De speler van Fjodor Michailovitsj Dostojevski is een boek dat ik op het eerste gezicht niet direct zou kopen of lenen, laat staan lezen. Nu leest mijn vriend weinig tot geen boeken en hij bleef maar aangeven dat ik de boeken van Dostojevski toch echt moet lezen omdat ze zo geweldig zijn. Toen ik een paar weken geleden door de bibliotheek liep zag ik het boek staan en dacht “waarom ook niet?”. Eenmaal thuis ben ik direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

Flaptekst

“De speler handelt over méér dan valkuilen in de roulette-sfeer. Deze speeltafel is het karkas van verschillende thema’s: ijdelheid en spilzucht. En die leiden – óók in deze roman – tot vergooide kansen. In deze roman wordt dan ook niet alleen de bezetenheid beschreven die men heden ten dage nog in casino’s aantreft, maar ook de gevolgen van deze afgoderij: zo gaat de liefde, belichaamd in de lieflijke miss Polina aan de gokverslaafde hoofdpersoon voorbij zonder gekend te zijn. De hoofdpersoon kwalificeert zich daarmee als ”ondankbaar, nietswaardig, kleingeestig en ongelukkig”. Een noodlot dat zich vaker voltrekt dan men zou denken.”

Mijn eerste indruk 

Oké…eerlijk is eerlijk, ik moest even inkomen! ik lees niet vaak boeken die meer richting literatuur gaan en omdat de editie die ik las ook nog eens in de jaren 60 is vertaald uit het oud Russisch dacht ik soms echt waar gaat dit over? Na de eerste twee hoofdstukken ging dit gelukkig al een stuk beter en zat ik in het verhaal.

Een verhaal vol autobiografische elementen

De speler is een meeslepende maar donkere korte roman. Fjodor Dostojevski vertelt het verhaal van Alexey Ivanovitch, een jonge docent die werkzaam is in het huishouden van een heerszuchtige Russische generaal. Terwijl Alexey zich probeert te meten aan de gevestigde orde in Rusland en tevens met deze hoge generaals bevriend te raken en relaties op te bouwen, raakt hij verstrikt in de eindeloze neerwaartse spiraal van weddenschappen en verlies. Zijn intense verslaving wordt gevoed door zijn affaire met de wrede maar verleidelijke Polina. Hierdoor raakt Alexey zichzelf steeds meer kwijt en dit heeft grote gevolgen. Lukt het Alexey om zijn hoofd boven water te houden na zoveel intriges? Dostojevski was zelf gokverslaafd en moest dit boek schrijven om een achterstallige betaling- lening te vereffenen. Er zitten dan ook overduidelijk autobiografische elementen in dit verhaal.

Wat ik ervan vond

De speler is eens wat anders dan fantasy of Young Adult! Ondanks dat dit een genre is dat mij niet direct aanspreekt was ik gefascineerd door het verhaal en Dostojevski zijn schrijfstijl. Deze is vaak bijna poëtisch te noemen en de zinsopbouw is prachtig. Het verhaal zit niet vol actie, maar dat is wellicht ook logisch bij een verhaal dat rond 1850 geschreven is. Het boek heeft een buitengewone psychologische diepgang die mij versteld deed staan en ik ben dan ook benieuwd naar andere boeken van Dostojevski.

De conclusie van De speler van Fjodor Michailovitsj Dostojevski

De speler is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Het is niet alleen de buitengewone psychologische diepgang van de personages, noch het boeiende verhaal vol verrassingen die een enorme indruk op mij maakte. Het was vooral dat ik de hoofdpersonage echt voor me zag. Ik zag hem inclusief zijn obsessies, zijn angsten, zijn passie maar ook zijn wanhoop. Dit boek is zeker de moeite waard om te lezen!

Beoordeling