Jaren geleden had ik “Backpack” van Emily Barr gelezen – een verrassend goed boek en positief uniek. Ik dacht destijds dat ik een soort reis chicklit in handen had, maar het is meer dan dat. Onlangs kwam ik toevallig twee boeken in de uitverkoop tegen van deze schrijfster, ik kon ze dus niet laten liggen. Was ik ook zo positief over Cuba Libre? Lees het hieronder!

De flaptekst

Genoeg van je eigen leven? Steel dat van een ander!
Wanneer de relatie van Maggie op de klippen loopt, verhuist ze naar Brighton. Omdat het aanknopen van nieuwe vriendschappen wil maar niet lukken. Uit eenzaamheid ontwikkelt Maggie een dwangmatige belangstelling voor haar buren Libby en David. Na de geboorte van hun baby heeft Libby haar baan opgezegd, maar haar nieuwe leven als fulltime moeder bevalt haar maar matig. Juist wanneer ze heeft besloten dat ze weer een baan gaat zoeken, vertelt David dat hij een sabbatical wil nemen en hij haalt Libby over om een half jaar naar Cuba te gaan om Spaans te leren.
Maggie volgt haar buren naar Havana, waar haar verleden – en dan vooral de gewelddadige dood van haar jongere zus – haar begint te kwellen. En terwijl Maggies eigen leven haar stukje bij beetje ontglipt, probeert ze dat van Libby over te nemen…

Mijn eerste indruk

Het boek wisselt hoofdstukken af tussen Maggie en Libby. Van Maggie is al snel duidelijk dat ze een zielig bestaan heeft en dat ze nog iets heftigs uit het verleden moet verwerken. Libby was een advocate en nu een huismoeder met een baby. Emily Barr schrijft op een soort positieve rauwe manier. Dit zorgt ervoor dat je direct het boek wordt ingezogen en meer wilt lezen. Ik was direct benieuwd hoe het deze karakters zal vergaan en hoe ze elkaar zouden ontmoeten.

Het verhaal

De hoofdstukken draaien dus om Maggie en Libby. De andere hoofdkarakters zijn David (de man van Libby), Charlie (de baby van David en Libby) en Yasmin (Maggie’s beste vriendin). Maggie is naar Brighton verhuisd omdat het uit is gegaan met Mark, waar ze mee samenwoonde in Edinburgh. Ze kan haar plaats niet vinden in Brighton en werkt als stripper, ondanks haar afgeronde universitaire studie. Haar zus is hoogzwanger en daarom koopt Maggie een babyfoon, die het signaal van haar buren ontvangt — Libby, David en Charlie. Maggie luistert hen af en is vastbesloten bevriend met hen te worden. Als ze via de babyfoon doorkrijgt dat haar buren tijdelijk naar Cuba gaan verhuizen om Spaans te leren, besluit Maggie dat ook te doen en zich in te schrijven aan dezelfde universiteit.

Maggie besluit op Cuba met een schone lei te beginnen en haar oude leven achter zich te laten. Dit wordt bemoeilijkt doordat Yasmin (haar vroegere beste vriendin) haar achterna gegaan is in Cuba. Terwijl de tijd vordert lijkt Maggie zich steeds aparter te gedragen en langzaamaan ontdekken we ook meer over haar en wat er gebeurd is. Ik was geshockt door het plot en het verklaarde veel van Maggie’s gedrag. Knap geschreven!

Wat ik er van vond

Dit boek is wederom weer een pareltje. Het voelt bijna als een chicklit, maar toch weer niet door de gecompliceerde karakters en gebeurtenissen. Ik voelde me tijdens het lezen soms bijna op Cuba, dus dat is overtuigend geschreven. Ik voel ook direct de “travel bug” weer. 😉

Cuba Libre wordt goed opgebouwd en de karakters krijgen steeds meer diepgang. Je mening over de karakters verandert dan ook telkens door het boek heen. Het duurt even voordat je leest wat er gebeurt is in Maggie’s verleden, maar dat is ook wel het kracht van het verhaal. Het boek is schrijnend, pakkend en een echte pageturner. Ik weet zeker dat ik nog andere boeken van Emily Barr ga lezen!

Conclusie van Cuba Libre

Cuba Libre is een verrassend, vermakelijk, heftig en goed boek tegelijkertijd. De schrijfstijl van Emily Barr spreekt me erg aan, ze is rauw maar subtiel tegelijk. Het verhaal is heel goed opgebouwd en het plot is duidelijk zonder haast geschreven waardoor je het hele boek benieuwd blijft. Het stipt het niet verwerken van trauma’s aan met het kleurrijke Cuba op de achtergrond. Al met al een geweldig boek die ik zeker aanraad!

Beoordeling

Oh, wat wilde ik dit boek “Noorse Goden” (Norse Mythology) van Neil Gaiman toch graag lezen! Ik was dan ook enorm in mijn nopjes toen ik het boek kreeg. Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in mythen, op school was ik bijvoorbeeld erg gefascineerd door de Griekse en Romeinse verhalen. Daarnaast vond ik “American Gods” van Neil Gaiman ook erg goed, dus dat beloofde wat. Hoe beviel dit geanticipeerde boek? Lees het hieronder!

De Flaptekst

Neil Gaiman heeft zich tijdens het schrijven van zijn eerdere bestsellers altijd laten beïnvloeden door mythologie uit de oudheid. Nu richt hij zich op de oorsprong van de Noorse goden. Hij blijft tijdens het schrijven trouw aan zijn beschrijvingen van het Noorse pantheon. Odin, de oppergod die wijs, dapper en slinks is. Thor, de zoon van Odin, die weliswaar enorme fysieke kracht bezit, maar niet bepaald de slimste van de goden is. En natuurlijk Loki – de zoon van een reus – die de bloedbroeder van Odin is en een manipulator eerste klas.

Gaiman verwerkt deze losse mythen tot een doorlopend verhaal dat begint met het ontstaan van de legendarische negen werelden en duikt dan in de levens van goden, dwergen en reuzen. Zo moet Thor zich vermommen als vrouw – lastig, met een baard en onstilbare honger – om zijn gestolen hamer terug te krijgen. Het bloed van Kvasir – de scherpzinnigste god van allen – wordt in honingwijn veranderd en geeft de drinkers ervan magische krachten. Het boek bereikt zijn piek aan het einde met het epische verhaal van Ragnarok: de ondergang van de goden en de geboorte van een nieuwe tijd en nieuwe mensen.

Mijn eerste indruk

Wat leuk om te lezen over de achtergronden van Thor, Odin, Loki en anderen! De kennismaking in het begin van de boek is handig, want het zijn nogal wat goden.  Al spoedig beginnen de korte verhalen, gevat in kleine hoofdstukken dus handig ook tussendoor te lezen. Ik wil meer weten!

Het verhaal

Je wordt in dit boek meegenomen in de wereld van de goden. Er wordt over meerdere goden geschreven, maar de volgende drie staan centraal. Odin, de vader van alle goden en wezens (waaronder mensen), Thor, sterk maar simpel, en Loki, de bedrieger. Daarnaast komen er nog heel wat reuzen en andere mythische wezens voor. De schrijfstijl van Gaiman is erg gemakkelijk en toegankelijk. Het voelt wel als een boek voor volwassenen, maar het is door de schrijfstijl en door hoe de karakters zijn uitgewerkt ook geschikt voor wat oudere kinderen.

De korte verhalen zijn doordrenkt van uitdaging en bedrog. Ik zal niet teveel verklappen, maar de reuzen, dwergen en andere wezens dagen de goden uit en andersom. Het zijn leuke verhaaltjes en het is helemaal gaaf om te bedenken dat men dit vroeger echt geloofde. Wat ik erg cool vind aan de Noorse goden, is dat ze erg menselijk zijn.

Gaiman heeft dan ook verschillende Noorse mythen pakkend verwoord in een heleboel vaak korte hoofdstukken. Het boek sluit passend af met Ragnarok (the end and the new beginning).

Wat ik ervan vond

Noorse Goden (Norse Mythology) is een toegankelijk gemaakt boek en erg leuk om te lezen. Ook al dwaal je soms een beetje door alle “vreemde” namen, van Balder tot Kvasir tot Heimdall. Ik vind het altijd heel interessant om te lezen hoe men vroeger bepaalde fenomenen verklaarde. Als voorbeeld: doordat Thor uit een bepaalde magische beker dronk blijft de zee in beweging. Hoe dat precies zit moet je zelf maar lezen. 😉

De conclusie van Noorse Goden

Neil Gaiman heeft een verzameling van mythen tot 1 leuk boek verweven. Het is wellicht een relatief simpel boek, maar de Noorse mythen an sich zijn dat niet. Als je geïnteresseerd bent in folklore en mythen, dan is dit zeker een boek die niet mag ontbreken in je collectie!

Beoordeling