Het eind van 2017 is bijna daar… Wat een jaar is het geweest! Een jaar vol veranderingen zoals een nieuwe baan, een nieuw huis, wonen in een nieuwe stad, samenwonen en ga zo maar door. Ook wat betreft lezen en recenseren waren er veel veranderingen. Zo ben ik andere genres gaan lezen, heb ik mijn eerste internationale bestseller auteur mogen interviewen, heb ik nieuwe auteurs ontdekt en had ik voor het eerst in jaren een leesdip en dus ook een blogdip die maar niet over leek te gaan. Hierdoor heb ik mijn reading challenge dit jaar niet gehaald, maar eerlijk is eerlijk…daar kan ik me echt niet druk om maken!

Ondanks alle drukke, mooie en minder mooie momenten was dit een enorm interessant leesjaar voor mij. Het lijkt me dan ook leuk om jullie mee te nemen in een sneltrein door dit leesjaar!

Het eerste boek van dit jaar op Book Barista
Winter in New York – Chantal van Gastel

Het begon allemaal met Winter in New York, een heerlijke feel good roman, dat tijdens de minder winterse avonden aan het begin van het jaar zorgde voor een lach op mijn gezicht. Chantal van Gastel is een van mijn favoriete Nederlandse schrijfsters als het gaat om feel good romans. Mensen lees dit boek! Jullie zullen van begin tot eind van het boek genieten!

Het slechtste boek van 2017
Makkelijk leven – Herman Koch

Lezen en recenseren is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat werd mij duidelijk tijdens het boek Makkelijk leven van Herman Koch. Man wat was ik blij dat dit maar een kort en klein boekje was. Er was namelijk niet doorheen te komen. Ik moet ook nog eens eerlijk bekennen dat dat het enige is dat ik me van deze leeservaring herinner… ik zou echt niet meer weten waar het verhaal over gaat.

Het mooiste boek van 2017
The snow child – Eowyn Ivey

Zonder enige twijfel en by far het mooiste boek dat ik gelezen heb het afgelopen jaar. Wat een enorme indruk heeft dit boek gemaakt en wat een prachtige teksten en cover! Niet eerder was ik zo onder de indruk van een eerste boek van een auteur. Eowyn heeft met dit boek een geweldige wereld gecreëerd met indrukwekkende hoofdpersonages.

Een nieuwe kennismaking met fantasy in 2017
Hof van Doorns en rozen – Sarah J. Maas

Ik hou niet van fantasy schreeuw ik altijd, behalve Harry Potter want dat is gewoon anders! Daar kom ik vorig jaar al op terug want de Grisha trilogie heeft mij toen enorm verrast en ik vond het zeer vermakelijk. Dit jaar werd dit genre voor mij naar een hoger level getild want ik heb de eerste twee boeken van de serie Hof van Doorns en rozen gelezen. EN WOW, wat kan Sarah J. Maas schrijven. Voor mij komt deze serie dicht in de buurt voor mijn liefde voor Harry Potter.  Het is echt ge-wel-dig! Ik raad iedereen aan om deze serie boeken te lezen. Ook als je fantasy oninteressant vindt.

Het spannendste boek van 2017
Niemand vertellen – Harlan Coben

Nachten heb ik van Niemand vertellen wakker gelegen. Wat een heerlijke thriller was dit! Ik had nog nooit eerder iets van Harlan Coben gelezen en ik vond het dan ook een zeer aangename kennismaking. Ik dacht overigens altijd dat Harlan een vrouw was, maar het is dus een man. Hij zit blijkbaar vol verrassingen. ? Ik hoop komend jaar nog een thriller van het te lezen.

Meest teleurstellende boek van 2017
De tweeling – Tessa de Loo

Juist ja, Tessa de Loo. Na de reacties op mijn recensie te hebben gelezen is het volgens een aantal volgers van BB echt als schelden in de kerk om dit boek niet goed te vinden. Een wereld bekende auteur met veel aanzien. Toch blijf ik bij mijn standpunt. Ik vond er werkelijk geen zak aan. Nee, dat is niet omdat ik alleen maar chicklits gewend ben of omdat ik alleen maar actie wil in boeken. Ik vond de personages slecht uitgewerkt, het verhaal niet verrassend en alles is naar mijn mening echt te gedetailleerd beschreven. Nee, ik zal niet nog eens een boek van Tessa de Loo lezen… wereld auteur of niet…

Meest inspirerende boek van 2017
Lion, mijn lange weg naar huis – Saroo Brierley

Absoluut een boek dat mij heeft geïnspireerd om anders tegen dingen aan te kijken. Weten wie je ouders zijn en waar je vandaan komt is niet vanzelfsprekend. De lange weg die Saroo heeft moeten afleggen om zijn familie te vinden is zo verdrietig, maar tegelijk zo prachtig!

