Cappuccino in Costa Rica van Belinda Jones stond eigenlijk helemaal niet op mijn leeslijst. Sterker nog, de schrijfster was mij helemaal niet bekend! Toen ik afgelopen maand door de bibliotheek liep, viel mijn oog ineens op de vrolijke cover! Wat een genot om naar te kijken… Daarnaast is het algemeen bekend dat ik, naast lezen, ook gek ben op koffie en reizen. Ik kon dit boek dan ook echt niet laten liggen! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Koffieliefhebster Ava Langston weet precies wat ze wil: een eigen koffietent in een winkelgalerij in Bath. En een leven zonder gecompliceerde relaties. Haar plannen worden helaas verstoord als haar vader opbelt en vraagt of ze het eerstvolgende vliegtuig naar zijn nieuwe thuisland Costa Rica wil nemen om zijn kersverse echtgenote Kiki te ontmoeten.

Onmiddellijk het vliegtuig naar Midden-Amerika te pakken om daar haar nieuwe stiefmoeder te leren kennen is wel het laatste waar Ava op zit te wachten. Totdat haar vader de mogelijkheid biedt haar eigen café aan een Costa Ricaanse boulevard te gaan runnen. Het beeld van schuimende cappuccino’s in zo’n fantastisch koffieland kan ze niet weerstaan. Ze heeft er alleen niet op gerekend daar Santiago te ontmoeten, haar sexy maar koppige concurrent. Ook is daar Ryan, die denkt dat het romantisch is om zes uur ’s ochtends door de toppen van het regenwoud te slingeren. Van beide mannen krijgt ze vlinders in haar buik, maar wie verovert haar hart…?”

Mijn eerste indruk van Cappuccino in Costa Rica

Heerlijk! Het werd mij direct al duidelijk dat Belinda Jones haar schrijfstijl mij enorm goed beviel. Soepele zinnen, fijn uitgewerkte personages en een lekker luchtig verhaal. Begrijp me niet verkeerd… zware literatuur is mooi, maar iets luchtigs zo nu en dan kan ik absoluut waarderen! Ik kon mijzelf direct met Ava identificeren, een vrouw met een droom die niet terugdeinst voor avontuur. Geweldig! Na de eerste bladzijdes gelezen te hebben, kon ik het boek echt niet meer wegleggen.

Het verhaal

Ava heeft nadat de zoveelste relatie op de klippen is gelopen, genoeg van mannen. Ze wil haar droom vervullen; een eigen koffiebar in het centrum van Bath! Dit gaan alleen niet zo makkelijk. Er lijkt maar geen geschikt pand vrij te komen. Wanneer ze dan toch eindelijk een locatie heeft gevonden, gaat het pand naar een ander. Ava baalt en weet niet wat ze moet doen. Wanneer haar vader, die in Costa Rica woont, haar een aanbod doet om langs te komen en haar eigen koffiebar te starten op het strand, twijfelt ze geen moment! Ze pakt haar koffers en gaat op weg naar een nieuw avontuur. Op het mooie eiland ontmoet ze twee aantrekkelijke mannen: de gedreven en mysterieuze Santiago en de stoere avonturier Ryan. Een spel van uitdaging en verleiding. Daarnaast loopt ze tegen problemen met haat vader aan. Zal Ava haar geluk in Costa Rica vinden?

Wat ik ervan vond

Ik heb echt oprecht genoten van Cappuccino in Costa Rica. Ik zat in een leesdip en dit boek haalde mij daar direct uit. Het is zo een fijn verhaal! Tijdens het lezen had ik het gevoel dat ik echt in Costa Rica was en zag de koffiebar helemaal voor me. Ondanks dat het verhaal eigenlijk een chicklit is, en dus niet heel inspirerend zou moeten zijn, inspireerde het mij enorm! Belinda Jones heeft mij in haar verhaal meegenomen! Haar soepele schrijfstijl zorgde ervoor dat ik het boek in een mum van tijd uit had en mij geen moment heb verveeld! Het romantische gedeelte in het verhaal was vermakelijk, maar de omschrijving van Costa Rica en Ava die haar droom najaagt waren echt de beste onderdelen binnen het verhaal!

