Bookbarista.nl - Because it’s all about books and coffee
  • Boekrecensies
    • Populaire boeken
      • Oorlogswinter van Jan Terlouw
      • De verborgen geschiedenis van Donna Tartt
      • De Alchemist van Paulo Coelho
      • De kleine blonde dood van Boudewijn Büch
      • De tweeling van Tessa de Loo
    • Koffieboeken
      • Boeken over koffie
    • Alle boekgenres
      • Autobiografie
      • Chicklit
      • Fantasy
      • Non-fictie
      • Literatuur
      • New Adult
      • Roman
      • Thriller
      • Young Adult
  • Koffie
    • Koffierecepten
      • Flat white, zo maak je ‘m
      • Cappuccino, zo maak je ‘m
      • Magic coffee, zo maak je ‘m
      • Americano koffie, zo maak je ‘m
      • French press koffie, zo maak je ‘m
    • Gadgets voor de koffieliefhebber
    • Koffie in Amersfoort
    • Koffie in Amsterdam
  • Over Book Barista
    • De Redactie
    • FAQ
  • Contact
Boekrecensies
    Populaire boeken
    Oorlogswinter van Jan Terlouw
    De verborgen geschiedenis van Donna Tartt
    De Alchemist van Paulo Coelho
    De kleine blonde dood van Boudewijn Büch
    De tweeling van Tessa de Loo
    Koffieboeken
    Boeken over koffie
    Alle boekgenres
    Autobiografie
    Chicklit
    Fantasy
    Non-fictie
    Literatuur
    New Adult
    Roman
    Thriller
    Young Adult
Koffie
    Koffierecepten
    Flat white, zo maak je 'm
    Cappuccino, zo maak je 'm
    Magic coffee, zo maak je 'm
    Americano koffie, zo maak je 'm
    French press koffie, zo maak je 'm
    Gadgets voor de koffieliefhebber
    Koffie in Amersfoort
    Koffie in Amsterdam
Over Book Barista
    De Redactie
    FAQ
Contact
  • Boekrecensies
    • Populaire boeken
      • Oorlogswinter van Jan Terlouw
      • De verborgen geschiedenis van Donna Tartt
      • De Alchemist van Paulo Coelho
      • De kleine blonde dood van Boudewijn Büch
      • De tweeling van Tessa de Loo
    • Koffieboeken
      • Boeken over koffie
    • Alle boekgenres
      • Autobiografie
      • Chicklit
      • Fantasy
      • Non-fictie
      • Literatuur
      • New Adult
      • Roman
      • Thriller
      • Young Adult
  • Koffie
    • Koffierecepten
      • Flat white, zo maak je ‘m
      • Cappuccino, zo maak je ‘m
      • Magic coffee, zo maak je ‘m
      • Americano koffie, zo maak je ‘m
      • French press koffie, zo maak je ‘m
    • Gadgets voor de koffieliefhebber
    • Koffie in Amersfoort
    • Koffie in Amsterdam
  • Over Book Barista
    • De Redactie
    • FAQ
  • Contact
Bookbarista.nl - Because it’s all about books and coffee
Boekrecensies, Roman

Recensie: Anna van Niccolò Ammaniti

Anna van Niccolò Ammaniti Recensie by Book Barista

Anna van Niccolò Ammaniti stond al twee jaar op mijn wensenlijst. Ik had er ooit eens een positieve review over gelezen, hem op de lijst gezet…and that’s it. Toen ik een paar weken geleden door het assortiment van de boekenkraam scrolde zag ik het boek ineens op mijn scherm verschijnen. Natuurlijk kon ik het niet laten om het boek aan te schaffen. 😉 Nog geen 24 uur later sloeg ik het boek open. Lees in deze recensie of het boek het wachten waard was.

De flaptekst

“Nadat een mysterieus virus alle volwassenen heeft uitgeroeid, is Sicilië verworden tot een gigantische ruïne van verlaten steden, afgebrande winkelcentra en onbegaanbare wegen. Alleen de kinderen zijn overgebleven en proberen op het desolate eiland, waar de hitte en de zon het landschap teisteren en overal hongerige wilde honden op de loer liggen, te overleven zonder elektriciteit, vers water en voedsel.

