Tag Archives: Young Adult

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Bibliotheek der zielen van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op verheugde! Eerder heb ik de eerste twee delen gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 3 – Bibliotheek der zielen te beginnen. Lees in deze recensie of ik dit boek net zo goed en interessant vind als de eerste twee delen

De flaptekst

“Jacob Portman ontdekt een krachtige nieuwe gave. Maar nog voor hij die echt onder controle heeft, moet hij al op een reddingsmissie vertrekken. Samen met Emma Bloom, het meisje dat vuur kan maken met haar handen, en de pratende hond Addison probeert hij zijn bijzondere vrienden te redden uit een zwaarbewaakt fort. Het drietal reist van hedendaags Londen naar Devil’s Acre, de ellendigste achterbuurt die Engeland ooit heeft gehad. En uitgerekend op deze afgrijselijke plek wordt de laatste strijd geleverd. De strijd die het lot bepaalt van de bijzondere kinderen én hun geliefde schoolhoofd mevrouw Peregrine.”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ook bij dit derde deel vind ik de cover enorm aantrekkelijk! Een prachtige en mysterieuze illustratie. Het hele boek is trouwens geweldig geïllustreerd, want ook in dit boek is er weer veel aandacht besteed aan de prachtige foto’s die aansluiten op het verhaal. Het derde deel gaat precies verder waar het tweede deel is gestopt. Dit zorgt, net als bij deel 2, opnieuw voor een heerlijk overgang. Je hoeft niet in te komen in het verhaal, je gaat gewoon verder waar je gebleven was.

Een bijzonder gevaarlijke avontuur door Londen

Nadat de bijzondere kinderen samen met mevrouw Peregrine in een hinderlaag gelokt zijn door haar boosaardige broer Caul, bevinden Jacob, Emma en de pratende hond Addison zich in Londen. Caul heeft de vrienden van Emma en Jacob gekidnapt en ze moeten erachter zien te komen waar hun vrienden zich bevinden voordat Caul zijn angstaanjagende plan uitvoert. In een wereld vol gevaren is dat niet zo makkelijk. Hun reis voert hen naar Devil’s Acre heet, een eiland waar arme en krachteloze bijzonderen in de trieste sloppenwijken wonen. Terwijl de tijd door tikt en ze opnieuw een scala aan personen ontmoeten, moeten Jacob, Emma en Addison zien te dealen met Jacob zijn nieuw ontdekte gave: niet alleen kan hij de hulselmonsters zien, hij lijkt ze ook te kunnen bezweren… Zijn Jacob, Emma en Addison in staat om alles en iedereen te redden?

Wat ik ervan vond

Yes, De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Wel werd ik in dit derde deel moe van het feit dat de eigenaardige kinderen altijd op de vlucht zijn. Ze lijken soms nauwelijks op adem te kunnen komen. Hierdoor zat ik soms minder goed in het verhaal en vond ik sommige stukken wat te veel van het zelfde. Dit is de enige reden dat ik bibliotheek minder sterk vind dan de eerste twee delen. De schrijfstijl is wel nog steeds prachtig en beeldend! Ook is het einde is zeer onverwacht waardoor dit boek toch nog zeer de moeite waard is om te lezen.

De personages

In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen groeien de personages nog dichter naar elkaar toe en ontstaat er een enorme hechte band tussen alle personages. Ze vechten en overleven voor elkaar. De kinderen zijn inmiddels niet alleen bijzonder. Het zijn zeer sterke personages die weten wat ze willen en ervoor elkaar zijn wanneer dit nodig is. Hun enorme loyaliteit naar elkaar en mevrouw Peregrine is enorm interessant.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – Bibliotheek der zielen

Ondanks de kleine minpunten die ik eerder noemde is het boek is fantastisch geschreven, zit het ijzersterk in elkaar en zuigt het je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. In alle opzichten had ik niet kunnen vragen om een meer bevredigend eind aan dit eigenaardige avontuur. Ik ga de karakters missen, maar ik zal deze boeken zeker ooit nog eens opnieuw lezen! Heb je de serie nog niet gelezen, dan raad ik je aan om dat zo snel mogelijk te doen. Dit wil je niet missen!

Beoordeling:

Secret Scouts en de vermiste President is het tweede deel uit de Secret Scouts serie.  In de vorige recensie hebben jullie kunnen lezen dat ik ontzettend enthousiast was over het boek Secret Scouts en de verloren Leonardo. Nadat ik dit boek uit had ben ik gelijk aan deel twee begonnen. Na het eerste deel had ik hoge verwachtingen. Lees in deze recensie of deze worden waargemaakt.

De flaptekst

Drie maanden nadat de vrienden Tom, Lisa, Sophie en Jack hun avontuur met Leonardo da Vinci ternauwernood hebben overleefd, staan ze voor een belangrijke keuze; om een geheimzinnige boodschap uit het verleden te ontrafelen moeten ze de wet overtreden of terug naar het verleden.

Tom wordt gegrepen door De Gooische Moordenaar en de vrienden belanden in levensbedreigende situaties. Dan blijkt opeens dat de Amerikaanse President wordt vermist. Ze zetten alles op alles om hem te vinden en te voorkomen dat de geschiedenis voor altijd verandert. Achterna gezeten door de politie en zij aan zij met Martin Luther King dringt langzaam tot hen door dat vrijheid niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Lukt het ze om de President ooit nog terug te vinden?

Mijn eerste indruk

Opnieuw een vette en mysterieuze cover! Eigenlijk hetzelfde als de vorige, maar dan in een andere kleur. Dit vind ik ontzettend mooi! Ik ben gek op series waarbij aan de cover te zien is dat het om een serie gaat. Bovendien staat het heel mooi in de boekenkast! Wat erg fijn is, is dat het boek eerst een korte terugblik geeft op deel één. Mocht je deel één een tijdje geleden gelezen hebben, dan ben je direct weer up to date! Ook worden voorafgaand aan het nieuwe verhaal feiten vertelt, leuk en informatief! Ook in dit tweede deel is er direct actie. Ik maakte me in de eerste regels zelfs al direct zorgen om de avontuurlijke en onbevangen Lisa.