De conclusie van Cappuccino in Costa Rica

Cappuccino is Costa Rica bevatte alle onderdelen waar ik op had gehoopt! Ik ben dan ook enorm blij dat ik Belinda Jones als schrijfster heb ontdekt en hoop nog veel meer boeken van haar te gaan lezen. Ik kan dit boek aan iedereen aanraden die zin heeft in iets luchtigs en vrolijks met een beetje romantiek en avontuur. Daarnaast heb ik enorm veel zin om naar Costa Rica te reizen en er hele veel koffie te drinken! Wie weet. 😉

Beoordeling

Een aantal jaren geleden had ik Zondaarskind van Marion Pauw gelezen. Ik vond dat echt zo’n fantastisch en hilarisch boek! Ik had mijzelf dan ook verbaasd dat ik niet direct meer boeken van haar had gelezen. Nu was het dus echt weer tijd voor Marion Pauw en het was Villa Serena geworden! Vond ik dat ook net zo’n goed boek? Lees verder om daar achter te komen.

De flaptekst

Haar prettig gestoorde vriendin Marit verklaart haar voor gek, maar Fillis gaat toch terug naar de Dominicaanse Republiek, naar de plek waar haar huwelijksreis zo dramatisch eindigde. Vorig jaar was ze in hotel Villa Serena met haar kersverse echtgenoot die haar op handen droeg. Tot hij haar probeerde te vermoorden en ze ternauwernood aan de dood kon ontsnappen. Andrew is inmiddels opgenomen in een therapeutisch centrum en houdt vol dat stemmen hem tot zijn daad hebben aangezet, maar is dat wel zo?

Mijn eerste indruk

Wat wordt de problematiek plots en droog kenbaar gemaakt! Daarnaast vraag je je direct allemaal dingen af zoals wat is precies de reden dat ze toch terug gaat naar precies de plek waar ze zo’n traumatische gebeurtenis heeft doorgemaakt? Wat probeert ze daar precies mee te bereiken? Wordt dit boek spannend, dramatisch of zit er toch nog Marion Pauw humor in?

De personages

Fillis is de hoofdpersoon, een lerares die iets afschuwelijks heeft meegemaakt. Tijdens haar huwelijksreis met de man van haar dromen, probeerde hij haar ’s nachts uit het niets te vermoorden. Het is door het boek heen duidelijk dat ze van deze man (Andrew) houdt, maar het personage Andrew wordt niet diep uitgewerkt. Net als Fillis eigenlijk, we leren haar niet echt door en door kennen, waardoor het personage toch wat oppervlakkig blijft. Dit geldt voor alle personages, ze blijven wat oppervlakkig, ondanks dat er wel grote feiten worden onthuld.
Fillis verblijft in de Dominicaanse Republiek in hetzelfde hotel als op haar huwelijksreis. Er lijkt een band te zijn tussen haar en de eigenaresse van het hotel, maar toch voelt het wat onwennig en het gedrag van de eigenaresse is soms eigenaardig terwijl we nog niet precies weten waarom. Dit geldt hetzelfde voor een van de medewerkers van het hotel. Dit eigenaardige gedrag zou het boek misschien spannend moeten maken, maar dat effect had het op mij niet, ik vond het eerder licht storend.

Villa Serena heeft an sich grote potentie om erg spannend te worden en met Marion Pauw’s schrijftalent daarnaast nog eens hilarisch. Dit ervoer ik tijdens het lezen niet. Ik heb wel een aantal keer gelachen, Marion Pauw blijft nu eenmaal een bijzonder grappige schrijfster, maar het boek miste voornamelijk diepgang, opbouw en een interessant plot. Want ja, het plot viel ook erg tegen.

Conclusie

Villa Serena was een boek dat prima was om tussendoor te lezen, maar ik heb niet op het puntje van mijn stoel gezeten of geschaterd van het lachen. Ik blijf Marion Pauw haar schrijfstijl heel prettig vinden en ze heeft duidelijk veel talent, alleen dit boek was gewoon net niet goed genoeg uitgewerkt en miste diepgang. Ik zou Villa Serena niet per se aanraden, maar ook niet per se afraden; daarom 3 kopjes.

Beoordeling