Sinds de dood van hun ouders zorgt de dertienjarige Anna voor haar acht jaar oude broertje Astor, aan de hand van het notitieboekje dat haar moeder achterliet. Als Astor wordt ontvoerd, besluit Anna samen met haar hond naar hem op zoek te gaan in de hoop uiteindelijk de overtocht naar het vasteland te maken, op weg naar een nieuwe toekomst.”

Mijn eerste indruk

Anna begint direct met actie. Zoals jullie waarschijnlijk weten kan ik dit altijd erg waarderen. Ik hou namelijk totaal niet van een langzame opbouw. Op de een of andere onbeschrijfbare manier leefde ik direct met de jonge Anna mee. Ze is al jong onafhankelijk en het wordt ook al snel duidelijk dat ze enorm zorgzaam is. Het voelde alsof ik het meisje kende en het hele verhaal waargebeurd was, ondanks dat het natuurlijk een zeer onwaarschijnlijk verhaal is. Knap geschreven!

Het verhaal

Anna is een meisje van dertien jaar dat met haar 8-jarige broertje Astor probeert te overleven op Sicilië, nadat er in 2020 wereldwijd een virus heeft rondgewaard dat alle volwassenen heeft gedood. Na het overlijden van hun beide ouders zijn ze op zichzelf aangewezen. Anna, als oudste, neemt de verantwoordelijkheid voor haar broertje en zorgt dat hij veilig is. In hun ouderlijk huis, in een bosrijk, heuvelachtig gebied, wanen ze zich veilig. Anna gaat er vaak op uit om eten en drinken in te slaan, maar ze staat niet toe dat haar broertje hun terrein verlaat. Veel te gevaarlijk. Anna ziet onderweg namelijk de verwoestingen, de lijken en de compleet verlaten wereld die is overgebleven na de chaos van de virusuitbraak.

Anna is van mening dat ze op het vasteland kans hebben om het virus te overleven. Maar de tijd begint te dringen, Anna staat op de drempel van volwassenheid. Hoe zal het aflopen met broer en zus? Weten ze het vasteland te bereiken? Is de redding nabij? Ammaniti weet de spanning tot het einde toe vast te houden.

Wat ik ervan vond

Vanaf het moment dat ik aan Anna van Niccolò Ammaniti begon, was er geen houden meer aan. Ik werd direct meegesleept door de vloeiende schrijfstijl die Ammaniti hanteert. Zijn manier van omschrijven van de omgeving en de sterke verhaallijn zijn werkelijk geweldig. Ammaniti heeft in dit boek een zeer angstaanjagend echte wereld beschreven, waarin het lot van de wereld in handen van kinderen ligt. Hoe zij moeten overleven, en welke regels zij voor zichzelf opstellen, heeft Ammaniti gedetailleerd verteld. Het is heel bijzonder om te lezen over de veerkrachtigheid en vindingrijkheid van kinderen. Daarnaast staat het boek vol prachtige zinnen.

Valt er dan niets op Anna af te dingen? Natuurlijk wel. De overgang tussen de verschillende delen waaruit het boek is opgebouwd is soms plotseling. Ammaniti gaat soms namelijk verder met zijn verhaal in plaats van het gat tussen een bepaald tijdsbestek toe te lichten. Ook wordt er nergens in het boek geschreven hoe het virus is ontstaan. Dit is een gemiste kans.

De conclusie van Anna

Soms verbaast het me wanneer ik een parel van een boek tegenkom, maar deze parel van een roman van Ammaniti verbaast mij niets. Wie vertrouwd is met de schrijfkunsten van deze Italiaan, weet dat hij in het verleden al prachtige boeken met mooie zinnen heeft geschreven. Mooie zinnen typeren Ammaniti namelijk als een schrijver die erin slaagt om veel te zeggen in weinig woorden, zonder daarvoor gebruik te moeten maken van moeilijke begrippen en/of verheven taal.

Anna is zeker niet het beste boek van Niccolò Ammaniti, maar het is absoluut de moeite waard. Ik heb van begin tot eind genoten.

