Recensie: Judas van Astrid Holleeder

Twee weken geleden kreeg ik van mijn broer het boek Judas van Astrid Holleeder cadeau. Dit boek stond zeer hoog op mijn verlanglijst en ik kon dan ook niet wachten om het te lezen. Diezelfde avond ben ik dan ook direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

‘Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen.’

Judas speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een verbijsterende familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 – het jaar van de Heineken-ontvoering – alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder. In dit unieke boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer. Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.

Mijn eerste indruk

Jeetje, Judas hield mij vanaf de eerste pagina in zijn greep. Ik ben gechoqueerd! Het boek leest makkelijk weg en de schrijfstijl is heel toegankelijk. Soms moest ik wel even schakelen tussen de verschillende tijdsaanduidingen.

Willem Holleeder van “grappenmaker” naar monster

De Willem die Astrid je in Judas laat zien, heeft weinig meer te maken met de grappenmaker of knuffelcrimineel. Dit is de psychopaat die zijn bloedgabber, zijn zwager -Cor van Hout, de man van zijn zus Sonja- liet vermoorden. Tevens de man die zijn zussen en moeder liet sidderen zodra zij ook maar iets verkeerds deden, hen afperste en alles van ze afnam. Erger nog, hij is de oom die een pistool op het hoofd van zijn kleine neefje zet, zodat moeder Sonja zijn eisen inwilligt. Deze man is weerzinwekkend.

Wat ik ervan vond

Hoe kan een man zo ver gaan en hoeveel kan een familie aan?! Ik vond het boek schrikbarend, verdrietig en verbazingwekkend. Mensen om mij heen stellen mij soms de vraag “Denk jij dat ze de waarheid spreekt?” Ik denk dat het haar waarheid is, maar ik denk ook dat dit los staat van het feit of ik het boek goed vind of niet. Of het nu 100% naar waarheid is geschreven of niet, dit is horror en om zo te moeten opgroeien lijkt mij verschrikkelijk. De schrijfstijl van het boek had op sommige punten beter gekund. In het verhaal is er namelijk veel herhaling. Soms dacht ik tijdens het lezen “nu weet ik wel dat Astrid de jongste is in het gezin en dat ze advocaat is”. Of “ja, haar vader was geen leuke man, duidelijk!” Ook zijn er veel tijdssprongen. Dat is zonde, maar toch vond ik het verhaal hierdoor niet slecht of moeilijk leesbaar. Het verhaal leest vlot en is van de eerste tot de laatste bladzijde interessant.

De conclusie van Judas

Al met al is Judas een schrikbarend verhaal, een verhaal dat mij in zijn greep hield en waar ik steeds meer van wilde weten. Het is geen literair hoogstandje, maar dat hoeft ook niet. De waarheid van Astrid is al heftig genoeg om dit boek tot een must-read te maken.

Beoordeling