After reading and loving A man called Ove, this book – Eleanor Oliphant is completely fine – was recommended to me. It had already been on my to-read list, so now I finally got around to read it!
By the way, if you are wondering why an elephant is portrayed on the picture: the Dutch word for elephant is ‘Olifant’. Olifant, Oliphant, Tomato, Tomato.

Book cover

Eleanor Oliphant leads a simple life. She wears the same clothes to work every day, eats the same meal deal for lunch every day and buys the same two bottles of vodka to drink every weekend.
Eleanor Oliphant is happy. Nothing is missing from her carefully timetabled life. Except, sometimes, everything.
One simple act of kindness is about to shatter the walls Eleanor has built around herself. Now she must learn how to navigate the world that everyone else seems to take for granted – while searching for the courage to face the dark corners she’s avoided all her life.
Change can be good. Change can be bad. But surely any change is better than… fine?

My first impression

Ahh, Eleanor, what happened to you? She is lonely, the oddball at work and in the weekend she eats pizza and drinks vodka alone until Monday comes around. She upholds a rigorous routine and her life is sort of empty. The character feels very real so I am curious to find out how she will develop throughout the book!

The story

Eleanor lives a lonely and orderly life. Apart from the call with her mum on Wednesdays, she doesn’t speak to anyone outside the office. You wonder if her behavior is due to a mental disorder or that life shaped her this way.

Her routine and orderly life gets shaking up when she and a colleague save a man who falls down on the street. It is the start of Eleanor having social interaction and learning social conventions. She even imagines herself being a couple with a musician she saw at a concert. Moreover, she does new things such as asking the colleague (Raymond) out for lunch.

The getting used-to of this new way of life and the reason for her behavior are gradually unpicked during the book. It ends with a plot-twist that I did not see coming.

My opinion

This book is amazing. It is very funny and at same the time it’s tragic. The tragic is really tragic, but somehow it is not written in a way that makes you depressed as is done in A little life for example.

The characters development is written in just the perfect pace, which allows you to really root for her. Once you start reading this book, it is hard to put away. Moreover, Eleanor is hilarious, even when that’s not always what she means to be.

This book is about loneliness, development, kindness and social ties. Raymond, her colleague, is at the heart of her development. Sometimes, or maybe always, we need someone to care, even if it’s just 1 person.

Conclusion

A funny, strong and impressive book. I would definitely recommend it! Finishing this book feels like having to say goodbye to all those marvelous characters. I would have loved to read even more about them. 🙂

Verdict

Scandinavian writers somehow know how to write a good book. At least, this is my experience, but I probably just read a small fraction of Scandinavian authors. Of course, they must be good in order for them to be translated into English or Dutch. Anyhow, I was very eager to read this one because I read so many positive reviews! Was it as good? Let’s find out!

Book cover

Meet Ove. He’s a curmudgeon—the kind of man who points at people he dislikes as if they were burglars caught outside his bedroom window. He has staunch principles, strict routines, and a short fuse. People call him “the bitter neighbor from hell.” But must Ove be bitter just because he doesn’t walk around with a smile plastered to his face all the time?

Behind the cranky exterior there is a story and a sadness. So when one November morning a chatty young couple with two chatty young daughters move in next door and accidentally flatten Ove’s mailbox, it is the lead-in to a comical and heartwarming tale of unkempt cats, unexpected friendship, and the ancient art of backing up a U-Haul. All of which will change one cranky old man and a local residents’ association to their very foundations.

My first impression

My first chuckle was while reading the first page. Okay, this must be good! My first emotion was not long after. Wow, this book seems to be funny and emotional at the same time. A heartfelt read!

The story

Ove is a man set in his ways. He loves his routine and likes to complain about the world around him. However, soon you find out that there is more to him. He loves and misses his late wife. She was “the color” in his life. This love is endearing and feels very pure. He doesn’t really want to go on without her.

Ove didn’t have the easiest life, working from a young age and being betrayed multiple times. He handles it quite well by moving on, but the reader is left with feelings.

The main character Ove is withdrawn, until new neighbors move in. He learns he actually does not dislike the woman (Parvaneh) and the kids are okay too. The man remains a doofus in his eyes. Parvaneh challenges him to come out of the house, help others and live life. The friendship that unfolds is heartwarming.

The story is about life, love, loneliness, friendship, human connections and challenges.