Beoordeling

Beoordeling vier koppen koffie Dan Brown Oorsprong

12 september 2018by Book Barista
Autobiografie, Boekrecensies

Recensie: Ik overleefde voor mijn kind van Clara Rojas

Ik overleefde voor mijn kind van Clara Rojas Recensie by Book Barista

Ik overdrijf niet als ik zeg dat het boek Ik overleefde voor mijn kind van Clara Rojas al negen jaar ongelezen in mijn boekenkast stond. Het boek heeft heel wat verhuizingen meegemaakt en heeft zelfs jaren in de opslag gelegen. Na de laatste verhuizing kwam het boek eindelijk weer tevoorschijn en na een aantal maanden zocht ik naar een waargebeurd verhaal. Beter dan dit kan toch niet? Ik heb het boek daarom eindelijk uit de kast gepakt. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

 De flaptekst

“In februari 2002 wordt de Colombiaanse Clara Rojas samen met haar vriendin en partijgenote Ingrid Betancourt ontvoerd door de guerrillabeweging FARC. Zes jaar lang zitten zij onder mensonterende omstandigheden gevangen in de jungle. Aan elkaar vastgeketend worden ze door de rebellen van het ene kamp naar het andere meegesleept, op de vlucht voor de regeringstroepen.

Midden in deze hel bevalt Clara Rojas in april 2004 van een zoon: Emmanuel. Zijn vader is een van de guerrillastrijders. Maar na een paar maanden blijkt Emmanuel ernstig ziek en laat de FARC hem achter bij een plaatselijke boer, die hem naar een ziekenhuis brengt. Zo komt het jongetje, naamloos, in een weeshuis terecht. Pas na de bevrijding van zijn moeder en een DNA-test wordt bekend wie hij echt is. In januari 2008 werpen de jarenlange internationale onderhandelingen eindelijk hun vruchten af, en wordt Clara Rojas samen met een paar medegevangenen vrijgelaten.”

Mijn eerste indruk

Het boek start met een paragraaf waarbij Clara verteld dat ze nu net zes maanden vrij is en elke ochtend geniet van tjilpende vogels en bovenal dat ze zich er elke ochtend van bewust is dat ze dankbaar is dat ze nog leeft. Op de een of andere manier maakte dit stukje veel indruk op me. Ik sta er namelijk nooit bij stil als er een vogel herrie schopt, laat staan dat ik elke ochtend uit mijn bed kom en denk “Wat ben ik blij dat ik nog leef” in plaats van “waar is mijn koffie?!”. Natuurlijk ben ik dankbaar, maar ik ben me er niet elke ochtend zeer bewust van. Ik denk dat je een lange tijd iets heel heftigs moet meemaken om met deze dingen zo bewust bezig te zijn. Hoe dan ook, een heftig en interessant begin. Ik ben benieuwd naar de rest van het boek.

Het verhaal

In 2002 wordt Clara Rojas samen met een vriendin Ingrid Betancourt ontvoerd door Guerrilla strijders oftewel de FARC. Zes jaar lang zit ze gevangen in de jungle. Ze krijgt er een kind en ook die word na 8 maanden door de Guerilla van haar afgenomen. Als hij 3 jaar word ziet ze hem voor het eerst terug. De inzet en doorzetting van deze vrouw houden haar in leven. Zo schrijft zij onder andere het volgende indrukwekkende stuk;

“Ik heb een kind gekregen onder traumatische omstandigheden. Ik heb hem ziek zien worden en hem van mij afgepakt zien worden.  En heb dramatische momenten beleefd als vrouw en moeder. Maar ik heb altijd de hoop gehouden op een goede afloop. Mijn zoon was mijn drijfveer en inspiratiebron. Daarnaast heb ik altijd geprobeerd ondanks alles een normaal leven te blijven leiden; mij niet over te geven aan de monotonie van zo’n gijzeling, waarin de eerste dag op de dertigste lijkt en die weer op de tweeduizendste.”

Wat ik ervan vond

Ondanks de heftige gebeurtenissen in Ik overleefde voor mijn kind lees ik dit boek met gemengde gevoelens. Ik verwachtte namelijk zoveel meer details in dit boek. Zoals bijvoorbeeld over de jungle, of hoe communicatie verloopt met guerrilla strijders. Zijn ze altijd onaardig? Dat lijkt me toch niet, uiteindelijk zijn het ook vaak maar mensen.

