Recensie: De Labyrintrenner van James Dashner
Eerlijk? Na veel recensies te hebben gelezen ben ik nooit tot het kopen van deze serie over De Labyrintrenner overgegaan. Ik dacht dat het me niet echt zou trekken. Toen mijn lieve buurmeisje aangaf te gaan verhuizen en van wat boeken af te moeten, ben ik even langsgegaan. Daar lag het eerste deel van “De Labyrint renner” Of eigenlijk de “The Maze runner” want het is de Engelse versie. Nu kon ik het toch niet weerstaan dit boek van haar over te nemen en aan deze serie te beginnen.
“Nadat zijn geheugen is gewist, wordt Thomas wakker in een grote open ruimte met gigantische muren eromheen. De jongens die er al wonen hebben geen idee wat ze er doen of waar ze vandaan komen. Als Thomas beseft dat ze gevangen zitten in een labyrint, sluit hij zich aan bij de Renners. Overdag proberen de Renners een uitgang te vinden, maar ‘s nachts is het levensgevaarlijk buiten de muren en wacht onherroepelijk de dood. Thomas zet alles op het spel om uit het labyrint te ontsnappen, en om het ijzingwekkende geheim dat schuil gaat achter hun lot te ontrafelen.”
Eerste indruk
De Labyrint renner, een boek met een stoere kaft schreeuwende letters en een beetje mysterieuze uitstraling. De vraag is of het wel zo mysterieus is, want is dit niet het zoveelste boek over een aantal tieners die zich uit een benarde situatie moeten redden? Ik geloof het wel! Het neemt niet weg dat het voor mij een nieuw concept is omdat ik die boeken dus nooit lees. Gelukkig zat ik er bij de eerste paar bladzijdes al goed in. Wat een fijne schrijfstijl, er is namelijk direct actie waardoor ik gelijk geënthousiasmeerd werd verder te lezen in de Labyrintrenner.
Het verhaal
Een jongen wordt wakker in een afgesloten ruimte waar hij geen hand voor ogen ziet. Het enige dat hij weet is dat zijn naam Thomas is, verder is zijn geheugen net zo zwart als de ruimte waar hij zich in bevindt. De donkere ruimte blijkt een lift te zijn die hem brengt naar De Laar, een grote open ruimte met hoge en zeer robuuste muren erom heen. Er wonen nog meer jongens en geen van allen heeft een idee wie ze zijn, waarom ze daar zijn en hoe ze er weg moeten komen! Het enige dat de jongens wel weten is dat ze door iets of iemand gevangen zijn gezet in deze ruimte. Maar wie? De Laar wordt omgeven door een gigantisch labyrint waarvan de uitgang nog door niemand gevonden is. Er wordt al snel aan Thomas uitgelegd dat het in het labyrint geen pretje is. Overdag is het er tamelijk veilig maar ’s nachts breekt als het ware de hel los en lopen er gigantische monsters rond! Nog nooit is er iemand na een nacht in het Labyrint levend teruggekeerd. Thomas is blijkbaar een jongen die altijd zoekt naar mogelijkheden en oplossingen en al snel sluit hij zich aan bij de “renners” van de groep. Zij gaan iedere dag in het Labyrint op zoek naar een uitgang en zorgen dat ze voor de avond valt, weer terug zijn. Dit is al maanden hun taak en alles draait om het vinden van een plan om te ontsnappen. Thomas is veel nieuwsgieriger dan de rest en hij wil weten hoe dit in elkaar zit. Waarom zijn ze opgesloten zijn? Waarom zijn er ’s nachts monsters in het Labyrint waardoor ze hun leven niet zeker zijn? En misschien wel het belangrijkste, wat is het geheim achter dit Labyrint? Tijdens het onderzoek naar deze vragen stuit Thomas geregeld op tegenstand en akkefietjes. Zal hij instaat zijn de vragen te beantwoorden?
Wat ik ervan vond
De Labyrintrenner heeft me verrast. Voor een Young Adult vond ik het verhaal veel spannender en leuker dan meestal het geval is! Wellicht komt dat omdat het een echte mannenwereld is. Er wordt lekker kort en duidelijk met elkaar gecommuniceerd en ze schromen niet voor hier en daar een pittige woordenwisseling. Ik heb alleen maar broers en voelde me dan ook snel “thuis” in het verhaal. In tegenstelling tot wat ik zie in andere recensies, had ik helemaal geen moeite om in het verhaal te komen. Je wordt er wel is waar ingegooid en er is een nieuw taaltje maar Dashner slaagt erin het niet te verwarrend te maken. Ook vind ik de wereld die is geschept niet saai, ondanks dat het een kleine wereld is vond ik het origineel. Een labyrint dat elke nacht een andere vorm aanneemt je moet er maar op komen. Ik vind een labyrint dat steeds het zelfde is al moeilijk genoeg en kan mij dan ook goed verplaatsen in Thomas. Ik zou ook niet alleen willen weten hoe ik er uit zou komen, ik zou ook graag willen weten waarom het er zo aan toe gaat en waarom ik daar ben. Ook verdiend Dashner een pluim voor zijn schrijfstijl! Hij is heel goed in de wereld langzaam te onthullen en vraagtekens bij je op te roepen. Het voelde voor mij alsof ik in een donker bos werd gedropt en er verderop een heel klein lichtje was dat steeds groter werd naarmate ik dichter bij kwam. Ik vind dat een geniale manier van vertellen. Steeds een beetje meer weggeven en steeds meer richting het plot. Met het plot kom ik tevens bij het eind van deze recensie. Ook hier is Dashner geniaal. Het plot roept namelijk zoveel vraagtekens op dat je direct de andere boeken wilt lezen! Hoe gaat dit verder? Ik ben ontzettend benieuwd!
De conclusie van De Labyrintrenner
De labyrintrenner is een origineel verhaal voor de stoere Young Adult lezer. Een keer geen zoetsappig gedoe! Vanaf het begin weet Dashner de nieuwsgierigheid van de lezer te boeien. Door het spectaculaire eind wil je meer, meer en nog eens meer!
Beoordeling:
