Iedereen merkte dit jaar de gevolgen van (de maatregelen van) het coronavirus. Een vreemd jaar, waarin veel mensen ziek werden, zelfs overleden en waarin we zoveel mogelijk thuis moesten blijven. Door het thuisblijven heb ik meer boeken gelezen dan in jaren. 5 boeken meer dan vorig jaar. Daarom een terugblik op de boeken die ik in 2020 las!

De beste non-fictie

Dit jaar las ik veel goede non-fictie boeken zoals Educated, Gratis geld voor iedereen, The night trilogy van Elie Wiesel, ’t Hooge Nest, Grote verwachtingen en A promised land. Nadat ik de boeken uit had bleven ze me allemaal nog bij op hun eigen manier. Ik vind het dan ook allemaal dikke aanraders! Ik denk dat Educated, over een meisje die opgroeit in een mormon survivalist familie en zich door middel van onderwijs daar los van maakt, en ’t Hooge Nest, over twee Joodse zussen die een onderduik villa stichten tijdens de Tweede Wereldoorlog, een gedeelde eerste plaats hebben en dat A promised land, de memoir van Barack Obama, daar dan gauw achteraan komt. Maar Gratis geld voor iedereen raad ik ook zeker aan voor iedereen die een nieuwe kijk wilt op werk en de economie.

De beste fictie van 2020

Afgelopen jaar las ik ook veel goede fictie, maar toch is de keuze hierbij gemakkelijker dan bij non-fictie. Ik heb zo intens genoten van The House in the Cerulean Sea van TJ Klune. De auteur heeft al veel boeken geschreven dus in deze terugblik een vooruitblik: ik verwacht volgend jaar wel een aantal van zijn andere boeken te lezen. The House in the Cerulean Sea had precies de juiste formule humor, serieusheid, ontwikkeling, charme en adorableness.

Het meest inspirerende boek

Dat is met stipt A promised land van Barack Obama. Ik wist niet dat hij zó idealistisch was en dat hij zó werd gedwarsboomd door de Republikeinen (of andere landen etc.). Het is heel interessant om te lezen hoe verschillende partijen tot akkoorden komen, hoe het Amerikaanse politieke spelletje werkt en hoe hij al die tijd met beide benen op de grond bleef staan door zijn familie. Een absolute aanrader! Net als het boek van zijn vrouw, Becoming.

Het meest teleurstellende boek

Dat waren The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires en De Bourgondiërs. Het eerstgenoemde boek veranderde zo vaak van richting (en zelfs genre) en had zulke heftige wendingen, dat ik me als lezer wat bekocht voelde. De Bourgondiërs mistte een rode draad en voelde meer als een aaneenschakeling van Vlaamse namen.

Het plot van In five years was ook een teleurstelling. Het spel van de engel was ook een tegenvaller. Vooral omdat ik Schaduw van de wind juist een prachtig boek vond.

Het spannendste boek

In deze terugblik is dat Het instituut van Stephen King of De jongen in de sneeuw van Samuel Bjørk. Het was het eerste boek dat ik van Stephen King las! Ik heb vervolgens The Stand gekocht, over een virus dat overspringt van mens tot mens. Heel toepasselijk! Ik ben er alleen nog niet aan begonnen omdat het 1325 pagina’s zijn en je daar net even zin in moet hebben ;).

Vorig jaar won De doodsvogel van Samuel Bjørk deze categorie. Ondertussen heb ik de trilogie uit, ik hoop dat hij nog meer boeken gaat schrijven in deze serie!

Het beste fantasy boek

Deze categorie wint The House in the Cerulean Sea ook met gemak. Ook is Circe het vermelden waard, de dochter van de zon en een nimf uit de Griekse mythologie. Aankomend jaar ga ik van de auteur (Madeleine Miller) Het lied van Achilles lezen.

Het allerbeste boek

Oehhh moet ik nou voor ’t Hooge Nest, Educated of The House in the Cerulean Sea gaan? Eigenlijk kan ik niet kiezen, maar als ik er toch één moet noemen dan is het ‘t Hooge Nest. Vooral omdat het ook een belangrijk boek is, en er door het verhaal heen ook accurate informatie over de jodenvervolging in Nederland wordt gedeeld. Ik vind het belangrijk dat deze kennis niet verloren gaat.

Bedankt allemaal!

We zijn aan het einde van deze terugblik gekomen. Ik wil iedereen bedanken die onze blog blijft volgen. Hopelijk hebben we je geïnspireerd om bepaalde boeken wel (of niet) te lezen! We kijken uit naar 2021 en wensen iedereen een fantastische jaarwisseling en een prachtig 2021.

Hartelijke groet,
Roos

I was looking for an easy breezy light book and someone recommended me The house in the Cerulean sea. The premise sounded good, a stuck in his way government worker going to a magical orphanage to investigate. The book is not available in Dutch (yet) so I bought the English e-book. What did I think of it? Let’s find out!

The book cover

My first impression of The house in the Cerulean sea

The main character, Linus Baker, reminds me a bit of Ove from A man called Ove. That is one of my favorite books, so it’s a good sign! As soon as he reached the magical orphanage, I continuously have a smile on my face because it’s just so adorable. I want to read more but I don’t want the book to be finished!

The story

Linus Baker, a man set in his ways and seeing great importance in the RULES AND REGULATIONS as described by his job, receives a new assignment. He is to go to the Marsyas orphanage where six 6 strange kids and 1 strange headmaster live. Linus must determine whether the orphanage should be closed or remained open.

Although at first he resists, Linus is more and more charmed by the kids and the headmaster Arthur. They embark on small and grand adventures. He really gets to know the kids and they don’t intimidate him as much anymore. I mean, they still tell him awful things, but now he laughs instead of getting scared.
What will Linus’s recommendation be in the end?

My opinion

The house in the Cerulean sea is just so adorable! Although the story may be a bit predictable, sometimes that doesn’t matter! I like that there are several themes combined. Such as fantasy, family, love, (self) acceptance, empathy. It’s a story that shows that a family can be so much more than the traditional view of it. I really recommended this book! Because it’s funny, magical, adorable and feel-good.

Conclusion of The house in the Cerulean sea

I really loved this book! Actually, I wanted to read even more. I hope this gets turned into a series. The author has many other books and trilogies, so I hope this will follow suit. Also, I will definitely read more written by this author. I highly recommend The house in the Cerulean sea if you are up for an adorable and magical read.

Verdict

When the hardcover edition of The travelling cat chronicles was only a few euros more than the e-book, I decided I needed to have it. I read it quite quickly after I received it, but because I was in the mood for a cute story. Whether it was indeed such a story, read the review below.

The picture above is my cat with the book. He spontaneously lay on top of it while I tried to take a picture. 🙂

The book cover

‘It’s not the journey that counts, but who’s at your side. Nana is on a road trip, but he is not sure where he is going. All that matters is that he can sit beside his beloved owner Satoru in the front seat of his silver van. Satoru is keen to visit three old friends from his youth, though Nana doesn’t know why and Satoru won’t say. Set against the backdrop of Japan’s changing seasons and narrated with a rare gentleness and humour, Nana’s story explores the wonder and thrill of life’s unexpected detours. It is about the value of friendship and solitude, and knowing when to give and when to take.’

The story

Satoru is fond of cats and feeds a stray in his neighborhood. As a child, he had to give up his cat Hachi due to traumatic reasons. Slowly Satory and the cat get acquainted. When one day, the cat even comes to live with him. He names the cat Nana, for the number 7, which is the shape of his tail.

Although they seem to make a happy home together, Satoru takes Nana on a trip across the country to find him a new place to live. Driving through the Japanese landscapes to get to several friends, you both read from Satoru’s and the cat’s perspective. During his visits at his friends, you learn more about Satoru and his past. Eventually, you also learn about his present and future.

My opinion

It was both a cute and sad book. I think it’s really written for cat/pet lovers, because Satoru goes through lengths for Nana. That’s probably a bit much for people who don’t like or care for animals. I liked the book, the writing and the atmosphere. To be honest, I had not expect the sadness in the book and I thought it was kind of a pity. Although it did make it a memorable book.

Conclusion of The travelling cat chronicles

I enjoyed reading it and I recommend to people who love cats as well. It was nice that some parts were written from the perspective of the cat. Also, it’s a cute story and an easy read. The ending had me feeling feelings. 😉

Verdict