Het verhaal

Secret scouts en de vermiste president gaat verder waar deel 1 is opgehouden. Namelijk de geheime boodschap: “kom naar één, één, één, zes, één“ van een man waarbij Leonardo da Vinci op bezoek was. Nieuwsgierig als het viertal is gaan Lisa, Sophie, Tom en Jack op onderzoek uit in de bibliotheek. Om extra informatie voor hun onderzoek te vinden besluiten ze zich met de tijdmachine te laten flitsen naar het jaar 1915. Ze komen in hun eigen dorp terecht en ontmoeten hier wereldberoemde kunstschilder. Nadat ze meer informatie hebben over de geheime boodschap maken ze meer sprongen in de tijd voor andere ontmoetingen en informatie. Dit is niet zonder gevaar want het viertal weet steeds in gevaarlijke situaties te belanden. Net als alles rustiger lijkt te verlopen, horen ze dat president Obama wordt vermist en dat dit door iemand komt die ze wel heel goed kennen. Zal dit goedkomen?

Wat ik ervan vond

Secret Scouts en de vermiste president is weer een zalig boek om je in onder te dompelen, avonturen mee te maken en je te verplaatsen in vier avontuurlijk tieners! Wat mij betreft is Secret scouts en de vermiste president nog beter dan het eerste deel. De opbouw van het verhaal is nog vlotter dan bij het eerste deel en personages, met allen hun eigen karaktertrekjes, worden nog duidelijker weergegeven. Dit zorgde ervoor dat ik met de bladzijde gekker werd op deze koters! Het is interessant om te lezen hoe Kind en Kind geschiedenis, kunst en tijdreizen in elkaar weten te verweven, zonder dat het saai wordt. Het verhaal is enorm avontuurlijk en er zitten veel wendingen in waardoor je alsmaar nieuwsgierig blijft.

De conclusie van Secret Scouts en de vermiste president

Dit rete-spannende boek heeft aan al mijn verwachtingen voldaan! Sterker nog, ik vond het beter dan deel 1. Het verhaal is ondanks alle geschiedenis die er in verwerkt is heel eigentijds. Een combinatie van Piet Mondriaan, Steve Jobs, Keizer Karel de Vijfde, president Obama en Martin Luther King. Je moet er maar opkomen! Ik raad beide boeken aan iedere avontuurlijke lezer aan! Tiener of niet. Gewoon hop naar die boekhandel en gaan met die banaan!

Beoordeling

Dennis en Wendel, bedankt dat ik dit boek heb mogen ontvangen en recenseren.

Wacht op mij van Gayle Forman is het vervolg op Als ik blijf, een boek dat ik afgelopen september heb gelezen en dat mij ontzettend diep raakte. Ik was dan ook enorm nieuwsgierig naar dit vervolg. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Ik moest iemand haten. En jij bent degene van wie ik het meest hou, dus was die taak voor jou”.
In Wacht op mij is het drie jaar na Mia’s ongeluk. Adam en Mia hebben elkaar uit het oog verloren en leiden ieder hun eigen leven. Adam en zijn band zijn inmiddels doorgebroken. Aan de vooravond van hun wereldtournee is Adam in New York, eenzaam en ongelukkig. Sommige mensen denken dat roem alles oplost, maar Adam kan zijn succes niet aan. Om door te kunnen gaan met zijn leven, zal hij eerst zijn verleden moeten accepteren. Zal de onverwachte ontmoeting met Mia in New York hierbij helpen?

Mijn eerste indruk

Eerlijk is eerlijk, ik was enorm nieuwsgierig naar hoe het met Mia zou gaan! Ik was dan ook een stuk minder nieuwsgierig naar haar vriend Adam, de vraag of ze nog samen waren was eigenlijk helemaal niet bij me opgekomen. Ik moet dan ook toegeven dat ik moeilijk in het verhaal kwam. De eerste honderd tot honderdvijftig pagina’s gaan namelijk vooral over Adam.

Het verhaal van een zachtaardige rocker en zijn ex met een buitengewoon talent

Na het auto-ongeluk probeert Mia door te gaan met haar leven en dat betekent dat ze zich afsluit voor haar herinneringen en emoties. Ze stopt haar relatie met Adam. Adam komt door de breuk in een diep dal waar liefdesverdriet en moedeloosheid de overhand hebben. Hij verlaat zijn band Shooting Stars en keert terug naar zijn ouderlijk huis. Na een aantal maanden keert Adam terug bij zijn band en krijgt hij een relatie met een beroemde actrice. Door de hoge druk van zijn bestaan als beroemdheid besluiten hij en zijn manager dat hij een dag rust nodig heeft. Op die dag ziet hij dat Mia een celloconcert in New York geeft. Adam woont dit concert bij en komt Mia na afloop tegen. Beiden zijn ze verdrietig over hoe ze uit elkaar zijn gegaan en ze blikken terug op de maanden na Mia haar ongeluk. Op deze avond in New York probeert Mia haar schuldgevoelens een plek te geven en probeert Adam haar terug te winnen. Zal dat lukken?

Wat ik ervan vond

Meerdere keren heb ik bij Wacht op mij gedacht: “ik stop met lezen, ik leg het boek weg.” Ik had enorm hoge verwachtingen van dit boek en de eerste hoofdstukken vielen dus enorm tegen. De reden hiervoor was Adam. Hij speelt de hoofdrol in deze eerste hoofdstukken en binnen het verhaal plaatst hij zichzelf enorm in een slachtoffer rol. Hierdoor vond ik hem enorm irritant en vermoeiend! Mijn nieuwsgierigheid naar Mia was niet te stoppen en dat zorgde er dan ook voor dat ik verder las. Gelukkig maar, want vanaf het moment dat Mia en Adam elkaar tegenkomen verandert het verhaal in een enorm mooi geheel waarbij er veel meer inzicht komt in zowel Mia als Adam hun levensverhaal, persoonlijkheid en keuzes die zij gemaakt hebben.

De personages

Adam is naar mijn mening dus een zachtgekookt ei zonder enig doorzettingsvermogen, wat een enorme irritatie bij mij opriep. Het leven van Mia is, ondanks haar traumatische ervaring, verder gegaan en Adam gaat als ex vriendje zijnde huilend in bed liggen… Niet oké! Wel was het mooi om te zien dat hij onvoorwaardelijke liefde voor Mia en zijn muziek voelt en dat het één eigenlijk niet zonder het andere kan. Mia is een geweldige jonge en sterke vrouw. Een jonge meid die keuzes maakt om te overleven en er sterker uit te komen. Het was ook mooi om te lezen hoe Mia en Adam, ondanks alle littekens die ze hebben, dichter naar elkaar groeien dan ooit tevoren.

