De tweeling van Tessa de Loo is een internationale bestseller die ik nog nooit eerder had gelezen. Toen ik dit boek van een kennis kon overnemen, heb ik dat natuurlijk gelijk gedaan. Zo’n beroemd en wereldwijd geroemd boek, dat moet wel goed zijn, toch? Lees in deze recensie of ik het hiermee eens ben.
De flaptekst
Twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, ontmoeten elkaar bij toeval in het Thermaal Instituut van het fameuze kuuroord Spa. Ze herkennen in de ander hun verloren gewaande tweelingzuster. Gedurende hun kuur – beiden lijden aan artrose – vertellen ze hun levensverhaal: het wordt de laatste kans om een kloof van bijna zeventig jaar verwijdering te overbruggen. Geboren in Keulen, in 1919, zijn ze na het overlijden van hun ouders door familieleden bruusk van elkaar gescheiden. Anna groeit op bij haar grootvader, in een primitief boers en katholiek milieu aan de rand van het Teutoburgerwald. Lotte belandt vanwege haar tbc in Nederland, bij een oom met sterk socialistische sympathieën. Door de slechte verhouding tussen de families raakt ook het contact tussen de beide zusjes verbroken.
De volstrekt verhollandste Lotte, die tijdens de oorlog joodse onderduikers heeft beschermd, staat aanvankelijk uiterst wantrouwig tegenover haar hervonden tweelingzus, maar wordt door de aangrijpende verhalen van Anna geconfronteerd met de keerzijde van haar eigen werkelijkheid: het lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd
Mijn eerste indruk
Ik heb toevallig het boek met de filmcover. Deze vind ik vaak minder mooi dan de originele versie, dat is ook bij dit boek het geval. Al vanaf de eerste pagina werd mij duidelijk dat het boek zeer beschrijvend is en de schrijver graag alles tot in detail wil “laten zien”. Dit maakt het verhaal aan het begin niet erg vlot en ik moet dan ook eerlijk toegeven dat ik zeer moeilijk in het verhaal kwam. Ik wilde niet opgeven en hoopte dat er later in verhaal wat meer actie zou komen.
Het verhaal
Twee bejaarde vrouwen ontmoeten elkaar in het Spa. Al snel komen ze tot de conclusie dat zij elkaars tweelingzus zijn. Bijna zeventig jaar geleden zijn ze van elkaar gescheiden en opgegroeid in een totaal verschillende wereld. Tijdens hun kuur vertellen ze elkaar de geschiedenis van hun leven. Nadat hun ouders overleden, werd Lotte meegenomen naar Holland vanwege haar tbc. Daar groeit ze op bij een oom en zijn gezin waar later ook onderduikers wonen. Anna wordt door haar grootvader meegenomen naar een boerendorp, waar ze hard moet werken en te maken krijgt met een nare stiefmoeder. Beide hebben een totaal ander leven gehad en kunnen zich maar moeilijk inleven in elkaars leven en eerder gemaakte keuzes.
Wat ik ervan vond
Sodeju! Wat is De Tweeling een saai boek! Van begin tot eind voelde het als een gevecht om doorheen te komen. Ik snap niet waar al die positieve meningen over dit boek vandaan komen. De Loo gaat te veel in op onbelangrijke details. Het leven van de twee zussen was denk ik niet veel zwaarder dan dat van anderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zijn oude vrouwen die de oorlog hebben meegemaakt en hun verhaal doen over hun ervaringen. Zeker niet schrikbarender of meer verhelderend dan andere verhalen die we kennen. Ik vond beide dames een beetje irritant. Anna moet een zeer sterke vrouw voorstellen, maar ik vond haar meer zo’n type van “O, heb jij je been gebroken? Ik heb twee jaar geleden mijn beide benen en neus gebroken.” Lotte is wel een iets fijner personage, haar verhaal is dan weer niet spannend genoeg om voor wakker te blijven.
De conclusie van De Tweeling
Er zit totaal geen spanningsopbouw in De Tweeling en het einde is zeer voorspelbaar. Tijdens het hele boek dacht ik “nu gaat het komen, dit is de reden waarom het boek is geschreven.” En dan kwam er weer een eindeloze passage zonder enige spanning. Het enige pluspunt in het boek vond ik de verhalen over de onderduikers bij Lotte thuis. Deze waren stuk voor stuk interessanter dan deze twee oude dames. Wel was de zinsopbouw in het boek vaak erg mooi, dit zorgde er wel voor dat het verhaal niet vlot doorleest.
Beoordeling
