verlaten weeshuis en een vreemde verzameling bizarre foto’s. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto’s van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis verkent, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. Misschien waren ze wel gevaarlijk. Misschien was er een goede reden om hen geïsoleerd op het eiland te laten wonen. En misschien zijn ze nog steeds in leven…”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ik vind de cover enorm aantrekkelijk! Het heeft iets mysterieus en is misschien zelfs een beetje griezelig. Het hele boek is overigens prachtig geïllustreerd, het lettertype is mooi, versieringen onderaan de pagina’s en last but not least staan er foto’s in het boek die ook voorkomen in het verhaal. Soms zijn die foto’s best… bijzonder, een beetje griezelige beelden die bijdragen aan de sfeer in dit boek. Daar komt bij dat het verhaal al vanaf de eerste bladzijde sterk tot de verbeelding spreekt en ik direct nieuwsgierig was naar wat de hoofdpersoon, een ietwat doorsnee jongen, te maken had met die mysterieuze opmaak van het boek.

De band tussen een “gewone” jongen en zijn buitengewone opa

Van jongs af aan is Jacob, de hoofdpersoon in het boek, al erg hecht met zijn opa en kijkt hij erg tegen deze wijze man op. Opa Portman heeft paranoïde neigingen, maar dit doet niet af aan de speciale band tussen de twee. Op de avond dat Opa Portman sterft, geeft hij Jacob een mysterieuze laatste boodschap. Jacob begrijpt de boodschap niet direct, dit komt mede door een monster die hij op hetzelfde moment ziet. Jacob denkt in eerste instantie dat dit monster zijn opa heeft vermoord, maar niemand gelooft hem en al snel wordt hem een acute stressreactie aangepraat.

Een bijzondere reis naar Wales

Toch kan hij zich er niet bij neerleggen en om antwoorden te vinden op zijn vragen reist hij samen met zijn vader af naar een eiland in Wales. Een plek waar zijn opa vroeger in een weeshuis woonde en veel over verteld heeft, dit deed hij in de vorm van een sprookje aan de hand van enge foto’s van kinderen die iets ‘bijzonders’ uitbeeldden. Op het eiland vind Jacob steeds meer antwoorden op zijn vragen maar tegelijkertijd ontstaan er ook nieuwe vragen. Zo vind hij foto’s die lijken op de foto’s die zijn opa hem vroeger altijd liet zien. Het sprookje dat zijn opa altijd vertelde blijkt opeens helemaal geen sprookje maar realiteit… De vraag is of het wel zo verstandig is als Jacob achter deze waarheid met een gruwelijk randje komt. Jacob komt voor een beslissing te staan die zijn hele leven op zijn kop gaat zetten…

Wat ik ervan vond

Yes, een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben heel enthousiast over De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Je krijgt niet direct antwoorden op de vragen die bij je opkomen tijdens het lezen, Riggs maakt je daarom steeds nieuwsgieriger! Hierdoor wordt er tijdens het lezen een gevoel van spanning gecreëerd zonder dat het hele verhaal vol met actie zit.

De buitengewone personages

Het boek is vanuit de ik-vorm geschreven, waardoor het gemakkelijk is om je in te leven in Jacob zijn situatie. Jacob is op het eerste gezicht een beetje een saaie jongen, maar de manier waarop hij met gebeurtenissen omgaat maken hem alles behalve oninteressant! Zijn vader daarentegen is een oersaaie man zonder enig enthousiasme. Zijn enige pluspunt is zijn rijkelijke liefde voor Jacob. Een band die hij met zijn eigen vader, Opa Portman, nooit zo heeft ervaren. Over andere personages kan ik niet uitweiden zonder enorm te “spoileren”.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. Al met al is het een verhaal dat me nog lang bij zal blijven. Ik raad dan ook iedere tiener, volwassene, man of vrouw aan om het boek te lezen!

Beoordeling