Tag: Uitgeverij HarperCollins Holland

Ik kreeg De tatoeëerder van Auschwitz te leen van mijn lieve vriendin en gastblogger Kimberley. Ze heeft dit boek in één ruk uitgelezen en vond het verhaal enorm indrukwekkend. Ik werd erg getriggerd door haar enthousiasme. Het kan niet anders dan dat dit een prachtig boek is en over het algemeen hebben we dezelfde smaak als het om boeken gaat. Lees in deze recensie of ik het met Kimberley eens ben.

De flaptekst

“In april 1942 wordt een jonge Slowaakse Jood naar Auschwitz gedeporteerd. Lale Sokolov staat vanaf dan bekend als gevangene 32407. De SS-officieren benoemen hem tot ‘Tätowierer’, tatoeëerder. Tweeënhalf jaar lang is hij degene die van duizenden gevangenen een nummer moet maken. Zoals van Gita, vanaf dan gevangene 34902. Terwijl hij gedwongen wordt haar te brandmerken, kerft zij haar naam voor altijd in zijn hart. Na drie jaar wordt Gita op dodenmars gestuurd en komt Lale in een ander kamp terecht. Beiden weten te ontsnappen en gaan op zoek naar elkaar. Gedurende zeventig jaar zwijgen Lale en Gita over het begin van hun relatie. Pas na Gita’s dood durft Lale hun uitzonderlijke verhaal te delen.”

Mijn eerste indruk van De tatoeëerder van Auschwitz

Vanaf pagina een leer je hoofdpersonage Lale Sokolov al kennen, hij komt direct over als een overlever. Lale zeikt niet, maar vecht voor zichzelf en voor anderen. Ik was vanaf het eerst moment dan ook enorm onder de indruk. Ik weet niet of ik hetzelfde zou kunnen in zo’n vreselijke en uitzichtloze situatie. Na een aantal pagina’s was ik al niet meer in staat het boek weg te leggen. Mijn kop Flat white stond onaangetast naast me koud te worden. Nou, als ik mijn koffie koud laat worden, dan zegt dat heel wat!

Waar het boek over gaat

De tatoeëerder van Auschwitz speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog in concentratiekamp Auschwitz. Lale Sokolov wordt vanuit Hongarije naar deze helse plek gebracht en neemt zich vanaf de allereerste dag voor dat wat er ook gebeurt, hij er levend weg gaat komen. Al snel wordt hij door de SS benoemd tot ‘Tätowierer’ en is het zijn taak om alle nieuwe gevangenen te nummeren.

Een taak die Lale haat, hij wil geen mensen pijn doen. Het levert hem wel privileges op, meer rantsoen en vrijheid binnen Auschwitz. Hiermee probeert hij niet alleen zijn eigen leven, maar ook dat van zijn medegevangenen minder hels te maken. Op een dag verschijnt er een prachtige dame aan zijn tatoeëer-tafel, Gita oftewel gevangene ‘34902’. Tijdens het tatoeëren van haar arm wordt hij opslag verliefd. Tussen alle gruwelijkheden bloeit er iets prachtigs tussen hen. Ze beloven elkaar Auschwitz te overleven en samen gelukkig te worden, maar lukt dat ook?

Wat ik ervan vond

Heather Morris heeft op een uitzonderlijke manier het heftige levens- en liefdesverhaal van twee prachtige mensen vastgelegd in de De tatoeëerder van Auschwitz. Met haar vlotte pen weet ze bij mij heftige emoties op te roepen. Vaak is het verhaal confronterend, maar tussen de tranen door heb ik ook geregeld met een glimlach verder kunnen lezen. Tijdens het hele verhaal kun je de liefde van Lale en Gita voelen. Lale’s moed en zijn drang om te overleven en tegelijk zijn medegevangenen te helpen waar het kan, maken hem tot een innemende man. Of beter gezegd, een held!

