And then there were none is the first Agatha Christie novel I read! I planned to read one of her books for a while and I finally got to it. Of course, the author is legendary so I was very curious. I have been looking into more (English and Dutch) classics lately, so perhaps you will find more reviews on them soon.

Book cover

‘1939. Europe teeters on the brink of war. Ten strangers are invited to Soldier Island, an isolated rock near the Devon coast. Cut off from the mainland, with their generous hosts Mr and Mrs U.N. Owen mysteriously absent, they are each accused of a terrible crime. When one of the party dies suddenly they realise they may be harbouring a murderer among their number.
The 10 strangers include a reckless playboy, a troubled Harley Street doctor, a formidable judge, an uncouth detective, an unscrupulous mercenary, a God-fearing spinster, two restless servants, a highly decorated general and an anxious secretary. One by one they are picked off. Who will survive? And who is the killer? Copies of an ominous nursery rhyme hang in each room, the murders mimicking the awful fates of its ‘Ten Little Soldier Boys’.

My first impression

Ha, this is language of the olden days. And I am not even talking about the initial title (and the one after that). This book is like a time machine, where everything is ‘queer’ and proper. That said, I am enjoying it. Her writing is very fluent, so I will probably finish this quickly.

The story

Ten strangers are invited to stay at an isolated island. They all agree to go. The strangers are all invited due to various reasons, varying from work to leisure. However, the Owen family who invited them were not present to welcome them when they arrived at the island. They have to settle in the house themselves.

Things get more strange when a record suddenly starts to play accusing one of the strangers of murder. It turns out everyone has their own little secret. And then the murders begin, exactly in the same order as the nursery rhyme about the ten little soldiers that they found earlier…

My opinion

It’s an interesting little story. I finished it in one morning because I really wanted to know who the murderer was. However, the characters were not well developed, nor did the great reveal feel very satisfying because you couldn’t have guessed it really. It does not really matter though, this is not the best book ever, but it is pretty awesome anyway.

Conclusion of And then there were none

I like this book because it feels so old, like your travelling with a time machine. Moreover, Agatha Christie’s writing style is very nice so you just have to keep on reading. I will surely read more of her books, not for the brilliant plot twists, but for the suspense and nice writing.

Verdict

Eerder heb ik jullie al verteld dat mijn vriend een groot fan is van de boeken van Agatha Christie. Vorig jaar wist hij me over te halen om een boek te lenen bij de bibliotheek. Eerlijk is eerlijk, ik vond het boek echt super. Maar hey, sloeg ik even de plank mis bij mijn vriend!… Ik had een boek met hoofdpersonage Miss Marple, dat is volgens mijn vriend dus een echte no go, want je moet dus een boek hebben met hoofdpersonage Hercule Poirot. Had ik weer! Tijdens onze reis naar Parijs liepen we samen door een boekhandel. Ik ben voor zijn charmes gezwicht, want hij stond daar met stralende ogen en een Agatha Christie boek in zijn hand te wijzen naar de kassa. Daar gingen we, samen hand in hand de boekhandel uit met de juiste Agatha Christie in onze rugtas. Gentleman als hij is, wilde hij hem wel dragen. ? Lees in deze recensie of ik mijn vriend gelijk ga geven…

De flaptekst

Emily Arundell is zich ervan bewust dat haar erfgenamen met ongeduld wachten op de verdeling van haar fortuin. Als ze een eigenaardig ongeluk krijgt, gaat ze vermoeden dat men haar wil vermoorden en ze vraagt Hercule Poirot in een brief om zijn hulp. Door een mysterieuze oorzaak ontvangt Poirot deze brief pas twee maanden na haar dood. Hij besluit een onderzoek in te stellen, maar naarmate hij meer mensen ondervraagt, lijkt het mysterie steeds ingewikkelder te worden.

Mijn eerste indruk

Agatha heeft een fijne schrijfstijl. Ze schrijft enorm beeldend en gedetailleerd. Ik zit direct in het verhaal en mijn voelsprieten voelen direct aan dat Emily Arundell in de problemen zit. Deze familie valt niet te vertrouwen.

Het verhaal

De zeventigjarige Miss Emily Arundell kijkt niet uit naar het paasweekeinde. Haar familie komt namelijk op bezoek. En Emily weet dat ze het allemaal op haar geld gemund hebben. De familie weet namelijk van haar enorme rijkdom af en willen geld lenen. De familie is al die tijd vertelt dat ze geld krijgen wanneer de erfenis van Emily vrijkomt.

In het holst van de nacht, niet in staat om te slapen, struikelt Emily boven aan de trap en valt naar beneden. Na te zijn gecontroleerd door de man van haar nicht, die een dokter is, wordt vastgesteld dat haar enige verwondingen kneuzingen en de schrik zijn. Emily had veel geluk. Maar terwijl ze in haar bed ligt speelt haar geest voortdurend het incident opnieuw af. De familie zegt dat ze over de bal van hond Bob is gestruikeld, maar Emily is ervan overtuigd dat dit niet het geval is. Ze besluit Poirot een brief te schrijven over al haar zorgen… Komt Poirot tot een oplossing?