De conclusie van Wacht op mij

Ondanks het trage begin en de minder sterke personage Adam, ben ik blij dat ik het boek uit heb gelezen. Vanaf het moment dat Adam en Mia elkaar opnieuw vinden, leefde ik helemaal met ze mee! Ik heb zelfs een klein traantje gelaten. Het boek is een mooi vervolg op het eerste deel, maar zeker niet zo goed.

Beoordeling

Toen ik de samenvatting van De afstand tussen jou en mij las, was mijn interesse direct gewekt. Het idee om alles te laten voor wat het is en 3500 kilometer te lopen vond ik inspirerend. Ik wilde nog maar één ding, dat was naar de winkel rennen om dit boek te kopen. Zo gezegd, zo gedaan! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“McKenna heeft alles voor elkaar: goede cijfers, een leuk vriendje en een toelating voor de universiteit op zak. Maar dat is niet wat ze wil. McKenna is van plan om haar studie een jaar uit te stellen en samen met haar beste vriendin Courtney de Appalachian Trail te gaan lopen. 3500 kilometer door de wildernis, met alleen een backpack op haar rug. Als Courtney op het laatste moment afzegt, besluit McKenna de maandenlange tocht stiekem in haar eentje af te leggen. Als McKenna onderweg de charismatische, mysterieuze Sam tegenkomt en besluit hem van het verharde pad af te volgen, wordt haar reis opeens veel gevaarlijker – zo gevaarlijk dat McKenna moet vechten voor zowel haar leven als dat van hem.”

Mijn eerste indruk van het boek

Wow, wat een heldin! Je moet het maar durven om dit helemaal alleen te doen. Ik was vanaf de eerste bladzijde geboeid en ik heb het boek geen moment kunnen wegleggen. De afstand tussen jou en mij leest vlot en het neemt je mee in de emoties en gedachtegang van de hoofdpersonage McKenna. Het verhaal zette me aan het denken.

Een stoer verhaal

McKenna is klaar met high-school en wil samen met haar stoere vriendin, Courtney, de Appalachian Trail lopen. Samen hebben ze er lang naar uitgekeken, veel geoefend en hebben ze alle mogelijke obstakels tijdens de reis doorgenomen. De meiden zijn er klaar voor! Tot het hele plan ineens in duigen lijkt te vallen: Courtney wil toch niet mee! Ondanks de gevaren die zich tijdens zo’n soort reis alleen voor kunnen doen, besluit McKenna het plan door te zetten en zonder Courtney op pad te gaan. McKenna houdt dit stil voor haar ouders want die zouden haar nooit laten gaan. Met een voorbedacht plan gaat ze alleen op reis. De eerste dag valt McKenna zwaar, de natuur lijkt haar vanaf de eerste kilometer in de steek te laten en het feit dat ze er alleen voor staat valt haar zwaar. Na wat kilometers gelopen te hebben en wat (pijnlijke) ervaring op te hebben gedaan, gaat de reis gemakkelijker. Tot ze de mysterieuze Sam ontmoet, een jongen die is weggelopen van huis. Al snel verandert ze haar plan en besluit ze samen met hem op te trekken. Is dat nu wel zo’n goed idee?

Wat ik ervan vond

De afstand tussen jou en mij gaat over doorzettingsvermogen en grenzen verleggen. Het avontuur van McKenna wordt steeds spannender en daardoor kon ik het boek niet wegleggen. Het reisaspect in dit boek trok me zeer aan en ook het “gevecht” met de natuur en jezelf beter leren kennen vond ik enorm interessant. Marina Gessner slaagt erin om je de natuur te laten ervaren tijdens het lezen en laat je meer stil staan bij wat je nu echt wilt. Omdat het zo’n lange reis is, verwachtte ik dat de hoofdstukken langdradig zouden worden, maar het tegendeel is waar. Elke nieuwe dag in McKenna’s reis is weer een nieuw avontuur! Romantiek mag niet ontbreken en hier ligt dan ook het enige minpuntje. Al vanaf het moment dat McKenna en Sam elkaar tegenkomen weet je wat er tussen hen gaat gebeuren. Ondanks deze voorspelbaarheid blijft het boek door de reis zelf spannend genoeg.

De personages

Ik vind de personages interessant en ik vind het ook stoer dat je het verhaal zowel vanuit McKenna als Sam zijn oogpunt ziet. McKenna is een spontane meid en ook wel een beetje verwend door alles wat ze heeft. Het is mooi dat ze in dit boek groei doormaakt en dat ze ziet dat alles wat ze heeft, niet vanzelfsprekend is.

De conclusie van De afstand tussen jou en mij

Ondanks dat dit boek officieel onder het genre Young Adult valt vind ik dat het ook voor de meer volwassen lezer geschikt is. Het zet je aan het denken. Is het leven dat je nu hebt wel het leven dat je echt wilt? Ik heb tijdens het lezen genoten van de beschreven schoonheid van de natuur. Ook de kracht en zelfredzaamheid van McKenna en Sam hebben mij geïnspireerd. Als je dol bent op reizen en van avontuur houdt, dan is dit boek een must-read!

Beoordeling

Ik heb zojuist het boek Als ik blijf van Gayle Forman met tranen in mijn ogen gesloten. Ik ben omver geblazen door het verhaal en dat is al een tijd niet meer voorgekomen. Ik denk zelfs dat ik niet direct door ga in een ander boek. Ik wil hier even van bijkomen en ook gewoon nog even nagenieten. Lees in deze recensie waarom ik dit boek zo ontroerend en indrukwekkend vond.

“Een schitterend verhaal over liefde en verlies, en de moed om de juiste beslissing te nemen wanneer je leven letterlijk in je eigen handen ligt. Het leven van de 17-jarige Mia draait om muziek: ze wil graag naar het conservatorium en haar vriend Adam speelt in een populaire rockband. De toekomst ziet er rooskleurig uit. Maar wanneer Mia met haar ouders en broertje een dagje uitgaat, gebeurt er iets waardoor haar leven in één klap verandert…”

De eerste indruk is positief

Als ik blijf is het eerste boek dat ik van Gayle Forman lees, gelukkig maar want haar schrijfstijl bevalt me ontzettend goed! Spannend, vlot en indrukwekkend. Ze weet door haar schrijfstijl en door het goed opgebouwde verhaal emoties in mij los te maken. Dit smaakt naar meer. Eerder heb ik aangegeven Young Adult boeken misschien niet meer zo interessant te vinden, maar hier kom ik nu op terug!

