Wat moet je doen als een leerling je waarschuwt voor een aanslag, morgenochtend op het Centraal Station? Als je klas die ‘fokking toets’ niet wil maken omdat die toch niet meetelt? Als je favoriete leerling van school dreigt te worden getrapt? Je in een vlaag van verstandsverbijstering een stacaravan hebt gekocht? Wanneer je ruzie hebt met je Roemeense schoonmaakster? In zijn nieuwe bundel schetst Johan Goossens kleurrijk wat hij ziet en meemaakt. In de klas op een roc in de Randstad, maar ook bij de kaasboer. Tokio. De homosauna. Een straat vol daklozen in Los Angeles. Zijn blik is relativerend, zijn dialogen vol humor en mededogen.

Mijn eerste indruk

Gemakkelijk te lezen zo, met “hoofdstukjes” van 2 tot 3 pagina’s. De humor zit er direct in. Ook kan ik me goed voorstellen hoe die situaties op het ROC waren, ondanks dat ik er nooit een heb bezocht. Dit boek gaat snel uit!

Het verhaal

Johan Goossens schrijft over leerlingen, zijn reizen en andere ervaringen. Naast het feit dat hij duidelijk heel erg grappig is, lijkt hij ook heel empatisch. In hele korte stukjes brengt hij dat goed over. Zo ook bijvoorbeeld dat een leerling die niet kwam opdagen bij zijn stage geen geld voor het ov bleek te hebben. Door geduldig vragen te stellen kwam hij hierachter. Naast alleen maar grappig vind ik dan ook dat Jongens, ik wil nu toch écht beginnen je uitdaagt om een andere blik aan te nemen.

Wat ik ervan vond

Jongens, ik wil nu toch écht beginnen is een leuk en vermakelijk boek wat je in een ruk uitleest. De toegankelijke schrijfstijl maakt het dat je je in situaties herkent, ondanks dat je ze nooit hebt meegemaakt. Ik vind het een grappig en luchtig boek voor tussendoor.

Conclusie “Jongens, ik wil nu toch écht beginnen“

Een herkenbaar boek zonder daadwerkelijk herkenbaar te zijn voor mij. Ik denk dat veel doelgroepen hier een leuke leeservaring aan kunnen hebben. Ik heb in ieder geval gelachen en ook wat geleerd over leerlingen van het ROC en de belevingswereld van de schrijver.

Beoordeling