Een totaal nieuwe genre in 2017
Misdaad en straf  – Fjodor Michailovitsj Dostojevski

Ik kies vaak niet voor zware literauur. Het leven zelf is al ingewikkeld en inspirerend genoeg en lezen zie ik als ontspanning. In 2017 besloot ik een andere weg in te gaan en een zware klassieker te lezen. Ik ben begonnen met De gokker van Fjodor Michailovitsj Dostojevski, dit beviel mij enorm. Wat een geweldige auteur! Hierna las ik Misdaad en Straf, dat was een ander verhaal. Ik vond het een pittig boek waar ik moeilijk doorheen kwam. Het was prachtig, absoluut! Maar ik kreeg er een verdrietig gevoel van en kwam na drie kwart van het boek niet verder. Sterker nog, ik kwam terecht in mijn aller eerste leesdip ooit die ruim een maand heeft geduurd. Die had ik niet zien aankomen… Ooit wil ik het boek helemaal uitlezen, maar dit was niet het goede moment.

Mijn tofste boek in 2017
Uncommon type – Tom Hanks

JA! Je leest het goed… Tom Hanks is tegenwoordig ook auteur. Wow, hoe cool is dat. Hij is al jaren mij favoriete acteur en heb gisteren zijn boek uitgelezen. Hij behoort vanaf nu ook tot mijn favorietenlijst als het om auteurs gaat. Ik heb echt enorm genoten van Uncommon type en voor het eerst dit jaar wil ik niet direct in een ander boek beginnen. Ik wil gewoon nog even nagenieten. De recensie ga ik vandaag schrijven, dus hou Book Barista in de gaten.

Internationaal in 2017
Vind haar – Lisa Gardner

Lisa Gardner vind ik al jaren een enorm goede auteur. Dit jaar mocht ik haar interviewen voor haar nieuwe boek Vind haar. Ik heb nachten niet geslapen en wel 30.000 keer aan mijn vriend gevraagd of de opbouw van mij vragen wel goed was. Of er geen fouten in zaten en of het voor haar wel interessant zou zijn om dit soort vragen te beantwoorden. Dit was natuurlijk helemaal niet nodig, want het is een geweldig leuk mens! Het was echt heel gaaf!

Ook heel leuk in 2017
Dood van een danseres – Agatha Christie, Shopaholic serie – Sophie Kinsella, Voor de val – Noah Hawley

Super leuk, maar niet in een categorie te plaatsen! Alle drie de auteurs waren nieuw voor mij en ik heb bij alle drie zo enorm genoten van de schrijfstijl. Drie totaal verschillende genres en onderwerpen, maar alle drie echt mega leuk! Ik hoop in 2018 nog meer van deze toppers te kunnen lezen!

Bedankt

Lieve lezers van Book Barista (of jullie nu vrijwillig lezen of niet), bedankt! Bedankt voor het lezen van mijn blogs, bedankt voor het wijzen op fouten, jullie leuke reacties en natuurlijk bedankt lieve gastbloggers! Laten we van 2018 weer een mooi leesjaar maken.

Lieve groet,

Rachel

Afgelopen zomer kreeg ik van mijn lieve vrienden Magiel en Tessa een doos vol boeken. Blijer kan je me natuurlijk niet maken. Er zaten ook nog eens echte pareltjes bij. Een van de boeken was Voor ik ga slapen van Sj Watson. Ik had nog nooit van het boek en de schrijver gehoord, maar de flaptekst trok direct mijn aandacht. Toen ik tijdens een treinrit naar Amsterdam begon te lezen, zei een man die naast me zat: “Dat is echt een geweldig boek, ik vond het zo spannend!”. Dit maakte mij natuurlijk enorm nieuwsgierig. Lees in deze recensie of ik het met mijn medepassagier eens ben.

