Mijn recensie over de bijbel voor ongelovigen deel 1 was bijna een lofzang (je vindt hem hier). Ik bewonder Guus Kuijer zijn schrijfstijl, gevatte humor terwijl hij subtiel blijft en zijn levendige omschrijvingen nog steeds net zoveel. Toch heeft het 1,5 jaar voordat ik het tweede deel las. Waarom? Tja, weet je wel niet hoeveel boeken er te lezen zijn. 😉 Je leest hieronder of ik De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht ook zo gaaf vond en of ik het derde deel ook ga aanschaffen.

De flaptekst

“De uittocht en de intocht van Guus Kuijer is het tweede boek in de reeks De Bijbel voor ongelovigen. Het boek bevat een aantal van de allermooiste verhalen uit de wereldliteratuur. In deel twee draait het om de Bijbelboeken Exodus tot en met Rechters. Ze gaan over Mozes, Jozua en Simson, over hoe het volk van Israël uit Egypte wegvlucht en in Kanaän terechtkomt, over het Beloofde Land en de val van Jericho. Eén thema is steeds aanwezig: de Israëlieten worden telkens opnieuw verleid door vreemde volken en hun goden.
Zowel voor wie de Bijbel kent als voor wie er nooit in las is De Bijbel voor ongelovigen een reis door een bekende wereld die ons toch zo vreemd is. De Bijbel van Guus Kuijer leest als een roman. Dit tweede deel was genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 2014.“

Het verhaal

Net als in het eerste deel schrijft Guus Kuijer vanuit verschillende perspectieven. Het boek beslaat Exodus, Jozua en Rechters uit de Bijbel, maar dan verteld in Guus Kuijer zijn eigen woorden en met een hoop van zijn eigen fantasie. Deze verhalen gaan over de uittocht uit Egypte en in de intocht in Israël. Ik ben zelf alleen bekend met de grote lijnen van de Bijbelverhalen, dus ik heb ook nog eens wat geleerd.

De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht leest nog wat ernstiger dan het eerste deel. De verhalen lenen zich er wellicht ook meer voor en er wordt meer gegild/geschreeuwd en getierd.  Naast de grootse daden stipt Guus Kuijer ook de menselijkheid van de personages aan: “Wanneer er op de wereld groot onrecht geschiedt, ben je geneigd je ogen te sluiten en je handen tegen je oren te drukken.” Niemand zou het er mee zijn eens dat je zo om moet gaan met onrecht, maar dit gebeurt wel als je naar de (mondiale) samenleving kijkt.

Ik vind het nog steeds een interessant concept, dit “vertalen” en toegankelijk maken van de Bijbelverhalen. Ik kan me voorstellen dat de zelf bedachte gevoelens, gedachtes en emoties van de personages storend kunnen zijn als je de Bijbel heel goed kent, maar als je er een beetje open voor kunt staan (of de verhalen niet kent) is het briljant.

Wat ik ervan vond

Guus Kuijer heeft met De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht weer een fascinerend boek geschreven. Zijn doel, om ongelovigen bekend te maken met de Bijbelverhalen, is wat mij betreft nobel. Vooral omdat het niet geschreven is vanaf een gelovig perspectief, maar neutraal en beschrijvend. Ik vind het echt heel knap dat je van bestaande verhalen op deze manier fictie kunt schrijven.

Zijn zinnen zijn vloeiend, zijn humor gevat en zijn verhalen boeiend.

Conclusie van De Bijbel voor ongelovigen, Deel 2 De Uittocht en de Intocht

Ik raad iedereen aan De bijbel voor ongelovigen, Deel twee, De uittocht en de intocht te lezen. Naast een opfrissing van, of een toevoeging aan je algemene Bijbelkennis, is het ook mooi, grappig en intrigerend geschreven. Natuurlijk moet je niet denken dat dit boek 1 op 1 uit de Bijbel komt, want er is een hoop schrijversvrijheid bij dit boek te pas gekomen. Ik zet in ieder geval deel 3 alvast op mijn te lezen lijstje.

De schaduw van de wind is een alom bekend boek. Miljoenen lezers, duizenden goede recensies en Carlos Ruiz Zafón heeft vele fans. Jij hebt vast ook van hem gehoord, ik bedoel wie kent deze auteur niet? Nou… ik! Yes, guilty… Een aantal weken terug begon een collega van mij over de schrijver en iedereen was verbaasd dat ik als bookblogger niet bekend was met deze pracht auteur. Dat weekend ben ik met het schaamrood op mijn kaken naar de boekhandel gerend en heb het eerste deel aangeschaft. Lees in deze recensie of ik het boek net zo ontwapenend vind als vele anderen dit vinden.

