Tag Archives: Recensie

In december werd ik benaderd door Dennis Kind. Er was goed nieuws want het vervolg op Secret Scouts en de verloren Leonardo zou spoedig uitkomen. Het eerste deel was mij nog niet bekend, maar na wat research bleek dat het om een jeugdboek ging. Mijn interesse gewekt, want ik las dat dit een Dan Brown voor de jeugd is. En laat ik nu net weg zijn van Dan Brown en later mijn eigen kinderboekenwinkel willen starten. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Als de vrienden Tom, Lisa, Sophie en Jack een vreemde schets krijgen verandert hun doodgewone leven van de ene op de andere dag. Ze gaan op onderzoek uit omdat ze willen weten waar de schets precies vandaan komt. Dan blijkt dat ze een groot geheim op het spoor zijn, waardoor ze in gevaarlijke situaties belanden.

Ze stelen een oud manuscript in Parijs, spelen mee in een eeuwenoud sportspel en moeten ongezien met een lijk door Florence zien te komen. Er is geen tijd te verliezen. Met gevaar voor eigen leven zetten ze de zoektocht voort. Zullen ze achter de waarheid komen rond het grootste geheim ooit: ‘De Verloren Leonardo’?

Mijn eerste indruk

Wat een vette en mysterieuze cover! Het roept direct de onderzoeker in mij op. Wat ik ook erg tof vind, is dat het boek start met een voorwoord waar feiten over Leonardo da Vinci worden besproken. Sommige van deze feiten waren niet bij mij bekend. Mega interessant! Ook als je geen tiener bent. 😉 Na het voorwoord begint de actie direct! Dit zorgt ervoor dat je als lezer snel in het verhaal zit. Na de eerste pagina’s wilde ik alleen maar meer weten. Dat is een goed teken. Secret Scouts en de Verloren Leonardo is een jeugdboek en dit is aan de schrijfstijl te merken. Ik vond dit juist heel vermakelijk en dacht telkens “hoe zou ik dit vinden als ik 11 was?”. Ik voelde mij weer even een onderzoekende tiener! Super gaaf!

Het verhaal

Sophie en haar zusje Lisa wonen in een oude boerderij in Oudelijst. Hun vader is een kunsthistoricus met een prachtige bibliotheek aan huis. Ze zijn super goede bevriend met Jack en zijn broertje Tom. Op een dag krijgen Sophie en Lisa een vreemde schetstekening van buurvrouw Zemel. Ze vinden het maar een merkwaardig object. Ook Jack en Tom vinden het een vreemd ding. Lisa is er van overtuigd dat zij dit in een boek van haar vader heeft gezien en wil op onderzoek uit. De vier gaan in haar vaders bibliotheek opzoeken wat het kan zijn. Daar stoten ze per ongeluk tegen een boekenkast aan. Het object verschuift en erachter ligt een geheime kamer met oude voorwerpen en een heel oud uitziend boek. Wat heeft de schets te betekenen, waarom wisten ze niet van deze kamer af en wat doet dat oude boek daar? Het begin van een wetenswaardig onderzoek.

Wat ik ervan vond

Secret Scouts en de verloren Leonardo is een heel stoer verhaal. De vier kinderen belanden in een enorm avontuur wat hen brengt naar Florence in 1475. Hiermee vormen zij een essentieel aandeel in de geschiedenis. Door deze stap terug in de tijd kom je als lezer veel te weten over deze tijd. De schrijfstijl is heel duidelijk voor tieners. Dit komt mede door de korte zinnen en scherpe dialogen. Ook zit er veel humor in het boek. Lisa is echt een eigenwijze en ondernemende boef en Sophie is een leuke nieuwsgierige meid met veel kennis. Dit zorgt voor grappige conversaties tussen de twee. Het verhaal wordt goed opgebouwd en interessante informatie wordt afgewisseld met avontuur. Een mooie combinatie! Het enige minpunt vond ik dat er twee keer in de tijd wordt gereisd. Voor mij had dat bij één keer mogen blijven. Dan was het verhaal iets vlotter geweest.

De conclusie Secret Scouts en de verloren Leonardo

Secret Scouts en de verloren Leonardo is een heerlijk jeugdboek. De goede mix tussen fantasie, avontuur, geschiedenis en kunst maken dit boek voor mij tot een parel. Secret Scouts is een aanrader voor elke tiener en iedere avontuurlijke volwassene die soms even uit zijn comfort zone wil.

Beoordeling

Dennis en Wendel, bedankt dat ik dit boek heb mogen ontvangen en recenseren.

Winter in New York van Chantal van Gastel heeft een jaar lang op mijn leeslijst gestaan. Waarom?! Ik wilde dit boek lezen tijdens een echte winterdag. De dagen rondom kerst en de temperaturen onder het vriespunt maakten dit tot het uitgelezen moment om aan dit boek te beginnen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

In Winter in New York verwacht Lois haar relatieproblemen te kunnen ontvluchten in de meest geweldige stad ter wereld. Maar een sneeuwstorm verstoort haar plannen. In ‘Een kerstbelofte’ staat Janna er na het verlies van haar grote liefde helemaal alleen voor op kerstavond. Of toch niet? Tess wordt gestrikt als kandidate in de succesvolle tv-show Love Shack waarin verre liefdes met elkaar herenigd worden. En in ‘Stop!’ brengt de kerstgedachte Mia op heel andere ideeën voor haar toekomst.

Mijn eerste indruk

Vanaf bladzijde één zat ik in het verhaal, wat een heerlijk feel good gevoel roept dit boek op. De cover alleen al, dat brengt toch een lach op je gezicht?! Tijdens de donkere dagen met de kerstboom naast me was dit echt genieten. Aan het begin van Winter in New York verteld Chantal van Gastel waarom ze deze verhalenbundel heeft geschreven en vertelt ze ook wat achtergrondinformatie over de korte verhalen, erg tof om te weten hoe de bundel is ontstaan!

Het verhaal

Het grootste verhaal in het boek gaat over Eloise. Zij is afgereisd naar New York om haar relatieproblemen te ontvluchten. Op haar tweede dag in New York is het letterlijk noodweer, een grote sneeuwstorm raast over de stad met een dik pak sneeuw tot gevolg. Aan het eind van de middag raakt Eloise zonder telefoon in dit noodweer verdwaald. Na een hevige woordenwisseling, met een lul van een vent, om een taxi staat ze machteloos midden in New York. Tot iemand haar komt redden.

Wat ik ervan vond

Heerlijk, heerlijk en nog eens heerlijk. Ik kan niet anders zeggen! Dit langste verhaal in Winter in New York is meer dan goed geschreven. Chantal weet zo beeldend te schrijven dat ik alles voor me zag. Een “minpunt” vond ik wel dat de overige verhalen zo kort waren. Het boek had van mij wel vijf keer zo dik mogen zijn. Dus eigenlijk is het geen minpunt. 😉

De conclusie van Winter in New York

Alles bij elkaar genomen voldeed Winter in New York volledig aan mijn verwachtingen. Het boek was het meer dan waard om bijna een jaar lang op mijn leeslijst te staan. Alles wat je nodig hebt in een feel good roman komt aan de orde en ik heb enorm genoten van dit verhaal! Na het lezen van dit boek zou ik het liefst een ticket naar New York willen boeken, maar dan wel met mijn vriend! Ik kan dit boek aan iedereen die gek is op feel good romans, winter, New York, kerst en lekker eten (iedereen dus), aanraden.

Beoordeling

Een terugblik op 2016

Het eind van 2016 is in zicht, een bewogen jaar waar veel is gebeurd. Een jaar met hoogtepunten zoals de start van Book Barista in februari en het behalen van mijn diploma HBO Communicatie in december. Helaas waren er ook minder mooie momenten, dit was het eerste jaar zonder mijn lieve moeder. Wat zou zij als moeder, lezer en auteur van deze blog vinden? Ongetwijfeld heel veel!

Ondanks alle drukke, mooie en minder mooie momenten was dit een geweldig jaar wat betreft lezen en recenseren. Het lijkt me dan ook leuk om jullie mee te nemen in een sneltrein door dit leesjaar!

Het eerste boek op Book Barista
Enkeltje Ierland – Chatlotte  de Monchy

Het begon allemaal met Enkeltje Ierland, een heerlijke feel good roman, dat tijdens de minder mooie momenten aan het begin van het jaar zorgde voor een lach op mijn gezicht. Charlotte de Monchy is mijn favoriete Nederlandse schrijfster als het gaat om feel good romans. Mensen lees dit boek! Jullie zullen van begin tot eind van het boek genieten!

Het slechtste boek van 2016
Verborgen verleden van Adam Johnson

Lezen en recenseren is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat werd mij duidelijk tijdens het boek Gestolen leven van Adam Johnson. Jullie zullen vast denken “Hey, waar is die recensie dan?“. Klopt, die is er niet! Ik ben namelijk niet verder gekomen dan pagina 80 van dit vuistdikke boek. Er was werkelijk waar niet doorheen te komen! Het enige pluspunt is de prachtige cover!

Het mooiste boek van 2016
Nachttrein naar Lissabon Pascal Mercier

Zonder enige twijfel en by far het mooiste boek dat ik gelezen heb. Wat een enorme indruk heeft dit boek gemaakt en wat een prachtige teksten! Niet eerder was ik zo onder de indruk van een boek. Ja, je hebt gelijk, er is nog geen recensie op Book Barista te vinden. Dat wordt mijn cadeau aan jullie voor 2017! Ik ga hem herlezen en recenseren. Dit boek las ik namelijk nog voor Book Barista geboren werd. Ik kan me geen leven zonder Book Barista meer voorstellen!

Een kennismaking met Fantasy
De Grisha Trilogie – Leigh Bardugo

Ik schreeuw altijd “Ik hou niet van fantasy, behalve Harry Potter want dat is gewoon anders!” Daar kom ik op terug, want Young Adult Fantasy vind ik namelijk mega cool! Zo heb ik dit jaar de Grisha Triologie van Leigh Bardugo ontdekt. Een spannende trilogie waarbij een weesmeisje uitgroeit tot een heldin. Cliché? Ja vast, maar ik vond het cool!

Het spannendste boek van 2016
Ik reis alleen – Samuel Bjork

Nachten heb ik van dit boek wakker gelegen. Wat een heerlijke thriller was dit. Het gaat over inspecteur Holger Munch en zijn collega Mia Krüger die zoeken naar de dader van de moord op een zesjarig meisje. Tevens vond ik het ook erg leuk om dit boek te recenseren. Ik hoop ooit een kop koffie met Samuel te mogen drinken!

Het meest teleurstellende boek van 2016
List en Leugens – Leigh Bardugo

Ja ja, na kennis te hebben gemaakt met de Grisha trilogie wilde ik meer van Leigh Bardugo lezen. Helaas had ik de lat voor dit boek iets te hoog gelegd. Ik werd teleurgesteld. Mijn liefde met Leigh is niet helemaal voorbij, maar ik moet hier nog wel even van herstellen.

Het meest inspirerende boek van 2016
Wild – Cheryl Strayed

Absoluut een boek dat mij heeft geïnspireerd om anders tegen dingen aan te kijken. Ik zou meer risico’s willen nemen. Goed voornemen voor 2017. Ik start met een hypotheek aanvraag, spannend genoeg lijkt mij. 😉 Nee alle gekheid op een stokje! Wild is een geweldig boek over een jonge vrouw die op het dieptepunt van haar leven een 1700 kilometer lange solo-hike maakt langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. Super vet! En nog waargebeurd ook! O, en verfilmd… (voor de mensen die niet van lezen houden en wel tot dit punt in mijn blog zijn gekomen.)  😉

Janken geblazen tijdens 2016
If i Stay/ Als ik blijf – Gayle Forman

Ik ben een jankebalk, echt enorm! Maar meestal kan ik het tijdens het lezen echt wel droog houden. Ergens in dit jaar ging het mis, en dat was bij Als ik blijf. Niet zo’n beetje ook trouwens, ik moest twee weken bijkomen van dit boek. Wat een verdrietig en mooi verhaal!

Mijn tofste boek in 2016
Zonder jou – Priscilla en Chantal van Gastel

Wow, hoe cool was dat. Het eerste bloggerevent waar ik voor werd uitgenodigd. En dan nog wel van zo’n gaaf boek. Ik heb enorm genoten van deze dag en van het lezen van dit verhaal. Een enorm spannende literaire thriller met sterke personages en een verrassend plot. Ik wist niet dat er zulke enge kinderen op de wereld bestaan!

Ook heel leuk in 2016
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Ransom Riggs en De labyrintrenner – James Dashner

Super leuk, maar niet in een categorie te plaatsen. Ik ben bij beide series aan het eerste boek begonnen en ben over beide boeken enorm enthousiast. Ik heb mijzelf de rest van de series voor kerst cadeau gegeven en kan niet wachten om hieraan te beginnen!

Bedankt

Lieve lezers van Book Barista (of jullie nu vrijwillig lezen of niet) bedankt! Bedankt voor het lezen van onze blogs, bedankt voor het wijzen op fouten, jullie leuke reacties en natuurlijk bedankt lieve gastbloggers en uitgeverijen! Book Barista is een blog waar nog veel groei in zit en waar veel plannen voor zijn. Ik hoop deze allemaal te kunnen volbrengen in 2017. Tot dan!

Lieve groet,

– Rachel

Niet alles is vergeten van Wendy Walker is een boek dat nog niet bekend was bij mij. Toen uitgeverij HarperCollins Holland mij dit boek gaf was ik dan ook aangenaam verrast. Een voor mij nog onbekende schrijfster en een cover die letter zegt ”Niet openen” waren voor mij reden genoeg om vol nieuwsgierigheid aan dit boek te beginnen.

De flaptekst

De dader vinden of het misdrijf vergeten; wat zou jij kiezen? Als Jenny op gewelddadige en gruwelijke wijze wordt verkracht, ziet haar omgeving maar één oplossing: een experimentele drug die haar de gebeurtenis laat vergeten. Maar stress, angst en depressie blijven. Bovendien is de dader zonder Jenny’s getuigenis niet te vinden. Psychiater Alan Forrester duikt in haar geheugen. Als een herinnering gewist kan worden, kan hij ook terugkomen. Maar dit proces kan ook gemanipuleerd worden. Zeker als de psychiater ineens persoonlijk bij de zaak betrokken raakt… Niet alles is vergeten toont de kracht en de zwakte van het geheugen en laat zien hoe bedrieglijk het menselijk brein eigenlijk is.

Mijn eerste indruk

Tijdens de eerste 20 pagina’s snapte ik echt niet waar het verhaal over ging. Ik vond het dus ook moeilijk om de motivatie te vinden om het boek verder te lezen. Tot mij vanuit het niets ineens duidelijk werd dat het boek niet door de hoofdpersoon waar het verhaal over gaat werd verteld, maar door iemand anders. Iemand die in staat is om het leven van de hoofdpersonage in het boek totaal in eigen handen te nemen. Dit gaf de trigger om verder te lezen, en jeetje wat was dat spannend!

Het verhaal

Niet alles is vergeten gaat over Jenny, een tiener met een fijn leven in een redelijk stabiel gezin. Tot Jenny wordt verkracht en, met toestemming van haar ouders, in het ziekenhuis een speciale behandeling krijgt. Dit is een flinke dosis medicatie waarvan iedereen veronderstelt dat het ervoor zorgt dat je gebeurtenissen vergeet die vlak voor toediening zijn gebeurd. Iedereen is ervan overtuigd dat deze medicatie bij Jenny heeft gewerkt, totdat zij een rigoureuze beslissing neemt. Verder kan ik niet te veel over het verhaal vertellen omdat ik jullie geen spoilers wil geven.

Wat ik ervan vond

Ik werd aangenaam verrast door dit boek. Het feit dat het verhaal vanuit een ander personage wordt verteld die er in eerste instantie buiten lijkt te staan, vond ik heel verfrissend. Een klein minpunt was wel dat dit ervoor zorgde dat ik in het begin niet direct door had wat er nu eigenlijk echt aan de hand was. Verder is het verhaal goed leesbaar. De schrijver gebruikt niet te veel moeilijk woorden. Ook weet de schrijver je steeds nieuwsgierig te houden, waardoor je wilt weten hoe het verhaal nu echt in elkaar zit. Telkens als je denkt “ah, het zit zo!” dan is er een verrassende plotwending. Dit maakt het spannend!

De personages

De personages in niet alles is vergeten zijn interessant omdat ze allen een bijzonder verleden hebben. Een verleden dat hen aanzet tot keuzes Ondanks dat het verhaal zo extreem is en de personages allemaal een bijzonder verleden hebben, zijn het eigenlijk heel normale mensen. Hierdoor kon ik me met alle personages goed identificeren. Het zouden gewoon je buren kunnen zijn. Jenny, de hoofdpersoon in het boek, is een meisje die zich niet zomaar uit het veld laat slaan. De echtheid van deze personages maken het verhaal reëel. Als dit niet het geval zou zijn, zou het verhaal misschien een beetje té vreemd te worden.

De conclusie van Niet alles is vergeten

Niet alles is vergeten is een fijne psychologische thriller voor de donkere avonden. Het is niet het meest spannende boek dat ik ooit heb gelezen, maar doordat het verhaal laat zien dat het menselijk brein eigenlijk heel bedrieglijk is vond ik het toch angstaanjagend te noemen. Dat het effect van het toedienen van een medicijn zulke heftige gevolgen kan hebben op een mens en zijn/haar omgeving, daar heb ik eigenlijk nooit eerder bij stil gestaan. Wendy Walker weet met haar eerste thriller een goed verhaal neer te zetten. Dit smaakt naar meer!

Weetje

Inmiddels zijn de filmrechten van dit boek aan Warner Brothers en Reese Witherspoon verkocht.

Beoordeling

Twee weken geleden kreeg ik van mijn broer het boek Judas van Astrid Holleeder cadeau. Dit boek stond zeer hoog op mijn verlanglijst en ik kon dan ook niet wachten om het te lezen. Diezelfde avond ben ik dan ook direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

‘Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen.’

Judas speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een verbijsterende familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 – het jaar van de Heineken-ontvoering – alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder. In dit unieke boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer. Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.

Mijn eerste indruk

Jeetje, Judas hield mij vanaf de eerste pagina in zijn greep. Ik ben gechoqueerd! Het boek leest makkelijk weg en de schrijfstijl is heel toegankelijk. Soms moest ik wel even schakelen tussen de verschillende tijdsaanduidingen.

Willem Holleeder van “grappenmaker” naar monster

De Willem die Astrid je in Judas laat zien, heeft weinig meer te maken met de grappenmaker of knuffelcrimineel. Dit is de psychopaat die zijn bloedgabber, zijn zwager -Cor van Hout, de man van zijn zus Sonja- liet vermoorden. Tevens de man die zijn zussen en moeder liet sidderen zodra zij ook maar iets verkeerds deden, hen afperste en alles van ze afnam. Erger nog, hij is de oom die een pistool op het hoofd van zijn kleine neefje zet, zodat moeder Sonja zijn eisen inwilligt. Deze man is weerzinwekkend.

Wat ik ervan vond

Hoe kan een man zo ver gaan en hoeveel kan een familie aan?! Ik vond het boek schrikbarend, verdrietig en verbazingwekkend. Mensen om mij heen stellen mij soms de vraag “Denk jij dat ze de waarheid spreekt?” Ik denk dat het haar waarheid is, maar ik denk ook dat dit los staat van het feit of ik het boek goed vind of niet. Of het nu 100% naar waarheid is geschreven of niet, dit is horror en om zo te moeten opgroeien lijkt mij verschrikkelijk. De schrijfstijl van het boek had op sommige punten beter gekund. In het verhaal is er namelijk veel herhaling. Soms dacht ik tijdens het lezen “nu weet ik wel dat Astrid de jongste is in het gezin en dat ze advocaat is”. Of “ja, haar vader was geen leuke man, duidelijk!” Ook zijn er veel tijdssprongen. Dat is zonde, maar toch vond ik het verhaal hierdoor niet slecht of moeilijk leesbaar. Het verhaal leest vlot en is van de eerste tot de laatste bladzijde interessant.

De conclusie van Judas

Al met al is Judas een schrikbarend verhaal, een verhaal dat mij in zijn greep hield en waar ik steeds meer van wilde weten. Het is geen literair hoogstandje, maar dat hoeft ook niet. De waarheid van Astrid is al heftig genoeg om dit boek tot een must-read te maken.

Beoordeling

Terwijl ik door de AKO liep in mijn pauze, lag Wild van Cheryl Strayed op mij te wachten, ik moest hem hebben! In de trein ben ik direct begonnen met lezen want na de vele goede recensies moest dit toch wel een geweldig boek zijn. Lees in deze recensie of ik het eens ben met de lovende recensies.

De flaptekst

Op haar zesentwintigste neemt Cheryl Strayed haar meest impulsieve beslissing ooit: ze begint aan een voettocht van 1700 kilometer langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. Helemaal alleen, zonder ervaring en met een veel te zware rugzak. Drie maanden lang doorstaat ze intense hitte en meters sneeuw, wordt ze geconfronteerd met beren en ratelslangen, en ervaart ze de schoonheid, maar ook de verschrikkelijke eenzaamheid van de tocht die haar leven voorgoed zou veranderen.

Mijn eerste indruk

Ge-wel-dig! Op een van de eerste pagina’s is de kaart afgedrukt zodat je precies kan zien van waar tot waar Cheryl haar tocht gaat. Al in de proloog droomde ik weg in het verhaal, er wordt namelijk een fijne en beeldende schrijfstijl gehanteerd. Daarnaast is het een waargebeurd verhaal waardoor ik mij direct helemaal kon inleven.

Het verhaal van een vrouw die zichzelf kwijt is

Het boek Wild is het waargebeurde verhaal van de 26-jarige Cheryl die besluit om de PCT te lopen; een 1700 kilometer lange voettocht langs de westkust van Amerika. Haar moeder is een aantal jaar daarvoor overleden en sinds dat moment is Cheryl zichzelf niet meer. Ze stopt met haar studie, veranderd steeds van baan, gaat scheiden van haar man en tot overmaat van ramp raakt ze verslaafd aan cocaïne. Nadat ze op een middag een boek over de Pacific Crest Trail vindt, blijft dit in haar achterhoofd. Een aantal weken en ervaringen later besluit ze het roer om te gooien. Ze gaat zonder training de 1700 kilometer lange wildernis in. Tijdens haar tocht leert ze zichzelf beter kennen en komt ze mensen tegen die haar wereld verrijken. Het is niet allemaal zonneschijn want de tocht valt haar geestelijk en lichamelijk zwaar. Is Cheryl sterk genoeg om deze missie te volbrengen?

Wat ik ervan vond

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm van Wild genoten heb. Cheryl verliest zichzelf, maar ergens in haar is er een vlammetje dat ze met veel kracht aanwakkert en nooit opgeeft. Ik had vanaf pagina 1 respect voor de keuzes die ze maakt. De tocht die Cheryl heeft gelopen weet ze prachtig te omschrijven. Tijdens het lezen wilde ik niets liever dan een vlucht boeken en het gebied zelf ontdekken.

De conclusie van Wild

Cheryl is in staat om haar leven, haar verlies, haar gedachten, haar gevoelens en haar verbazingwekkende reis te delen met haar lezers. Aan het begin van het boek bewonderde ik haar als schrijfster, maar na het hele verhaal te hebben gelezen bewonder ik haar als mens. Haar vlotte pen, doorzettingsvermogen en humor maken Wild tot een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb. Dit boek moet je lezen!

Beoordeling

Wacht op mij van Gayle Forman is het vervolg op Als ik blijf, een boek dat ik afgelopen september heb gelezen en dat mij ontzettend diep raakte. Ik was dan ook enorm nieuwsgierig naar dit vervolg. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Ik moest iemand haten. En jij bent degene van wie ik het meest hou, dus was die taak voor jou”.
In Wacht op mij is het drie jaar na Mia’s ongeluk. Adam en Mia hebben elkaar uit het oog verloren en leiden ieder hun eigen leven. Adam en zijn band zijn inmiddels doorgebroken. Aan de vooravond van hun wereldtournee is Adam in New York, eenzaam en ongelukkig. Sommige mensen denken dat roem alles oplost, maar Adam kan zijn succes niet aan. Om door te kunnen gaan met zijn leven, zal hij eerst zijn verleden moeten accepteren. Zal de onverwachte ontmoeting met Mia in New York hierbij helpen?

Mijn eerste indruk

Eerlijk is eerlijk, ik was enorm nieuwsgierig naar hoe het met Mia zou gaan! Ik was dan ook een stuk minder nieuwsgierig naar haar vriend Adam, de vraag of ze nog samen waren was eigenlijk helemaal niet bij me opgekomen. Ik moet dan ook toegeven dat ik moeilijk in het verhaal kwam. De eerste honderd tot honderdvijftig pagina’s gaan namelijk vooral over Adam.

Het verhaal van een zachtaardige rocker en zijn ex met een buitengewoon talent

Na het auto-ongeluk probeert Mia door te gaan met haar leven en dat betekent dat ze zich afsluit voor haar herinneringen en emoties. Ze stopt haar relatie met Adam. Adam komt door de breuk in een diep dal waar liefdesverdriet en moedeloosheid de overhand hebben. Hij verlaat zijn band Shooting Stars en keert terug naar zijn ouderlijk huis. Na een aantal maanden keert Adam terug bij zijn band en krijgt hij een relatie met een beroemde actrice. Door de hoge druk van zijn bestaan als beroemdheid besluiten hij en zijn manager dat hij een dag rust nodig heeft. Op die dag ziet hij dat Mia een celloconcert in New York geeft. Adam woont dit concert bij en komt Mia na afloop tegen. Beiden zijn ze verdrietig over hoe ze uit elkaar zijn gegaan en ze blikken terug op de maanden na Mia haar ongeluk. Op deze avond in New York probeert Mia haar schuldgevoelens een plek te geven en probeert Adam haar terug te winnen. Zal dat lukken?

Wat ik ervan vond

Meerdere keren heb ik bij Wacht op mij gedacht: “ik stop met lezen, ik leg het boek weg.” Ik had enorm hoge verwachtingen van dit boek en de eerste hoofdstukken vielen dus enorm tegen. De reden hiervoor was Adam. Hij speelt de hoofdrol in deze eerste hoofdstukken en binnen het verhaal plaatst hij zichzelf enorm in een slachtoffer rol. Hierdoor vond ik hem enorm irritant en vermoeiend! Mijn nieuwsgierigheid naar Mia was niet te stoppen en dat zorgde er dan ook voor dat ik verder las. Gelukkig maar, want vanaf het moment dat Mia en Adam elkaar tegenkomen verandert het verhaal in een enorm mooi geheel waarbij er veel meer inzicht komt in zowel Mia als Adam hun levensverhaal, persoonlijkheid en keuzes die zij gemaakt hebben.

De personages

Adam is naar mijn mening dus een zachtgekookt ei zonder enig doorzettingsvermogen, wat een enorme irritatie bij mij opriep. Het leven van Mia is, ondanks haar traumatische ervaring, verder gegaan en Adam gaat als ex vriendje zijnde huilend in bed liggen… Niet oké! Wel was het mooi om te zien dat hij onvoorwaardelijke liefde voor Mia en zijn muziek voelt en dat het één eigenlijk niet zonder het andere kan. Mia is een geweldige jonge en sterke vrouw. Een jonge meid die keuzes maakt om te overleven en er sterker uit te komen. Het was ook mooi om te lezen hoe Mia en Adam, ondanks alle littekens die ze hebben, dichter naar elkaar groeien dan ooit tevoren.

De conclusie van Wacht op mij

Ondanks het trage begin en de minder sterke personage Adam, ben ik blij dat ik het boek uit heb gelezen. Vanaf het moment dat Adam en Mia elkaar opnieuw vinden, leefde ik helemaal met ze mee! Ik heb zelfs een klein traantje gelaten. Het boek is een mooi vervolg op het eerste deel, maar zeker niet zo goed.

Beoordeling

Spaar de spotvogel, beter bekend als To Kill a Mockingbird, van Harper Lee, is een boek dat eigenlijk iedereen eens in zijn leven gelezen moet hebben. Ik ben fan van dit boek en was dus best wel nieuwsgierig naar het vervolg Ga heen, zet een wachter. Lees in deze recensie wat ik van dit boek vind.

De flaptekst

“De 26-jarige Jean Louise Finch – ‘Scout’ – vertrekt vanuit New York om haar vader Atticus in Maycomb, Alabama te bezoeken. Tegen de achtergrond van de spanningen rond de burgerrechten en de politieke strijd in het zuiden van Amerika, ervaart Jean Louise een bitterzoete thuiskomst wanneer ze de waarheid leert over haar familie, haar geboortestad en de mensen die ze liefheeft. Herinneringen uit haar jeugd komen bovendrijven en haar waarden en overtuigingen worden op de proef gesteld.”

Leuk om te weten

Tot ik het boek Ga heen, zet een wachter van Harper Lee kocht, wist ik niet dat het manuscript van dit boek in 1957 geschreven was! Dit manuscript bestond dus eerder dan het boek Spaar de Spotvogel. Ga heen, zet een wachter werd destijds namelijk door Harper Lee haar uitgever geweigerd. Hij adviseerde haar eerst een verhaal dat 20 jaar eerder speelde op schrift te stellen. Daarom werd Spaar de Spotvogel in 1960 als eerste boek uitgegeven.

Mijn eerste indruk van dit boek

Jeetje, ik moest echt even inkomen in dit boek! Ik kan gerust zeggen dat ik de eerste helft eigenlijk heel saai vond, het verhaal kwam totaal niet op gang! Op het eerste gezicht dacht ik dat de personages totaal geen groei hadden doorgemaakt. Dit vond ik opmerkelijk want iedereen is in dit verhaal wel twintig jaar ouder! Ook vond ik het boek best wel zware kost te noemen. Het boek richt zich voornamelijk op de politieke onrust en niet zozeer op de personages zelf. Ook komt er veel taal uit de Bijbel in voor. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik bijna drie weken over dit boek heb gedaan (normaal gesproken lees ik een boek per week). Gelukkig heb ik het niet opgegeven, want het verhaal is, ondanks het trage begin, wel de moeite waard om verder te lezen.

Het verhaal

De eerste hoofdstukken worden voornamelijk besteed aan de 26-jarige Jean Louise Finch. Ze brengt een bezoek aan haar familie in het geboortedorp Maycomb. Tijdens dit bezoek is ze druk bezig met het afhouden van een huwelijksaanzoek en irriteert ze zich aan haar familie die ze eens zo lief had. Tussen deze hoofdstukken door zijn er interessante momenten waarin Louise terugdenkt aan haar kindertijd in de jaren dertig. Louise is op haar 26^e een pittige tante te noemen en vergeleken met haar kinderjaren heeft ze een zeer sterke mening. Wanneer ze haar vader Atticus en bijna-verloofde Henry Clinton in de Burgerraad aan het werk ziet, ontdekt ze dat dit niet de mannen zijn zoals zij ze zich altijd voor zich heeft gezien. Beide mannen keuren een actie goed om verschillende rechten van de zwarten af te nemen. Al snel ontstaat er een diepe kloof tussen Louise, Atticus en Henry. Louise is woedend en wil eigenlijk niets meer met haar familie te maken hebben. Tijdens een gesprek met haar oom probeert haar oom haar te overtuigen dat ze dingen ook vanuit een ander perspectief moet zien. Louise, kan zich hier niet in vinden en gaat op hoge poten bij haar vader langs om de situatie eens goed te bespreken. Tijdens dit gesprek is er een pittige woordenwisseling en het is nog maar de vraag of de familiebanden en het beeld dat zowel Atticus als Louise van de wereld hebben, na dit gesprek nog hersteld kunnen worden.

De nieuwe denkwijze van Atticus Finch

Ondanks de langzame start was het prettig om opnieuw kennis te maken met de iconische personages uit Spaar de spotvogel. De meest opmerkelijke personage vond ik Atticus. Als strijder van gelijke rechten in deel 1, is hij nu ineens tegen gelijke rechten. Dit maakt hem een minder fijn personage. Door deze grote verandering kon ik mij wel heel goed inleven in de denkwijze van Louise. Ze ziet alle mensen als gelijke en verzet zich enorm tegen de denkwijze van haar vader. Ik vond het wel mooi om te lezen dat, ondanks de verschillen tussen Louise en Atticus, hun liefde voor elkaar nog altijd aanwezig is. Het confronterende gesprek over hun verschillende denkwijze had alleen wel honderd bladzijdes eerder gemogen.

De conclusie van Ga heen, zet een wachter

Ga heen, zet een wachter is een boek zonder goede spanningsopbouw en met veel politieke achtergronden. Louise is nu een volwassen versie van het personage dat de lezer al kent. Dit zorgt voor een verfrissende bijdrage in het verhaal. Voor de lezer die Spaar de spotvogel al heeft gelezen kan dit boek een interessant vervolg zijn. Voor andere is dit boek geen must-read. Dit tweede deel is helaas geen spraakmakend vervolg.

Beoordeling:

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs was een boek dat al jaren op mijn TBR-lijst stond. Ondanks dat ik het boek al meerdere keren in de boekenwinkel in mijn handen heb gehad, kwam het er steeds niet van. Nu de film in de bioscoop draait, kon ik dit toch echt niet heel veel langer uitstellen. Wat ben ik blij dat ik het boek eindelijk gelezen heb! Lees in deze recensie waarom.

De flaptekst

“Een mysterieus eiland. Een verlaten weeshuis en een vreemde verzameling bizarre foto’s. Als kind had Jacob een speciale band met zijn grootvader, die hem bizarre verhalen vertelde over zijn jeugd en die een collectie vreemde foto’s van bijzondere kinderen bezat. Na het tragische verlies van zijn grootvader reist de zestienjarige Jacob naar een afgelegen eiland in Wales, waar hij de ruïnes ontdekt van een verlaten tehuis voor kinderen. Wanneer Jacob de verlaten kamers van het tehuis verkent, blijkt dat de kinderen van het tehuis meer dan alleen bijzonder waren. Misschien waren ze wel gevaarlijk. Misschien was er een goede reden om hen geïsoleerd op het eiland te laten wonen. En misschien zijn ze nog steeds in leven…”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ik vind de cover enorm aantrekkelijk! Het heeft iets mysterieus en is misschien zelfs een beetje griezelig. Het hele boek is overigens prachtig geïllustreerd, het lettertype is mooi, versieringen onderaan de pagina’s en last but not least staan er foto’s in het boek die ook voorkomen in het verhaal. Soms zijn die foto’s best… bijzonder, een beetje griezelige beelden die bijdragen aan de sfeer in dit boek. Daar komt bij dat het verhaal al vanaf de eerste bladzijde sterk tot de verbeelding spreekt en ik direct nieuwsgierig was naar wat de hoofdpersoon, een ietwat doorsnee jongen, te maken had met die mysterieuze opmaak van het boek.

De band tussen een “gewone” jongen en zijn buitengewone opa

Van jongs af aan is Jacob, de hoofdpersoon in het boek, al erg hecht met zijn opa en kijkt hij erg tegen deze wijze man op. Opa Portman heeft paranoïde neigingen, maar dit doet niet af aan de speciale band tussen de twee. Op de avond dat Opa Portman sterft, geeft hij Jacob een mysterieuze laatste boodschap. Jacob begrijpt de boodschap niet direct, dit komt mede door een monster die hij op hetzelfde moment ziet. Jacob denkt in eerste instantie dat dit monster zijn opa heeft vermoord, maar niemand gelooft hem en al snel wordt hem een acute stressreactie aangepraat.

Een bijzondere reis naar Wales

Toch kan hij zich er niet bij neerleggen en om antwoorden te vinden op zijn vragen reist hij samen met zijn vader af naar een eiland in Wales. Een plek waar zijn opa vroeger in een weeshuis woonde en veel over verteld heeft, dit deed hij in de vorm van een sprookje aan de hand van enge foto’s van kinderen die iets ‘bijzonders’ uitbeeldden. Op het eiland vind Jacob steeds meer antwoorden op zijn vragen maar tegelijkertijd ontstaan er ook nieuwe vragen. Zo vind hij foto’s die lijken op de foto’s die zijn opa hem vroeger altijd liet zien. Het sprookje dat zijn opa altijd vertelde blijkt opeens helemaal geen sprookje maar realiteit… De vraag is of het wel zo verstandig is als Jacob achter deze waarheid met een gruwelijk randje komt. Jacob komt voor een beslissing te staan die zijn hele leven op zijn kop gaat zetten…

Wat ik ervan vond

Yes, een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben heel enthousiast over De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Je krijgt niet direct antwoorden op de vragen die bij je opkomen tijdens het lezen, Riggs maakt je daarom steeds nieuwsgieriger! Hierdoor wordt er tijdens het lezen een gevoel van spanning gecreëerd zonder dat het hele verhaal vol met actie zit.

De buitengewone personages

Het boek is vanuit de ik-vorm geschreven, waardoor het gemakkelijk is om je in te leven in Jacob zijn situatie. Jacob is op het eerste gezicht een beetje een saaie jongen, maar de manier waarop hij met gebeurtenissen omgaat maken hem alles behalve oninteressant! Zijn vader daarentegen is een oersaaie man zonder enig enthousiasme. Zijn enige pluspunt is zijn rijkelijke liefde voor Jacob. Een band die hij met zijn eigen vader, Opa Portman, nooit zo heeft ervaren. Over andere personages kan ik niet uitweiden zonder enorm te “spoileren”.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine is fantastisch geschreven, zit ijzersterk in elkaar en zuigt je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. Al met al is het een verhaal dat me nog lang bij zal blijven. Ik raad dan ook iedere tiener, volwassene, man of vrouw aan om het boek te lezen!

Beoordeling

Toen ik de samenvatting van De afstand tussen jou en mij las, was mijn interesse direct gewekt. Het idee om alles te laten voor wat het is en 3500 kilometer te lopen vond ik inspirerend. Ik wilde nog maar één ding, dat was naar de winkel rennen om dit boek te kopen. Zo gezegd, zo gedaan! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“McKenna heeft alles voor elkaar: goede cijfers, een leuk vriendje en een toelating voor de universiteit op zak. Maar dat is niet wat ze wil. McKenna is van plan om haar studie een jaar uit te stellen en samen met haar beste vriendin Courtney de Appalachian Trail te gaan lopen. 3500 kilometer door de wildernis, met alleen een backpack op haar rug. Als Courtney op het laatste moment afzegt, besluit McKenna de maandenlange tocht stiekem in haar eentje af te leggen. Als McKenna onderweg de charismatische, mysterieuze Sam tegenkomt en besluit hem van het verharde pad af te volgen, wordt haar reis opeens veel gevaarlijker – zo gevaarlijk dat McKenna moet vechten voor zowel haar leven als dat van hem.”

Mijn eerste indruk van het boek

Wow, wat een heldin! Je moet het maar durven om dit helemaal alleen te doen. Ik was vanaf de eerste bladzijde geboeid en ik heb het boek geen moment kunnen wegleggen. De afstand tussen jou en mij leest vlot en het neemt je mee in de emoties en gedachtegang van de hoofdpersonage McKenna. Het verhaal zette me aan het denken.

Een stoer verhaal

McKenna is klaar met high-school en wil samen met haar stoere vriendin, Courtney, de Appalachian Trail lopen. Samen hebben ze er lang naar uitgekeken, veel geoefend en hebben ze alle mogelijke obstakels tijdens de reis doorgenomen. De meiden zijn er klaar voor! Tot het hele plan ineens in duigen lijkt te vallen: Courtney wil toch niet mee! Ondanks de gevaren die zich tijdens zo’n soort reis alleen voor kunnen doen, besluit McKenna het plan door te zetten en zonder Courtney op pad te gaan. McKenna houdt dit stil voor haar ouders want die zouden haar nooit laten gaan. Met een voorbedacht plan gaat ze alleen op reis. De eerste dag valt McKenna zwaar, de natuur lijkt haar vanaf de eerste kilometer in de steek te laten en het feit dat ze er alleen voor staat valt haar zwaar. Na wat kilometers gelopen te hebben en wat (pijnlijke) ervaring op te hebben gedaan, gaat de reis gemakkelijker. Tot ze de mysterieuze Sam ontmoet, een jongen die is weggelopen van huis. Al snel verandert ze haar plan en besluit ze samen met hem op te trekken. Is dat nu wel zo’n goed idee?

Wat ik ervan vond

De afstand tussen jou en mij gaat over doorzettingsvermogen en grenzen verleggen. Het avontuur van McKenna wordt steeds spannender en daardoor kon ik het boek niet wegleggen. Het reisaspect in dit boek trok me zeer aan en ook het “gevecht” met de natuur en jezelf beter leren kennen vond ik enorm interessant. Marina Gessner slaagt erin om je de natuur te laten ervaren tijdens het lezen en laat je meer stil staan bij wat je nu echt wilt. Omdat het zo’n lange reis is, verwachtte ik dat de hoofdstukken langdradig zouden worden, maar het tegendeel is waar. Elke nieuwe dag in McKenna’s reis is weer een nieuw avontuur! Romantiek mag niet ontbreken en hier ligt dan ook het enige minpuntje. Al vanaf het moment dat McKenna en Sam elkaar tegenkomen weet je wat er tussen hen gaat gebeuren. Ondanks deze voorspelbaarheid blijft het boek door de reis zelf spannend genoeg.

De personages

Ik vind de personages interessant en ik vind het ook stoer dat je het verhaal zowel vanuit McKenna als Sam zijn oogpunt ziet. McKenna is een spontane meid en ook wel een beetje verwend door alles wat ze heeft. Het is mooi dat ze in dit boek groei doormaakt en dat ze ziet dat alles wat ze heeft, niet vanzelfsprekend is.

De conclusie van De afstand tussen jou en mij

Ondanks dat dit boek officieel onder het genre Young Adult valt vind ik dat het ook voor de meer volwassen lezer geschikt is. Het zet je aan het denken. Is het leven dat je nu hebt wel het leven dat je echt wilt? Ik heb tijdens het lezen genoten van de beschreven schoonheid van de natuur. Ook de kracht en zelfredzaamheid van McKenna en Sam hebben mij geïnspireerd. Als je dol bent op reizen en van avontuur houdt, dan is dit boek een must-read!

Beoordeling