Het aangrijpende verhaal

Mia is een zeventienjarige celliste met ontzettend veel talent, ze heeft auditie gedaan voor Julliard en ze wacht nog op de uitslag of ze is aangenomen. Mia groeit op in een warm gezin met uitzonderlijk stoere ouders en haar jongere broertje, Teddy. Een jongetje op wie ze gek is! De enige man op wie ze nog gekker is, is haar vriend Adam, een rockartiest die steeds beroemder wordt. Wanneer Mia op een ochtend wakker wordt en het sneeuwt mag ze samen met haar broertje thuis blijven bij haar ouders, de scholen zijn door dit winterse weer gesloten. Haar stoere ouders zien dit als de uitgelezen kans om er een leuke familiedag van te maken en willen er ondanks de besneeuwde wegen op uittrekken. Tijdens dit familie-uitje raakt Mia samen met haar ouders en haar broertje betrokken bij een verschrikkelijk auto-ongeluk. Mia raakt in een coma. Tijdens deze coma treed ze buiten haar lichaam en maakt ze een zwaar proces door. Mia moet tijdens deze periode kiezen tussen leven en dood. Zal ze bij haar familie blijven?

Dit verhaal heeft mij diep geraakt

Dit verhaal heeft mij zo ontzettend diep geraakt dat ik het voor het eerst moeilijk vind om een recensie te schrijven en alles onder woorden te brengen. Wellicht zegt dat al genoeg? Er waren momenten dat ik met een grote glimlach op mijn gezicht zat te lezen. Wat een heerlijke meid is het! Ook waren er momenten dat de tranen over mijn wangen stroomden. Forman neemt je volledig mee in de denkwijze van Mia en gaande weg in het verhaal kom je achter steeds meer dingen. In veel gevallen gebeurt dit door middel van flashbacks. Het verhaal lijkt hierdoor meer op een waargebeurd verhaal dan een roman, dit zorgde ervoor dat het mij nog meer intrigeerde.

De stoere personages

De personages zijn enorm interessant! Mia is een nieuwsgierige tiener die niet terugdeinst voor een tegenslag. Haar broertje is zo’n snoezig mannetje dat je in de wangen wilt knijpen en zeggen dat alles goed komt. Ik had wel gemengde gevoelens bij haar ouders, ondanks dat ze als ontzettend stoer worden beschreven. Dacht ik “Welke gek neemt zijn gezin mee in een auto bij slecht weer?!“ Waarom zet je hetgeen waarvan je zoveel houdt op het spel? Aan de andere kant, zij zijn niet de eersten die samen met hun kinderen in de auto stappen en niet heelhuids op de eindbestemming aankomen. Ik mag het ze niet kwalijk nemen.

Conclusie van Als ik blijf

Ik vond Als ik blijf mega indrukwekkend en ik ben dan ook zeer benieuwd naar het vervolg wacht op mij.  Zodra ik de boeken uit heb die nu nog in de kast staan dan zal ik deze aanschaffen. Ik ben fan van Gayle Forman haar schrijfstijl en ze is voor mij van een onbekende schrijfster naar een van mijn favoriete schrijfsters op de lijst geschoven. Heb je Als ik blijf nog niet gelezen? Snel je naar de boekhandel dan! Dit boek mag je niet missen! Man, vrouw oud of tiener, lees het!

Beoordeling

Mijn kennismaking met het boek

De Belevenissen van een Muurbloem stond niet op mijn TBR. Sterker nog, ik wist niet dat het boek bestond! Best schandalig omdat het zeer bekend is. Tijdens mijn vakantie lag hij buiten op een bankje te wachten op een nieuwe lezer. Toen hij er twee dagen later nog lag dacht ik “Ik neem je mee!” Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

“Charlie gaat naar de bovenbouw. Hij is geen sukkel, maar populair is hij ook niet. Zijn verlegen, hyperintelligente en sociaal onaangepaste karakter zorgt ervoor dat hij een muurbloempje blijft. Charlie probeert op zijn eigen manier vat te krijgen op de wereld van dates, familiedrama’s, seks en drugs. Gelukkig heeft hij vrienden die hem hier bij helpen. Op zijn eigen unieke en aandoenlijke manier vertelt Charlie zijn verhaal aan de enige persoon die hij vertrouwt. Aan jou.”

Eerste indruk

Wat een prachtig boek! De belevenissen van een muurbloem raakte mij direct tot diep in mijn hart! Ik heb het boek in het Engels gelezen en ik ging er als een speer doorheen. De prachtige persoonlijkheid van Charlie en de diepgang van de verschillende personages maken dit boek tot een ware beleving.

Een verhaal over een bijzondere jongen

Het boek gaat over een jongen die met zichzelf in de knoop zit. Wanneer hij naar de bovenbouw gaat ontmoet hij nieuwe vrienden, seniors uit de examenklas. Tijdens een constant gevecht met zichzelf ontdekt hij, met behulp van zijn vrienden, familie en docent Engels, steeds meer over het leven, anderen en zichzelf. Een pittige opgave want Charlie is een zeer emotioneel en intelligente tiener die zichzelf in uitzonderlijke situaties brengt. Door zijn vrienden wordt hij tijdens zijn zoektocht steeds wijzer en ontpopt hij zichzelf van een muurbloem tot een bijna wijze tiener. Tijdens zijn eerste studiejaar bezoekt Charlie een psycholoog, maar echt begrijpen waarom hij hierheen moet doet hij niet. Herinneringen van vroeger ophalen, waar is dat goed voor? Drugs en alcohol geven hem toch een veel beter gevoel?! Wanneer zijn vrienden naar andere universiteiten gaan komt Charlie op een punt dat hij zelf verder moet, kan Charlie dit aan?

Ik vond het een intens goed verhaal

Ik beleefde dit verhaal zeer intens. Ondanks dat ik geen tiener meer ben en alles behalve een muurbloem ben, kon ik me zeer goed identificeren met de hoofdpersoon Charlie. Ik voelde met hem mee en wilde hem met sommige situaties verder helpen. Tijdens het hele verhaal voelde ik een noodkreet om hulp, ondanks dat deze niet beschreven wordt. Dit komt mede door dat het verhaal in briefvorm is geschreven. Het voelde dan ook echt alsof Charlie zijn brieven aan mij schreef, ik vertrouwde hem en hij vertrouwde mij. Tijdens het verhaal bouw je een soort van band op, dat maakt het heel bijzonder. In het verleden heb ik ook andere boeken in briefvorm gelezen, zoals Liefdesbrieven aan de sterren van Ava Dallaira. In mijn recensie over dat boek konden jullie al lezen dat ik daar niet van gecharmeerd was. De schrijfster deed zich vaak tekort omdat alles in briefvorm moet. In De Belevenissen van een Muurbloem van Stephen Chbosky is dat absoluut niet het geval, het was juist een verrijking aan het verhaal.

De personages

Naast Charlie zijn ook de andere personages in De Belevenissen van een Muurbloem enorm goed uitgewerkt. Patrick, Sam en Mary Elizabeth, vrienden van Charlie voelen met hem mee, naast dat zij hem helpen nieuwe dingen dingen in het leven te ontdekken laten ze hem ook kennis maken met drank, drugs en sex. Een hele belevenis voor Charlie. Alle personages hebben hun eigen problemen die langzaam duidelijker worden in het verhaal. Zelfs de kleine rollen hebben zo hun kleine geheimen of karaktertrekken, dit geeft hen allemaal een eigen “gezicht” in het verhaal.

De conclusie van De Belevenissen van een Muurbloem

Het verhaal is zeer indrukwekkend en met recht een meesterwerk te noemen. Van begin tot eind leef je met Charlie mee en zelfs als het boek uit is laat hij je niet los. Heel veel credits voor Stephen Chbosky, hij heeft mijn boekenhart verovert, ik ben fan. Ik raad dan ook iedereen aan dit boek te lezen!

Beoordeling

Recensie: De kraaien. List en leugens

Als groot fan van de Grisha Trilogie van Leigh Bardugo kon ik niet wachten om te starten in het nieuwste boek van deze bestseller, “De kraaien. List en Leugens”. Vol verwachting ging ik op de fiets naar de boekhandel The American Bookstore in Amsterdam. Lees in deze recensie of  ” De Kraaien. List en Leugens ” het wachten (en de fietstocht) waard was.

“Het nieuwe boek De kraaien. List en Leugens van Leigh Bardugo speelt zich weer af in de Grisha-wereld, ditmaal in Ketterdam. In Ketterdam is alles te koop, als je maar bereid bent om te betalen. Niemand weet dat beter dan crimineel wonderkind Kaz Brekker. En dan krijgt hij een opdracht aangeboden die weliswaar levensgevaarlijk is, maar hem meer geld oplevert dan hij ooit had kunnen dromen. Hij kan het alleen niet in z’n eentje… Kaz verzamelt een team om zich heen dat op het eerste gezicht een bij elkaar geraapt zooitje lijkt: een op wraak beluste ex-gevangene, een gokverslaafde scherpschutter, een van huis weggelopen rijkeluiszoon, een spion en een Hartenwringer. Hun reis leidt dwars door vijandig Fjerda en de zes worden niet alleen belaagd door een andere bende die op hetzelfde doel uit is, maar ook door Grisha die dankzij een mysterieuze drug een bijna onmogelijke, explosieve kracht hebben ontwikkeld. En tussendoor moeten ze proberen om elkaar niet te vermoorden.”

Wat ik van het verhaal vind

Het voelt een beetje als schelden in de kerk, maar ik moet eerlijk zijn… Ik vond het boek niet goed en het heeft me dan ook teleurgesteld. Ik weet dat vele anderen het niet met mij eens zijn dus ik vertel jullie graag waarom. De beschreven wereld, dat was mijn eerste probleem in het verhaal. Leigh Bardugo zei dat Six of Crows gebaseerd zou zijn op de wereld in De Grisha trilogie. Hier ging het bij mij al mis want het hele verhaal speelt zich niet in de stad Ravka af maar in Ketterdam, een stad dat gebaseerd zou moeten zijn op het oude Amsterdam en mijlen ver weg ligt van Ravka. Als Amsterdamse kan ik je een ding vertellen. Ik herkende Amsterdam en zijn geschiedenis er absoluut niet in. Het verhaal richt zich met name op de sloppenwijken van Ketterdam waardoor het vooral over dieven en hoeren gaat. Eigenlijk is het hele boek dus gebaseerd op clichés van Amsterdam en dat is ontzettend zonde! Ook De Grisha’s die in de Grisha trilogie zo’n belangrijke rol hebben zijn in Ketterdam eigenlijk niets waard. Zij worden namelijk gebruikt als slaven en vrouwen van plezier. Wel moet ik credits geven voor de tijd die Bardugo heeft genomen om alles in het boek tot in detail te beschrijven. Ondanks dat de wereld niet was wat ik verwachtte was alles wel heel duidelijk en mooi beschreven.

De personages

Ook liep ik vast op de personages in De Kraaien. List en Leugens. Er zijn er namelijk zes, en dat is best een aantal aangezien Bardugo al de personages een uitgebreide beschrijving en geschiedenis wil geven. Ondanks dat dit erg knap is en dit het verhaal iets interessanter maakte schoot het verhaal hierdoor totaal niet op. Bardugo is namelijk veel te druk met het beschrijven van de karakters waardoor de actie mist. Ook kon ik mij totaal niet met de karakters identificeren en ik vond ze eerder saai dan spraakmakend. Net als de wereld waarin zij leven zijn zij nogal cliché. In het verhaal hebben we de super aantrekkelijk en roekeloze leider Kaz, zijn grappige beste vriend Jesper, het badass meisje dat stiekem gevoelens heeft voor Kaz, Inej. Verder wordt het verhaal opgevuld met Nina, de enige Grisha van het stel. Een personage dat naar mijn mening veel te weinig karakter heeft. En dan zijn er nog Mathias en Wylan twee totaal niet uitgediepte personages waarbij ik tijdens het lezen steeds dacht. O ja, die zijn er ook nog, maar waarom? Naar mijn mening hebben zij geen toegevoegde bijdrage aan het verhaal.

