Tag Archives: Boekrecensie

Jaren terug heb ik het eerste deel van de millennium reeks Mannen die vrouwen haten van Stief Larsson gelezen. Het boek beviel mij destijds heel goed. Wat een spannende thriller! Toch heeft het bijna tien jaar geduurd voor ik het tweede deel oppakte. De reden? Ik heb in de tussentijd de films gezien en ik wil bij een boek nooit weten hoe het eindigt. Inmiddels ben ik 30+, vergeetachtig en weet ik dus het einde van het tweede en derde deel niet meer. Een prima timing om aan deel twee De vrouw die met vuur speelde te beginnen. Lees in deze recensie of ik het tweede deel net zo geweldig vind, als dat ik ooit het eerste deel vond.

De flaptekst

Twee tegenpolen, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander. Hij is een charmante man en een kritische journalist, en uitgever van het tijdschrift Millennium. Zij is een jonge, gecompliceerde, uiterst intelligente vrouw met zwartgeverfd haar, piercings en tatoeages én ze is een hacker van wereldklasse.

Drie moorden, één avond. De slachtoffers zijn twee journalisten die aan een publicatie over mensensmokkel werkten, en de voogd van Lisbeth Salander. Op het moordwapen worden de vingerafdrukken aangetroffen van Lisbeth. Het hele politieapparaat komt in beweging, maar Lisbeth is onvindbaar. Blomkvist, overtuigd van Lisbeths onschuld, gaat langzamerhand een verband zien tussen de drievoudige moord en het artikel in wording over vrouwenhandel. Dan wordt een vriendin van Lisbeth ontvoerd door een motorbende. Salander laat het aankomen op een bloedige confrontatie met de onzichtbare bendeleider, Zala, een bekende uit haar verleden …

Mijn eerste indruk

Whoohoo! De vrouw die met vuur speelde begint direct met een heftig proloog. Mijn haren stonden overeind en ik was in opperste concentratie. En vroeg me af “Wat zou er in dit boek gaan gebeuren? Gaat het wel goedkomen met Lisbeth? Volgens mij zit ze echt flink in de problemen.” Daarna startte het boek met een flink minder heftig stuk; zon, zee en strand. Ik kon even bijkomen en me voorbereiden op alles wat nog zou komen. Ja, een heerlijk start!

Het verhaal

Seks trafficking, een Russische huurmoordenaar, moorden en meer! Net als het eerste boek is dit een volledig onderzoek-soort-van-boek.

Drie mensen zijn dood en de vingerafdrukken van Lisbeth Salander staan op het moordwapen. Hoe is Lisbeth in deze puinhoop beland? Kan Mikael Blomkvist haar naam wissen voordat de politie haar vindt? En wat heeft de situatie van Lisbeth te maken met een ontmaskering van de Zweedse seksindustrie waar twee van de moordslachtoffers aan werkten?

In tegenstelling tot de eerste boek heeft dit tweede boek niets met derden te maken, maar alles met Lisbeth Salander. Het is een persoonlijker verhaal dan het eerste deel en het vormt de kern van deze serie, namelijk Lisbeth. Er is veel nieuwe informatie over Lisbeth en ze wordt iets minder raadselachtig als we een glimp opvangen van haar lastige en duistere verleden.

Wat ik ervan vond

De vrouw die met vuur speelde is een regelrecht meesterwerk. De actiescènes, de constante spanning die zich voortdurend opbouwt om tot een enorm einde te leiden. Lisbeth, freaking, Salander, ze is misschien wel een van de beste en meest complexe personages waar ik ooit over heb mogen lezen. Introvert, extreem geniaal en gevaarlijk als het nodig is, ze is de belichaming van de formule voor het creëren van een super intrigerend personage.

De personages

Lisbeth is in dit boek wederom geobsedeerd door wiskunde, ze vat het op als een hobby en zelfs wanneer haar leven aan een zijden draad hangt, vindt ze de oplossing voor problemen. Ze is zo’n eigenaardige protagonist, ik voel me constant geïntrigeerd door haar. Verrassend genoeg is er minder Michael Blomkvist in dit boek dan in het eerste boek. Hoewel hij nog steeds een hoofdpersoon is voor het verhaal, neemt hij de rol van het secundaire personage over in plaats van de eerste. In het geheel van het boek ontmoeten Blomkvist en Salander elkaar bijna nooit. Blomkvist is nog steeds de mannelijke man met de sterke persoonlijkheid, die eeuwig nieuwsgierig is naar ieder detail. Ik ben tien jaar later nog steeds fan van hem.

De conclusie van De vrouw die met vuur speelde

Dus, samenvattend zal ik toegeven dat ik dit tweede deel beter vind dan het eerste deel. Dit is vanwege de meer persoonlijke verhaallijn die de auteur Stieg Larsson volgt. Hierdoor is het boek op sommige punten misschien wel minder spannend dan het eerste deel. Ik ben oprecht benieuwd naar het derde deel! Wie heeft alle delen al gelezen?

Beoordeling

The Amsterdam Confessions of a Shallow Man heb ik een aantal jaar geleden aan mijn vriend cadeau gegeven. Hij is zelf als student naar Nederland gekomen en herkende zich in de blogs van de auteur. Tijdens de verhuizing kwam dit boek weer bovendrijven en kreeg hij officieel een plekje in de boekenkast. Afgelopen maand was het dan eindelijk zo ver, het boek werd voor het eerst opengeslagen. Lees in deze recensie of het boek net zo grappig is als de Facebookpagina en de blog.

De flaptekst

Het boek is alleen in het Engels vekrijgbaar, vandaar een Engelse flaptekst.

“A month in the life of Amsterdam’s shallowest man. A cautionary tale of fine dining, visits to strip clubs, the red light district, dating, fashion and the vanity of the shallow man.

”I have 15 tailor made suits and over 50 shirts that I can wear for work. To ensure that I don’t repeat the same combinations too often, I keep a spreadsheet that notes which suits were worn with which shirts and ties on which day.”

Meet Simon Woolcot, named Amsterdam’s shallowest man by his best female friend, he’s out to prove her wrong by keeping a diary of his life for a month. Follow his adventures in fine dining, exclusive fashion, strip clubs, male grooming, the red light district and his never ending love of women. One legged hit men, organised crime, and Dutch culture all come under the microscope of a shallow man, a sinner that commits all seven deadly sins. From Lust to Greed, from Gluttony to Wrath, during the four week period featured in the diary.

Based on the controversial and popular Blog, the Amsterdam Confessions of a Shallow Man. The book provides insights into Amsterdam through the eyes of a spoiled Expat. Learn the answers to such critical questions as why do so many Dutch people wear denim and brown shoes? Why are Dutch women so loud? How to navigate the Dutch dating scene. Is it possible to take Taxi’s in Amsterdam and not be ripped off?”

Mijn eerste indruk

Oké, de eerste tien pagina’s voelen te gemaakt. Het grappig zijn ligt er naar mijn mening te dik bovenop. Je hebt boeken die humor bevatten omdat het onderdeel uitmaakt van het verhaal. Maar je hebt ook boeken die zijn geschreven om het grappig zijn. Bij dit boek is het tweede helaas het geval. De aangehouden structuur van een dagboek voelt ook nep aan. Niet elke dag in het leven van een expat kan alleen maar grappen bevatten, toch? Er moet meer zijn… De komediant achter de verhalen krijg je absoluut te zien, maar het leven van een expat in Amsterdam wordt niet geheel inzichtelijk gemaakt. Een gemiste kans.

Het verhaal

De elegant geklede en perfect verzorgde “Shallow Man” deelt een maand lang zijn dagboekaantekeningen met zijn lezers. En wat een maand is het. Niets en niemand is veilig voor zijn scherpe waarnemingen, variërend van zijn collega’s op het werk, collega expats tot een rondje over de Wallen. Ik ben zelf Amsterdammer en ik kan waarderen hoe zijn observaties van de Nederlanders en de stad zijn.

Wat ik ervan vond

Taaltechnisch zit de The Amsterdam Confessions of a Shallow Man enorm slecht in elkaar. Het zou door een basisschoolleerling geschreven kunnen zijn. Het is een beetje zo’n “en toen ging ik naar de kapper, en toen ging ik eten, en toen ging ik drinken, en toen was ik dronken…ennnn toeennn viel ik in de gracht geval.” Los van het “en toen-gehalte” is de auteur soms oprecht grappig. Gelukkig maar, want als hij niet grappig zou zijn in een grappig boek, dan zou het pas echt een mislukt project zijn. Eerlijk gezegd duurde het een tijd voor ik het boek uit had. Best raar want het is het dunste boek dat ik ooit gelezen heb. Het kon me oprecht echt niet boeien… Wel ben ik het met hem eens dat Nederlanders oprecht een beetje gek zijn. 😉

De conclusie van The Amsterdam Confessions of a Shallow Man

Sommige delen voldoen en zijn grappig, maar slechte grammatica en herhaalde grappen en acties maken de hele ervaring saai. Dit is dan ook voor het eerst dat er op Book Barista een boek wordt beoordeelt met maar 1 kop koffie. Mijn advies voor als je iets grappigs wilt lezen? Zoek verder. Zijn blog en Facebookpagina zijn trouwens zo nu en dan wel grappig om te lezen tijdens je koffiepauze op werk.

Beoordeling

Pride and Prejudice is echt zo’n boek waar iedereen wel eens van gehoord heeft of de film heeft gezien. Ik had al lang het voornemen om een boek van Jane Austen te lezen, maar het was er nog niet van gekomen. Tijdens mijn weekend in Parijs zag ik dit mooie exemplaar, geïllustreerd door Rubén Toledo, liggen in boekhandel Shakespeare and Company. Ik kon niet anders dan het boek aanschaffen en me thuis urenlang onderdompelen in een verhaal dat al op 28 januari 1813 voor het eerst is gepubliceerd. Lees in deze recensie of dit literaire uitje terug in de tijd mij is bevallen.

De flaptekst

“Voor de vijf dochters van de familie Bennet bestaat er maar één carrière: het huwelijk. De komst van twee rijke, knappe en huwbare jongemannen veroorzaakt dan ook de nodige opwinding in de familie en de sociale omgeving. Als Elizabeth voor het eerst kennismaakt met de begeerlijke vrijgezel Mr. Darcy, vindt ze hem arrogant en verwaand; hij lijkt onverschillig te staan tegenover haar mooie verschijning en levendige geest. Wanneer ze ontdekt dat Darcy betrokken is bij de moeizame relatie tussen zijn vriend Mr. Bingley en haar geliefde zus Jane, is ze vastbesloten een nog grotere afkeer voor hem te ontwikkelen. Met snedige humor ontleedt Jane Austen feilloos de mores van de Britse upperclass aan het eind van de achttiende eeuw. De botsing tussen trots en vooroordeel en tussen sociale mobiliteit en starre hiërarchie is nooit ontroerender en komischer beschreven.”

Mijn eerste indruk

“Ho stop wacht, ho! Ik moet deze pagina nog een keer lezen…” Dit heb ik drie keer gedacht bij de eerste tien pagina’s. Ik moest oprecht even wennen aan de schrijfstijl van Jane Austen. Vond ik dit leuk? Nee man, ik vond het reten irritant. Maar goed, ik bedoel we hebben het hier over Jane Austen, dit moet goed zijn. Ik geef niet op en lees verder. Al moet ik elke pagina drie keer lezen. Wat een bevalling… 😉

Het verhaal

Het leven van de vijf dochters van de familie Bennet rond 1800 komt met zoveel dwaze regels, zoveel dwaze verwachtingen en zoveel onzekerheid. De enige zekerheid die de vijf jonge dames hebben is dat ze moeten trouwen. Trouwen doe je namelijk om je sociale status hoog te houden, ongeacht gevoelens die ermee gemoeid zijn. Trouwen doe je alleen met iemand van je eigen of een hoger niveau en klassenstructuur. Het hele verhaal draait hier dan ook om. Maar hoe zit het met liefde? Hoe zit het met passie? Moeten liefde en passie geblust worden wegens allesomvattende regels en verwachtingen.

Wat ik ervan vond

Na mijn eerste matige eerste indruk van Pride and prejudice werd het niet direct veel beter. Het irriteerde me oprecht dat er zoveel verschillende personages waren, het verhaal langzaam op gang kwam en ik maar geen vat kon krijgen op de verhaallijn. De eerste honderd pagina’s vond ik zelfs een beetje lichtzinnig en oprecht saai. Ik heb het boek weggelegd tot ik de week erop een dag geen afspraken had en alleen thuis was. Ik ben er anders in gaan staan en tijdens het lezen van elke pagina bedacht ik me “dit is in 1813 geschreven”. Het is mij een raadsel waarom dit het verschil maakte, maar vanaf pagina 100 vond ik het verhaal betoverend. Ik denk dat het een 1813 vs 2018 cultuurschok was waar ik aan moest wennen. Austen’s schrijfstijl is verrukkelijk! Alleen een goede schrijfstijl zorgt niet direct voor een novel. De meerwaarde van Jane Austen’s boek Pride and prejudice ligt in de geloofwaardigheid van haar personages, hun ijdelheden, eigenaardigheden en tekortkomingen. Het verhaal is zo geschreven dat haar waarnemingen van “de mens” beeldig worden beschreven.

De personages

Mr Collins was de eerste personage die mij verwonderde. Zijn persoonlijkheid is verschrikkelijk en tegelijkertijd geweldig. Op de een of andere manier vond ik hem enorm sympathiek. Vanaf het moment dat ik fan werd van Mr Collins begon ik ook meer van de rest van de personages en de verhaallijn te houden. Richting het einde van het verhaal leefde ik met alle personages mee en zat ik geregeld om ze te lachen.

De conclusie van Pride and prejudice

Ik moet toegeven dat ik officieel geen fan ben van boeken die voor 1900 geschreven zijn. Dit is een absolute tekortkoming van mij want deze boeken zijn vaak zo mooi. Ik ben simpelweg niet in de wieg gelegd voor verhalen die langzaam op gang komen. Pride and prejudice is het eerste boek waarbij ik het tot het eind heb volgehouden en er oprecht van heb genoten. Mijn conclusie is dat je mij vanaf nu bij de fanbase van Jane Austen kunt rekenen. Ik ben benieuwd naar haar andere boeken. Alhoewel ik nu wel eerst even een snelle en spannende thriller ga lezen die na 2000 is geschreven. 😉

Beoordeling

Niemand vertellen van Harlan Coben stond al maanden op mijn e-reader. Tijdens mijn vakantie in Griekenland ben ik aan dit boek voor de voor mij nog onbekende schrijver begonnen. Thrillers zijn zo’n beetje mijn favoriete genre. Lees in de recensie of ik dit boek aan mijn top 10 van thrillers ga toevoegen.

De flaptekst

“Kinderarts David Beck heeft het gevoel dat zijn leven totaal is verwoest. Er gaat geen dag voorbij of hij beleeft die ene nacht met de gruwelijke gebeurtenissen van acht jaar geleden opnieuw; de nacht dat zijn vrouw Elizabeth werd meegesleurd en vermoord. Iedereen zegt dat hij het verleden achter zich moet laten, maar dat kan hij niet. En nu verschijnt er een bericht op zijn computerscherm, een zin die alleen hijzelf en zijn overleden vrouw kennen. Plotseling wordt David overmand door een onmogelijke gedachte: zou Elizabeth op de een of andere manier toch nog in leven kunnen zijn?”

Eerste indruk

Een romantisch begin van het boek dat eindigt in een huiveringwekkende gebeurtenis. Mijn haren stonden overeind! Een enge start, van een spannend verhaal. Ik dacht direct “dit moet de rest van David Beck zijn leven op zijn kop zetten.” Ik kon het boek niet meer wegleggen!

Het verhaal

Kinderarts David Beck ontvangt een e-mail van zijn vrouw Elizabeth. Vervolgens ziet hij haar ook nog eens via een webcam door een straat lopen. Huiveringwekkend want Elizabeth is acht jaar geleden vermoord door een seriemoordenaar, KillRoy genaamd. David Beck gaat op onderzoek uit om de waarheid te achterhalen. Achtervolgd door moordenaars en de politie krijgt hij hulp van een zware drugshandelaar, die hij jaren geleden door zijn oplettendheid als arts zuiverde van de verdenking van kindermishandeling. David Beck lijkt op de waarheid af te koersen, maar er is iemand die niet wil dat hij die achterhaalt… Is hij in staat om ondanks alle tegenslagen achter de waarheid te komen?

Wat ik ervan vond

Niemand vertellen is enorm spannend, ik zat vanaf de eerste bladzijde op het puntje van mijn stoel! Ik had ook echt geen idee hoe het kon komen dat David Beck zijn overleden vrouw op de webcam zag. Laat staan dat ik doorhad wie hierachter zat of hoe het verhaal zou aflopen! Enorm knap dat Harlan Coben mij als lezer van begin tot eind in het duister heeft laten tasten! Ik kan werkelijk geen minder sterke vinden in dit verhaal.

De personages

David Beck is een sympathieke personage die ondanks de traumatische gebeurtenis anderen helpt. Dit kan ik absoluut waarderen in een personage (en ook in het echte leven). 😉 Daarnaast is hij een vechter en interessante man. Een man met wie je vanaf de eerste pagina meeleeft. Dit maakt het lezen van het verhaal extra aangenaam!

De conclusie van niemand vertellen

Al met al is Niemand vertellen een spannend boek om te lezen, een echte pageturner! Het lezen van dit boek van Harlan Coben ging ten koste van mijn nachtrust. Het is hem vergeven! Sterker nog, ik ben van plan meer boeken van deze fantastische auteur te gaan lezen. Dit verhaal gaat dan ook op mijn top 10-lijst voor thrillers!

Beoordeling

De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry, was een boek dat mijn moeder eerder gelezen had. Na haar positieve verhaal, was ik er al een tijd nieuwsgierig naar. Tijdens mijn vakantie lag ik op het strand van Toroni in Griekenland, dit was een uitgelezen moment om aan deze feelgood roman te beginnen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Wanneer Harold Fry op een doordeweekse ochtend zijn huis verlaat om een brief te posten, weet hij nog niet dat hij op het punt staat naar de andere kant van het land te lopen. Hij draagt geen wandelschoenen, heeft geen kaart en geen telefoon bij zich. Hij weet alleen dat hij moet blijven lopen. Zijn vrouw wacht thuis en probeert erachter te komen waarom Harold vertrok. Ondanks de fysieke afstand komen ze steeds dichter tot elkaar.

Eerste indruk

De openingszin “De brief die alles zou veranderen kwam op een dinsdag.” Sprak direct tot mijn verbeelding. Hoe kan een brief alles veranderen. Zeker in het leven van een oude gepensioneerde man. Dit maakte mij nieuwsgierig. Zou dit een soort van positieve levensles worden?

Het verhaal

Harold Fry, een kleinburgerlijke gepensioneerde Engelsman, hoort op een dag dat een uit het oog verloren collega ongeneeslijk ziek is en besluit haar een briefje te sturen. Eenmaal bij de brievenbus bedenkt hij in een opwelling om de brief te voet te brengen: een tocht van duizend kilometer. Bij een pompstation vertelt Harold aan het meisje achter de balie over zijn brief. Ze vertelt hem dat ze een tante had die terminaal ziek was, maar uiteindelijk bleef de tante leven door te geloven. De openhartigheid van het meisje geeft Harold het vertrouwen om zijn wandelreis af te maken. Telkens als hij het moeilijk heeft en terug denkt aan moeilijke periode uit zijn eigen leven, denkt hij terug aan dit gesprek. Het geeft hem kracht. Is Harold daadwerkelijk in staat om deze tocht te volbrengen en wat zal hem tijdens deze wandeltocht te gebeuren staan? Zal de brief op tijd aankomen.

Wat ik ervan vond

Inspirerend is het eerste woord dat bij mij opkomt. Van begin tot eind heb ik enorm genoten van De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry! Ik leefde met Harold Fry mee en geloofde in alles wat hij geloofde. De positiviteit straalt van de roman af. Harold geeft niet snel op en zijn reis door het Engelse platteland is prachtig beschreven. Wat zou ik daar graag eens willen wandelen! Het enige minpunt in het boek kwam op 2/3 van het verhaal. Tijdens de reis krijgt Harold fans die in hem geloven en zelf ook een wandeling willen maken om dichter tot zichzelf te komen. Deze fans zijn enorm irritant en voegen naar mijn mening niks toe aan het verhaal! Het verhaal had net zo mooi, of zelfs mooier geweest als Harold de hele wandeling alleen had gemaakt.

De personages

Harold Fry is een simpele man, maar dat maakt het juist zo mooi! De man die een, op het eerste gezicht, rustig leven had en nooit zijn dromen heeft gevolgd kiest letterlijk en figuurlijk zijn spontaan zijn eigen pad. Dit zorgt voor een emotionele terugkijk op zijn leven en inspiratie voor de toekomst van Harold. Hij is een geweldig personage en verdient een plekje in het hart van iedere lezer.

De conclusie van De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry

Geweldig! De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry moet iedereen gelezen hebben. Het verhaal is grappig, inspirerend, emotioneel en prachtig geschreven. Ik heb nooit eerder een boek van Rachel Joyce gelezen, maar na dit boek ben ik fan van haar!

Beoordeling

Meisje vermist is wellicht één van de bekendste boeken van de alom bekende thrillerschrijfster Tess Gerritsen. Ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik nog nooit eerder iets van haar heb gelezen. Best gek eigenlijk, want ik ben verzot op thrillers! Het is er simpelweg nog niet eerder van gekomen. Daarnaast heb ik zo mijn favoriete thrillerauteurs die ik steeds voortrek. 😉 Hoe dan ook, het werd hoog tijd om Tess een kans te geven. Lees in deze recensie hoe het boek mij is bevallen.

De flaptekst

“Kat Novak is patholoog-anatoom en een vrouw die haar mannetje kan staan. Kat moet in een paar dagen tijd sectie verrichten op de lichamen van twee jonge vrouwen; twee gevallen van overdosis die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hadden. Toch krijgt Kat argwaan en ze vermoedt dat er meer aan de hand is. Het probleem is dat niemand die er toe doet haar wil geloven. Ze kan niet anders dan de zaak zelf tot op de bodem uit te zoeken.”

Eerste indruk

Op de eerste bladzijde wordt er direct een lijk binnengebracht in het mortuarium. Kijk, daar ben ik gek op! Direct wat volle lugubere actie! Daarnaast kreeg ik direct het gevoel dat ik in dit boek te maken zou krijgen met een stoer hoofdpersonage met een duidelijke wil. Een goede start, mijn aandacht werd direct gewekt!

Het verhaal

De hoofdpersoon van Meisje vermist, Kat Novak, is patholoog anatoom. Kat gaat verder dan alleen het uitoefenen van haar taken binnen haar standaard werkzaamheden, ze bemoeit zich ook met recherchewerk! Ze geloofd namelijk niet dat de twee lijken die zijn binnengebracht puur en alleen door een toevallige overdosis om het leven zijn gekomen. Kat ziet overeenkomsten en gaat op onderzoek uit. In de hand van de het laatste lijk dat binnen is gekomen zit een briefje met een telefoonnummer, die van Adam Quantrell, CEO van een groot farmaceutisch bedrijf. Hij blijkt een persoonlijke interesse te hebben in het achterhalen van de identiteit van de vrouw. Sterker nog, hij wil samenwerken met Kat. Wanneer de scheidslijn tussen anatomie en detectivewerk steeds onduidelijker wordt, komen er steeds meer gevaren bij kijken. Kat is opgegroeid in een achterbuurt en in Meisje vermist blijkt deze achterbuurt een grote rol te spelen. De kennis die ze van de buurt heeft, werkt in haar voordeel bij het zoeken naar de waarheid. De vraag is allen of de bewoners in deze wijk wel op haar terugkeer en de waarheid zitten te wachten. Hoe ver gaat Kat om de waarheid boven tafel te krijgen en wat is de rol van Adam?

Wat ik ervan vond

Meisje vermist is een spannende thriller! Wat direct opvalt is de soepele schrijfstijl waarmee Gerritsen dit verhaal op haar lezers afvuurt. Het verhaal leest soepel, vlot en er zit tempo in! Er is eigenlijk geen ruimte om adem te halen; de ene ontwikkeling volgt op de andere. Wel zijn er hier en daar wat voorspelbare momenten, maar gelukkig is er ook een onvoorspelbaar goed plot! Daarnaast is Tess Gerritsen in staat om je mee te nemen in de gedachtengang van de hoofdpersonage.

De personages

Kat is een karakter dat vaak in thrillers voorkomt; een sterke vrouw met een wat problematisch liefdesleven. Niet een heel originele keuze, maar desalniettemin is ze interessant. Ze is nieuwsgierig en gaat door het oog van de naald om achter de waarheid te komen. Gerritsen heeft in dit boek sterke personages neergezet, die elk hun eigen inbreng leveren aan het verhaal. Ze beschrijft het verhaal en de verscheidene ontwikkelingen vanuit meerdere oogpunten en zorgt er zo voor dat elk personage voldoende uitgediept wordt. Wat je vaak ziet in thrillers, is dat de hoofdpersonage mensen van zich afstoot, dat is bij Kat niet het geval, ze gaat de conversatie aan en laat een ander personage in het boek zelfs heel dichtbij komen.

De conclusie van Meisje vermist

Meisje vermist is lastig weg te leggen en laat zich in een ruk uitlezen. Ik heb het lezen van dit boek als positief ervaren en ik heb me vermaakt. Toch moet ik bekennen dat Tess Gerristen niet direct naar mijn top 10-lijst van thrillerauteurs is geschoten. Het was fijn om met haar verhaal en schrijfstijl kennis te maken, maar ik vond het boek niet vernieuwend genoeg binnen het thrillergenre.

Beoordeling

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Bibliotheek der zielen van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op verheugde! Eerder heb ik de eerste twee delen gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 3 – Bibliotheek der zielen te beginnen. Lees in deze recensie of ik dit boek net zo goed en interessant vind als de eerste twee delen

De flaptekst

“Jacob Portman ontdekt een krachtige nieuwe gave. Maar nog voor hij die echt onder controle heeft, moet hij al op een reddingsmissie vertrekken. Samen met Emma Bloom, het meisje dat vuur kan maken met haar handen, en de pratende hond Addison probeert hij zijn bijzondere vrienden te redden uit een zwaarbewaakt fort. Het drietal reist van hedendaags Londen naar Devil’s Acre, de ellendigste achterbuurt die Engeland ooit heeft gehad. En uitgerekend op deze afgrijselijke plek wordt de laatste strijd geleverd. De strijd die het lot bepaalt van de bijzondere kinderen én hun geliefde schoolhoofd mevrouw Peregrine.”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ook bij dit derde deel vind ik de cover enorm aantrekkelijk! Een prachtige en mysterieuze illustratie. Het hele boek is trouwens geweldig geïllustreerd, want ook in dit boek is er weer veel aandacht besteed aan de prachtige foto’s die aansluiten op het verhaal. Het derde deel gaat precies verder waar het tweede deel is gestopt. Dit zorgt, net als bij deel 2, opnieuw voor een heerlijk overgang. Je hoeft niet in te komen in het verhaal, je gaat gewoon verder waar je gebleven was.

Een bijzonder gevaarlijke avontuur door Londen

Nadat de bijzondere kinderen samen met mevrouw Peregrine in een hinderlaag gelokt zijn door haar boosaardige broer Caul, bevinden Jacob, Emma en de pratende hond Addison zich in Londen. Caul heeft de vrienden van Emma en Jacob gekidnapt en ze moeten erachter zien te komen waar hun vrienden zich bevinden voordat Caul zijn angstaanjagende plan uitvoert. In een wereld vol gevaren is dat niet zo makkelijk. Hun reis voert hen naar Devil’s Acre heet, een eiland waar arme en krachteloze bijzonderen in de trieste sloppenwijken wonen. Terwijl de tijd door tikt en ze opnieuw een scala aan personen ontmoeten, moeten Jacob, Emma en Addison zien te dealen met Jacob zijn nieuw ontdekte gave: niet alleen kan hij de hulselmonsters zien, hij lijkt ze ook te kunnen bezweren… Zijn Jacob, Emma en Addison in staat om alles en iedereen te redden?

Wat ik ervan vond

Yes, De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Wel werd ik in dit derde deel moe van het feit dat de eigenaardige kinderen altijd op de vlucht zijn. Ze lijken soms nauwelijks op adem te kunnen komen. Hierdoor zat ik soms minder goed in het verhaal en vond ik sommige stukken wat te veel van het zelfde. Dit is de enige reden dat ik bibliotheek minder sterk vind dan de eerste twee delen. De schrijfstijl is wel nog steeds prachtig en beeldend! Ook is het einde is zeer onverwacht waardoor dit boek toch nog zeer de moeite waard is om te lezen.

De personages

In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen groeien de personages nog dichter naar elkaar toe en ontstaat er een enorme hechte band tussen alle personages. Ze vechten en overleven voor elkaar. De kinderen zijn inmiddels niet alleen bijzonder. Het zijn zeer sterke personages die weten wat ze willen en ervoor elkaar zijn wanneer dit nodig is. Hun enorme loyaliteit naar elkaar en mevrouw Peregrine is enorm interessant.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – Bibliotheek der zielen

Ondanks de kleine minpunten die ik eerder noemde is het boek is fantastisch geschreven, zit het ijzersterk in elkaar en zuigt het je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. In alle opzichten had ik niet kunnen vragen om een meer bevredigend eind aan dit eigenaardige avontuur. Ik ga de karakters missen, maar ik zal deze boeken zeker ooit nog eens opnieuw lezen! Heb je de serie nog niet gelezen, dan raad ik je aan om dat zo snel mogelijk te doen. Dit wil je niet missen!

Beoordeling:

Cappuccino in Costa Rica van Belinda Jones stond eigenlijk helemaal niet op mijn leeslijst. Sterker nog, de schrijfster was mij helemaal niet bekend! Toen ik afgelopen maand door de bibliotheek liep, viel mijn oog ineens op de vrolijke cover! Wat een genot om naar te kijken… Daarnaast is het algemeen bekend dat ik, naast lezen, ook gek ben op koffie en reizen. Ik kon dit boek dan ook echt niet laten liggen! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Koffieliefhebster Ava Langston weet precies wat ze wil: een eigen koffietent in een winkelgalerij in Bath. En een leven zonder gecompliceerde relaties. Haar plannen worden helaas verstoord als haar vader opbelt en vraagt of ze het eerstvolgende vliegtuig naar zijn nieuwe thuisland Costa Rica wil nemen om zijn kersverse echtgenote Kiki te ontmoeten.

Onmiddellijk het vliegtuig naar Midden-Amerika te pakken om daar haar nieuwe stiefmoeder te leren kennen is wel het laatste waar Ava op zit te wachten. Totdat haar vader de mogelijkheid biedt haar eigen café aan een Costa Ricaanse boulevard te gaan runnen. Het beeld van schuimende cappuccino’s in zo’n fantastisch koffieland kan ze niet weerstaan. Ze heeft er alleen niet op gerekend daar Santiago te ontmoeten, haar sexy maar koppige concurrent. Ook is daar Ryan, die denkt dat het romantisch is om zes uur ‘s ochtends door de toppen van het regenwoud te slingeren. Van beide mannen krijgt ze vlinders in haar buik, maar wie verovert haar hart…?”

Mijn eerste indruk van Cappuccino in Costa Rica

Heerlijk! Het werd mij direct al duidelijk dat Belinda Jones haar schrijfstijl mij enorm goed beviel. Soepele zinnen, fijn uitgewerkte personages en een lekker luchtig verhaal. Begrijp me niet verkeerd… zware literatuur is mooi, maar iets luchtigs zo nu en dan kan ik absoluut waarderen! Ik kon mijzelf direct met Ava identificeren, een vrouw met een droom die niet terugdeinst voor avontuur. Geweldig! Na de eerste bladzijdes gelezen te hebben, kon ik het boek echt niet meer wegleggen.

Het verhaal

Ava heeft nadat de zoveelste relatie op de klippen is gelopen, genoeg van mannen. Ze wil haar droom vervullen; een eigen koffiebar in het centrum van Bath! Dit gaan alleen niet zo makkelijk. Er lijkt maar geen geschikt pand vrij te komen. Wanneer ze dan toch eindelijk een locatie heeft gevonden, gaat het pand naar een ander. Ava baalt en weet niet wat ze moet doen. Wanneer haar vader, die in Costa Rica woont, haar een aanbod doet om langs te komen en haar eigen koffiebar te starten op het strand, twijfelt ze geen moment! Ze pakt haar koffers en gaat op weg naar een nieuw avontuur. Op het mooie eiland ontmoet ze twee aantrekkelijke mannen: de gedreven en mysterieuze Santiago en de stoere avonturier Ryan. Een spel van uitdaging en verleiding. Daarnaast loopt ze tegen problemen met haat vader aan. Zal Ava haar geluk in Costa Rica vinden?

Wat ik ervan vond

Ik heb echt oprecht genoten van Cappuccino in Costa Rica. Ik zat in een leesdip en dit boek haalde mij daar direct uit. Het is zo een fijn verhaal! Tijdens het lezen had ik het gevoel dat ik echt in Costa Rica was en zag de koffiebar helemaal voor me. Ondanks dat het verhaal eigenlijk een chicklit is, en dus niet heel inspirerend zou moeten zijn, inspireerde het mij enorm! Belinda Jones heeft mij in haar verhaal meegenomen! Haar soepele schrijfstijl zorgde ervoor dat ik het boek in een mum van tijd uit had en mij geen moment heb verveeld! Het romantische gedeelte in het verhaal was vermakelijk, maar de omschrijving van Costa Rica en Ava die haar droom najaagt waren echt de beste onderdelen binnen het verhaal!

De conclusie van Cappuccino in Costa Rica

Cappuccino is Costa Rica bevatte alle onderdelen waar ik op had gehoopt! Ik ben dan ook enorm blij dat ik Belinda Jones als schrijfster heb ontdekt en hoop nog veel meer boeken van haar te gaan lezen. Ik kan dit boek aan iedereen aanraden die zin heeft in iets luchtigs en vrolijks met een beetje romantiek en avontuur. Daarnaast heb ik enorm veel zin om naar Costa Rica te reizen en er hele veel koffie te drinken! Wie weet. 😉

Beoordeling

Een aantal jaren geleden had ik Zondaarskind van Marion Pauw gelezen. Ik vond dat echt zo’n fantastisch en hilarisch boek! Ik had mijzelf dan ook verbaasd dat ik niet direct meer boeken van haar had gelezen. Nu was het dus echt weer tijd voor Marion Pauw en het was Villa Serena geworden! Vond ik dat ook net zo’n goed boek? Lees verder om daar achter te komen.

De flaptekst

Haar prettig gestoorde vriendin Marit verklaart haar voor gek, maar Fillis gaat toch terug naar de Dominicaanse Republiek, naar de plek waar haar huwelijksreis zo dramatisch eindigde. Vorig jaar was ze in hotel Villa Serena met haar kersverse echtgenoot die haar op handen droeg. Tot hij haar probeerde te vermoorden en ze ternauwernood aan de dood kon ontsnappen. Andrew is inmiddels opgenomen in een therapeutisch centrum en houdt vol dat stemmen hem tot zijn daad hebben aangezet, maar is dat wel zo?

Mijn eerste indruk

Wat wordt de problematiek plots en droog kenbaar gemaakt! Daarnaast vraag je je direct allemaal dingen af zoals wat is precies de reden dat ze toch terug gaat naar precies de plek waar ze zo’n traumatische gebeurtenis heeft doorgemaakt? Wat probeert ze daar precies mee te bereiken? Wordt dit boek spannend, dramatisch of zit er toch nog Marion Pauw humor in?

De personages

Fillis is de hoofdpersoon, een lerares die iets afschuwelijks heeft meegemaakt. Tijdens haar huwelijksreis met de man van haar dromen, probeerde hij haar ’s nachts uit het niets te vermoorden. Het is door het boek heen duidelijk dat ze van deze man (Andrew) houdt, maar het personage Andrew wordt niet diep uitgewerkt. Net als Fillis eigenlijk, we leren haar niet echt door en door kennen, waardoor het personage toch wat oppervlakkig blijft. Dit geldt voor alle personages, ze blijven wat oppervlakkig, ondanks dat er wel grote feiten worden onthuld.
Fillis verblijft in de Dominicaanse Republiek in hetzelfde hotel als op haar huwelijksreis. Er lijkt een band te zijn tussen haar en de eigenaresse van het hotel, maar toch voelt het wat onwennig en het gedrag van de eigenaresse is soms eigenaardig terwijl we nog niet precies weten waarom. Dit geldt hetzelfde voor een van de medewerkers van het hotel. Dit eigenaardige gedrag zou het boek misschien spannend moeten maken, maar dat effect had het op mij niet, ik vond het eerder licht storend.

Villa Serena heeft an sich grote potentie om erg spannend te worden en met Marion Pauw’s schrijftalent daarnaast nog eens hilarisch. Dit ervoer ik tijdens het lezen niet. Ik heb wel een aantal keer gelachen, Marion Pauw blijft nu eenmaal een bijzonder grappige schrijfster, maar het boek miste voornamelijk diepgang, opbouw en een interessant plot. Want ja, het plot viel ook erg tegen.

Conclusie

Villa Serena was een boek dat prima was om tussendoor te lezen, maar ik heb niet op het puntje van mijn stoel gezeten of geschaterd van het lachen. Ik blijf Marion Pauw haar schrijfstijl heel prettig vinden en ze heeft duidelijk veel talent, alleen dit boek was gewoon net niet goed genoeg uitgewerkt en miste diepgang. Ik zou Villa Serena niet per se aanraden, maar ook niet per se afraden; daarom 3 kopjes.

Beoordeling

De leugenaar van Lisa Gardner heb ik jaren geleden gelezen en dit is nog steeds een van mijn favoriete thrillers. Omdat ik Lisa Gardner komende week mag interviewen over haar nieuwe boek vind haar, besloot ik dit boek uit de kast te pakken. Een beetje voorpret en een geweldig boek opnieuw lezen kan natuurlijk nooit kwaad. Ik lees het boek overigens in het Engels met als titel The Neighbour. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Het is een zaak die grote opwinding teweegbrengt: Sandra Jones, een jonge moeder, blond en mooi, verdwijnt spoorloos uit haar huis in Boston. Ze laat haar vierjarige dochter als enige getuige achter. Haar knappe, mysterieuze echtgenoot Jason wordt direct als hoofdverdachte beschouwd. Maar vanaf het moment dat brigadier D.D. Warren bij de comfortabele bungalow arriveert, voelt ze dat er iets fout zit met het beeld van het normale gezin. Jason lijkt er eerder op uit om zijn dochtertje te isoleren dan dat hij een speurtocht onderneemt naar zijn ‘geliefde’ vrouw. Probeert de perfecte echtgenoot iets te verbergen? En zal de enige getuige het volgende slachtoffer worden van een duivels intelligente moordenaar?”

Mijn eerste indruk

Spanning ten top. Op de eerste vijf pagina’s is er direct actie! Ondanks dat ik dit boek al eerder heb gelezen, zat ik direct op het puntje van mijn stoel. Tijdens de eerste hoofdstukken stelde ik mij telkens de vraag “wat is hier aan de hand?”

Het verhaal

De leugenaar draait om Sandra, Jason en Ree, een doorsnee gezin. Sandra is schooljuf, Jason een journalist en Ree is hun vierjarige dochtertje. Alles lijkt normaal, maar dat is het niet! Het balletje gaat rollen als Sandra verdwijnt en men aanneemt dat ze ontvoerd en misschien zelfs vermoord is.

Inspecteur D.D. stelt voor zichzelf al snel vast dat echtgenoot Jason verantwoordelijk is voor de verdwijning van zijn vrouw. Jason lijkt op zijn beurt niets te geven om de verdwijning van zijn echtgenote, hij is stil en in zichzelf gekeerd. Hij is zelfs wat stoïcijns bij alles wat de politie vraagt of doet. De politie wil graag weten Jason en Sandra hun dochter van het voorval weet, aangezien zij in het huis aanwezig was ten tijde dat haar moeder verdween. Uiteindelijk laat Jason dit onder protest toe. Na het gesprek met Ree lijkt het nog duidelijker te worden dat Jason iets te verbergen heeft. Is hij de dader? Hoofdinspecteur D.D. kan haar vinger er niet op leggen. Op dat moment blijkt dat er een jonge man, die bekend staat als zedendelinquent, om de hoek van de familie woont. Ook hij lijkt verdacht, maar heeft hij er echt iets mee te maken? En hoe zit het nu eigenlijk Sandra? Leefde ze echt zo’n rustig leven, of heeft ze geheimen waar niemand iets van weet?

Wat ik ervan vond

Fantastisch! Dit is geen bloederige thriller met seriemoorden, maar een pakkend verhaal over hoe een verleden zijn weerslag kan hebben op de toekomst. Ook speelt uiterlijk vertoon een rol, is iemand die geen emoties toont meteen schuldig? Hoofdinspecteur D.D Warren is goed in haar baan, want ondanks dat alles wijst op wie de dader is, blijft ze zichzelf vragen stellen en zoekt ze naar antwoorden tot alle losse eindjes bij elkaar komen.

De conclusie van De leugenaar

De leugenaar is verrassend geschreven! Het verhaal heeft een mooie spanningsopbouw en er wordt vanuit verschillende perspectieven vertelt. Hierdoor krijg je steeds meer inzicht in de achtergrond van het verhaal en de karakters. Tijdens het verhaal worden er steeds meer tipjes van de sluier gegeven, waardoor stoppen met lezen een uitdaging is. Daarnaast is Lisa Gardner een kei in het schrijven van plot twisten en een zeer verrassend einde. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik opnieuw genoten heb van dit boek. Het was het zeker waard om dit verhaal opnieuw te lezen. Ik kan niet wachten tot ik kan beginnen aan Vind haar, het achtste deel uit de D.D. Warren-serie.

Beoordeling