Onvoorwaardelijk stond al bijna drie jaar om mijn to read list. Het sprak mij nooit zo erg aan, te vrouwelijk dacht ik. Tijdens mijn reis door Cuba heb ik toch besloten dit boek te lezen, ik was ineens wel nieuwsgierig naar wat de bekende Colleen Hoover schrijft. Ook vind ik het tijdens een vakantie altijd fijn om iets lichts te lezen en nieuwe auteurs te ontdekken. Lees in deze recensie of Onvoorwaardelijk mij goed bevallen is.

De flaptekst

“Tate is lekker bezig, al zegt ze het zelf. Ze werkt als verpleegkundige en volgt tegelijkertijd een opleiding. Om dichter bij haar werk te wonen, trekt ze in bij haar broer. Al snel ontmoet ze haar nieuwe buurman, Miles. Ze voelen zich tot elkaar aangetrokken, maar Miles wil geen liefde en Tate heeft geen tijd voor liefde. Neighbors with benefits daarentegen… Dan moeten ze natuurlijk wel zorgen dat het niet méér wordt dan dat, dus Tate en Miles stellen strikte regels op. Maar kom op, wat is er leuk aan je aan de regels houden?”

Mijn eerste indruk

Ik zit er eigenlijk direct lekker in! De schrijfstijl van Colleen Hoover is vlot, leest gemakkelijk en ja, het is gewoon leuk! Na een paar pagina’s ben ik eigenlijk al klaar voor om al mijn twijfels over boort te gooien, maar we lezen nog even rustig door, wellicht wordt het nog saai. ?

Het verhaal

Tate is leerling- verpleegkundige, uit praktisch oogpunt kiest ze er voor om voorlopig bij haar over beschermende broer in te trekken. Hij heeft namelijk een luxe appartement in de buurt van haar school. Wanneer ze bij zijn woning aan komt kan ze niet naar binnen, er ligt een dronken man voor zijn deur. Het blijkt Miles te zijn, een goede vriend van haar broer en Tate voelt zich ondanks zijn dronkenschap al meteen tot hem aangetrokken. Miles laat tijdens een latere ontmoeting – waarbij hij nuchter is – merken dat de aantrekking wederzijds is, maar maakt direct duidelijk dat hij haar niet meer kan en wil bieden dan seks. Tate gaat akkoord, maar hoopt stiekem op meer…

Wat ik ervan vond

Wat begint als een cliché: “woest aantrekkelijke piloot ontmoet sexy verpleegster, loopt al snel uit tot een passievolle roman vol erotiek”, blijkt al snel meer diepgang te hebben dan de doorsnee pocketroman. Heerlijk! Het hele verhaal was ik nieuwsgierig naar wat er met Miles aan de hand is en wat er in zijn verleden is gebeurd. Waarom valt hij niet gelijk op zo’n topmeid als Tate? Tijdens het lezen vallen de puzzelstukjes langzaam in elkaar en kom je achter het heftige verleden van Miles. Ik vind dat Colleen Hoover een goed verhaal heeft neergezet. Mede doordat het verhaal uit verschillende perspectieven wordt verteld, blijf je nieuwsgierig van begin tot eind. En komt met een verrassend eind. Het boek is geen hoogstaande literatuur, maar wel heerlijk om even helemaal in weg te dromen.

De conclusie van Onvoorwaardelijk

Ik kan mijn vinger er niet op leggen, maar iets in Colleen Hoover’s schrijfstijl spreekt mij enorm aan, daarnaast weet ze personages heel realistisch neer te zetten. Er komt een lading aan drama en emotie over je heen tijdens het lezen, maar ze worden afgewisseld met een flinke dosis lust en scenes waar je een enorm happy gevoel van krijgt. Toen ik dit boek dichtsloeg dacht ik “Ja, dit was tof, ik heb genoten.” Ik zal dus zeker vaker boeken van Colleen Hoover gaan lezen.

Beoordeling

Dit boek is bekender onder zijn Engelse titel The fault in our stars. John Green is een wereldberoemd auteur en ik heb nog nooit eerder iets van hem gelezen. Dit boek stond al jaren in mijn kast, maar ik wilde gewoonweg niet starten door het heftige onderwerp. Boeken over kanker leg ik mijn geval gewoon graag aan de kant. Afgelopen zomer in Cuba was het 5 jaar geleden dat kanker in mijn leven een grote rol speelde en ik had eindelijk het gevoel “Ja, ik kan je hebben, ik ga je het lezen! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbekende tijd. Genoeg om een studie op te pakken en vooral niet als zieke behandeld te worden.

 Augustus, Gus, heeft kanker overleefd – ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende wederzijdse aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niet iemands tijdbom zijn.”

Mijn eerste indruk van Een weeffout in onze sterren

Hazel, heftige meid wel! Zit een kop op…. Ik kan personages met een eigen wil altijd erg waarderen. Hazel is brutaal, Hazel kan de wereld aan. Hazel gun je een gezond leven vanaf de eerste pagina! Laat dit goed aflopen…. Anders wordt het tranen met tuiten….

Waar het boek over gaat

Een weeffout in onze sterren gaat over Hazel, Augustus en Isaac. Drie pubers die alle drie een andere van vorm kanker hebben. Hazel werd 3 jaar geleden opgegeven en heeft haar leven gerekt door een nieuw medicijn. Gus heeft een been moeten opgeven ten gevolge van kanker en Isaac heeft nog maar 1 oog, en zal door deze ziekte blind worden. Hazel gaat wekelijks met tegenzin naar een praatgroep en sluit daar vriendschap met Isaac en Augustus. Hazel laat Gus kennismaken met haar lievelingsboek ‘Een vorstelijke beproeving” en blijven beide met dezelfde vragen zitten als ze het boek uit hebben. Dit boek brengt hun in Amsterdam waar hun leven een andere wending aanneemt.

Wat ik ervan vond

Persoonlijk voelde het alsof Hazel mijn vriendin was. alsof ik haar kende! John Green weet een enorm ontroerend en zwaar onderwerp met heel veel humor neer te zetten. Ik heb enorm veel gelachen tijdens het lezen. Alhoewel ik moet zeggen dat ik richting het einde van het boek jankend in mijn hotelkamer in het prachtige Cienfuegos in Cuba lag. Het boek lijkt waargebeurd te zijn… Ik vind het altijd enorm knap als een schrijver fictie weet om te zetten naar een verhaal dat echt voelt. Chapeau John Green!

Conclusie van Een weeffout in onze sterren

Geen enkele beschrijving kan recht doen aan de kracht van deze roman. John Green heeft een meesterwerk geschreven dat door merg en been gaat, dat kracht geeft en vernietigt. Ik ben blij dat ik het boek gelezen heb. Dit boek zou verplicht moeten worden op elke middelbare school. Of is het dat al? Hoe dan ook als je het boek nog niet gelezen hebt, koop hem! NU!

Beoordeling:

Eerder heb ik jullie al verteld dat mijn vriend een groot fan is van de boeken van Agatha Christie. Vorig jaar wist hij me over te halen om een boek te lenen bij de bibliotheek. Eerlijk is eerlijk, ik vond het boek echt super. Maar hey, sloeg ik even de plank mis bij mijn vriend!… Ik had een boek met hoofdpersonage Miss Marple, dat is volgens mijn vriend dus een echte no go, want je moet dus een boek hebben met hoofdpersonage Hercule Poirot. Had ik weer! Tijdens onze reis naar Parijs liepen we samen door een boekhandel. Ik ben voor zijn charmes gezwicht, want hij stond daar met stralende ogen en een Agatha Christie boek in zijn hand te wijzen naar de kassa. Daar gingen we, samen hand in hand de boekhandel uit met de juiste Agatha Christie in onze rugtas. Gentleman als hij is, wilde hij hem wel dragen. ? Lees in deze recensie of ik mijn vriend gelijk ga geven…

De flaptekst

Emily Arundell is zich ervan bewust dat haar erfgenamen met ongeduld wachten op de verdeling van haar fortuin. Als ze een eigenaardig ongeluk krijgt, gaat ze vermoeden dat men haar wil vermoorden en ze vraagt Hercule Poirot in een brief om zijn hulp. Door een mysterieuze oorzaak ontvangt Poirot deze brief pas twee maanden na haar dood. Hij besluit een onderzoek in te stellen, maar naarmate hij meer mensen ondervraagt, lijkt het mysterie steeds ingewikkelder te worden.

Mijn eerste indruk

Agatha heeft een fijne schrijfstijl. Ze schrijft enorm beeldend en gedetailleerd. Ik zit direct in het verhaal en mijn voelsprieten voelen direct aan dat Emily Arundell in de problemen zit. Deze familie valt niet te vertrouwen.

Het verhaal

De zeventigjarige Miss Emily Arundell kijkt niet uit naar het paasweekeinde. Haar familie komt namelijk op bezoek. En Emily weet dat ze het allemaal op haar geld gemund hebben. De familie weet namelijk van haar enorme rijkdom af en willen geld lenen. De familie is al die tijd vertelt dat ze geld krijgen wanneer de erfenis van Emily vrijkomt.

In het holst van de nacht, niet in staat om te slapen, struikelt Emily boven aan de trap en valt naar beneden. Na te zijn gecontroleerd door de man van haar nicht, die een dokter is, wordt vastgesteld dat haar enige verwondingen kneuzingen en de schrik zijn. Emily had veel geluk. Maar terwijl ze in haar bed ligt speelt haar geest voortdurend het incident opnieuw af. De familie zegt dat ze over de bal van hond Bob is gestruikeld, maar Emily is ervan overtuigd dat dit niet het geval is. Ze besluit Poirot een brief te schrijven over al haar zorgen… Komt Poirot tot een oplossing?

Wat ik ervan vond

Wat is Brief van een dode een heerlijk boek! Ik vind het enorm interessant dat de opzet van het verhaal anders is dan anders. Het slachtoffer leeft nog aan het begin van het verhaal en vermoed dat iemand haar wil vermoorden, ze schakelt een detective in. De rest van het boek speelt zich af na Emily Arundell haar dood. Best cool! Want je bent al bezig met wie de moordenaar is nog voor ze wordt vermoord en zodra Poirot aan de gang gaat heb jij al was eerste onderzoek gedaan. Daarnaast is het Agatha Christie’s schrijfstijl die ervoor zorgt dat ik geboeid bleef. Ze beschrijft haar personages zo goed, je hebt het gevoel dat je ze allemaal echt kent en voelt je samen met Poirot een echte detective. Ook wist ik tot het einde niet wie Emily Arundell had vermoord. Super! Ik ben zo vaak op een zijspoor gezet!

De conclusie van Brief van een dode

Brief van een dode was enorm leuk om te lezen. Ik krijg een steeds grotere waardering voor Agatha Christie en de gedetailleerde en grillige manier waarop ze schrijft. Het boek heeft een serieus onderwerp en een heftige familie mysterie. Dit alles in combinatie met een intelligente en geestige detective zorgde voor prachtige leeservaring. Ik moet mijn vriend dus gelijk geven. Die Agatha Christie kan er wat van, en Poirot is een fijne gozer! ?

Beoordeling