De ontvoerders zijn natuurlijk niet bepaald zachtmoedig te noemen, maar dat is Clara ook niet. Door de hele traumatische ervaring is ze heel “sterk” geworden en laat ze haar emoties hoogstwaarschijnlijk niet de vrije loop. Door dit alles merk je in het verhaal dat ze een persoonlijkheid heeft (gecreëerd) die geen rekening houdt met gevoelens van anderen. Dit gaf mij een onbehaaglijk gevoel. Nu kan ik me wel voorstellen dat in tijden van overleven iedereen voor zijn eigen leven vecht en dat dat van een ander je letterlijk en figuurlijk “gestolen” kan worden.

Het boek is binnen een jaar na haar vrijlating geschreven en voelt soms als een opsomming. Misschien was het emotioneel nog te zwaar om op sommige details in te gaan. Ik ben dan ook benieuwd hoe het nu met Clara Rojas gaat. Als ze het boek nu schrijft, zou het dan anders zijn? Komt er dan meer dan alleen een opsomming van haar dagelijkse bezigheden?

De mening van anderen

Ik heb ook andere recensies gelezen over  dit boek en wat mij daarbij opvalt is dat eigenlijk iedereen “zeikt” over het feit dat ze niet verteld van wie ze zwanger is geworden en dat het mede daarom geen goed autobiografisch boek is. Dat is naar mijn mening flauwekul! Het is haar goed recht om dat niet te vertellen. Op het moment dat ze het boek schreef was haar zoontje nog maar acht. Naar mijn mening heeft hij als eerste en enige recht op de hele waarheid. Niet wij.

De conclusie van Ik overleefde voor mijn kind

Ik houd gemengde gevoelens na het lezen van Ik overleefde voor mijn kind. Ik vind het bewonderenswaardig om te lezen hoe Clara dit al die jaren heeft aangepakt. Maar ik denk dat ze dit boek te vroeg na haar vrijlating geschreven heeft. Soms voelt het alsof je een boodschappenlijst doorleest, of misschien een dagboek zonder emotionele kant. Dit is begrijpelijk, maar als lezer had ik het verhaal meer willen “voelen”. Daarnaast is ze wellicht ook gewoon niet de beste schrijfster. Schrijven is tenslotte een vak apart.

Beoordeling

3 september 2018by Book Barista
Page 21 of 70« First...10«20212223»304050...Last »

Over Book Barista

Boekrecensies en koffie

Op zoek naar een boek of de juiste koffie, cappuccino, flat white, of espresso. Lees onze bookrecensies onder het genot van een kop koffie.

Social

Populaire Posts

Recensie: De tweeling van Tessa de Loo

Recensie: De tweeling van Tessa de Loo

Recensie: De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley

Recensie: De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley

Recensie: Als ik blijf van Gayle Forman

Recensie: Als ik blijf van Gayle Forman

Categorieën

  • Boekrecensies (174)
    • Autobiografie (5)
    • Chicklit (14)
    • Fantasy (17)
    • Koffieboeken (1)
    • Literaire non-fictie (22)
    • Literatuur (24)
    • Memoir (1)
    • New Adult (5)
    • Non-fictie (2)
    • Roman (49)
    • Thriller (34)
    • Young Adult (16)
  • Koffie (21)

Meest recente posts

  • Recensie: Sonny boy van Annejet van der Zijl
  • Recensie: daar waar de rivierkreeften zingen van Delia Owens
  • Recensie: Een beloofd land van Barack Obama
  • French press koffie, wat is het en zo maak je hem
  • De Americano koffie, zo maak je hem
VOLG BB OP INSTAGRAM

"I opened a book and in I strode. Now nobody can find me. I've left my chair, my house, my road, my town and my world behind me. I'm wearing the cloak, I've slipped on the ring, I've swallowed the magic potion. I've fought with a dragon, dined with a king and dived in a bottomless ocean. I opened a book and made some friends. I shared their tears and laughter and followed their road with its bumps and bends to the happily ever after. I finished my book and out I came. The cloak can no longer hide me. My chair and my house are just the same, but I have a book inside me." - Julia Donaldson

Populaire boekrecensies

  • Recensie: 1984 van George Orwell
  • Recensie: Vele hemels boven de zevende van Griet op de Beeck
  • Recensie: Een lied voor Achilles van Madeline Miller

Populaire koffieblogs

  • 11 tekenen dat je een koffieliefhebber bent
  • De 5 beste gadgets voor de koffieliefhebber
  • Flat white vs cappuccino
© 2020 copyright Book Barista // All rights reserved // Privacy Policy
Made with love and coffee by Rachel van Egmond.