Sprankeling

Bang om weggezet te worden als profiteerder van de oorlog, zwijgt Lale zijn hele leven. Nadat Gita overlijd, durft hij hun verhaal te delen. Schrijfster Heather Morris hielp hem hierbij en vulde het verhaal waar nodig aan met fictie. Ik denk dat sommige fictieve elementen het boek net dat beetje sprankeling geven wat het nodig heeft. De sprankeling maakt het verhaal voor mij een stuk dragelijker. Alle complimenten voor de schrijfster, het verhaal is vlot, voelt ondanks de fictieve momenten zeer waarheidsgetrouw en is enorm, echt enorm, indrukwekkend!

Conclusie van De tatoeëerder van Auschwitz

De belangrijkste boodschap die dit boek uitdraagt is hoop en menselijkheid. Het feit dat liefde onder de meest helse omstandigheden kan opbloeien en overleven, is hartverwarmend. Ondanks het onderwerp, heb ik dit boek in één ruk uitgelezen. Ik raad oprecht iedereen aan om dit boek te lezen. Ik kan niet anders dat dit boek enorm goed beoordelen.

Beoordeling:

Niet alles is vergeten van Wendy Walker is een boek dat nog niet bekend was bij mij. Toen uitgeverij HarperCollins Holland mij dit boek gaf was ik dan ook aangenaam verrast. Een voor mij nog onbekende schrijfster en een cover die letter zegt ”Niet openen” waren voor mij reden genoeg om vol nieuwsgierigheid aan dit boek te beginnen.

De flaptekst

De dader vinden of het misdrijf vergeten; wat zou jij kiezen? Als Jenny op gewelddadige en gruwelijke wijze wordt verkracht, ziet haar omgeving maar één oplossing: een experimentele drug die haar de gebeurtenis laat vergeten. Maar stress, angst en depressie blijven. Bovendien is de dader zonder Jenny’s getuigenis niet te vinden. Psychiater Alan Forrester duikt in haar geheugen. Als een herinnering gewist kan worden, kan hij ook terugkomen. Maar dit proces kan ook gemanipuleerd worden. Zeker als de psychiater ineens persoonlijk bij de zaak betrokken raakt… Niet alles is vergeten toont de kracht en de zwakte van het geheugen en laat zien hoe bedrieglijk het menselijk brein eigenlijk is.

Mijn eerste indruk

Tijdens de eerste 20 pagina’s snapte ik echt niet waar het verhaal over ging. Ik vond het dus ook moeilijk om de motivatie te vinden om het boek verder te lezen. Tot mij vanuit het niets ineens duidelijk werd dat het boek niet door de hoofdpersoon waar het verhaal over gaat werd verteld, maar door iemand anders. Iemand die in staat is om het leven van de hoofdpersonage in het boek totaal in eigen handen te nemen. Dit gaf de trigger om verder te lezen, en jeetje wat was dat spannend!

Het verhaal

Niet alles is vergeten gaat over Jenny, een tiener met een fijn leven in een redelijk stabiel gezin. Tot Jenny wordt verkracht en, met toestemming van haar ouders, in het ziekenhuis een speciale behandeling krijgt. Dit is een flinke dosis medicatie waarvan iedereen veronderstelt dat het ervoor zorgt dat je gebeurtenissen vergeet die vlak voor toediening zijn gebeurd. Iedereen is ervan overtuigd dat deze medicatie bij Jenny heeft gewerkt, totdat zij een rigoureuze beslissing neemt. Verder kan ik niet te veel over het verhaal vertellen omdat ik jullie geen spoilers wil geven.

Wat ik ervan vond

Ik werd aangenaam verrast door dit boek. Het feit dat het verhaal vanuit een ander personage wordt verteld die er in eerste instantie buiten lijkt te staan, vond ik heel verfrissend. Een klein minpunt was wel dat dit ervoor zorgde dat ik in het begin niet direct door had wat er nu eigenlijk echt aan de hand was. Verder is het verhaal goed leesbaar. De schrijver gebruikt niet te veel moeilijk woorden. Ook weet de schrijver je steeds nieuwsgierig te houden, waardoor je wilt weten hoe het verhaal nu echt in elkaar zit. Telkens als je denkt “ah, het zit zo!” dan is er een verrassende plotwending. Dit maakt het spannend!

De personages

De personages in niet alles is vergeten zijn interessant omdat ze allen een bijzonder verleden hebben. Een verleden dat hen aanzet tot keuzes Ondanks dat het verhaal zo extreem is en de personages allemaal een bijzonder verleden hebben, zijn het eigenlijk heel normale mensen. Hierdoor kon ik me met alle personages goed identificeren. Het zouden gewoon je buren kunnen zijn. Jenny, de hoofdpersoon in het boek, is een meisje die zich niet zomaar uit het veld laat slaan. De echtheid van deze personages maken het verhaal reëel. Als dit niet het geval zou zijn, zou het verhaal misschien een beetje té vreemd te worden.

De conclusie van Niet alles is vergeten

Niet alles is vergeten is een fijne psychologische thriller voor de donkere avonden. Het is niet het meest spannende boek dat ik ooit heb gelezen, maar doordat het verhaal laat zien dat het menselijk brein eigenlijk heel bedrieglijk is vond ik het toch angstaanjagend te noemen. Dat het effect van het toedienen van een medicijn zulke heftige gevolgen kan hebben op een mens en zijn/haar omgeving, daar heb ik eigenlijk nooit eerder bij stil gestaan. Wendy Walker weet met haar eerste thriller een goed verhaal neer te zetten. Dit smaakt naar meer!

Weetje

Inmiddels zijn de filmrechten van dit boek aan Warner Brothers en Reese Witherspoon verkocht.

Beoordeling

Afgelopen week kreeg ik van uitgeverij HarperCollins Holland het boek Zonder jou van Priscilla en Chantal van Gastel opgestuurd. Via Instagram en Facebook had ik al veel over dit boek voorbij zien komen en ik was dan ook razend nieuwsgierig. Hoe zou een psychologische thriller van deze zussen zijn?! Ik ben diezelfde avond dan ook direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Wat doe je als je kind een steeds groter gevaar vormt voor zichzelf én anderen? Valerie staat op een keerpunt. Voor de tweede keer in haar leven. En beide keren werd ze hiertoe gebracht door haar grote liefde Oscar. De eerste keer was jaren geleden, toen ze haar voorspelbare leven inruilde voor een vrijgevochten bestaan met hem. De tweede keer is nu, nu hij op het punt staat haar en hun zoon Mick te verlaten. Niet omdat hun liefde voorbij is, maar omdat Mick lijdt aan een persoonlijkheidsstoornis die zo ontwrichtend is dat Oscar het niet meer kan verdragen. Plots staat Valerie er alleen voor. Terwijl het gedrag van Mick angstaanjagend uit de hand loopt, probeert Valerie uit alle macht zichzelf en haar kind te beschermen. Maar hoe doe je dat, als het grootste gevaar van hemzelf afkomstig is?

Mijn kennismaking met het boek

Oké, laat ik beginnen bij het begin! Vinden jullie de kaft niet schitterend?! Ik was direct verkocht. Waar veel thrillers een donkere kaft hebben vind ik de combinatie van wit en rood heel speciaal. Ik hoopte dan ook dat het verhaal net zo speciaal zou zijn. Gelukkig was dat het geval. Al vanaf de eerste bladzijde riep het verhaal een angstig en tegelijkertijd nieuwsgierig gevoel bij mij op en zat ik op het puntje van mijn stoel. Ik wilde direct meer weten!

Een spannend en indrukwekkend verhaal 

Valerie en Oscar zijn altijd gek op elkaar geweest en uit deze liefde werd hun zoontje geboren. Mick, een knap en lief mannetje waar iedereen voor in het katzwijm viel, hij lachte vrijwel nooit maar het was een makkelijk en leuk kind. Helaas ontdekten Valerie en Oscar tijdens Mick zijn kleuterjaren dat hij anders was dan andere kinderen. Geweld voert vanaf dat moment de boventoon bij Mick. Sterker nog, wanneer Mick geen geweld gebruikt dan weet hij de boel te manipuleren om zijn zin te krijgen. Krijgt hij dat niet? Dan schreeuwt Mick gerust dat hij je haat of erger. Het zijn zware jaren voor Oscar en Valerie, hoe moet het verder met hun gezin? Ondanks dat Oscar zielsveel van Valerie houdt besluit Oscar weg te gaan bij Valerie, hij kan het gedrag van Mick niet meer aan, het beheerst zijn leven. Valerie probeert op haar beurt het leven van Mick een zo positief mogelijke draai te geven na deze gebeurtenis. Ze gaat voor Mick, wat er ook gebeurt en haar onvoorwaardelijke liefde kent geen grenzen. Mick heeft dat door en zijn gedrag gaat van kwaad tot erger. Is Valerie in staat om haar zoon, die geregeld schreeuwt haar te willen vermoorden, in het gareel te houden?

Sterke personages

De personages in Zonder jou zijn allemaal als sterk te omschrijven, ze vechten voor wat ze willen. Mick is een kind waarbij zijn gedragsstoornis hem maakt tot een agressieve en manipulatieve jongen die nergens voor terugdeinst. Angst kent hij niet, om over inlevingsvermogen maar te zwijgen! Mick toont geen berouw voor zijn daden en dit maakt hem tot een boeiend personage. Hij zorgde voor de spanning in het verhaal en heeft mij geregeld versteld doen staan. Ook stond ik versteld van Valerie, haar vermogen tot liefhebben is zo sterk! Ik kan me voorstellen dat de liefde van een moeder diep zit, maar dat een moeder zoveel aan kan vind ik verbluffend! Ik kon mijzelf het meest identificeren met Oscar. Hij nam naar mijn mening heel duidelijke en rationele beslissingen. Ondanks dat zijn liefde sterk is, laat hij een ander niet toe zijn leven tot een diep zwart dal te maken.

Wat ik ervan vond

Ik vond Zonder jou indrukwekkend en beangstigend. Ik weet dat er kinderen zijn met “een rugzakje”, kinderen die anders zijn en meer begeleiding nodig hebben. Maar het extreme gedrag van Mick was mij niet bekend. Tijdens het lezen van het verhaal vroeg ik mij steeds af “Hoe kan een kind zo extreem zijn?!”. Het voelde voor mij als lezer als een uitzichtloze situatie. Erg knap dat Priscilla en Chantal er met hun vlotte schrijfstijl in slagen om dit gevoel over te brengen. Het was mooi te lezen dat liefde, ondanks zo een groot probleem, zo sterk kan zijn. Ik had tot aan het eind geen idee over hoe het zou aflopen en tastte in het duister. Dat was dan ook het enige minpunt, want ik ben altijd gek op tipjes van de sluier. Ik heb het gevoel dat er een groter kritiekpunt moet zijn, maar dat is er gewoon niet!

De conclusie van Zonder jou

Chantal en Priscilla hebben mij met het boek Zonder jou verrast. Ik vind het enorm knap hoe zij samen zo’n indrukwekkende thriller hebben geschreven! Helemaal omdat dit Priscilla van Gastel haar eerste boek is en Chantal van Gastel normaal romans schrijft met een hoog feelgood gehalte. Ik heb tijdens het hele verhaal op het puntje van mijn stoel gezeten en ik kon zelfs niet slapen na het lezen van het heftige plot. Heb je interesse in literaire thrillers? Haast je dan snel naar de winkel om dit boek aan te schaffen!

Beoordeling