Norwegian Wood had ik al járen in mijn kast staan. Ik was een keer begonnen met lezen, maar ik vond het wat saai. Ik besloot nu toch het hele boek te gaan lezen. Hoe was het boek uiteindelijk? Lees het hieronder!

De flaptekst

Toru Watanabe is een eerlijke, stille en buitengewoon serieuze jonge student in Tokio. Hij is dol op een mooie jonge vrouw genaamd Naoko. Hun wederzijdse liefde wordt getekend door de tragische dood van hun beste vriend jaren geleden. Toru went aan het campusleven en de eenzaamheid en afzondering die hij daar ervaart. Naoko kan de druk en verantwoordelijkheid van het leven niet verdragen. Terwijl zij zich verder terugtrekt in haar eigen wereld, vindt Toru aansluiting bij de andere studenten en voelt hij zich aangetrokken tot Midori, een jonge, onafhankelijke en seksueel geëmancipeerde vrouw.

Mijn eerste indruk

Ja, toch wel wat saai. De schrijfstijl is wel erg mooi, daardoor wil ik wel doorlezen. Het is me ook nog niet helemaal duidelijk waar het verhaal naartoe gaat. De hoofdkarakter spreekt ook nog niet echt aan. Door de schrijfstijl en de stijl in het algemeen besluit ik het toch een kans te geven.

Het verhaal

Norwegian Wood wordt geschreven vanuit de ik-figuur Watanabe. Hij studeert in Tokio, waar hij niet echt aansluiting vindt met zijn medestudenten. Per toeval komt hij Naoko tegen, de vriendin van zijn overleden vriend Kizuki. Ze zijn beiden nog diep geraakt door de zelfmoord van Kizuki. Ze bouwen een vriendschap op totdat Naoko ineens verdwijnt. Het blijkt dat ze in een soort commune / kliniek is gaan wonen omdat het niet goed met haar gaat. Ondertussen sluit Watanabe een soort van vriendschap met Nagasawe, een rokkenjager en met Midori, een bijzondere dame.

Watanabe bezoekt Naoko een aantal keer, waar hij ook een vriendschap sluit met Reiko. Het zijn stuk voor stuk bijzondere mensen met heftige verledens. De thema’s eenzaamheid en de dood zijn dan ook een draad door het verhaal heen.

Watanabe is op zoek naar een plek in de wereld met de mensen om hem heen. Hij staat voor keuzes, Naoko of Midori? Afstand of nabijheid? Wat wil hij nu eigenlijk echt? Ondertussen doet hij op zijn manier zijn best in het leven.

Wat ik ervan vond

Na de eerste hoofdstukken wordt je steeds meer het verhaal in gezogen. Ik voelde me soms echt alsof ik in Japan was. De schrijfstijl van Murakami is dan ook uitmuntend, zelfs ondanks dat dit een vertaling is. Het is wel moeilijk om de hoofdkarakter echt goed te begrijpen, zijn emotionele range en omgang is nu eenmaal heel anders. Ook de mensen om hen heen lijken niet uit het echte leven gegrepen te zijn, maar dat kan ook met een andere cultuur te maken hebben?

De conclusie van Norwegian Wood

Dit is een lastig boek om te beoordelen. Aan de ene kant is het prachtig, heel mooi geschreven en een bijzonder verhaal. Aan de andere kant gebeuren er zoveel nare dingen, is Watanabe niet perse een likeable karakter en zijn sommige stukken wel erg vreemd of saai. Uiteindelijk ben ik toch positiever over dit boek dan toen ik het begon te lezen. Ook al is het verhaal zelf hier en daar vreemd of saai, je wordt echt in het verhaal gezogen en de gevoelens die je krijgt terwijl je het leest blijven nog even bij je.

Na Kafka on the shore en Norwegian Wood ben ik van plan meer Marakami boeken te lezen.

Beoordeling