My opinion

I simply love this book. I think it’s special that a book can make you laugh and nearly cry. The book touches your heart to the core!

The character Ove is developed well and throughout the story you grow more fond of him with every page you turn. Ove is the person you’d like have as your neighbor or grandfather. It is also endearing that Parvaneh encourages him to live, even if it irritates Ove in the beginning. Everyone needs a Parvaneh now and then.

Conclusion of A man called Ove

This book is amazing. It is hilarious, heartfelt and it makes you feel all the feelings. Moreover, the characters and the story are developed well and the writing is great. I would highly recommend this book! I am sure I will read it many more times. The story somehow really stays with you for a while. Perhaps because the book is deeply human.

Verdict

Het Rosie Reultaat van Graeme Simsion is uit! En ik heb onder een steen gelegen, want ik wist niet dat er een volgend deel uitgegeven zou worden, laat staan dat ik wist dat die al was uitgegeven. Shame on me! Ik zocht net op Book Barista naar mijn recensies van Het Rosie Project en het Rosie Effect en kwam tot de conclusie dat deze niet op Book Barista staan. Tja, ik heb de eerste twee delen dus gelezen in de tijd dat Book Barista nog niet bestond! Ik kan me nog wel herinneren dat ik de boeken super gaaf vond en dat het een van de eerste boeken was die ik in het Engels kocht. Lees in deze recensie of ik het derde deel van deze serie net zo vet vind.

De flaptekst

“Hudson, de zoon van Don Tillman en Rosie Jarman, is elf als het gezin terug verhuist naar Melbourne. Don wil zijn zoon daar zo goed mogelijk voorbereiden op de middelbare school. Hij was zelf toen een buitenbeentje en Hudson is ook een beetje “anders’. Don besluit het Hudson Project te starten. Met hulp van de beste experts zal hij Hudson ongemerkt voorbereiden op de veeleisende jungle van de middelbare school. Sociale vaardigheden, sport, vrienden: alle kwesties pakt Don planmatig aan. Maar Hudson is niet alleen Dons zoon, maar ook die van Rosie, en hij laat zich tot Dons verrassing niet zomaar in een project vangen.”

Mijn eerste indruk van Het Rosie Resultaat

Humor en autisme, gaat dat samen? Nou Graeme Simsion bewijst in de eerste hoofdstukken opnieuw dat dit kan. Vanaf het eerste hoofdstuk zit ik weer te genieten. Wat heb ik Don en Rosie gemist! Meer, meer, en nog eens meer graag!

Waar het boek over gaat

Don Tillman en Rosie zijn ondertussen al een hele tijd getrouwd, hebben een bepaalde routine opgebouwd en hebben een zoon, Hudson, die met dezelfde problematiek te maken heeft als Don, autisme of in ieder geval ergens in het spectrum.

Er zijn wat problemen met de jongen op de lagere school en Don wil de jongen helpen om zeker te zijn dat hij een goede start heeft op school. Een strak schema wordt opgesteld want dat is de houvast die een autist nodig heeft, toch? Uiteraard loopt een en ander niet zoals gedacht en doen er zich meerdere grappige situaties voor. Komt Hudson goed terecht…

Wat ik ervan vond

Geweldig om verder te ontdekken hoe het met Don en Rosie gaat. Het voelt een beetje als bijpraten met oude bekenden. Ook super leuk om hun elf jaar oude zoon Hudson te leren kennen, een klein gozertje dat mijn hart heeft gestolen.

Met een mix van humor, liefde en een grote dosis realiteit is dit een feel good-verhaal over ouderschap en vriendschap, over weten wie je bent en leren omgaan met wat anderen denken dat je bent, over anders zijn en geaccepteerd worden. Het gaat vooral over twee ouders die van hun kind houden en het beste voor hem willen. Er is ook een veel directere focus op autisme, dan in de eerste twee boeken. Dat maakt het verhaal interessanter.

Toen ik het boek dichtsloeg dacht ik wel “dit boek heeft een happy end en ik lees hem met een glimlach uit, dat staat ver van hoe het is als je echt met autisme moet leven”. Desalniettemin heb ik enorm, echt enorm, van dit boek genoten.

De conclusie van Het Rosie resultaat

Ik was blij verrast met Het Rosie Resultaat en er waren veel momenten waarop ik moest grinniken. Het Rosie Resultaat is een hartverwarmend verhaal en ik kan dit boek dan ook zeker aanraden.

Beoordeling