Lion, Mijn lange weg naar huis van Saroo Brierley had ik al even op mijn wensenlijst staan, de aanschaf was er alleen nog niet van gekomen. Een maandje terug liep ik in mijn pauze even rond te kijken in de AKO. Ineens lag daar dit boek. Ik kon niet anders dan er direct mee naar de kassa te rennen! Die avond ben ik direct gestart met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Op een klein station in India is de vijfjarige Saroo zijn broer kwijtgeraakt. Hij klimt in een treinstel om hem te zoeken, maar raakt per ongeluk opgesloten en komt helemaal alleen aan de andere kant van India in Calcutta terecht. Zonder zijn familie en zonder te weten uit welk dorpje hij komt, zwerft hij wekenlang door de straten van de grote stad tot hij wordt opgenomen door een weeshuis. Uiteindelijk wordt Saroo geadopteerd door een Australisch echtpaar bij wie hij gelukkig opgroeit.

Als hij bijna dertig is, gaat Saroo met behulp van Google Earth op zoek naar het station waar hij al die jaren geleden zijn familie kwijtraakte. Elke avond bekijkt hij urenlang de spoorlijnen die naar Calcutta leiden, tot hij na een jaar dat ene station denkt te herkennen. Hij vertrekt naar India om te kijken of hij zijn familie weer terug kan vinden…”

Mijn eerste indruk

Lion, Mijn lange weg naar huis start met een proloog. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier meestal niet zo weg van ben omdat het, in veel gevallen, al te veel van het verhaal prijs geeft. Ook bij Lion is dit het geval, maar toch triggerde iets in deze proloog mij en leefde ik vanaf de eerste woorden al mee met Saroo. Zodra het verhaal echt startte, zat ik dan ook direct op het puntje van mijn bank. Dit kwam niet door de spannende verhaallijn, maar door de gevoeligheid en openheid waarmee Saroo zijn levensverhaal op papier heeft gezet.

Het verhaal

Hoofdpersoon Saroo raakt tijdens een treinrit verdwaald in India. Hij is slechts vijf jaar oud en weet met geen mogelijkheid de weg terug naar huis te vinden. Saroo zwerft wekenlang alleen door de straten van Calcutta, een stad vol gevaren. Saroo weet op wonderbaarlijke wijze te overleven. Op een dag wordt hij gevonden door de mensen van een weeshuis. Ondanks alle moeite wordt het gezin van Saroo en zijn woonplaats niet teruggevonden. Vanaf dat moment neemt zijn leven een nieuwe wending, hij wordt geadopteerd door een Australisch echtpaar die hem alle liefde biedt. Saroo groeit op tot een zelfstandige en gelukkige man. Ondanks alle liefde blijft hij altijd nieuwsgierig naar zijn familie in India en met behulp van de technologie en Google Earth gaat hij op zoek naar het station waar hij als vijfjarige jongen met zijn broer op de trein stapte. In de hoop zijn familie terug te vinden.

Wat ik ervan vond

Wow, wat is Saroo een doorzetter. Vanaf de eerste pagina was ik enorm onder de indruk door zijn verhaal. Als vijfjarige kwetsbare jongen had hij al een enorm sterk instinct om te overleven, gevaar uit de weg te gaan en door te zetten. Zijn verhaal is, op zijn zachtst gezegd, indrukwekkend te noemen. Meer dan een keer zat ik met een brok in mijn keel. Het verhaal heeft me enorm aangegrepen. Daarnaast is de schrijfstijl van Saroo geweldig. Hij weet de wereld zeer beeldend te beschrijven, ik had tijdens het lezen telkens het gevoel naast of achter hem te lopen. Indrukwekkend! Daarnaast vind ik het knap dat hij zo open is en hij dit zware verhaal met de wereld wilde delen. Er is werkelijk niets  negatiefs op dit boek aan te merken!

De conclusie van Lion, Mijn lange weg naar huis

Het boek is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in Saroo zijn leven. Ik kan niet anders dan dit boek aanbevelen aan iedereen! Jong, oud, man of vrouw, Saroo zijn verhaal zal je aangrijpen. Het boek bevat alle elementen om met vijf koppen koffie beoordeeld te worden. Ga naar die boekhandel en lees het! Ben je niet zo van het lezen, en toevallig bij deze recensie terecht gekomen? Het boek is ook verfilm en heet Lion met Dev Patel, bekend van slumdog millionaire, in de hoofdrol. Ik ga deze film vanavond kijken en ben mega nieuwsgierig!

Beoordeling

Makkelijk leven van Herman Koch is het boekenweekgeschenk van 2017. Ik heb jullie eerder beloofd hier een recensie over te schrijven en had eigenlijk gehoopt deze wat eerder te publiceren, maar ik liep iets vertraging op. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind en waarom de recensie op zich heeft laten wachten.

De flaptekst

“Tom Sanders is een gevierd schrijver van zelfhulpboeken en hij leidt een gelukkig leven met Julia en twee volwassen zonen, van wie de jongste, Stefan, zijn oogappel is. Tijdens een verjaardagsfeestje voor Julia staat hun schoondochter Hanna – op wie Tom en Julia niet dol zijn – opeens voor de deur. Snikkend vertelt ze dat ze door Stefan is geslagen en dat dat niet de eerste keer is. Moet Tom zijn lievelingszoon Stefan aanspreken op zijn gedrag? Of loont het misschien meer om de adviezen uit zijn zelfhulpboeken in praktijk te brengen, zoals zijn bekende richtlijn ‘Probeer problemen niet altijd op te lossen door eraan te denken; vaak worden ze eerder opgelost door er niet aan te denken’? Makkelijk leven laat zien hoe een man die met zijn levensinzichten zo succesvol is opeens alle zeilen bij moet zetten om de problemen in zijn eigen leven het hoofd te bieden.”

Mijn eerste indruk

Vorig jaar is het boekenweekgeschenk mij goed bevallen en ik vind Herman Koch een fijne schrijver. Ik kan dus oprecht zeggen dat ik enorm nieuwsgierig was naar Makkelijk leven van Herman Koch. Helaas moet ik bekennen dat het al bij de eerste pagina’s mis ging. Ik miste samenhang in het verhaal en de hoofdpersoon in het boek irriteerde me vanaf het eerste moment. Ik heb het boek daarom meerdere keren weggelegd tot ik besloot dat hij toch echt een keer uit moest. Geen goed begin zullen we maar zeggen.

Het verhaal

Tom is een zelfhulpboeken-goeroe, een wereldwijd succes met meer dan 40 miljoen exemplaren verkocht. Na een inleiding waarin de hoofdpersonage ons nog vertelt hoe gewoon hij is gebleven (niet vreemd denkt de lezer, want deze saaie zeikerd kan simpelweg niet opgewonden raken) gaat het verhaal van start als zijn ongeliefde schoondochter aangeslagen én geslagen voor de deur staat. Tom belooft met zijn zoon te gaan praten. Al snel wordt duidelijk dat Tom, ondanks het schrijven van zelfhulpboeken, nogal tekort schiet in (zelf)hulp en handvatten bieden om het leven zo makkelijk en goed mogelijk te (be)leven.

Wat ik ervan vond

Jeetje, wat een drama! Het verhaal is enorm saai en nogal cliché te noemen. Ik mis diepgang in het verhaal en er wordt van de hak op de tak gegaan. Op de laatste tien pagina’s van Makkelijk leven, probeert Koch er nog een mooi einde aan te breien, maar zelfs dit kon mijn interesse niet wekken. Ik heb van begin tot eind op een goede clou zitten wachten.

De personages

De hoofdpersoon Tom is enorm irritant. Hij vind zichzelf, als befaamd schrijven van zelfhulpboeken, helemaal de man. Persoonlijk vond ik hem alles behalve sympathiek. Daarnaast leken de beslissingen die hij nam, niet reëel. Eigenlijk is het gewoon een laf ventje.

De conclusie van Makkelijk leven van Herman Koch

Makkelijk leven is naar mijn mening te makkelijk geschreven en ik twijfel of ik de inhoud van het boek heb gemist of dat die er gewoonweg niet was. Dit is de eerste keer dat ik een boek met 1 kop koffie beoordeel. Heb je dit boek nog niet gelezen? Dan heb je gelukkig niets gemist.

Beoordeling