Norwegian Wood had ik al járen in mijn kast staan. Ik was een keer begonnen met lezen, maar ik vond het wat saai. Ik besloot nu toch het hele boek te gaan lezen. Hoe was het boek uiteindelijk? Lees het hieronder!

De flaptekst

Toru Watanabe is een eerlijke, stille en buitengewoon serieuze jonge student in Tokio. Hij is dol op een mooie jonge vrouw genaamd Naoko. Hun wederzijdse liefde wordt getekend door de tragische dood van hun beste vriend jaren geleden. Toru went aan het campusleven en de eenzaamheid en afzondering die hij daar ervaart. Naoko kan de druk en verantwoordelijkheid van het leven niet verdragen. Terwijl zij zich verder terugtrekt in haar eigen wereld, vindt Toru aansluiting bij de andere studenten en voelt hij zich aangetrokken tot Midori, een jonge, onafhankelijke en seksueel geëmancipeerde vrouw.

Mijn eerste indruk

Ja, toch wel wat saai. De schrijfstijl is wel erg mooi, daardoor wil ik wel doorlezen. Het is me ook nog niet helemaal duidelijk waar het verhaal naartoe gaat. De hoofdkarakter spreekt ook nog niet echt aan. Door de schrijfstijl en de stijl in het algemeen besluit ik het toch een kans te geven.

Het verhaal

Norwegian Wood wordt geschreven vanuit de ik-figuur Watanabe. Hij studeert in Tokio, waar hij niet echt aansluiting vindt met zijn medestudenten. Per toeval komt hij Naoko tegen, de vriendin van zijn overleden vriend Kizuki. Ze zijn beiden nog diep geraakt door de zelfmoord van Kizuki. Ze bouwen een vriendschap op totdat Naoko ineens verdwijnt. Het blijkt dat ze in een soort commune / kliniek is gaan wonen omdat het niet goed met haar gaat. Ondertussen sluit Watanabe een soort van vriendschap met Nagasawe, een rokkenjager en met Midori, een bijzondere dame.

Watanabe bezoekt Naoko een aantal keer, waar hij ook een vriendschap sluit met Reiko. Het zijn stuk voor stuk bijzondere mensen met heftige verledens. De thema’s eenzaamheid en de dood zijn dan ook een draad door het verhaal heen.

Watanabe is op zoek naar een plek in de wereld met de mensen om hem heen. Hij staat voor keuzes, Naoko of Midori? Afstand of nabijheid? Wat wil hij nu eigenlijk echt? Ondertussen doet hij op zijn manier zijn best in het leven.

Wat ik ervan vond

Na de eerste hoofdstukken wordt je steeds meer het verhaal in gezogen. Ik voelde me soms echt alsof ik in Japan was. De schrijfstijl van Murakami is dan ook uitmuntend, zelfs ondanks dat dit een vertaling is. Het is wel moeilijk om de hoofdkarakter echt goed te begrijpen, zijn emotionele range en omgang is nu eenmaal heel anders. Ook de mensen om hen heen lijken niet uit het echte leven gegrepen te zijn, maar dat kan ook met een andere cultuur te maken hebben?

De conclusie van Norwegian Wood

Dit is een lastig boek om te beoordelen. Aan de ene kant is het prachtig, heel mooi geschreven en een bijzonder verhaal. Aan de andere kant gebeuren er zoveel nare dingen, is Watanabe niet perse een likeable karakter en zijn sommige stukken wel erg vreemd of saai. Uiteindelijk ben ik toch positiever over dit boek dan toen ik het begon te lezen. Ook al is het verhaal zelf hier en daar vreemd of saai, je wordt echt in het verhaal gezogen en de gevoelens die je krijgt terwijl je het leest blijven nog even bij je.

Na Kafka on the shore en Norwegian Wood ben ik van plan meer Marakami boeken te lezen.

Beoordeling

Het was al een tijdje geleden dat ik een boek over de Tweede Wereldoorlog had gelezen. Daarom besloot ik deze te herlezen. Ik vind dat je geen kopjes koffie kunt geven aan de verschrikkelijke ervaringen van anderen. Maar wel aan de stijl e.d.. Lees hieronder wat ik van het boek vond.

De flaptekst

Al jaren vertelt Theo (Maurice) Coster op scholen en aan familie en vrienden zijn verhaal over de oorlog. In het jaar dat hij 80 wordt en Anne Frank 80 zou zijn geworden, heeft hij zijn verhaal vastgelegd in een boek en een documentaire.

Anne Franks dagboek vormt een belangrijk ooggetuigenverslag van de Jodenvervolging. Hierdoor is Anne Frank een icoon geworden voor de ruim zes miljoen slachtoffers. Om haar leven en rol te kunnen begrijpen, moet men luisteren naar de personen die daar samen met haar waren.

Theo Coster hernieuwde het contact met zijn 6 voormalige klasgenoten van Anne Frank. Aan de hand van herinneringen aan het toenmalige Amsterdam en het doorgangskamp Westerbork bespreken de klasgenoten hoe het hun vergaan is. Hoe de oorlog én Anne Frank invloed hebben gehad op hun leven. In Klasgenoten van Anne Frank komen hun verhalen tot leven. Via de gesprekken, maar ook via foto’s, eigen dagboeken en brieven.

Mijn eerste indruk

De intentie van de schrijver is direct duidelijk. Theo Coster wilt het verhaal vastleggen zodat het niet vergeten wordt. Hij neemt contact op met overlevenden uit de klas van Anne Frank. Hij zat zelf ook in die klas. Zelf was hij ondergedoken geweest, onder de naam Theo Coster, deze naam heeft hij de rest van zijn leven aangehouden.

Het verhaal

In het boek gaat Theo Coster in gesprek met oud klasgenoten over hun ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Hierbij komt Anne Frank ook aan bod. De klasgenoten bezoeken plekken zoals Westerbork en het Merwedeplein. Het is duidelijk dat zij zelf nog steeds verwonderd zijn over wat hun is overgekomen. Misschien zijn ze zelfs nog overdonderd. Een aantal klasgenoten waarmee hij spreekt zijn ondergedoken geweest. Een aantal zijn naar Westerbork en Bergen-Belsen gestuurd. In Bergen-Belsen hebben zij Anne Frank nog gezien, uitgemergeld en ziek.

Wat ik ervan vond

Dit boek leest gemakkelijk weg. Het is een goede introductie voor degenen die nog niet veel over de jodenvervolging weten. Ik vond het interessant en verdrietig om over hun ervaringen te lezen. De stijl is wat simplistisch. Maar de ervaringen zijn dit niet.

De conclusie van Klasgenoten van Anne Frank

Het is goed dat men hun verhaal doet, ook voor allen die niet zijn teruggekomen. Hoeveel je ook over de Tweede Wereldoorlog leest, het blijft altijd tragisch. Het moet erg moeilijk zijn om over deze periode te praten. Maar het is wel heel belangrijk! Ik raad dit boek dan ook aan.

Beoordeling

Duizend kopjes koffie voor de moed om de ervaringen te delen. Vier vanwege de schrijfstijl.