Het was al een tijdje geleden dat ik een boek over de Tweede Wereldoorlog had gelezen. Daarom besloot ik deze te herlezen. Ik vind dat je geen kopjes koffie kunt geven aan de verschrikkelijke ervaringen van anderen. Maar wel aan de stijl e.d.. Lees hieronder wat ik van het boek vond.
De flaptekst
Al jaren vertelt Theo (Maurice) Coster op scholen en aan familie en vrienden zijn verhaal over de oorlog. In het jaar dat hij 80 wordt en Anne Frank 80 zou zijn geworden, heeft hij zijn verhaal vastgelegd in een boek en een documentaire.
Anne Franks dagboek vormt een belangrijk ooggetuigenverslag van de Jodenvervolging. Hierdoor is Anne Frank een icoon geworden voor de ruim zes miljoen slachtoffers. Om haar leven en rol te kunnen begrijpen, moet men luisteren naar de personen die daar samen met haar waren.
Theo Coster hernieuwde het contact met zijn 6 voormalige klasgenoten van Anne Frank. Aan de hand van herinneringen aan het toenmalige Amsterdam en het doorgangskamp Westerbork bespreken de klasgenoten hoe het hun vergaan is. Hoe de oorlog én Anne Frank invloed hebben gehad op hun leven. In Klasgenoten van Anne Frank komen hun verhalen tot leven. Via de gesprekken, maar ook via foto’s, eigen dagboeken en brieven.
Mijn eerste indruk
De intentie van de schrijver is direct duidelijk. Theo Coster wilt het verhaal vastleggen zodat het niet vergeten wordt. Hij neemt contact op met overlevenden uit de klas van Anne Frank. Hij zat zelf ook in die klas. Zelf was hij ondergedoken geweest, onder de naam Theo Coster, deze naam heeft hij de rest van zijn leven aangehouden.
Het verhaal
In het boek gaat Theo Coster in gesprek met oud klasgenoten over hun ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Hierbij komt Anne Frank ook aan bod. De klasgenoten bezoeken plekken zoals Westerbork en het Merwedeplein. Het is duidelijk dat zij zelf nog steeds verwonderd zijn over wat hun is overgekomen. Misschien zijn ze zelfs nog overdonderd. Een aantal klasgenoten waarmee hij spreekt zijn ondergedoken geweest. Een aantal zijn naar Westerbork en Bergen-Belsen gestuurd. In Bergen-Belsen hebben zij Anne Frank nog gezien, uitgemergeld en ziek.
Wat ik ervan vond
Dit boek leest gemakkelijk weg. Het is een goede introductie voor degenen die nog niet veel over de jodenvervolging weten. Ik vond het interessant en verdrietig om over hun ervaringen te lezen. De stijl is wat simplistisch. Maar de ervaringen zijn dit niet.
De conclusie van Klasgenoten van Anne Frank
Het is goed dat men hun verhaal doet, ook voor allen die niet zijn teruggekomen. Hoeveel je ook over de Tweede Wereldoorlog leest, het blijft altijd tragisch. Het moet erg moeilijk zijn om over deze periode te praten. Maar het is wel heel belangrijk! Ik raad dit boek dan ook aan.
Beoordeling
Duizend kopjes koffie voor de moed om de ervaringen te delen. Vier vanwege de schrijfstijl.