Het plot

Het plot van De Kraaien. List en Leugens begint zo’n 50 pagina’s voor het einde van het boek en hier had ik het gevoel dat Bardugo veel te veel bezig was met wendingen in het plot te brengen waardoor het naar mijn mening niet spannend was.

Conclusie van De kraaien. List en leugens

Misschien kwam het door het onderwerp, misschien was het de wereld waarin het zich afspeelde, misschien lagen mijn verwachtingen te hoog en was ik te gehecht aan Ravka, maar ik was zo verveeld terwijl ik het boek las. Ik vond geen enkel karakter echt leuk en interessant, de missie vond ik een beetje irritant en geld vond ik geen goed genoeg motief om je leven voor op het spel te zetten. De wereld waarin het verhaal zich afspeelde verwarde mij zo dat ik niet eens de moeite wilde nemen om me er echt in te verdiepen. Ik weet dan ook niet zeker of ik het vervolg “Crooked Kingdom” dat op 22 september uitkomt wil lezen.

Beoordeling

Recensie: De Labyrintrenner van James Dashner

Eerlijk? Na veel recensies te hebben gelezen ben ik nooit tot het kopen van deze serie over De Labyrintrenner overgegaan. Ik dacht dat het me niet echt zou trekken. Toen mijn lieve buurmeisje aangaf te gaan verhuizen en van wat boeken af te moeten, ben ik even langsgegaan. Daar lag het eerste deel van “De Labyrint renner” Of eigenlijk de “The Maze runner” want het is de Engelse versie. Nu kon ik het toch niet weerstaan dit boek van haar over te nemen en aan deze serie te beginnen.

“Nadat zijn geheugen is gewist, wordt Thomas wakker in een grote open ruimte met gigantische muren eromheen. De jongens die er al wonen hebben geen idee wat ze er doen of waar ze vandaan komen. Als Thomas beseft dat ze gevangen zitten in een labyrint, sluit hij zich aan bij de Renners. Overdag proberen de Renners een uitgang te vinden, maar ‘s nachts is het levensgevaarlijk buiten de muren en wacht onherroepelijk de dood. Thomas zet alles op het spel om uit het labyrint te ontsnappen, en om het ijzingwekkende geheim dat schuil gaat achter hun lot te ontrafelen.”

Eerste indruk

De Labyrint renner, een boek met een stoere kaft schreeuwende letters en een beetje mysterieuze uitstraling. De vraag is of het wel zo mysterieus is, want is dit niet het zoveelste boek over een aantal tieners die zich uit een benarde situatie moeten redden? Ik geloof het wel! Het neemt niet weg dat het voor mij een nieuw concept is omdat ik die boeken dus nooit lees. Gelukkig zat ik er bij de eerste paar bladzijdes al goed in. Wat een fijne schrijfstijl, er is namelijk direct actie waardoor ik gelijk geënthousiasmeerd werd verder te lezen in de Labyrintrenner.

Het verhaal

Een jongen wordt wakker in een afgesloten ruimte waar hij geen hand voor ogen ziet. Het enige dat hij weet is dat zijn naam Thomas is, verder is zijn geheugen net zo zwart als de ruimte waar hij zich in bevindt. De donkere ruimte blijkt een lift te zijn die hem brengt naar De Laar, een grote open ruimte met hoge en zeer robuuste muren erom heen. Er wonen nog meer jongens en geen van allen heeft een idee wie ze zijn, waarom ze daar zijn en hoe ze er weg moeten komen! Het enige dat de jongens wel weten is dat ze door iets of iemand gevangen zijn gezet in deze ruimte. Maar wie? De Laar wordt omgeven door een gigantisch labyrint waarvan de uitgang nog door niemand gevonden is. Er wordt al snel aan Thomas uitgelegd dat het in het labyrint geen pretje is. Overdag is het er tamelijk veilig maar ’s nachts breekt als het ware de hel los en lopen er gigantische monsters rond! Nog nooit is er iemand na een nacht in het Labyrint levend teruggekeerd. Thomas is blijkbaar een jongen die altijd zoekt naar mogelijkheden en oplossingen en al snel sluit hij zich aan bij de “renners” van de groep. Zij gaan iedere dag in het Labyrint op zoek naar een uitgang en zorgen dat ze voor de avond valt, weer terug zijn. Dit is al maanden hun taak en alles draait om het vinden van een plan om te ontsnappen. Thomas is veel nieuwsgieriger dan de rest en hij wil weten hoe dit in elkaar zit. Waarom zijn ze opgesloten zijn? Waarom zijn er ’s nachts monsters in het Labyrint waardoor ze hun leven niet zeker zijn? En misschien wel het belangrijkste, wat is het geheim achter dit Labyrint? Tijdens het onderzoek naar deze vragen stuit Thomas geregeld op tegenstand en akkefietjes. Zal hij instaat zijn de vragen te beantwoorden? 

Wat ik ervan vond

De Labyrintrenner heeft me verrast. Voor een Young Adult vond ik het verhaal veel spannender en leuker dan meestal het geval is! Wellicht komt dat omdat het een echte mannenwereld is. Er wordt lekker kort en duidelijk met elkaar gecommuniceerd en ze schromen niet voor hier en daar een pittige woordenwisseling. Ik heb alleen maar broers en voelde me dan ook snel “thuis” in het verhaal. In tegenstelling tot wat ik zie in andere recensies, had ik helemaal geen moeite om in het verhaal te komen. Je wordt er wel is waar ingegooid en er is een nieuw taaltje maar Dashner slaagt erin het niet te verwarrend te maken. Ook vind ik de wereld die is geschept niet saai, ondanks dat het een kleine wereld is vond ik het origineel. Een labyrint dat elke nacht een andere vorm aanneemt  je moet er maar op komen. Ik vind een labyrint dat steeds het zelfde is al moeilijk genoeg en kan mij dan ook goed verplaatsen in Thomas. Ik zou ook niet alleen willen weten hoe ik er uit zou komen, ik zou ook graag willen weten waarom het er zo aan toe gaat en waarom ik daar ben. Ook verdiend Dashner een pluim voor zijn schrijfstijl! Hij is heel goed in de wereld langzaam te onthullen en vraagtekens bij je op te roepen. Het voelde voor mij alsof ik in een donker bos werd gedropt en er verderop een heel klein lichtje was dat steeds groter werd naarmate ik dichter bij kwam. Ik vind dat een geniale manier van vertellen. Steeds een beetje meer weggeven en steeds meer richting het plot. Met het plot kom ik tevens bij het eind van deze recensie. Ook hier is Dashner geniaal. Het plot roept namelijk zoveel vraagtekens op dat je direct de andere boeken wilt lezen! Hoe gaat dit verder? Ik ben ontzettend benieuwd!

De conclusie van De Labyrintrenner

De labyrintrenner is een origineel verhaal voor de stoere Young Adult lezer. Een keer geen zoetsappig gedoe! Vanaf het begin weet Dashner de nieuwsgierigheid van de lezer te boeien. Door het spectaculaire eind wil je meer, meer en nog eens meer!

Beoordeling:

Recensie: Oorlogswinter van Jan Terlouw

Een aantal maanden terug heb ik via Geef Mij Maar Een Boek, een initiatief van de landelijke boekhandels om jongeren aan het lezen te krijgen, het boek ‘Oorlogswinter’ van Jan Terlouw aangeschaft. Ik ben tenslotte nog student, dus waarom niet?! Hij heeft een aantal maanden in mijn boekenkast gestaan omdat ik het afgelopen jaar al een aantal boeken had gelezen over de Tweede Wereldoorlog en ik even toe was aan een ander genre. Inmiddels heb ik ‘Oorlogswinter’ met veel plezier gelezen, lees in deze recensie waarom.

“Het is de ijskoude winter van 1944/1945. Nederland is bedekt door een dik pak sneeuw. De Tweede Wereldoorlog is nog in volle gang. In het westen van Nederland heerst grote honger. In een dorpje in de buurt van Zwolle woont de veertienjarige Michiel, die niet kan wachten tot hij iets kan betekenen in het verzet. Dit tot ergernis van zijn vader, die als burgemeester vooral bezig is om escalaties in het dorp te voorkomen. Als zijn buurjongen Dirk, die meedoet aan een overval op het munitiedepot, aan Michiel vraagt of hij een brief aan iemand wil bezorgen als het mis mocht gaan, voelt hij zich eindelijk serieus genomen. Maar de overval blijkt verraden, Dirk wordt opgepakt en degene bij wie hij de brief moet bezorgen, is doodgeschoten door de Duitsers. Michiel moet uitgaan van zijn eigen kracht. Hij leert al snel dat goed en kwaad dicht bij elkaar liggen. Dat oorlog misschien spannend lijkt maar vooral ook gruwelijk is. Met zijn eenzaamheid groeit ook zijn onafhankelijkheid. Michiel moet als een volwassen man zijn eigen beslissingen nemen. Die laatste oorlogsmaanden zal hij zijn hele leven met zich meedragen…”

Wat ik ervan vond

‘Oorlogswinter’ is zonder twijfel Jan Terlouw zijn meest bekende jeugdroman. Ik heb nog nooit eerder een boek van Terlouw gelezen en ik moet zeggen dat het me goed is bevallen. Zijn schrijfstijl in dit boek is opvallend omdat er af en toe ouderwetse uitdrukkingen naar voren komen, dit maakt het boek realistisch en interessanter. Of een tiener dat ook zo ervaart durf ik niet met zekerheid te zeggen. Ook vertelt Terlouw vaak van te voren wat er gaat gebeuren en of iets wel of niet gaat lukken. Voor een jeugdige lezer is het natuurlijk heel fijn om een introductie te krijgen van wat er gaat komen, dit maakt het verhaal tenslotte makkelijker leesbaar. Ondanks dat er bij elke actie al bekend is wat er gaat gebeuren, slaagt Terlouw er toch in om de spanning in het boek te behouden. Aan het einde van het boek bleek zelfs dat ik gedurende heel veel hoofdstukken totaal op het verkeerde been ben gezet en het plot mij toch totaal verraste. Knap als een schrijver dat kan!

De hoofdpersoon

Dat Terlouw zelf de oorlog heeft meegemaakt is te merken aan de goed uitgewerkte situaties en personages in het verhaal. De personages zijn dan ook zeer interessant! Michiel van Beusekom, de hoofdpersoon, is een onafhankelijke jongen van zestien jaar en hij vindt de oorlog in het begin enorm spannend. Oorlog ziet hij voor zich als een groot spektakel met heel veel heldendaden, al snel komt hij tot de conclusie dat hij dit beeld iets geromantiseerd heeft en het vooral veel verdriet oplevert. Het is een sterke jongen die niet terugdeinst na een tegenslag en hij is iemand die voor zijn medemens op wil komen. Zijn impulsiviteit en ondoordachte plannen maken hem tot een personage die je tijdens het lezen wilt helpen en soms een dikke knuffel wilt geven. In ” Oorlogswinter ‘ komen meerdere personages voorbij en Michiel moet zich telkens afvragen wie hij wel en wie hij niet kan vertrouwen. Als lezer vraag je je dit dan ook geregeld af. Gaat Michiel wel met de goede mensen in zee om de mensen om wie hij geeft te redden?

Conclusie van Oorlogswinter

“Oorlogswinter ‘ is een interessant en vlot verhaal om te lezen! Ik raad het boek dan ook zeker aan voor jeugdige lezers. Het geeft op een toegankelijke manier een kijkje in de Tweede Wereldoorlog zonder dat het te beangstigend is. Ook is het leuk om zo nu en dan wat oud Nederlands tussen de regels door te lezen! De Gouden Griffel die Terlouw met dit prachtige boek heeft gewonnen is naar mijn mening dan ook meer dan terecht!

