Tag Archives: Recensie

Een aantal jaren geleden had ik Zondaarskind van Marion Pauw gelezen. Ik vond dat echt zo’n fantastisch en hilarisch boek! Ik had mijzelf dan ook verbaasd dat ik niet direct meer boeken van haar had gelezen. Nu was het dus echt weer tijd voor Marion Pauw en het was Villa Serena geworden! Vond ik dat ook net zo’n goed boek? Lees verder om daar achter te komen.

De flaptekst

Haar prettig gestoorde vriendin Marit verklaart haar voor gek, maar Fillis gaat toch terug naar de Dominicaanse Republiek, naar de plek waar haar huwelijksreis zo dramatisch eindigde. Vorig jaar was ze in hotel Villa Serena met haar kersverse echtgenoot die haar op handen droeg. Tot hij haar probeerde te vermoorden en ze ternauwernood aan de dood kon ontsnappen. Andrew is inmiddels opgenomen in een therapeutisch centrum en houdt vol dat stemmen hem tot zijn daad hebben aangezet, maar is dat wel zo?

Mijn eerste indruk

Wat wordt de problematiek plots en droog kenbaar gemaakt! Daarnaast vraag je je direct allemaal dingen af zoals wat is precies de reden dat ze toch terug gaat naar precies de plek waar ze zo’n traumatische gebeurtenis heeft doorgemaakt? Wat probeert ze daar precies mee te bereiken? Wordt dit boek spannend, dramatisch of zit er toch nog Marion Pauw humor in?

De personages

Fillis is de hoofdpersoon, een lerares die iets afschuwelijks heeft meegemaakt. Tijdens haar huwelijksreis met de man van haar dromen, probeerde hij haar ’s nachts uit het niets te vermoorden. Het is door het boek heen duidelijk dat ze van deze man (Andrew) houdt, maar het personage Andrew wordt niet diep uitgewerkt. Net als Fillis eigenlijk, we leren haar niet echt door en door kennen, waardoor het personage toch wat oppervlakkig blijft. Dit geldt voor alle personages, ze blijven wat oppervlakkig, ondanks dat er wel grote feiten worden onthuld.
Fillis verblijft in de Dominicaanse Republiek in hetzelfde hotel als op haar huwelijksreis. Er lijkt een band te zijn tussen haar en de eigenaresse van het hotel, maar toch voelt het wat onwennig en het gedrag van de eigenaresse is soms eigenaardig terwijl we nog niet precies weten waarom. Dit geldt hetzelfde voor een van de medewerkers van het hotel. Dit eigenaardige gedrag zou het boek misschien spannend moeten maken, maar dat effect had het op mij niet, ik vond het eerder licht storend.

Villa Serena heeft an sich grote potentie om erg spannend te worden en met Marion Pauw’s schrijftalent daarnaast nog eens hilarisch. Dit ervoer ik tijdens het lezen niet. Ik heb wel een aantal keer gelachen, Marion Pauw blijft nu eenmaal een bijzonder grappige schrijfster, maar het boek miste voornamelijk diepgang, opbouw en een interessant plot. Want ja, het plot viel ook erg tegen.

Conclusie

Villa Serena was een boek dat prima was om tussendoor te lezen, maar ik heb niet op het puntje van mijn stoel gezeten of geschaterd van het lachen. Ik blijf Marion Pauw haar schrijfstijl heel prettig vinden en ze heeft duidelijk veel talent, alleen dit boek was gewoon net niet goed genoeg uitgewerkt en miste diepgang. Ik zou Villa Serena niet per se aanraden, maar ook niet per se afraden; daarom 3 kopjes.

Beoordeling

Vind haar is het nieuwste boek van Lisa Gardner. Toen ik in maart een mail kreeg van uitgeverij De bezige bij dat er een nieuw boek van Lisa Gardner uit zou komen, kreeg ik gelijk vlinders in mijn buik! Lisa Gardner vind ik een van de beste misdaadauteurs ter wereld. In de mail stond dat ik een recensie-exemplaar kon aanvragen en dat er ook een mogelijkheid was om Lisa Gardner te interviewen. Deze kans lied ik niet aan mij voorbijgaan. Inmiddels heb ik het boek mogen lezen en staat het interview al online. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Vijf jaar nadat Flora Dane bevrijd is uit handen van de man die haar maandenlang in een kist gevangen hield, wordt ze beschuldigd van moord. D.D. Warren doet onderzoek naar de zaak en komt erachter dat Flora al eerder wraak heeft genomen op potentiële verkrachters en aanranders. Is ze slachtoffer of dader, en hoe kan het dat ze zo goed op de hoogte is van andere ontvoeringszaken en overlevingstechnieken? Wanneer Flora plotseling zelf verdwijnt, komt D.D. Warren op het spoor van een dader die er alles aan zal doen om Flora deze keer niet te laten ontsnappen.”

Mijn eerste indruk

Reten spannend! Wat een enorm enge start…Vanaf bladzijde was mijn aandacht gewekt. Het verhaal start namelijk met: “Als je voor het eerst wakker wordt in een donkere houten kist, denk je dat het niet waar kan zijn.” Ik dacht alleen maar “ik hoop dat dit niet waar is”, maar door de woorden “de eerste keer” wordt er geïmpliceerd dat dit vaker gebeurt. Mijn haren stonden overeind en de toon was gezet. Ik calculeerde direct een aantal slapeloze nachten in.

Het verhaal

Vind haar draait om Flora Dane. Na 472 dagen is ze levend thuisgekomen na haar kidnapavontuur. Vijf jaar later is Flora niet meer hetzelfde meisje als wat ze voor de kidnapping is geweest. Ze lijkt het gevaar op te zoeken. Plots schakelen we over naar een andere verhaallijn, die van Detective D.D. Warren, deze detective mag na een ongeluk officieel alleen maar rapportages invullen en goedkeuren. Maar al snel blijkt ze nodig te zijn op een plaats delict. Wanneer ze aankomt op deze plaats delict staat er al een politieauto met daarin een betrokkene, Flora Dane. Wat is haar betrokkenheid bij deze moord? En waarom is FBI-agent Keynes al aanwezig bij deze crime scene?

Wanneer D.D. Warren, Flora de dag erna niet thuis aantreft en de deur openstaat, voelt ze gelijk dat er iets goed mis is en besluit ze FBI-agent Keynes in te schakelen. Wat volgt is een race tegen de klok om Flora levend te vinden, het enige probleem? Er is geen enkele aanwijzing die naar de dader leidt te vinden…

Wat ik ervan vond

Fantastisch! Dit is een pakkend verhaal over hoe het is om een kidnapping te overleven en met een trauma verder te leven. Flora is een sterke vrouw, die er een speciale manier van overleven op nahoudt. Ik vond het achtergrondverhaal van Flora Dane met haar voormalig kidnapper Jacob Ness interessant. Ondanks alle horror die de kidnapping met zich mee heeft gebracht, heeft ze een band met hem opgebouwd. De structuur van dit verhaal is geweldig. Het verhaal van D.D Warren wordt vanuit de derde persoon geschreven, terwijl Flora Dane’s verhaal vanuit de eerste persoon geschreven is. Dit zorgt voor een afwisselend verhaal waarbij je gefocust moet blijven en daar hou ik van! Uit het interview met Lisa Gardner bleek dat dit een bewuste keus was. D.D. Warren’s verhaal wordt namelijk in alle boeken vanuit de derde persoon verteld, maar tijdens het schrijven hoorde Gardner Flora direct tegen haar praten.

De conclusie van Vind haar

Vind haar is enorm goed geschreven! Het verhaal heeft een mooie spanningsopbouw en er wordt vanuit verschillende perspectieven vertelt. Hierdoor krijg je steeds meer inzicht in de achtergrond van het verhaal en de karakters. Tijdens het verhaal worden er steeds meer tipjes van de sluier gegeven, waardoor stoppen met lezen een uitdaging is.  Daarnaast is het ook nog eens doodeng! Dit boek is voor mij opnieuw een bevestiging van Lisa Gardner’s uitmuntende schrijfstijl. Ik ben en blijf fan! Dit boek is overigens onderdeel van de D.D Warren serie, maar prima als los boek te lezen. Al is het absoluut geen straf om eerst alle andere delen te lezen.

*Ik wil uitgeverij De bezige bij bedanken voor het recensie-exemplaar en en het interview dat ik mocht afnemen! 

Beoordeling

De leugenaar van Lisa Gardner heb ik jaren geleden gelezen en dit is nog steeds een van mijn favoriete thrillers. Omdat ik Lisa Gardner komende week mag interviewen over haar nieuwe boek vind haar, besloot ik dit boek uit de kast te pakken. Een beetje voorpret en een geweldig boek opnieuw lezen kan natuurlijk nooit kwaad. Ik lees het boek overigens in het Engels met als titel The Neighbour. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Het is een zaak die grote opwinding teweegbrengt: Sandra Jones, een jonge moeder, blond en mooi, verdwijnt spoorloos uit haar huis in Boston. Ze laat haar vierjarige dochter als enige getuige achter. Haar knappe, mysterieuze echtgenoot Jason wordt direct als hoofdverdachte beschouwd. Maar vanaf het moment dat brigadier D.D. Warren bij de comfortabele bungalow arriveert, voelt ze dat er iets fout zit met het beeld van het normale gezin. Jason lijkt er eerder op uit om zijn dochtertje te isoleren dan dat hij een speurtocht onderneemt naar zijn ‘geliefde’ vrouw. Probeert de perfecte echtgenoot iets te verbergen? En zal de enige getuige het volgende slachtoffer worden van een duivels intelligente moordenaar?”

Mijn eerste indruk

Spanning ten top. Op de eerste vijf pagina’s is er direct actie! Ondanks dat ik dit boek al eerder heb gelezen, zat ik direct op het puntje van mijn stoel. Tijdens de eerste hoofdstukken stelde ik mij telkens de vraag “wat is hier aan de hand?”

Het verhaal

De leugenaar draait om Sandra, Jason en Ree, een doorsnee gezin. Sandra is schooljuf, Jason een journalist en Ree is hun vierjarige dochtertje. Alles lijkt normaal, maar dat is het niet! Het balletje gaat rollen als Sandra verdwijnt en men aanneemt dat ze ontvoerd en misschien zelfs vermoord is.

Inspecteur D.D. stelt voor zichzelf al snel vast dat echtgenoot Jason verantwoordelijk is voor de verdwijning van zijn vrouw. Jason lijkt op zijn beurt niets te geven om de verdwijning van zijn echtgenote, hij is stil en in zichzelf gekeerd. Hij is zelfs wat stoïcijns bij alles wat de politie vraagt of doet. De politie wil graag weten Jason en Sandra hun dochter van het voorval weet, aangezien zij in het huis aanwezig was ten tijde dat haar moeder verdween. Uiteindelijk laat Jason dit onder protest toe. Na het gesprek met Ree lijkt het nog duidelijker te worden dat Jason iets te verbergen heeft. Is hij de dader? Hoofdinspecteur D.D. kan haar vinger er niet op leggen. Op dat moment blijkt dat er een jonge man, die bekend staat als zedendelinquent, om de hoek van de familie woont. Ook hij lijkt verdacht, maar heeft hij er echt iets mee te maken? En hoe zit het nu eigenlijk Sandra? Leefde ze echt zo’n rustig leven, of heeft ze geheimen waar niemand iets van weet?

Wat ik ervan vond

Fantastisch! Dit is geen bloederige thriller met seriemoorden, maar een pakkend verhaal over hoe een verleden zijn weerslag kan hebben op de toekomst. Ook speelt uiterlijk vertoon een rol, is iemand die geen emoties toont meteen schuldig? Hoofdinspecteur D.D Warren is goed in haar baan, want ondanks dat alles wijst op wie de dader is, blijft ze zichzelf vragen stellen en zoekt ze naar antwoorden tot alle losse eindjes bij elkaar komen.

De conclusie van De leugenaar

De leugenaar is verrassend geschreven! Het verhaal heeft een mooie spanningsopbouw en er wordt vanuit verschillende perspectieven vertelt. Hierdoor krijg je steeds meer inzicht in de achtergrond van het verhaal en de karakters. Tijdens het verhaal worden er steeds meer tipjes van de sluier gegeven, waardoor stoppen met lezen een uitdaging is. Daarnaast is Lisa Gardner een kei in het schrijven van plot twisten en een zeer verrassend einde. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik opnieuw genoten heb van dit boek. Het was het zeker waard om dit verhaal opnieuw te lezen. Ik kan niet wachten tot ik kan beginnen aan Vind haar, het achtste deel uit de D.D. Warren-serie.

Beoordeling

Shopaholic! in alle staten is het tweede boek in de Shopaholic! serie van Sophie Kinsella. Eerder deze maand is het eerste deel Shopaholic! mij enorm goed bevallen. Lees in deze recensie of dit tweede deel mij net zo blij maakt.

De flaptekst

“Het leven is heerlijk, vindt Rebecca Bloomwood. Ze heeft haar schulden afbetaald en carrière gemaakt bij de televisie. Haar nieuwe levensmotto is: koop alleen wat je nodig hebt. Becky is vastbesloten zich daaraan te houden, alhoewel… die nieuwe broek is een noodzaak en die twee paar schoenen pure overmacht. De rekeningen belanden in de la, die kloppen toch niet. Becky heeft nu geen tijd om zich daar mee bezig te houden. Haar vriend Luke gaat voor zaken naar Amerika. En zij mag mee! Op naar de opera en het museum. Maar eerst naar het winkelwalhalla op Fifth Avenue, naar Saks en Bloomingdale’s en Prada. Overal is het uitverkoop. Voordat ze het weet is Becky weer veel te ver gegaan. Haar creditcards worden waardeloos en haar relatie met Luke ook. Maar ze probeert nog te redden wat er te redden valt…”

mijn eerste indruk

Ik had de mazzel dat ik op vakantie alle tijd had om direct in het tweede deel verder te gaan. Wat een zaligheid! Ik was zo benieuwd naar hoe het verder zou gaan met Becky en Luke. Ik had stiekem de hoop dat Becky al direct beter met haar geld om zou kunnen gaan in dit tweede deel, maar niets blijkt minder waar. Het boek begint opnieuw direct met een brief over haar financiën. Ondanks mijn andere verwachtingen, toverde dit direct een glimlach op mijn gezicht. Wat is Becky ook een heerlijk onzorgvuldige vrouw! Na de eerste tien bladzijdes was de toon direct gezet en had ik alleen maar meer zin om verder te lezen! Een goed teken!

Het verhaal

In dit tweede deel verhuizen Luke en Becky naar New York voor zaken. Becky haar leven begint er al snel vorm te krijgen en de eerste contacten zijn gemaakt. Op het moment dat ze heeft uitgevonden hoe geweldig shoppen in New York is en hoe veel kansen er in deze stad voor haar als financieel adviseur zijn, wordt haar leven door een nieuwsbericht in de Engelse kranten op zijn kop gezet. Dit heeft niet alleen effect op Becky haar toekomst in New York, maar ook op Luke zijn carrière. Hun relatie komt hierdoor in gevaarlijk vaarwater terecht en beide worden dan ook enorm op de proef gesteld. Is Becky in staat om zichzelf, Luke en hun liefdevolle relatie te redden?

Wat ik ervan vond

Becky voelt aan als een goede vriendin die zichzelf weer enorm in de problemen werkt. Haar onbevangenheid en creativiteit zorgen opnieuw lachwekkende situaties. Toch is het in dit boek niet alleen lachen geblazen want de relatie tussen Luke en Becky neemt serieuzere vormen aan, dit maakt het verhaal interessanter en minder oppervlakkig dan het eerste deel. Becky ontwikkelt zich tot een iets meer volwassen vrouw, die beter in staat is haar leven op de rails te krijgen en een team te vormen met Luke. Extra leuk aan dit boek is dat het zich in afspeelt in New York! Ik ging weer ontzettend vlot door het verhaal zoals ik inmiddels gewend ben van schrijfster Sophie Kinsella.

De conclusie van Shopaholic! in alle staten

Shopaholic! in alle staten is een heerlijk vervolg op Shopaholic! Het verhaal tovert een glimlach op je gezicht. Daarnaast ben ik stiekem ook een beetje verliefd aan het worden op Luke! Wat een man!  Wil je iets luchtigs lezen en even ontsnappen aan je dagelijkse sleur? Pak dan een kopje koffie met een van de boeken uit de Shopaholic serie. Je dag wordt er absoluut zonniger van!

Beoordeling

Shopaholic! Een boek dat al jaren uit is en mij al jaren niet aansprak! Ondanks dat ik zo nu en dan graag een chicklit lees, kwam deze serie nooit in mij op. Vorige maand kwam hier verandering in. Ik ging op vakantie naar Mexico en zocht een serie (het liefst chicklit) om lekker weg te lezen op het strand. Zeventien jaar na de eerste uitgave, vond ik het tijd worden voor mijn eerste boek uit de Shopaholic!-serie. Lees in deze recensie hoe dit boek me is bevallen.

De flaptekst

“Rebecca Bloomwood (gek op winkelen) is journaliste bij het tijdschrift Succesvol Sparen. Ze adviseert mensen over verstandig investeren, maar haar eigen financiële situatie is een puinhoop. Haar schulden en de dreigbrieven van haar bank stapelen zich in hoog tempo op? Ondanks Rebecca’s groeiende paniekgevoel, blijft ze vrolijk en optimistisch. In haar geheime droomwereld ziet ze zichzelf de staatsloterij winnen, of blijkt de bank een vergissing te hebben gemaakt waardoor al haar problemen in een keer opgelost worden? Maar de werkelijkheid is anders!”

Eerste indruk

Heerlijk! Vanaf bladzijde één lag ik al helemaal dubbel. Hoofdpersoon Rebecca komt door een krediet enorm in de problemen en door haar naïviteit. Ze gaat op een bijna kinderlijke manier met geld om en is verzot op kleding. Omdat ik zelf het tegenovergestelde ben, maar wel vriendinnen hebben die hier iets van weg hebben, kon ik mij direct inleven! Wat een heerlijke vrouw is Rebecca. Ik zou misschien ook wel zo onbevangen willen zijn. Kortom na het eerste hoofdstuk wilde ik alleen maar meer!

Het verhaal

Rebecca heeft een job als junior financieel journalist, het werk gaat haar redelijk af. Ondanks haar “kennis” van financiën die ze tijdens haar loopbaan op doet, heeft ze een koopverslaving. Elke afspraak die ze met zichzelf maakt, wordt gebroken om te winkelen. Rebecca heeft de ene leugen na de andere en is hier zeer creatief in! Ze raakt hierdoor in de schulden. Wanneer haar creditcards worden geblokkeerd leent zij geld bij vrienden, maar ook bij de succesvolle zakenman Luke Brandon. Wanneer ze niet dieper in de schulden kan zitten, ontdekt zij dat de buren zijn bedrogen door een beleggingsmaatschappij die wordt vertegenwoordigd door Luke Brandon! Rebecca gaat de strijd aan en schrijft een artikel. Het artikel is zo spraakmakend dat ze in de spotlight komt. Tegelijk met de schulden, stijgt haar carrière. Kan zij haar financiële situatie geheim houden? En hoe gaat haar kennis Luke Brandon om met slechte publiciteit?!

Wat ik ervan vond

Shopaholic! Leest heerlijk weg. Ik ben geen echte “shopfanaat”, maar dit boek sprak mij erg aan. Dat is vooral omdat ik hoofdpersonage Rebecca en een enorm grappige en interessante vrouw vind. Haar onbevangenheid en creativiteit zorgen samen met haar naïviteit voor spectaculaire en lachwekkende situaties. Ik kon mij daarom direct in haar inleven. Ook de relatie die ze gaandeweg met Luke Brandon opbouwt vond ik zeer amusant! Het is een fantastisch boek als je even iets lichts wilt lezen, zoals bijvoorbeeld op vakantie, dan is dit verhaal zeer geschikt. Sophie Kinsella heeft een zeer vlotte pen en ondanks dat het boek zeventien jaar geleden is uitgegeven is het nog zeer actueel.

De conclusie van Shopaholic!

Shopaholic! Is een ideaal vakantieboek voor de vrouwelijke lezer. Wil je even ontsnappen aan je drukke bestaan en in een deuk liggen, dan is dit boek een echte aanrader. Ik ben blij dat er nog veel meer delen zijn, want ik ben voorlopig nog niet klaar met de boeken van Sophie Kinsella!

Beoordeling

Voor kerst kreeg ik van mijn lieve oom en tante het boek The Snow Child van Eowyn Ivey cadeau. Super gaaf, want dit boek stond al jaren op mijn leeslijst. Op Goodreads, een website voor boeken, had ik al veel goede recensies gelezen. Op een winterse middag in februari heb ik het boek erbij gepakt. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Alaska, 1920: a brutal place to homestead, and especially tough for recent arrivals Jack and Mabel. Childless, they are drifting apart–he breaking under the weight of the work of the farm; she crumbling from loneliness and despair. In a moment of levity during the season’s first snowfall, they build a child out of snow. The next morning the snow child is gone–but they glimpse a young, blonde-haired girl running through the trees.

Mijn eerste indruk

Laten we beginnen bij het begin… wat een prachtige cover! Dit boek vraagt gewoon om aandacht. The Snow Child begint al direct met een emotionele gebeurtenis en zette direct al mijn zintuigen op scherp. Normaal gesproken heb ik zo’n vijftig pagina’s nodig om in een verhaal te komen, maar bij dit boek zat ik er direct in! Het is mysterieus, maar niet griezelig. Verdrietig, maar zo niet hevig dat je gelijk geen zin meer hebt om verder te lezen. Dit smaakte naar meer!

Het verhaal

Mabel en Jack zijn een getrouwd stel van in de veertig. Ze zijn ontsnapt van hun drukke bestaan in Pennsylvania en wonen nu in de wildernis van Alaska. Jack probeert wanhopig een oude boerderij te verbouwen tot een plek waar ze kunnen wonen en eten kunnen verbouwen. Dit moet het stel helpen om de zware winters te doorstaan en een, naar omstandigheden, zo prettig mogelijk leven te leiden. Het (ver)bouwen van een woning en voedsel zijn alleen niet de enige problemen waar ze mee worstelen. Er zijn diepere wonden, namelijk hun kinderloosheid en de herinneringen aan hun doodgeboren baby. De gevoelens die dit bij hun oproept zijn in de loop der jaren nooit besproken en dit is tussen hen in komen te staan. Tijdens de eerste sneeuwval van hun eerste winter in Alaska, komen Jack en Mabel dichter bij elkaar dan in tijden is gebeurd. Samen bouwen ze een sneeuwpop en hebben plezier. De volgende ochtend is de sneeuwpop verdwenen, maar is er iets sterkers dat licht in hun leven brengt. Haar naam is Faina… Wie is dit en waar komt ze vandaan?

Wat ik ervan vond

Zo, hallo hé! Mag ik dit moment gebruiken om van de virtuele daken te schreeuwen dat dit verhaal meer dan prachtig is?! Leuke, mooie, maar ook hartverscheurende momenten wisselen elkaar af. Een van de beste dingen in het boek is de ontwikkeling van de karakters en de relaties die daardoor in het verhaal ontstaan. Vanaf het begin werd ik al direct van emotie naar emotie geslingerd en het was geen moment saai. Hier en daar moest ik zelfs een traantje wegpinken. De rauwe werkelijkheid van het leven in Alaska in de jaren 20 wordt in dit verhaal op sprookjesachtige wijze beschreven. Dit noem ik kunst!

De personages

Alle personages in The Snow Child zijn perfect uitgewerkt. Ze hebben allemaal hun zwakke en sterke punten en zouden echt kunnen bestaan. Faina, het sneeuwkind is één van de coolste personages die ik ooit heb mogen leren kennen in een boek. Haar interacties met Mabel en Jack zijn zo schattig en de relatie die zich ontwikkelt tussen de drie is werkelijk prachtig. De buren, George, Esther en hun kinderen zijn hilarisch! Vooral Esther maakte me vaak aan het lachen. Een vrouw die zegt wat ze denkt en nergens voor terugdeinst. Zij laat zien hoe je kunt overleven in Alaska!

De conclusie van The Snow Child

Ik ben helemaal verliefd op The Snow Child. Dit boek staat vanaf nu in mijn top tien van favoriete romans. Het is een schitterend verhaal waarin verdriet en vreugde elkaar afwisselen. Een verhaal waar het rauwe landschap van Alaska op een sprookjesachtige wijze wordt beschreven. Of The Snow Child nu een echt sprookje is of niet, het is duidelijk dat het niet uitmaakt waarom of hoe dingen gebeuren; alleen dat ze gebeuren. Als je daar in gelooft, dan neemt dit boek je mee op een betoverende reis. Eowyn Ivey heeft een geweldig debuut geschreven!

Beoordeling

*Het boek is alleen in het Engels verkrijgbaar.

De speler van Fjodor Michailovitsj Dostojevski is een boek dat ik op het eerste gezicht niet direct zou kopen of lenen, laat staan lezen. Nu leest mijn vriend weinig tot geen boeken en hij bleef maar aangeven dat ik de boeken van Dostojevski toch echt moet lezen omdat ze zo geweldig zijn. Toen ik een paar weken geleden door de bibliotheek liep zag ik het boek staan en dacht “waarom ook niet?”. Eenmaal thuis ben ik direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

Flaptekst

“De speler handelt over méér dan valkuilen in de roulette-sfeer. Deze speeltafel is het karkas van verschillende thema’s: ijdelheid en spilzucht. En die leiden – óók in deze roman – tot vergooide kansen. In deze roman wordt dan ook niet alleen de bezetenheid beschreven die men heden ten dage nog in casino’s aantreft, maar ook de gevolgen van deze afgoderij: zo gaat de liefde, belichaamd in de lieflijke miss Polina aan de gokverslaafde hoofdpersoon voorbij zonder gekend te zijn. De hoofdpersoon kwalificeert zich daarmee als ”ondankbaar, nietswaardig, kleingeestig en ongelukkig”. Een noodlot dat zich vaker voltrekt dan men zou denken.”

Mijn eerste indruk 

Oké…eerlijk is eerlijk, ik moest even inkomen! ik lees niet vaak boeken die meer richting literatuur gaan en omdat de editie die ik las ook nog eens in de jaren 60 is vertaald uit het oud Russisch dacht ik soms echt waar gaat dit over? Na de eerste twee hoofdstukken ging dit gelukkig al een stuk beter en zat ik in het verhaal.

Een verhaal vol autobiografische elementen

De speler is een meeslepende maar donkere korte roman. Fjodor Dostojevski vertelt het verhaal van Alexey Ivanovitch, een jonge docent die werkzaam is in het huishouden van een heerszuchtige Russische generaal. Terwijl Alexey zich probeert te meten aan de gevestigde orde in Rusland en tevens met deze hoge generaals bevriend te raken en relaties op te bouwen, raakt hij verstrikt in de eindeloze neerwaartse spiraal van weddenschappen en verlies. Zijn intense verslaving wordt gevoed door zijn affaire met de wrede maar verleidelijke Polina. Hierdoor raakt Alexey zichzelf steeds meer kwijt en dit heeft grote gevolgen. Lukt het Alexey om zijn hoofd boven water te houden na zoveel intriges? Dostojevski was zelf gokverslaafd en moest dit boek schrijven om een achterstallige betaling- lening te vereffenen. Er zitten dan ook overduidelijk autobiografische elementen in dit verhaal.

Wat ik ervan vond

De speler is eens wat anders dan fantasy of Young Adult! Ondanks dat dit een genre is dat mij niet direct aanspreekt was ik gefascineerd door het verhaal en Dostojevski zijn schrijfstijl. Deze is vaak bijna poëtisch te noemen en de zinsopbouw is prachtig. Het verhaal zit niet vol actie, maar dat is wellicht ook logisch bij een verhaal dat rond 1850 geschreven is. Het boek heeft een buitengewone psychologische diepgang die mij versteld deed staan en ik ben dan ook benieuwd naar andere boeken van Dostojevski.

De conclusie van De speler van Fjodor Michailovitsj Dostojevski

De speler is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Het is niet alleen de buitengewone psychologische diepgang van de personages, noch het boeiende verhaal vol verrassingen die een enorme indruk op mij maakte. Het was vooral dat ik de hoofdpersonage echt voor me zag. Ik zag hem inclusief zijn obsessies, zijn angsten, zijn passie maar ook zijn wanhoop. Dit boek is zeker de moeite waard om te lezen!

Beoordeling

Vector van Simon de Waal was het geschenkboek van de Spannende Boeken Weken in 2016. Toen ik even niet wist welk boek ik moest lezen, zag ik deze boven op mijn kast liggen! Een mooi kort verhaal, daar had ik zin in! Ik ben dan ook direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Tegen het einde van de Koude Oorlog verdwijnt een even mysterieus als dodelijk virus uit een Russisch laboratorium. Vijfentwintig jaar later, in Amsterdam, wordt Alex, de zoon van een gevluchte Russische wetenschapper, geconfronteerd met het duistere verleden van zijn dementerende vader. Als diens broer plotseling opduikt, openbaart zich een goed bewaard geheim. Zijn vader heeft echter weinig herinneringen meer aan vroeger. Heeft hij wel een broer? En waar is die opeens zo dringend naar op zoek?

Mijn eerste indruk

Korte verhalen, normaal gesproken ben ik daar geen fan van. Het is meer dan eens gebeurd dat een verhaal stopt terwijl ik nog zoveel meer wil weten. Nu moet ik jullie bekennen dat Vector vanaf pagina één wel volledig mijn interesse had. Er is namelijk direct actie, dat kan ik absoluut waarderen. Al in de proloog wordt er een onheilspellend gevoel opgeroepen. Ik dacht direct, dit kan nooit goed gaan!

Het verhaal

In de proloog wordt verteld hoe in 1988 een wetenschapper aan het Vector instituut besmet raakt met het marburgvirus. Omdat de man komt te overlijden, wordt het instituut onder de loep genomen. Terwijl dat gebeurt verdwijnt een groot aantal ampullen met het levensgevaarlijke marburgvirus. 35 jaar na de verdwijning van het virus wordt er opnieuw gezocht.

In Amsterdam (2016) bezoekt Alex regelmatig zijn dementerende vader, Arkady. Het lijkt met de dag slechter met hem te gaan en Alex maakt zich dan ook zorgen. Deze zorgen van Alex worden groter wanneer blijkt dat Arkady bezoek krijgt van zijn broer. Alex weet niet van het bestaan van een oom af. Dit roept vragen bij hem op en Alex komt dan tot het besef dat hij eigenlijk helemaal niets weet over het leven van zijn vader in Rusland. Al snel blijkt dat er veel geheimen bestaan waar Alex de antwoorden op moet vinden.

Wat ik ervan vond

Vector kent voldoende spanning en zorgt ervoor dat je geboeid blijft. Het is geen hoogstaande literatuur, maar het bevat wel de bouwstenen voor een goede thriller. Zo zijn er mensen in gevaar, wordt er gezocht naar antwoorden en tijdens de zoektocht naar antwoorden, ontstaan er steeds meer nieuwe vragen. Ook de actie ontbreekt niet in dit geschenkboekje. Wat ik wel jammer vind is dat Simon de Waal geen echt detectiveverhaal ervan heeft gemaakt, want dat is toch wel hetgeen waar hij echt goed in is.

De conclusie van Vector

Vector is een prima geschenkboek! De Waal weet hoe hij zijn lezers in het verhaal moet houden en is in staat om je telkens nieuwsgierig te maken naar meer antwoorden. Bij een geschenkboekje is het de kunst om in een beperkt aantal bladzijdes een aantrekkelijk en compleet verhaal te schrijven. De Waal heeft dat voor elkaar gekregen. Ondanks dat ben ik niet geënthousiasmeerd  om meer korte verhalen te gaan lezen.

Beoordeling

De tweeling van Tessa de Loo is een internationale bestseller die ik nog nooit eerder had gelezen. Toen ik dit boek van een kennis kon overnemen, heb ik dat natuurlijk gelijk gedaan. Zo’n beroemd en wereldwijd geroemd boek, dat moet wel goed zijn, toch? Lees in deze recensie of ik het hiermee eens ben.

De flaptekst

Twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, ontmoeten elkaar bij toeval in het Thermaal Instituut van het fameuze kuuroord Spa. Ze herkennen in de ander hun verloren gewaande tweelingzuster. Gedurende hun kuur – beiden lijden aan artrose – vertellen ze hun levensverhaal: het wordt de laatste kans om een kloof van bijna zeventig jaar verwijdering te overbruggen. Geboren in Keulen, in 1919, zijn ze na het overlijden van hun ouders door familieleden bruusk van elkaar gescheiden. Anna groeit op bij haar grootvader, in een primitief boers en katholiek milieu aan de rand van het Teutoburgerwald. Lotte belandt vanwege haar tbc in Nederland, bij een oom met sterk socialistische sympathieën. Door de slechte verhouding tussen de families raakt ook het contact tussen de beide zusjes verbroken.

De volstrekt verhollandste Lotte, die tijdens de oorlog joodse onderduikers heeft beschermd, staat aanvankelijk uiterst wantrouwig tegenover haar hervonden tweelingzus, maar wordt door de aangrijpende verhalen van Anna geconfronteerd met de keerzijde van haar eigen werkelijkheid: het lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd

Mijn eerste indruk

Ik heb toevallig het boek met de filmcover. Deze vind ik vaak minder mooi dan de originele versie, dat is ook bij dit boek het geval. Al vanaf de eerste pagina werd mij duidelijk dat het boek zeer beschrijvend is en de schrijver graag alles tot in detail wil “laten zien”. Dit maakt het verhaal aan het begin niet erg vlot en ik moet dan ook eerlijk toegeven dat ik zeer moeilijk in het verhaal kwam. Ik wilde niet opgeven en hoopte dat er later in verhaal wat meer actie zou komen.

Het verhaal

Twee bejaarde vrouwen ontmoeten elkaar in het Spa. Al snel komen ze tot de conclusie dat zij elkaars tweelingzus zijn. Bijna zeventig jaar geleden zijn ze van elkaar gescheiden en opgegroeid in een totaal verschillende wereld. Tijdens hun kuur vertellen ze elkaar de geschiedenis van hun leven. Nadat hun ouders overleden, werd Lotte meegenomen naar Holland vanwege haar tbc. Daar groeit ze op bij een oom en zijn gezin waar later ook onderduikers wonen. Anna wordt door haar grootvader meegenomen naar een boerendorp, waar ze hard moet werken en te maken krijgt met een nare stiefmoeder. Beide hebben een totaal ander leven gehad en kunnen zich maar moeilijk inleven in elkaars leven en eerder gemaakte keuzes.

Wat ik ervan vond

Sodeju! Wat is De Tweeling een saai boek! Van begin tot eind voelde het als een gevecht om doorheen te komen. Ik snap niet waar al die positieve meningen over dit boek vandaan komen. De Loo gaat te veel in op onbelangrijke details. Het leven van de twee zussen was denk ik niet veel zwaarder dan dat van anderen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het zijn oude vrouwen die de oorlog hebben meegemaakt en hun verhaal doen over hun ervaringen. Zeker niet schrikbarender of meer verhelderend dan andere verhalen die we kennen. Ik vond beide dames een beetje irritant. Anna moet een zeer sterke vrouw voorstellen, maar ik vond haar meer zo’n type van “O, heb jij je been gebroken? Ik heb twee jaar geleden mijn beide benen en neus gebroken.” Lotte is wel een iets fijner personage, haar verhaal is dan weer niet spannend genoeg om voor wakker te blijven.

De conclusie van De Tweeling

Er zit totaal geen spanningsopbouw in De Tweeling en het einde is zeer voorspelbaar. Tijdens het hele boek dacht ik “nu gaat het komen, dit is de reden waarom het boek is geschreven.” En dan kwam er weer een eindeloze passage zonder enige spanning. Het enige pluspunt in het boek vond ik de verhalen over de onderduikers bij Lotte thuis. Deze waren stuk voor stuk interessanter dan deze twee oude dames. Wel was de zinsopbouw in het boek vaak erg mooi, dit zorgde er wel voor dat het verhaal niet vlot doorleest.

Beoordeling

In december werd ik benaderd door Dennis Kind. Er was goed nieuws want het vervolg op Secret Scouts en de verloren Leonardo zou spoedig uitkomen. Het eerste deel was mij nog niet bekend, maar na wat research bleek dat het om een jeugdboek ging. Mijn interesse gewekt, want ik las dat dit een Dan Brown voor de jeugd is. En laat ik nu net weg zijn van Dan Brown en later mijn eigen kinderboekenwinkel willen starten. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Als de vrienden Tom, Lisa, Sophie en Jack een vreemde schets krijgen verandert hun doodgewone leven van de ene op de andere dag. Ze gaan op onderzoek uit omdat ze willen weten waar de schets precies vandaan komt. Dan blijkt dat ze een groot geheim op het spoor zijn, waardoor ze in gevaarlijke situaties belanden.

Ze stelen een oud manuscript in Parijs, spelen mee in een eeuwenoud sportspel en moeten ongezien met een lijk door Florence zien te komen. Er is geen tijd te verliezen. Met gevaar voor eigen leven zetten ze de zoektocht voort. Zullen ze achter de waarheid komen rond het grootste geheim ooit: ‘De Verloren Leonardo’?

Mijn eerste indruk

Wat een vette en mysterieuze cover! Het roept direct de onderzoeker in mij op. Wat ik ook erg tof vind, is dat het boek start met een voorwoord waar feiten over Leonardo da Vinci worden besproken. Sommige van deze feiten waren niet bij mij bekend. Mega interessant! Ook als je geen tiener bent. 😉 Na het voorwoord begint de actie direct! Dit zorgt ervoor dat je als lezer snel in het verhaal zit. Na de eerste pagina’s wilde ik alleen maar meer weten. Dat is een goed teken. Secret Scouts en de Verloren Leonardo is een jeugdboek en dit is aan de schrijfstijl te merken. Ik vond dit juist heel vermakelijk en dacht telkens “hoe zou ik dit vinden als ik 11 was?”. Ik voelde mij weer even een onderzoekende tiener! Super gaaf!

Het verhaal

Sophie en haar zusje Lisa wonen in een oude boerderij in Oudelijst. Hun vader is een kunsthistoricus met een prachtige bibliotheek aan huis. Ze zijn super goede bevriend met Jack en zijn broertje Tom. Op een dag krijgen Sophie en Lisa een vreemde schetstekening van buurvrouw Zemel. Ze vinden het maar een merkwaardig object. Ook Jack en Tom vinden het een vreemd ding. Lisa is er van overtuigd dat zij dit in een boek van haar vader heeft gezien en wil op onderzoek uit. De vier gaan in haar vaders bibliotheek opzoeken wat het kan zijn. Daar stoten ze per ongeluk tegen een boekenkast aan. Het object verschuift en erachter ligt een geheime kamer met oude voorwerpen en een heel oud uitziend boek. Wat heeft de schets te betekenen, waarom wisten ze niet van deze kamer af en wat doet dat oude boek daar? Het begin van een wetenswaardig onderzoek.

Wat ik ervan vond

Secret Scouts en de verloren Leonardo is een heel stoer verhaal. De vier kinderen belanden in een enorm avontuur wat hen brengt naar Florence in 1475. Hiermee vormen zij een essentieel aandeel in de geschiedenis. Door deze stap terug in de tijd kom je als lezer veel te weten over deze tijd. De schrijfstijl is heel duidelijk voor tieners. Dit komt mede door de korte zinnen en scherpe dialogen. Ook zit er veel humor in het boek. Lisa is echt een eigenwijze en ondernemende boef en Sophie is een leuke nieuwsgierige meid met veel kennis. Dit zorgt voor grappige conversaties tussen de twee. Het verhaal wordt goed opgebouwd en interessante informatie wordt afgewisseld met avontuur. Een mooie combinatie! Het enige minpunt vond ik dat er twee keer in de tijd wordt gereisd. Voor mij had dat bij één keer mogen blijven. Dan was het verhaal iets vlotter geweest.

De conclusie Secret Scouts en de verloren Leonardo

Secret Scouts en de verloren Leonardo is een heerlijk jeugdboek. De goede mix tussen fantasie, avontuur, geschiedenis en kunst maken dit boek voor mij tot een parel. Secret Scouts is een aanrader voor elke tiener en iedere avontuurlijke volwassene die soms even uit zijn comfort zone wil.

Beoordeling

Dennis en Wendel, bedankt dat ik dit boek heb mogen ontvangen en recenseren.