De flaptekst

“Voor ik ga slapen is het ijzersterke psychologische thrillerdebuut van internationaal bestsellerauteur SJ Watson. Elke ochtend als Christine wakker wordt zijn haar herinneringen gewist. Haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke ochtend moet iemand haar vertellen wie ze is. Hierdoor is ze volledig afhankelijk van haar man Ben, met wie ze al 22 jaar getrouwd is. Dankzij haar dagboek, dat ze op advies van de dokter bijhoudt, ontdekt ze dat Ben haar niet alles vertelt…”

Eerste indruk

Oké, ik moest oprecht even wennen. Een vrouw die elke dag wakker wordt staat natuurlijk elke ochtend voor hetzelfde raadsel en avontuur. Als auteur moet je dat natuurlijk duidelijk maken. Ik had daarom al vrij snel het gevoel dat er veel herhaling zou zijn. Dat was in het begin van het boek dan ook direct het geval. Ik was daarom niet direct enthousiast over het boek.

Het verhaal

Stel je voor dat je elke ochtend wakker wordt en niet weet waar je bent, wie er naast je ligt en hoe het komt dat je er vijfentwintig jaar ouder uit ziet. Het overkomt Christine elke dag. Door een ongeluk is zij haar geheugen verloren. De enige houvast in haar leven is haar echtgenoot Ben. Hij vertelt haar elke dag wie hij is en wie zij is, hoe haar leven eruit ziet en wat er is gebeurd. In de badkamer hangen foto’s van hen samen en deze zijn voor Christine het bewijs dat wat Ben haar vertelt, waar is. Dan wordt ze echter gebeld door dr. Nash, een dokter die haar al enige tijd helpt. Hij vertelt haar dat ze een dagboek bijhoudt, en raadt haar aan deze te lezen. Wat ze hierin ontdekt is ronduit schokkend.

Het dagboek begint met het onderschrift ‘Ben is niet te vertrouwen’ en langzaam maar zeker komt ze erachter dat Ben tegen haar liegt. Maar waarom? Is het wel een ongeluk geweest waardoor ze haar geheugen kwijt is of hebben de beangstigende herinneringen aan een hotelkamer er iets mee te maken…?

Wat ik ervan vond

In dit verhaal speelt de angst niet te weten wie je bent de hoofdrol. Wie ben ik, wie is die man naast mij in bed, is dit lichaam van mij? – is verdienstelijk neergezet in deze psychologische thriller. Gelukkig verzandt het verhaal niet in overbodige wetenschappelijke verhandelingen. De eerste uitdaging die de schrijver aangaat, is het schrijven van het boek vanuit het perspectief van Christine. De ik-vorm werkt vaak heel goed, maar in dit geval kleeft er een nadeel aan. Omdat Christine zich iedere ochtend moet inlezen in haar verleden, wordt er veel herhaald en dat maakt het verhaal soms langdradig. Mooi vond ik dat je kijkt tijdens het hele verhaal met Christine over haar schouder mee en voelt alle emoties die zij voelt. Je kijkt met haar in de spiegel en je ziet niet meer dan zij ziet… hoe graag je ook meer zou willen zien. De vraag “Wie heeft dit haar aangedaan?”, zorgde bij mij voor nieuwsgierigheid. Heel langzaam kom je erachter wat er met haar gebeurd is en dat leidt tot een spanning die heel erg geraffineerd wordt opgebouwd. Bij zo’n schrijfstijl ben ik gewend dat het verhaal met een enorm heftig plot eindigt. Bij Voor ik ga slapen is dit alleen niet het geval. Het verhaal gaat absoluut niet uit als een nachtkaars, maar voorspelbaar is het wel.

De conclusie van Voor ik ga slapen

De manier waarop Js Watson de frustraties, de angsten, de twijfels, het verdriet, het ongeloof, de hoop en het verlangen naar liefde beschrijft is meeslepend en dat is voor mij dan ook de kracht van het boek.

Voor ik ga slapen is verfilmd met in de hoofdrollen Nicole Kidman en Colin Firth! Deze film ga ik dan ook vandaag kijken.

Beoordeling