De flaptekst

“In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.

Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.”

Mijn eerste indruk

Ik ben ervan overtuigd dat geen enkele positieve recensie die eerder over De schaduw van de wind geschreven gelogen is. Al bij de eerste zin droom ik weg in het ontwapende taalgebruik. Ja, vanaf bladzijde 1 denk ik alleen maar “Waarom, waarom, WAAROM heb ik dit boek niet eerder gelezen? Hoe kan zo’n verhaal mij ontschoten zijn?” Ik ben mijn collega dankbaar.

Het verhaal

De schaduw van de wind is op de eerste plaats een intrigerend verhaal dat de lezer meezuigt in het Barcelona van de eerste helft van de twintigste eeuw. Het verhaal begint in 1945, het jaar dat Spanje zich nog steeds aan het herstellen is van de burgeroorlog en leert leven in de dictatuur van Franco.

Een jonge weduwnaar, boekhandelaar van beroep, neemt zijn tienjarige zoon Daniel mee naar een geheime plek om hem in te wijden in de liefde voor het geschreven woord. Daniel mag op die speciale plek een boek uitkiezen, of eigenlijk kiest het boek hem. Daniel pakt het boek De schaduw van de wind van de onbekende schrijver Julián Carax uit de kast. Het blijkt een van de weinige exemplaren van het boek te zijn en al snel blijkt dat het leven van de auteur Julián Carax is gehuld in mysterieuze nevelen. Daniels zoektocht naar de schrijver begint. Hij raakt in de ban van het boek, en al snel zal het leven van Daniel helemaal in het teken staan van Julián Carax en zijn prachtige verhaal. De schaduw van de wind zal met veel verrassende wendingen en bloedstollende spanning het leven van Daniel en de mensen om hem heen gaan beïnvloeden.

Wat ik ervan vond

In een woord; PRACHTIG! Het is vooral de combinatie van de sfeer van het oude Barcelona, een jongen die het leven aan het ontdekken is, een charmeur die voor de nodige hilariteit zorgt en duizelingwekkende spanning die dit boek tot een meesterwerk maken. Naast de verhalende kwaliteit, heeft Carlos Ruiz Zafón een woord- en zingebruik die de lezer laat duizelen. Prachtige zinnen volgen elkaar namelijk in een vlot tempo op, met daarbij een zeer gevarieerde woordkeus. Het woordgebruik brengt de sfeer van het verhaal, maar ook de beklemmende periode van het toenmalige Barcelona, zeer helder naar voren.

Carlos Ruiz Zafón weet heel goed hoe hij je nieuwsgierig moet houden. Als je eindelijk denkt te weten hoe alles in elkaar zit, slaat hij gewoon weer een andere weg in. Ik moet zeggen dat ik af en toe echt even een ‘wat?’-moment had. Extra dynamiek krijgen we dankzij de kleurrijke bij-personages. Daniel krijgt te maken met verliefdheden en ontmoet al snel een van de leukste personages uit het boek; Fermín Romero de Torres.

De personages

Daniel is een interessant hoofdpersoon. Ik vind het vaak tegenvallen als tieners de hoofdrol hebben in een volwassen verhaal. Maar Carlos Ruiz Zafón zet met Daniel een zeer indrukwekkend hoofdpersonage neer. Een tiener dat verder denkt dan de gemiddelde volwassene, maar toch nog genoeg kind is. Daniel’s vader is een prachtige man met veel verdriet, een man die het beste wil voor zijn zoon en voor hem door het vuur gaat. Daniel’s maat Fermín is een enorme boef vol humor. Echt zo’n man waar je een biertje mee gaat drinken in de kroeg, je avond na drie bier ongekende wendingen neemt en je pas de volgende ochtend thuiskomt. De rest van je leven heb je dan een prachtig verhaal te vertellen heb. Hij is geweldig!

De conclusie van De schaduw van de wind

Zafón is een kunstenaar met woorden en zinnen, en brengt de lezer moeiteloos in een wirwar van emoties. Dit boek bevatte alle onderdelen waar ik op had gehoopt. Ik ben dan ook enorm blij dat er nog drie delen zijn. Ik heb het boek de afgelopen week zelfs aan twee mensen cadeau gedaan. Gelukkig zijn er nog meer mensen op deze wereld die deze parel nog mogen ontdekken… Ik zou zeggen, ren naar de boekhandel en begin met lezen want dit mag je niet missen!

Beoordeling