De kaart der dagen van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op verheugde! Eerder heb ik de eerste drie delen gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 4 te beginnen. Ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik direct de Engelse versie heb gekocht omdat deze een maand eerder uitkwam en ik me dus echt niet in kon houden. Mijn idee was toen: “Dan zet ik mijn recensie online op de dag dat de Nederlandse versie uitkomt.” Het is nu zo’n drie maanden later, waar ging het mis? Ik had een blogblock! Gewoon weken lang geen zin om ook maar iets met Book Barista te doen. Inmiddels loop ik zo’n 12 recensies achter dus ik heb de mooiste eruit gepikt, en dit is er een van.

Mijn eerste indruk van de kaart der dagen

Wat heerlijk! Het boek is net zo mooi als anders. De prachtige illustraties, de foto’s en de schrijfstijl. Mijn geduld wordt beloond! Al vanaf pagina 1 zit ik helemaal in het verhaal en heb ik met Jacob te doen. Waar hij eerst nog enigszins kind kon zijn, moet hij nu vanaf de eerste pagina heel volwassen beslissingen nemen. Petje af voor Ransom. Hij laat de karakters in zijn boeken steeds volwassener worden en als lezer groei je met ze mee.

Waar het boek over gaat

Na het verslaan van de monsterlijke dreiging die de eigenaardige wereld bijna verwoestte, is Jacob Portman terug waar zijn verhaal begon, in Florida. Mevrouw Peregrine, Emma en hun eigenaardige vrienden zijn nu zelfs bij hem en ze doen hun best om op te gaan in Jacob’s wereld. Maar zorgeloze dagen, strandbezoeken en normalingseringslessen worden snel onderbroken door een ontdekking – een ondergrondse bunker die toebehoorde aan de grootvader van Jacob, Abe.

Een bijzonder gevaarlijk avontuur door Amerika

Aanwijzingen voor het dubbelleven van Abe laten steeds meer geheimen zien. En Jacob begint te leren over de gevaarlijke erfenis die hij heeft geërfd. Er zijn veel waarheden die al veel eerder deel van hem uitmaakte, eigenlijk al voor hij Mevrouw Peregrine’s loop inliep.

Het gevaar is groter dan ooit en er wordt een enorm hoge hoeveelheid inzet van Emma, Jacob en de anderen gevraagd. Het verhaal speelt zich af in het grillige Amerikaanse landschap. Een wereld zonder regels, een wereld waar iedereen voor zichzelf vecht.

Wat ik ervan vond

Eigenlijk zijn er geen woorden om te beschrijven hoe vet ik dit verhaal vond. De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 4 – de kaart der dagen is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Dit boek is gruwelijker en duisterder dan de eerdere delen, mede hierdoor heb ik zo genoten. Jacob en Emma worden met de dag volwassener en ik raak steeds meer aan ze gehecht. De kaart der dagen is een echte page turner.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 4 – De kaart der dagen

Het boek zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. Ik heb in alle opzichten genoten van dit boek en heb het gevoel dat ik onderdeel ben van Jacob’s avontuur. Nog niet aan deze serie of deel 4 begonnen? Ga maar snel naar de boekhandel dan. Je mist anders echt iets!

 Beoordeling:

Nog een paar recensies terug gaf ik aan dat ik al járen geen YA meer had gelezen, zo lees ik weer er één. Wel met een compleet ander topic. Dit heftige verhaal gaat over Lina, zij wordt als vijftienjarige gedeporteerd naar een werkkamp in Siberië.

De schrijfster is de dochter van een vluchteling uit Litouwen. Het boek is ontstaan door haar interesse in die geschiedenis. Ze heeft gesproken met Litouwers die de bezetting door de Sovjet-Unie hebben meegemaakt. De dingen die gebeuren in het boek zijn dan ook gebaseerd op deze verhalen, ook al zijn de karakters verzonnen. Dit boek is ook verfilmd onder de naam “Ashes in the snow”.

Hoe is dit boek? Lees het hieronder!

De flaptekst

Mijn eerste indruk

Zo dat is al snel een heftig verhaal! Voor de meeste Nederlanders is het waarschijnlijk een wat minder bekende geschiedenis, maar wat de mensen onder het bewind van Stalin mee hebben moeten maken is onmenselijk. Het aantal vermoorde mensen staat niet vast, maar sommige academici schatten tussen de 3 en 9 miljoen en andere academici zelfs (meer dan) 20 miljoen. Met dit besef in het achterhoofd, zal het boek vast nog deprimerender worden.

Het verhaal

Lina is een vijftien jarig meisje als zij, haar moeder, vader en broertje worden gedeporteerd. Haar vader gaat naar de gevangenis en de rest van het gezin wordt naar een werkkamp (“werkboerderij”) gestuurd. Het leven in het kamp is hard en na een dag harde, fysieke arbeid krijgen ze alleen 300 gram brood.

Ze vindt haar toevlucht in het stiekem tekenen van de mensen om haar heen. Ze is een groot talent. Haar liefde voor Munch die ze samen met haar vader deelt, helpt haar in moeilijke tijden. Haar moeder is een vrouw met een immens groot hard, zorgzaam voor haar en iedereen om haar heen. Ook zij helpt Lina niet op te geven tijdens deze extreme omstandigheden.

Lina wordt ook verliefd. Maar het is geen situatie zoals bij een normaal (ondertussen) 16 jarig meisje. Hij geeft haar hoop, zoals later ook te lezen is in het boek. Wat de precieze situatie is, mag je zelf lezen.

Wat ik ervan vond

Het is een erg verdrietig verhaal over overleven in barre omstandigheden. Naast het verdrietige, wil het ook juist de kant van behulpzaamheid, menselijkheid, hoop en liefde belichten.

De gebeurtenissen staan niet in verhouding tot hoe het boek is geschreven. In het begin van het boek dacht ik dan ook dat Lina een stuk jonger was. Ik denk dat het beter was geweest als de hoofdpersonage iets volwassener was geweest. Het boek leest namelijk alsof het door een zeer jong publiek gelezen kan worden, maar daar is de inhoud te schrokkend voor. Ik vind de Nederlandse titel ook niet helemaal passend.

Verder is het boek heel verschrikkelijk, heel mooi en het zal me niet verbazen als ik hier nog langer over na blijf denken.

Conclusie van Schaduwliefde

Dit is een aangrijpend boek. Het enigszins open einde vond ik wat jammer, dat had wat mij betreft beter afgerond kunnen worden. Daarnaast was een wat volwassener hoofdpersonage meer in lijn met de rest van de stijl geweest. Toch ben ik onder de indruk en vond ik het een zeer goed boek. Ik raad het boek dan ook zeker aan.

Beoordeling

I hadn’t read Young Adult in years, but because of the overwhelmingly positive reviews I decided to read “Percy Jackson and the lightning thief” by Rick Riordan. Besides, I do like Greek myths, so I was definitely curious.

Book Cover

My opinion

The book is fun to read. It is not as brilliant as the Harry Potter series, so I don’t understand why people compare the two series so much. I do feel that some parts are dragged out a bit too much, the book could’ve been shorter. Also, I did not feel a real connection to the characters. However, the story is entertaining. I can imagine a younger reader would enjoy the book even more. I may actually read the other parts as well, but not necessarily right away.

Conclusion of Percy Jackson and the lightning thief

A fun read, suitable for its targeted audience: young adults. I love the Greek myths entwined. If you like fantasy, Greek myths and an easy read, this is the book for you!

Verdict

I would give it 3,5 cups of coffee, but I will round it up: