Tag: Bookreview

Eerder heb ik jullie al verteld dat mijn vriend een groot fan is van de boeken van Agatha Christie. Vorig jaar wist hij me over te halen om een boek te lenen bij de bibliotheek. Eerlijk is eerlijk, ik vond het boek echt super. Maar hey, sloeg ik even de plank mis bij mijn vriend!… Ik had een boek met hoofdpersonage Miss Marple, dat is volgens mijn vriend dus een echte no go, want je moet dus een boek hebben met hoofdpersonage Hercule Poirot. Had ik weer! Tijdens onze reis naar Parijs liepen we samen door een boekhandel. Ik ben voor zijn charmes gezwicht, want hij stond daar met stralende ogen en een Agatha Christie boek in zijn hand te wijzen naar de kassa. Daar gingen we, samen hand in hand de boekhandel uit met de juiste Agatha Christie in onze rugtas. Gentleman als hij is, wilde hij hem wel dragen. 😉 Lees in deze recensie of ik mijn vriend gelijk ga geven…

De flaptekst

Emily Arundell is zich ervan bewust dat haar erfgenamen met ongeduld wachten op de verdeling van haar fortuin. Als ze een eigenaardig ongeluk krijgt, gaat ze vermoeden dat men haar wil vermoorden en ze vraagt Hercule Poirot in een brief om zijn hulp. Door een mysterieuze oorzaak ontvangt Poirot deze brief pas twee maanden na haar dood. Hij besluit een onderzoek in te stellen, maar naarmate hij meer mensen ondervraagt, lijkt het mysterie steeds ingewikkelder te worden.

Mijn eerste indruk

Agatha heeft een fijne schrijfstijl. Ze schrijft enorm beeldend en gedetailleerd. Ik zit direct in het verhaal en mijn voelsprieten voelen direct aan dat Emily Arundell in de problemen zit. Deze familie valt niet te vertrouwen.

Het verhaal

De zeventigjarige Miss Emily Arundell kijkt niet uit naar het paasweekeinde. Haar familie komt namelijk op bezoek. En Emily weet dat ze het allemaal op haar geld gemund hebben. De familie weet namelijk van haar enorme rijkdom af en willen geld lenen. De familie is al die tijd vertelt dat ze geld krijgen wanneer de erfenis van Emily vrijkomt.

In het holst van de nacht, niet in staat om te slapen, struikelt Emily boven aan de trap en valt naar beneden. Na te zijn gecontroleerd door de man van haar nicht, die een dokter is, wordt vastgesteld dat haar enige verwondingen kneuzingen en de schrik zijn. Emily had veel geluk. Maar terwijl ze in haar bed ligt speelt haar geest voortdurend het incident opnieuw af. De familie zegt dat ze over de bal van hond Bob is gestruikeld, maar Emily is ervan overtuigd dat dit niet het geval is. Ze besluit Poirot een brief te schrijven over al haar zorgen… Komt Poirot tot een oplossing?

Wat ik ervan vond

Wat is Brief van een dode een heerlijk boek! Ik vind het enorm interessant dat de opzet van het verhaal anders is dan anders. Het slachtoffer leeft nog aan het begin van het verhaal en vermoed dat iemand haar wil vermoorden, ze schakelt een detective in. De rest van het boek speelt zich af na Emily Arundell haar dood. Best cool! Want je bent al bezig met wie de moordenaar is nog voor ze wordt vermoord en zodra Poirot aan de gang gaat heb jij al was eerste onderzoek gedaan. Daarnaast is het Agatha Christie’s schrijfstijl die ervoor zorgt dat ik geboeid bleef. Ze beschrijft haar personages zo goed, je hebt het gevoel dat je ze allemaal echt kent en voelt je samen met Poirot een echte detective. Ook wist ik tot het einde niet wie Emily Arundell had vermoord. Super! Ik ben zo vaak op een zijspoor gezet!

De conclusie van Brief van een dode

Brief van een dode was enorm leuk om te lezen. Ik krijg een steeds grotere waardering voor Agatha Christie en de gedetailleerde en grillige manier waarop ze schrijft. Het boek heeft een serieus onderwerp en een heftige familie mysterie. Dit alles in combinatie met een intelligente en geestige detective zorgde voor prachtige leeservaring. Ik moet mijn vriend dus gelijk geven. Die Agatha Christie kan er wat van, en Poirot is een fijne gozer! 😉

Beoordeling

Ik bestelde The little Paris bookshop van Nina George om tijdens mijn kerstdagen in Parijs te lezen. Ik ben gek op boeken en dit was mijn eerste bezoek aan Parijs, een beter passend boek bij deze situatie bestaat toch niet? Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Op een prachtig gerestaureerd schip aan de Seine runt Jean Perdu een boekhandel; of liever gezegd een ‘literaire apotheek’, want deze boekhandelaar bezit een zeldzame gave om te ontdekken welke boeken de verontruste zielen van zijn klanten zullen kalmeren.

De enige persoon die hij niet kan genezen, lijkt hijzelf. Hij heeft een gebroken hart sinds een nacht, eenentwintig jaar geleden, dat de liefde van zijn leven Parijs ontvluchtte en een handgeschreven brief achterliet. Een brief die hij nooit heeft durven lezen.De komst van een raadselachtige nieuwe buurman in Jean Perdu zijn excentrieke appartementsgebouw aan de Rue Montagnard inspireert hem om zijn hart te openen, de drijvende boekwinkel te ontvluchten en op weg te gaan naar de Provence, hij gaat op zoek naar het verleden en zijn geliefde.”

Eerste indruk

De romantiek druipt er in The little Paris bookshop vanaf. En ik vind het heerlijk! Heel soms is er niets fijner dan weg te zwijmelen in het rijke liefdesleven en omvangrijke liefdesverdriet van een hoofdpersonage. Tel daar het romantische decor van Parijs bij op en je hebt een heerlijk boek voor tijdens de kerstdagen.

Het verhaal

Jean Perdu is vijftig jaar oud. Hij woont in een appartementencomplex met een interessante verzameling van andere huurders. Dit is de plek waar Jean Perdu veel herinneringen heeft aan de liefde van zijn leven; Manon.

Perdu is de eigenaar van The Literary Apothecary, een boekenboot op de Seine in Parijs. Zijn klanten (of misschien zijn ze patiënten) profiteren van zijn unieke vaardigheden, zijn buitengewone inzicht en intuïtie, in het verstrekken van precies de juiste literaire remedie voor “talloze, ongedefinieerde aandoeningen van de ziel”. Hij is er van overtuigd dat wat je leest op de lange termijn belangrijker is dan de man met wie je trouwt!

De komst van een nieuwe huurder Catherine, zet een reeks gebeurtenissen op gang die bij Perdu een kamer in zijn hart opent. Kort daarna vormt de inhoud van een 21 jaar oude ongeopende liefdesbrief de aanzet tot veranderingen. Perdu verlaat hierdoor abrupt zijn schip en reist, onvoorbereid, via de Seine naar de Provence, zijn geschiedenis achterna.

Wat ik ervan vond

The little Paris bookshop is prachtig geschreven. Ik vond de quotes en verwijzingen naar andere boeken echt geweldig! Nina George weet het verhaal over Jean Perdu zijn leven en liefde prachtig neer te zetten. Soms is het misschien wel een beetje te sentimenteel. Maar zo tijdens mijn kerst in Parijs vond ik dat helemaal niet verkeerd! Het meest krachtige onderdeel van het verhaal vind ik dat het naast liefde ook draait om the power of books. Ik ben nu eenmaal gek op boeken die over boekenwinkels gaan! Perdu’s altijd vermakelijke en soms humoristische gedrag heeft ervoor gezorgd dat ik me tijdens dit verhaal enorm vermaakt heb. Het enige minpunt is dat het boek meer over Perdu’s liefdesleven ging, terwijl ik had gehoopt dat het nog veel meer over boeken zou gaan.

De conclusie van The little Paris bookshop

Nina George’s lyrische eerbetoon aan liefde, literatuur, mensen en leven was een voorrecht om te lezen. Ik heb me enorm vermaakt! Een warmhartig, soms sentimenteel verhaal over het loslaten van de oude liefdes om ruimte te maken voor een nieuwe liefde.

Beoordeling

Jojo Moyes, wie heeft er nog geen boek van haar gelezen?! Ik ben absoluut fan! Haar verhalen pakken me altijd enorm en ik heb meer dan eens een traantje gelaten. Via de Minibieb op de Campus in Diemen zuid kreeg ik een aantal maanden geleden het boek De laatste liefdesbrief van deze auteur in handen. Vol verwachting begon ik aan het boek. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Als de jonge journaliste Ellie in De laatste liefdesbrief van Jojo Moyes door de archieven van de krant snuffelt op zoek naar een goed verhaal, stuit ze op een brief uit 1960 waarin een man aan zijn geliefde vraagt haar echtgenoot voor hem te verlaten. Het raakt een gevoelige snaar bij Ellie â zelf verwikkeld in een relatie met een getrouwde man en ze gaat op zoek naar het verhaal achter deze brief.

In 1960 wordt Jennifer wakker in een ziekenhuis na een auto-ongeluk. Ze kan zich niets herinneren, van haar man, haar vrienden, wie ze was. Als ze thuiskomt ontdekt Jennifer een verborgen liefdesbrief en ze begint een zoektocht naar de man voor wie ze alles wilde opofferen.”

Eerste indruk

Tja, dat ging even he-le-maal de mist in. Ik ben dus echt fan van Jojo Moyes, maar aan dit boek ben ik niet één, niet twee maar zelfs 3 keer begonnen. Niet omdat ik het begin zo goed vond, dat ik het drie keer wilde lezen, maar puur en alleen omdat ik er niet in kwam. Sterker nog, toen ik het boek voor de derde keer begon te lezen kon ik me de teksten niet herinneren. Bij de derde keer raakte ik wel enigszins enthousiast genoeg om door te lezen. Van een soepele start kunnen we dus niet spreken.

Wat ik ervan vond

Het boek begint met een proloog over Ellie en gaat dan terug in de tijd om Jennifers verhaal te vertellen. Ik vond het daarom lastig om te begrijpen wie nu wie was en wanneer zich wat precies afspeelde. Er wordt ook vanuit meerdere perspectieven geschreven en niet alles lijkt in het begin op elkaar aan te sluiten. Hierdoor voelde het verhaal onsamenhangend aan. Op het moment dat het verhaal startte met het leven van Jennifer, kon ik eindelijk de draad van het verhaal volgen en leefde ik intens mee met Jennifer. Sterker nog, haar liefdesverhaal en de geschreven liefdesbrieven zijn prachtig! Op het moment dat ik zo graag wilde weten hoe Jennifer haar liefdesaffaire verder zou gaan, switchte het verhaal terug naar Ellie. Mooi kut, om het zo maar even te zeggen, want ik was Ellie al lang weer vergeten… De verhalen van beide personages komen uiteindelijk via een plottwist bij elkaar.

De personages

Er komen enorm veel personages in De laatste liefdesbrief voor, eigenlijk te veel als je het mij vraagt. Er zijn maar twee personages die noemenswaardig zijn. Een van hen is Jennifer, dit is een krachtige vrouw waar de elegantie en rijkdom vanaf spat. Een vrouw waar andere vrouwen jaloers op zijn, maar die zelf diep ongelukkig is. De zoektocht naar haar zelf en naar haar verloren liefde vormen een prachtige invulling van het verhaal. Ellie, is als personage voor mij nog steeds een onbekende vrouw die geen enkele indruk heeft achtergelaten. Wellicht is ze dus toch niet zo noemenswaardig.

De conclusie van De laatste liefdesbrief

Moyes heeft met De laatste liefdesbrief een mooi, maar tragisch en romantisch verhaal geschreven. Het was niet nodig om een verhaal te schrijven over Ellie en een verhaal over Jennifer. Het liefdesverhaal en de liefdesbrieven van Jennifer zijn an sich al prachtig. Ik ben er dan ook van overtuigd dat Jojo Moyes het hierbij had moeten laten en Ellie volledig uit het verhaal had moeten laten. Ondanks de moeilijk start heb ik van sommige stukken uit het verhaal genoten. Jojo heeft naar mijn mening betere verhalen geschreven. Een voetnoot is wel dat dit boek voor het eerst in 2010 is uitgebracht en dus voor haar bestsellers is geschreven. Ze is met de jaren dus absoluut beter geworden in haar werk!

Beoordeling

Het is inmiddels bekend dat ik het heerlijk vind om soms een chicklit vol humor en romantiek te lezen. Het is gewoon zo leuk om soms hardop te moeten lachen bij het lezen van alledaagse dingen die je bekend voorkomen! Binnen dit genre heb ik zo mijn favoriete auteurs en één daarvan is Sophie Kinsella. Deze zomer was het tijd voor haar boek Hou je mond!. Ja ik weet het, het is absurd dat ik dit boek nog niet eerder gelezen heb, maar ik heb Kinsella nog niet zo heel lang geleden ontdekt. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Emma heeft, zoals alle jonge vrouwen ter wereld, een paar geheimpjes. Voor haar ouders, voor haar vriend en voor haar collega’s. Zo werd ze ontmaagd in de logeerkamer terwijl haar ouders een film zaten te kijken, vindt ze haar vriend Conner een beetje op Ken lijken, die van Barbie, en geeft ze de plant van een irritante collega bijna dagelijks sinaasappelsap.

Als ze tijdens een paniekaanval in het vliegtuig al haar geheimen vertelt aan de wildvreemde, aantrekkelijke man die naast haar in het vliegtuig zit, schaamt ze zich diep. Gelukkig hoeft ze hem nooit meer onder ogen te komen. Tenminste, dat denkt ze…”

Eerste indruk

Zoals ik van Sophie Kinsella haar boeken gewend ben, begint ook dit boek grappig. Wel moet ik bekennen dat ik niet direct hardop moest lachen, maar het was wel weer een start waarbij ik dacht; “O, jeetje! Waar is deze hoofdpersoon in verzeild geraakt?!”. Absoluut vermakelijk!

Het verhaal

Hou je mond! gaat over de 25 jaar oude onhandige, dwaze en ongemakkelijke Emma. Een vrouw die altijd in de meest beschamende situaties terecht komt en zich red met leugentjes om bestwil. Emma denkt dat haar leven nooit beter zal worden dan wat het nu is en iedereen lijkt het beter te hebben. Gelukkig heeft ze wel de knapste liefste en meeste slimme vriend. Ja, Connor is oprecht de leukste man ter wereld! Dat is dan ook het enige waar ze heel blij mee is… Tijdens een vlucht waarbij er hevige turbulentie is en Emma denkt de vlucht niet te overleven. Spuwt ze elk van haar diepste en donkerste geheimen uit bij een vreemdeling. Is dit wel zo verstandig? Wat als sommige van haar geheimen toch uit komen? En wat zal Connor hiervan denken?

Wat ik ervan vond

Hou je mond! is heerlijk om tussendoor weg te lezen en om lekker bij te ontspannen. Ik moet eerlijk bekennen dat het ontspannen volledig gelukt is! Er was alleen wel een minpunt, het boek was minder grappig dan ik van te voren had verwacht. Emma is een grappig personage die oprecht een lach op mijn gezicht toverde. Ook het idee dat al je leugens binnen een poep en een scheet op straat kunnen liggen is interessant. De verhaallijn zelf vond ik alleen niet zo boeiend en zeker niet zo hilarisch als dat ik van Sophie Kinsella haar andere verhalen gewend ben. Wel laat Sophie Kinsella ook in dit boek weer zien hoe goed haar stijl is! Ze neemt je helemaal mee in het verhaal en ze zorgt er altijd voor dat de personages als je beste vrienden voelen. Een vleug humor ontbreekt daarnaast nooit!

De personages

Emma is een heerlijk chaotisch mens. Het is echt zo een vrouw waar je wijn mee wilt drinken en uren mee wilt kletsen. Ze zorgt voor vermaak in het boek. Haar vriendinnen zijn allemaal heel gezellig, maar hebben slechts een bijrol in het verhaal en hun karakters en geschiedenis zijn dan ook niet heel uitgebreid beschreven. Haar vriend Connor… tja wat moet ik over Connor zeggen? Ondanks dat Emma gek op hem denkt te zijn, vond ik hem een beetje een zachtgekookt ei. De man in het vliegtuig daarentegen, was helemaal “my cup of tea”. Wat een kerel!

De conclusie van Hou je mond!

Al met al is het fijn verhaal. Ik heb me vermaakt, ik heb met een glimlach op mijn gezicht gezeten en ik vond het heerlijk om een paar uur lang in het leven van Emma te duiken. Toch vond ik Hou je mond! Niet zo goed als de boeken uit de Shopaholic-serie.

Beoordeling

I wanted to read this book for a long time, but somehow other books were prioritized first. The book was gifted to me quite awhile ago, so I figured it was time to read it now. Find out below what I thought of the book!

Book Cover

“With courage, grace, and powerful insight, bestselling author Kristin Hannah captures the epic panorama of World War II and illuminates an intimate part of history seldom seen: the women’s war. The Nightingale tells the stories of two sisters, separated by years and experience, by ideals, passion and circumstance, each embarking on her own dangerous path toward survival, love, and freedom in German-occupied, war-torn France—a heartbreakingly beautiful novel that celebrates the resilience of the human spirit and the durability of women. It is a novel for everyone, a novel for a lifetime.”

The Story

The book begins in the year of 1995, despite of it being a historical fiction book (although, when you think about it, 1995 is quite historical already ;). A French American woman looks back on her life and the secret she kept from her son. We do not know who the woman is, when the story jumps back to wartime.

The story focuses on two sisters: Vianne and Isabelle. Vianne lives with her husband and daughter (Sophie). Isabelle is the rebel of the two, she has the habit of running away (a lot). They are not close and their different personalities lead to two different paths during the war. However, they both face tragedy and adversity and on the other hand, they experience heroism, love and compassion. The story develops slowly in my opinion, but when you get to the end, you will not be able to stop reading and you feel so much empathy towards these two sisters.

My opinion

This book was one tough pill to get through. I honestly almost stopped reading, but I gave it a chance by speedreading the first 250 pages or so and then all of a sudden everything changed. The characters got real interesting and “real” while they lived through tragedies and downright heroism.

I think the book is too descriptive, which leads away from the story. I really started liking the book when the focus turned to the events and character development instead of the “meadow with pink, red, blue, purple, yellow, purple-yellowish, red-blueish, white and green flowers on which the sun shone and the wind blew and people walked with foot size X and and” (obviously not an actual quote). Despite this, the book really got a hold of me, and you really feel for the characters as they face life with the dangers of war.

I had rather seen that the character at the end of the book was someone else than it turned out to be, but I will not go to deep into that because I don’t want to give away spoilers. If you’d like to share your opinion on this matter, feel free to e-mail us.

Conclusion

The book gets interesting slowly, but when it is interesting it is really interesting. I could not put the book away after 250 pages. It is not the best fiction book I read about the Second World War, however I do recommend it!

Verdict:

Niemand vertellen van Harlan Coben stond al maanden op mijn e-reader. Tijdens mijn vakantie in Griekenland ben ik aan dit boek voor de voor mij nog onbekende schrijver begonnen. Thrillers zijn zo’n beetje mijn favoriete genre. Lees in de recensie of ik dit boek aan mijn top 10 van thrillers ga toevoegen.

De flaptekst

“Kinderarts David Beck heeft het gevoel dat zijn leven totaal is verwoest. Er gaat geen dag voorbij of hij beleeft die ene nacht met de gruwelijke gebeurtenissen van acht jaar geleden opnieuw; de nacht dat zijn vrouw Elizabeth werd meegesleurd en vermoord. Iedereen zegt dat hij het verleden achter zich moet laten, maar dat kan hij niet. En nu verschijnt er een bericht op zijn computerscherm, een zin die alleen hijzelf en zijn overleden vrouw kennen. Plotseling wordt David overmand door een onmogelijke gedachte: zou Elizabeth op de een of andere manier toch nog in leven kunnen zijn?”

Eerste indruk

Een romantisch begin van het boek dat eindigt in een huiveringwekkende gebeurtenis. Mijn haren stonden overeind! Een enge start, van een spannend verhaal. Ik dacht direct “dit moet de rest van David Beck zijn leven op zijn kop zetten.” Ik kon het boek niet meer wegleggen!

Het verhaal

Kinderarts David Beck ontvangt een e-mail van zijn vrouw Elizabeth. Vervolgens ziet hij haar ook nog eens via een webcam door een straat lopen. Huiveringwekkend want Elizabeth is acht jaar geleden vermoord door een seriemoordenaar, KillRoy genaamd. David Beck gaat op onderzoek uit om de waarheid te achterhalen. Achtervolgd door moordenaars en de politie krijgt hij hulp van een zware drugshandelaar, die hij jaren geleden door zijn oplettendheid als arts zuiverde van de verdenking van kindermishandeling. David Beck lijkt op de waarheid af te koersen, maar er is iemand die niet wil dat hij die achterhaalt… Is hij in staat om ondanks alle tegenslagen achter de waarheid te komen?

Wat ik ervan vond

Niemand vertellen is enorm spannend, ik zat vanaf de eerste bladzijde op het puntje van mijn stoel! Ik had ook echt geen idee hoe het kon komen dat David Beck zijn overleden vrouw op de webcam zag. Laat staan dat ik doorhad wie hierachter zat of hoe het verhaal zou aflopen! Enorm knap dat Harlan Coben mij als lezer van begin tot eind in het duister heeft laten tasten! Ik kan werkelijk geen minder sterke vinden in dit verhaal.

De personages

David Beck is een sympathieke personage die ondanks de traumatische gebeurtenis anderen helpt. Dit kan ik absoluut waarderen in een personage (en ook in het echte leven). 😉 Daarnaast is hij een vechter en interessante man. Een man met wie je vanaf de eerste pagina meeleeft. Dit maakt het lezen van het verhaal extra aangenaam!

De conclusie van niemand vertellen

Al met al is Niemand vertellen een spannend boek om te lezen, een echte pageturner! Het lezen van dit boek van Harlan Coben ging ten koste van mijn nachtrust. Het is hem vergeven! Sterker nog, ik ben van plan meer boeken van deze fantastische auteur te gaan lezen. Dit verhaal gaat dan ook op mijn top 10-lijst voor thrillers!

Beoordeling

Meisje vermist is wellicht één van de bekendste boeken van de alom bekende thrillerschrijfster Tess Gerritsen. Ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik nog nooit eerder iets van haar heb gelezen. Best gek eigenlijk, want ik ben verzot op thrillers! Het is er simpelweg nog niet eerder van gekomen. Daarnaast heb ik zo mijn favoriete thrillerauteurs die ik steeds voortrek. 😉 Hoe dan ook, het werd hoog tijd om Tess een kans te geven. Lees in deze recensie hoe het boek mij is bevallen.

De flaptekst

“Kat Novak is patholoog-anatoom en een vrouw die haar mannetje kan staan. Kat moet in een paar dagen tijd sectie verrichten op de lichamen van twee jonge vrouwen; twee gevallen van overdosis die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hadden. Toch krijgt Kat argwaan en ze vermoedt dat er meer aan de hand is. Het probleem is dat niemand die er toe doet haar wil geloven. Ze kan niet anders dan de zaak zelf tot op de bodem uit te zoeken.”

Eerste indruk

Op de eerste bladzijde wordt er direct een lijk binnengebracht in het mortuarium. Kijk, daar ben ik gek op! Direct wat volle lugubere actie! Daarnaast kreeg ik direct het gevoel dat ik in dit boek te maken zou krijgen met een stoer hoofdpersonage met een duidelijke wil. Een goede start, mijn aandacht werd direct gewekt!

Het verhaal

De hoofdpersoon van Meisje vermist, Kat Novak, is patholoog anatoom. Kat gaat verder dan alleen het uitoefenen van haar taken binnen haar standaard werkzaamheden, ze bemoeit zich ook met recherchewerk! Ze geloofd namelijk niet dat de twee lijken die zijn binnengebracht puur en alleen door een toevallige overdosis om het leven zijn gekomen. Kat ziet overeenkomsten en gaat op onderzoek uit. In de hand van de het laatste lijk dat binnen is gekomen zit een briefje met een telefoonnummer, die van Adam Quantrell, CEO van een groot farmaceutisch bedrijf. Hij blijkt een persoonlijke interesse te hebben in het achterhalen van de identiteit van de vrouw. Sterker nog, hij wil samenwerken met Kat. Wanneer de scheidslijn tussen anatomie en detectivewerk steeds onduidelijker wordt, komen er steeds meer gevaren bij kijken. Kat is opgegroeid in een achterbuurt en in Meisje vermist blijkt deze achterbuurt een grote rol te spelen. De kennis die ze van de buurt heeft, werkt in haar voordeel bij het zoeken naar de waarheid. De vraag is allen of de bewoners in deze wijk wel op haar terugkeer en de waarheid zitten te wachten. Hoe ver gaat Kat om de waarheid boven tafel te krijgen en wat is de rol van Adam?

Wat ik ervan vond

Meisje vermist is een spannende thriller! Wat direct opvalt is de soepele schrijfstijl waarmee Gerritsen dit verhaal op haar lezers afvuurt. Het verhaal leest soepel, vlot en er zit tempo in! Er is eigenlijk geen ruimte om adem te halen; de ene ontwikkeling volgt op de andere. Wel zijn er hier en daar wat voorspelbare momenten, maar gelukkig is er ook een onvoorspelbaar goed plot! Daarnaast is Tess Gerritsen in staat om je mee te nemen in de gedachtengang van de hoofdpersonage.

De personages

Kat is een karakter dat vaak in thrillers voorkomt; een sterke vrouw met een wat problematisch liefdesleven. Niet een heel originele keuze, maar desalniettemin is ze interessant. Ze is nieuwsgierig en gaat door het oog van de naald om achter de waarheid te komen. Gerritsen heeft in dit boek sterke personages neergezet, die elk hun eigen inbreng leveren aan het verhaal. Ze beschrijft het verhaal en de verscheidene ontwikkelingen vanuit meerdere oogpunten en zorgt er zo voor dat elk personage voldoende uitgediept wordt. Wat je vaak ziet in thrillers, is dat de hoofdpersonage mensen van zich afstoot, dat is bij Kat niet het geval, ze gaat de conversatie aan en laat een ander personage in het boek zelfs heel dichtbij komen.

De conclusie van Meisje vermist

Meisje vermist is lastig weg te leggen en laat zich in een ruk uitlezen. Ik heb het lezen van dit boek als positief ervaren en ik heb me vermaakt. Toch moet ik bekennen dat Tess Gerristen niet direct naar mijn top 10-lijst van thrillerauteurs is geschoten. Het was fijn om met haar verhaal en schrijfstijl kennis te maken, maar ik vond het boek niet vernieuwend genoeg binnen het thrillergenre.

Beoordeling

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Bibliotheek der zielen van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op verheugde! Eerder heb ik de eerste twee delen gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 3 – Bibliotheek der zielen te beginnen. Lees in deze recensie of ik dit boek net zo goed en interessant vind als de eerste twee delen

De flaptekst

“Jacob Portman ontdekt een krachtige nieuwe gave. Maar nog voor hij die echt onder controle heeft, moet hij al op een reddingsmissie vertrekken. Samen met Emma Bloom, het meisje dat vuur kan maken met haar handen, en de pratende hond Addison probeert hij zijn bijzondere vrienden te redden uit een zwaarbewaakt fort. Het drietal reist van hedendaags Londen naar Devil’s Acre, de ellendigste achterbuurt die Engeland ooit heeft gehad. En uitgerekend op deze afgrijselijke plek wordt de laatste strijd geleverd. De strijd die het lot bepaalt van de bijzondere kinderen én hun geliefde schoolhoofd mevrouw Peregrine.”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ook bij dit derde deel vind ik de cover enorm aantrekkelijk! Een prachtige en mysterieuze illustratie. Het hele boek is trouwens geweldig geïllustreerd, want ook in dit boek is er weer veel aandacht besteed aan de prachtige foto’s die aansluiten op het verhaal. Het derde deel gaat precies verder waar het tweede deel is gestopt. Dit zorgt, net als bij deel 2, opnieuw voor een heerlijk overgang. Je hoeft niet in te komen in het verhaal, je gaat gewoon verder waar je gebleven was.

Een bijzonder gevaarlijke avontuur door Londen

Nadat de bijzondere kinderen samen met mevrouw Peregrine in een hinderlaag gelokt zijn door haar boosaardige broer Caul, bevinden Jacob, Emma en de pratende hond Addison zich in Londen. Caul heeft de vrienden van Emma en Jacob gekidnapt en ze moeten erachter zien te komen waar hun vrienden zich bevinden voordat Caul zijn angstaanjagende plan uitvoert. In een wereld vol gevaren is dat niet zo makkelijk. Hun reis voert hen naar Devil’s Acre heet, een eiland waar arme en krachteloze bijzonderen in de trieste sloppenwijken wonen. Terwijl de tijd door tikt en ze opnieuw een scala aan personen ontmoeten, moeten Jacob, Emma en Addison zien te dealen met Jacob zijn nieuw ontdekte gave: niet alleen kan hij de hulselmonsters zien, hij lijkt ze ook te kunnen bezweren… Zijn Jacob, Emma en Addison in staat om alles en iedereen te redden?

Wat ik ervan vond

Yes, De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Wel werd ik in dit derde deel moe van het feit dat de eigenaardige kinderen altijd op de vlucht zijn. Ze lijken soms nauwelijks op adem te kunnen komen. Hierdoor zat ik soms minder goed in het verhaal en vond ik sommige stukken wat te veel van het zelfde. Dit is de enige reden dat ik bibliotheek minder sterk vind dan de eerste twee delen. De schrijfstijl is wel nog steeds prachtig en beeldend! Ook is het einde is zeer onverwacht waardoor dit boek toch nog zeer de moeite waard is om te lezen.

De personages

In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen groeien de personages nog dichter naar elkaar toe en ontstaat er een enorme hechte band tussen alle personages. Ze vechten en overleven voor elkaar. De kinderen zijn inmiddels niet alleen bijzonder. Het zijn zeer sterke personages die weten wat ze willen en ervoor elkaar zijn wanneer dit nodig is. Hun enorme loyaliteit naar elkaar en mevrouw Peregrine is enorm interessant.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – Bibliotheek der zielen

Ondanks de kleine minpunten die ik eerder noemde is het boek is fantastisch geschreven, zit het ijzersterk in elkaar en zuigt het je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. In alle opzichten had ik niet kunnen vragen om een meer bevredigend eind aan dit eigenaardige avontuur. Ik ga de karakters missen, maar ik zal deze boeken zeker ooit nog eens opnieuw lezen! Heb je de serie nog niet gelezen, dan raad ik je aan om dat zo snel mogelijk te doen. Dit wil je niet missen!

Beoordeling:

Shopaholic zegt ja, Becky gaat trouwen is het derde boek in de Shopaholic!-reeks van Sophie Kinsella. Eerder deze maand heb ik de eerste twee delen van Shopaholic! gelezen en dit mij enorm goed bevallen. Lees in deze recensie of dit derde deel mij net zo blij maakt.

De flaptekst

“Deel 3 van de fantastisch leuke Shopaholic-reeks. Becky gaat trouwen! Becky Bloomwood gaat trouwen. Maar dat wordt een hele heisa. Met de jurk! De cadeaus! De gasten! En natuurlijk ook de moeder en de schoonmoeder…”

Eerste indruk

Die titel, wat een verschrikking! Het voelt bijna als “hier heb je de cover met titel, het boek lezen is niet nodig.”  En dat vind ik meer dan slecht! Een titel moet je nieuwsgierig maken, een tipje van de sluier weggeven, maar vooral geen spoilers! Daarnaast vind ik de cover ook nog eens oerlelijk! Gelukkig start het verhaal wel weer net zo grappig als de eerdere delen, dit verzacht de pijn… O, trouwens! die flaptekst? Laten we eerlijk zijn, dat is ook niks! Ik ging bijna twijfelen of ik de flaptekst wel in de recensie zou plaatsen. Ik hoop maar dat de uitgeverij hier op aangesproken is.

Het verhaal

Nu Becky en Luke helemaal gewend zijn aan wonen in New York, is het tijd voor een volgende stap in hun leven. Niet alleen zij zijn toe aan een nieuwe stap! Ook Suze, de beste vriendin van Becky, gaat met haar vriend trouwen! Een hele gebeurtenis voor Becky en ze is dan ook enorm zenuwachtig! Eindelijk mag ze weer even terug naar Engeland om dit feest bij te wonen en zal ze iedereen weer zien. Het is een prachtige dag waar Becky en alle anderen hun geluk niet op kunnen. Als Luke dan ook nog een huwelijksaanzoek doet, is Becky door het dolle heen! Natuurlijk zorgt dit aankomende huwelijk voor de nodige rompslomp en maken haar moeder en schoonmoeder het er allemaal niet makkelijker op. Krijgt Becky het huwelijk waar ze altijd van droomt of wordt het een enorme flop en hebben stress en kopzorgen de overhand?

Wat ik ervan vond

Laten we eerlijk zijn, slecht is het boek zeker niet! Maar zo goed als de eerste twee delen is het ook niet. Omdat de titel al verraad wat er gaat gebeuren, is het gewoon allemaal minder spannend. Becky zou zichzelf niet zijn, als ze zichzelf niet in de problemen brengt. Dit keer zijn het alleen niet steeds nieuwe problemen, maar is het telkens hetzelfde probleem waarbij Becky minimaal 200 bladzijdes lang geen enkele beslissing neemt. Het is dus enorm langdradig en zelfs wat irritant. Pas richting het einde van het boek is er ruimte voor meer humor en actie en gaat het verhaal vlotter. Dit is enorm zonde! Lieve Sophie Kinsella, dit kan absoluut beter!

De conclusie van Shopaholic zegt ja, Becky gaat trouwen

Shopaholic zegt ja, Becky gaat trouwen is ondanks dat Becky nu echt en volwassen leven krijgt niet zo leuk als de eerste twee delen. Het verhaal is langdradig, zit vol herhaling en Becky is niet de grappige Becky met een creatief oplossingsvermogen. Het is overduidelijk een verhaal waarbij Sophie Kinsella de personages meer bagage wil geven en karakters en levens verder wil laten groeien. Ik ben er niet zeker van of dit, ondanks dat het een logische keuze is, de juiste weg is. Ondanks dat ik dit boek minder goed vind, ben ik nog steeds verzot op Becky, Luke, hun familie en vrienden. Ik ben dan ook nieuwsgierig naar het volgende deel. Ik hoop van harte dat Sophie mij in dit nieuwe deel verrast! We zullen het zien.

Beoordeling

Shopaholic! in alle staten is het tweede boek in de Shopaholic! serie van Sophie Kinsella. Eerder deze maand is het eerste deel Shopaholic! mij enorm goed bevallen. Lees in deze recensie of dit tweede deel mij net zo blij maakt.

De flaptekst

“Het leven is heerlijk, vindt Rebecca Bloomwood. Ze heeft haar schulden afbetaald en carrière gemaakt bij de televisie. Haar nieuwe levensmotto is: koop alleen wat je nodig hebt. Becky is vastbesloten zich daaraan te houden, alhoewel… die nieuwe broek is een noodzaak en die twee paar schoenen pure overmacht. De rekeningen belanden in de la, die kloppen toch niet. Becky heeft nu geen tijd om zich daar mee bezig te houden. Haar vriend Luke gaat voor zaken naar Amerika. En zij mag mee! Op naar de opera en het museum. Maar eerst naar het winkelwalhalla op Fifth Avenue, naar Saks en Bloomingdale’s en Prada. Overal is het uitverkoop. Voordat ze het weet is Becky weer veel te ver gegaan. Haar creditcards worden waardeloos en haar relatie met Luke ook. Maar ze probeert nog te redden wat er te redden valt…”

mijn eerste indruk

Ik had de mazzel dat ik op vakantie alle tijd had om direct in het tweede deel verder te gaan. Wat een zaligheid! Ik was zo benieuwd naar hoe het verder zou gaan met Becky en Luke. Ik had stiekem de hoop dat Becky al direct beter met haar geld om zou kunnen gaan in dit tweede deel, maar niets blijkt minder waar. Het boek begint opnieuw direct met een brief over haar financiën. Ondanks mijn andere verwachtingen, toverde dit direct een glimlach op mijn gezicht. Wat is Becky ook een heerlijk onzorgvuldige vrouw! Na de eerste tien bladzijdes was de toon direct gezet en had ik alleen maar meer zin om verder te lezen! Een goed teken!

Het verhaal

In dit tweede deel verhuizen Luke en Becky naar New York voor zaken. Becky haar leven begint er al snel vorm te krijgen en de eerste contacten zijn gemaakt. Op het moment dat ze heeft uitgevonden hoe geweldig shoppen in New York is en hoe veel kansen er in deze stad voor haar als financieel adviseur zijn, wordt haar leven door een nieuwsbericht in de Engelse kranten op zijn kop gezet. Dit heeft niet alleen effect op Becky haar toekomst in New York, maar ook op Luke zijn carrière. Hun relatie komt hierdoor in gevaarlijk vaarwater terecht en beide worden dan ook enorm op de proef gesteld. Is Becky in staat om zichzelf, Luke en hun liefdevolle relatie te redden?

Wat ik ervan vond

Becky voelt aan als een goede vriendin die zichzelf weer enorm in de problemen werkt. Haar onbevangenheid en creativiteit zorgen opnieuw lachwekkende situaties. Toch is het in dit boek niet alleen lachen geblazen want de relatie tussen Luke en Becky neemt serieuzere vormen aan, dit maakt het verhaal interessanter en minder oppervlakkig dan het eerste deel. Becky ontwikkelt zich tot een iets meer volwassen vrouw, die beter in staat is haar leven op de rails te krijgen en een team te vormen met Luke. Extra leuk aan dit boek is dat het zich in afspeelt in New York! Ik ging weer ontzettend vlot door het verhaal zoals ik inmiddels gewend ben van schrijfster Sophie Kinsella.

De conclusie van Shopaholic! in alle staten

Shopaholic! in alle staten is een heerlijk vervolg op Shopaholic! Het verhaal tovert een glimlach op je gezicht. Daarnaast ben ik stiekem ook een beetje verliefd aan het worden op Luke! Wat een man!  Wil je iets luchtigs lezen en even ontsnappen aan je dagelijkse sleur? Pak dan een kopje koffie met een van de boeken uit de Shopaholic serie. Je dag wordt er absoluut zonniger van!

Beoordeling