Wat ik ervan vond

Wat is Brief van een dode een heerlijk boek! Ik vind het enorm interessant dat de opzet van het verhaal anders is dan anders. Het slachtoffer leeft nog aan het begin van het verhaal en vermoed dat iemand haar wil vermoorden, ze schakelt een detective in. De rest van het boek speelt zich af na Emily Arundell haar dood. Best cool! Want je bent al bezig met wie de moordenaar is nog voor ze wordt vermoord en zodra Poirot aan de gang gaat heb jij al was eerste onderzoek gedaan. Daarnaast is het Agatha Christie’s schrijfstijl die ervoor zorgt dat ik geboeid bleef. Ze beschrijft haar personages zo goed, je hebt het gevoel dat je ze allemaal echt kent en voelt je samen met Poirot een echte detective. Ook wist ik tot het einde niet wie Emily Arundell had vermoord. Super! Ik ben zo vaak op een zijspoor gezet!

De conclusie van Brief van een dode

Brief van een dode was enorm leuk om te lezen. Ik krijg een steeds grotere waardering voor Agatha Christie en de gedetailleerde en grillige manier waarop ze schrijft. Het boek heeft een serieus onderwerp en een heftige familie mysterie. Dit alles in combinatie met een intelligente en geestige detective zorgde voor prachtige leeservaring. Ik moet mijn vriend dus gelijk geven. Die Agatha Christie kan er wat van, en Poirot is een fijne gozer! ?

Beoordeling

Dood van een danseres viel mij een paar weken geleden op in de bibliotheek. Mijn vriend had mij eerder al verteld dat de verhalen van Agatha Christie erg goed zijn en het een geweldige schrijfster is. Het leek mij altijd een beetje ouderwets, maar nu het boek zo voor mijn neus stond, gaf ik het de voordeel van de twijfel. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Op een ochtend wordt in de bibliotheek van een keurige familie het lijk gevonden van een meisje. Ze is gewurgd. Geen wonder dat het hele dorp in opschudding is. De politie komt al snel met een verdachte aan, maar Miss Marple vermoedt dat de zaak heel anders in elkaar zit dan de politie denkt.”

Mijn eerste indruk

Boeken van Agatha Christie ouderwets? Daar kwam ik op de eerste pagina al op terug. Er was direct actie en ik vond het direct spannend. Ouderwets kwam het verhaal zeker niet op mij over. Miss Marple vond ik vanaf het moment dat ze in het verhaal voorkwam gelijk een leuke en eigenwijze vrouw. Ik ben nou eenmaal gek op eigenwijze karakters. Ja, het boek smaakte vanaf pagina één naar meer!

Het verhaal

Wanneer een blonde jonge vrouw dood wordt gevonden in de bibliotheek van Gossington Hall, zijn de kolonel en mevrouw Bantry geschrokt. De bibliotheek bevindt zich in hun huis. Los van het feit dat een lijk in het huis alles behalve aangenaam is, zijn ze eigenlijk ook wel heel nieuwsgierig. Mevrouw Bantry vindt dat deze misdaad moet worden opgelost en ze is zich ervan bewust dat haar man wel eens aangezien zou kunnen worden als de verdachte. Ze is zo verstandig om naast de politie ook hulp aan Miss Marple te vragen. Wanneer het lichaam is geïdentificeerd als Ruby Keene, een danseres en gastvrouw bij het Hotel Majestic in Danemouth, gaan Dolly Bantry en Miss Marple op “vakantie” naar het hotel om wat speurwerk te doen.

Wat ik ervan vond

Vanaf het begin werd ik in Dood van een danseres op het verkeerde been gezet. Ik ben nogal goedgelovig en als een auteur mij iets wil laten geloven, ga ik daar dan ook helemaal in mee. Kortom er zaten veel plots in het verhaal die telkens verrassend waren. Agatha Christie schrijft op een speelse manier en geeft in het verhaal telkens wat tipjes van de sluier weg, dat maakte mij erg nieuwsgierig. Haar schrijfstijl beviel mij meer dan goed! Dood van een danseres is zeker niet ouderwets, ik vond het tuttige in het verhaal juist eens anders dan anders. Ben je op zoek naar een “rauwe” detective, dan voldoet dit niet aan je verwachtingen. Wanneer je zoekt naar een speelse en verrassende detective, dan is dit boek absoluut het lezen waard!

De personages

Miss Marple is een opmerkelijke vrouw met een nieuwsgierig karakter. Er wordt niet echt ingegaan op haar privéleven, maar dat is naar mijn mening ook niet nodig. Dit is ook het geval bij de kolonel en mevrouw Bantry, zij worden ook niet uitgediept. Ook hier vond ik dit geen probleem, anders zou het verhaal wellicht ook wat traag worden. Andere personages wil ik niet te veel over zeggen, want spoilers begin ik natuurlijk niet aan. 😉

De conclusie van Dood van een dansers

Dood van een danseres is een licht boek voor een zondagmiddag op de bank met een dampende cappuccino naast je. Het leest vlot, maakt je nieuwsgierig en er zit humor in verwerkt. Allemaal pluspunten dus. Het is een aanrader voor lezers die houden van detectives waar in moord en doodslag allemaal net wat milder beschreven wordt dan bij een gemiddelde detective het geval is. Het is spannend en een beetje tuttig op zijn Engels en daarom erg leuk!

Beoordeling