Beoordeling:

Recensie: Liefdesbrieven aan de sterren van Ava Dellaira

Achtentwintig jaar oud, dat moment dat de dertig je met grote ogen aankijkt. Serieuze zaken als afscheid nemen van mensen die je lief hebt en grote mensen beslissingen nemen zijn aan de orde van de dag. Ja, ik voel me volwassen maar heel diep van binnen ben ik eigenlijk nog gek op kleine mensen dingen zoals ijsjes, de Sims en tienerboeken. Na het veel besproken en uitgelichte Young Adult boek “love letters to the dead” ofwel “ Liefdesbrieven aan de sterren ” van Ava Dellaira op sociale media en reviewwebsites moest en zou ik dit boek lezen. Ik was benieuwd naar hoe een zwaarbeladen onderwerp als afscheid nemen van iemand die je lief hebt in een Young Adult boek zou worden beschreven. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

“Het begint allemaal met een opdracht voor Engels: schrijf een brief aan een overleden persoon. Laurel kiest voor Kurt Cobain, omdat haar zus May gek was op zijn muziek. Net als May stierf hij jong. Na die eerste brief schrijft Laurel er nog veel meer aan dode sterren. Ze vertelt over haar leven op school, haar eerste verliefdheid en het verdriet om de dood van haar zus. Maar hoe kun je rouwen om iemand die je nog niet hebt vergeven voor wat zij heeft gedaan?”

Eerste indruk

Na alle lovende recensies had ik hoge verwachtingen van dit boek, misschien wel te hoog want tijdens het lezen van de eerste 100 pagina’s dacht ik  alleen maar “hartstikke leuk om te lezen als je zestien bent, maar hier ben ik echt te oud voor!” Het verhaal kon me ondanks het zware onderwerp niet pakken en omdat alles in briefvorm is geschreven liep het verhaal naar mijn mening niet lekker. Toch triggerde iets mij waardoor ik na het lezen van de eerste honderd pagina’s toch niet opgaf.

Het verhaal

Laurel, een onzekere tiener die zichzelf aan het ontdekken is en die net aan haar tijd op de middelbare school begint. Een tijd van nieuwe vrienden, nieuwe ervaringen, eerste feestjes, alcohol. Eigenlijk alles waar een tiener normaliter mee te maken krijgt. Bij Laurel speelt er alleen meer want door een heftige gebeurtenis staat haar leven vlak voor deze nieuwe school op zijn kop en is het gezin waarin ze opgroeit totaal uit balans. Laurel heeft namelijk voor het eerst afscheid moeten nemen van iemand om wie ze geeft, haar zus May. Laurel en haar ouders proberen hier alle drie op hun eigen manier mee om te gaan en dit gaat niet zonder slag of stoot. Wanneer Laurel tijdens haar eerste les Engels een brief moet schrijven, schrijft ze deze aan Kurt Cobain. Zo komt ze erachter dat ze door middel van het schrijven van brieven zichzelf kan uitten en dat dit helpt bij de zoektocht naar haarzelf. Er volgen steeds meer brieven die gericht zijn aan sterren zoals Amy Winehouse, Heath Ledger, Elizabeth Bishop en meer. Ze schrijft deze sterren dagelijks over haar eerste prille en puberale liefde voor Sky, over school en over het verlies van haar zus May. Al vanaf het begin van het boek is het duidelijk dat er iets met May is gebeurd maar dat Laurel nog niet klaar is om dit in haar brieven te beschrijven. Tijdens het schooljaar ontpopt Laurel zich tot een onbeheerste tiener die overal bij wil horen en die gebeurtenissen uit het korte verleden maar moeilijk een plaats kan geven. Bij haar vrienden is ze stoer en haar thuissituatie vermijd ze. De enige persoon aan wie Laurel enigszins laat zien wat er allemaal in haar hoofdje omgaat is Sky. Door hun band is Laurel steeds beter in staat om te beschrijven wat May en haar is overkomen. Is de prille liefde tussen Sky en Laurel sterk genoeg om deze gebeurtenis een plek te geven en zullen Laurel en haar ouders weer een hecht gezin kunnen worden zoals ze dat voorheen waren?

Wat ik ervan vond

Ondanks dat het begin van ‘ Liefdesbrieven aan de sterren ‘ mij absoluut niet kon boeien raakte ik later in het verhaal toch wat enthousiaster. Het was leuk om weer eens in het hoofdje van een tiener te kijken. En sommige karaktereigenschappen herkende ik uit mijn eigen jaren als een ontdekkende tiener. Ook was het interessant om te lezen hoe Laurel als jong meisje met afscheid omgaat en hoe ze zich probeert te uitten terwijl ze tegelijkertijd tegen obstakels als een eerste liefde en nieuwe vrienden oploopt. Ik denk dat het verhaal mij niet volledig pakte door de briefvorm waarin het geschreven is. Hoe origineel het ook is, het verhaal loopt door deze manier van schrijven niet lekker door en het voelt soms alsof de schrijfster, Ava Dellaira, een strijd aangaat met de beperkingen die ze zichzelf oplegt om alles in briefvorm te houden.

De personages

De personage Laurel is aardig uitgewerkt maar, net als met het verhaal, had ik geen echte connectie. Ik kon me maar moeilijk identificeren met Laurel, is het misschien het leeftijdsverschil dat mij parten speelt? Of is het omdat het een meisje is dat moeilijk met tegenslagen omgaat en dit mij irriteert? Ik denk een beetje van beiden. Andere personages in het verhaal zijn onvoldoende uitgewerkt. Er komen nieuwe vrienden voorbij die in sommige gevallen geen toegevoegde waarde hebben in het verhaal en de vrienden die wel een toegevoegde waarde hebben hadden beter uitgewerkt kunnen worden. Ik had graag willen weten waarom zij sommige beslissingen namen en waarom precies zij de vrienden van Laurel zijn. Wat is hun connectie? Behalve het feit dat ze allemaal alcohol drinken en dit geheim houden voor hun ouders en hier en daar wat vragen hebben over hun seksualiteit wordt dit onvoldoende belicht.

Conclusie van ‘Liefdesbrieven aan de sterren ‘

Al met al heeft Liefdesbrieven aan de sterren niet aan mijn verwachtingen voldaan. Voor een eerste boek heeft Ava Dellaira een leuk boek geschreven maar de hype om het boek is naar mijn mening te veel van het goede. Wat ik wel sterk vond in het verhaal was de opbouw naar het plot. Dit is dan ook de enige reden waarom ik het boek heb uitgelezen. Ik wilde weten wat er met May gebeurd was. Ik raad het boek aan bij mensen die van “high school” boeken houden maar de gemiddelde lezer die de dertig in de ogen kijkt kan het boek naar mijn mening links laten liggen. Ondanks de prachtige kaft ;).

Beoordeling: