Toen ik de samenvatting van De afstand tussen jou en mij las, was mijn interesse direct gewekt. Het idee om alles te laten voor wat het is en 3500 kilometer te lopen vond ik inspirerend. Ik wilde nog maar één ding, dat was naar de winkel rennen om dit boek te kopen. Zo gezegd, zo gedaan! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“McKenna heeft alles voor elkaar: goede cijfers, een leuk vriendje en een toelating voor de universiteit op zak. Maar dat is niet wat ze wil. McKenna is van plan om haar studie een jaar uit te stellen en samen met haar beste vriendin Courtney de Appalachian Trail te gaan lopen. 3500 kilometer door de wildernis, met alleen een backpack op haar rug. Als Courtney op het laatste moment afzegt, besluit McKenna de maandenlange tocht stiekem in haar eentje af te leggen. Als McKenna onderweg de charismatische, mysterieuze Sam tegenkomt en besluit hem van het verharde pad af te volgen, wordt haar reis opeens veel gevaarlijker – zo gevaarlijk dat McKenna moet vechten voor zowel haar leven als dat van hem.”

Mijn eerste indruk van het boek

Wow, wat een heldin! Je moet het maar durven om dit helemaal alleen te doen. Ik was vanaf de eerste bladzijde geboeid en ik heb het boek geen moment kunnen wegleggen. De afstand tussen jou en mij leest vlot en het neemt je mee in de emoties en gedachtegang van de hoofdpersonage McKenna. Het verhaal zette me aan het denken.

Een stoer verhaal

McKenna is klaar met high-school en wil samen met haar stoere vriendin, Courtney, de Appalachian Trail lopen. Samen hebben ze er lang naar uitgekeken, veel geoefend en hebben ze alle mogelijke obstakels tijdens de reis doorgenomen. De meiden zijn er klaar voor! Tot het hele plan ineens in duigen lijkt te vallen: Courtney wil toch niet mee! Ondanks de gevaren die zich tijdens zo’n soort reis alleen voor kunnen doen, besluit McKenna het plan door te zetten en zonder Courtney op pad te gaan. McKenna houdt dit stil voor haar ouders want die zouden haar nooit laten gaan. Met een voorbedacht plan gaat ze alleen op reis. De eerste dag valt McKenna zwaar, de natuur lijkt haar vanaf de eerste kilometer in de steek te laten en het feit dat ze er alleen voor staat valt haar zwaar. Na wat kilometers gelopen te hebben en wat (pijnlijke) ervaring op te hebben gedaan, gaat de reis gemakkelijker. Tot ze de mysterieuze Sam ontmoet, een jongen die is weggelopen van huis. Al snel verandert ze haar plan en besluit ze samen met hem op te trekken. Is dat nu wel zo’n goed idee?

Wat ik ervan vond

De afstand tussen jou en mij gaat over doorzettingsvermogen en grenzen verleggen. Het avontuur van McKenna wordt steeds spannender en daardoor kon ik het boek niet wegleggen. Het reisaspect in dit boek trok me zeer aan en ook het “gevecht” met de natuur en jezelf beter leren kennen vond ik enorm interessant. Marina Gessner slaagt erin om je de natuur te laten ervaren tijdens het lezen en laat je meer stil staan bij wat je nu echt wilt. Omdat het zo’n lange reis is, verwachtte ik dat de hoofdstukken langdradig zouden worden, maar het tegendeel is waar. Elke nieuwe dag in McKenna’s reis is weer een nieuw avontuur! Romantiek mag niet ontbreken en hier ligt dan ook het enige minpuntje. Al vanaf het moment dat McKenna en Sam elkaar tegenkomen weet je wat er tussen hen gaat gebeuren. Ondanks deze voorspelbaarheid blijft het boek door de reis zelf spannend genoeg.

De personages

Ik vind de personages interessant en ik vind het ook stoer dat je het verhaal zowel vanuit McKenna als Sam zijn oogpunt ziet. McKenna is een spontane meid en ook wel een beetje verwend door alles wat ze heeft. Het is mooi dat ze in dit boek groei doormaakt en dat ze ziet dat alles wat ze heeft, niet vanzelfsprekend is.

De conclusie van De afstand tussen jou en mij

Ondanks dat dit boek officieel onder het genre Young Adult valt vind ik dat het ook voor de meer volwassen lezer geschikt is. Het zet je aan het denken. Is het leven dat je nu hebt wel het leven dat je echt wilt? Ik heb tijdens het lezen genoten van de beschreven schoonheid van de natuur. Ook de kracht en zelfredzaamheid van McKenna en Sam hebben mij geïnspireerd. Als je dol bent op reizen en van avontuur houdt, dan is dit boek een must-read!

Beoordeling

Recensie: De kraaien. List en leugens

Als groot fan van de Grisha Trilogie van Leigh Bardugo kon ik niet wachten om te starten in het nieuwste boek van deze bestseller, “De kraaien. List en Leugens”. Vol verwachting ging ik op de fiets naar de boekhandel The American Bookstore in Amsterdam. Lees in deze recensie of  ” De Kraaien. List en Leugens ” het wachten (en de fietstocht) waard was.

“Het nieuwe boek De kraaien. List en Leugens van Leigh Bardugo speelt zich weer af in de Grisha-wereld, ditmaal in Ketterdam. In Ketterdam is alles te koop, als je maar bereid bent om te betalen. Niemand weet dat beter dan crimineel wonderkind Kaz Brekker. En dan krijgt hij een opdracht aangeboden die weliswaar levensgevaarlijk is, maar hem meer geld oplevert dan hij ooit had kunnen dromen. Hij kan het alleen niet in z’n eentje… Kaz verzamelt een team om zich heen dat op het eerste gezicht een bij elkaar geraapt zooitje lijkt: een op wraak beluste ex-gevangene, een gokverslaafde scherpschutter, een van huis weggelopen rijkeluiszoon, een spion en een Hartenwringer. Hun reis leidt dwars door vijandig Fjerda en de zes worden niet alleen belaagd door een andere bende die op hetzelfde doel uit is, maar ook door Grisha die dankzij een mysterieuze drug een bijna onmogelijke, explosieve kracht hebben ontwikkeld. En tussendoor moeten ze proberen om elkaar niet te vermoorden.”

Wat ik van het verhaal vind

Het voelt een beetje als schelden in de kerk, maar ik moet eerlijk zijn… Ik vond het boek niet goed en het heeft me dan ook teleurgesteld. Ik weet dat vele anderen het niet met mij eens zijn dus ik vertel jullie graag waarom. De beschreven wereld, dat was mijn eerste probleem in het verhaal. Leigh Bardugo zei dat Six of Crows gebaseerd zou zijn op de wereld in De Grisha trilogie. Hier ging het bij mij al mis want het hele verhaal speelt zich niet in de stad Ravka af maar in Ketterdam, een stad dat gebaseerd zou moeten zijn op het oude Amsterdam en mijlen ver weg ligt van Ravka. Als Amsterdamse kan ik je een ding vertellen. Ik herkende Amsterdam en zijn geschiedenis er absoluut niet in. Het verhaal richt zich met name op de sloppenwijken van Ketterdam waardoor het vooral over dieven en hoeren gaat. Eigenlijk is het hele boek dus gebaseerd op clichés van Amsterdam en dat is ontzettend zonde! Ook De Grisha’s die in de Grisha trilogie zo’n belangrijke rol hebben zijn in Ketterdam eigenlijk niets waard. Zij worden namelijk gebruikt als slaven en vrouwen van plezier. Wel moet ik credits geven voor de tijd die Bardugo heeft genomen om alles in het boek tot in detail te beschrijven. Ondanks dat de wereld niet was wat ik verwachtte was alles wel heel duidelijk en mooi beschreven.

De personages

Ook liep ik vast op de personages in De Kraaien. List en Leugens. Er zijn er namelijk zes, en dat is best een aantal aangezien Bardugo al de personages een uitgebreide beschrijving en geschiedenis wil geven. Ondanks dat dit erg knap is en dit het verhaal iets interessanter maakte schoot het verhaal hierdoor totaal niet op. Bardugo is namelijk veel te druk met het beschrijven van de karakters waardoor de actie mist. Ook kon ik mij totaal niet met de karakters identificeren en ik vond ze eerder saai dan spraakmakend. Net als de wereld waarin zij leven zijn zij nogal cliché. In het verhaal hebben we de super aantrekkelijk en roekeloze leider Kaz, zijn grappige beste vriend Jesper, het badass meisje dat stiekem gevoelens heeft voor Kaz, Inej. Verder wordt het verhaal opgevuld met Nina, de enige Grisha van het stel. Een personage dat naar mijn mening veel te weinig karakter heeft. En dan zijn er nog Mathias en Wylan twee totaal niet uitgediepte personages waarbij ik tijdens het lezen steeds dacht. O ja, die zijn er ook nog, maar waarom? Naar mijn mening hebben zij geen toegevoegde bijdrage aan het verhaal.

Het plot

Het plot van De Kraaien. List en Leugens begint zo’n 50 pagina’s voor het einde van het boek en hier had ik het gevoel dat Bardugo veel te veel bezig was met wendingen in het plot te brengen waardoor het naar mijn mening niet spannend was.

Conclusie van De kraaien. List en leugens

Misschien kwam het door het onderwerp, misschien was het de wereld waarin het zich afspeelde, misschien lagen mijn verwachtingen te hoog en was ik te gehecht aan Ravka, maar ik was zo verveeld terwijl ik het boek las. Ik vond geen enkel karakter echt leuk en interessant, de missie vond ik een beetje irritant en geld vond ik geen goed genoeg motief om je leven voor op het spel te zetten. De wereld waarin het verhaal zich afspeelde verwarde mij zo dat ik niet eens de moeite wilde nemen om me er echt in te verdiepen. Ik weet dan ook niet zeker of ik het vervolg “Crooked Kingdom” dat op 22 september uitkomt wil lezen.

Beoordeling