Niet alles is vergeten van Wendy Walker is een boek dat nog niet bekend was bij mij. Toen uitgeverij HarperCollins Holland mij dit boek gaf was ik dan ook aangenaam verrast. Een voor mij nog onbekende schrijfster en een cover die letter zegt ”Niet openen” waren voor mij reden genoeg om vol nieuwsgierigheid aan dit boek te beginnen.

De flaptekst

De dader vinden of het misdrijf vergeten; wat zou jij kiezen? Als Jenny op gewelddadige en gruwelijke wijze wordt verkracht, ziet haar omgeving maar één oplossing: een experimentele drug die haar de gebeurtenis laat vergeten. Maar stress, angst en depressie blijven. Bovendien is de dader zonder Jenny’s getuigenis niet te vinden. Psychiater Alan Forrester duikt in haar geheugen. Als een herinnering gewist kan worden, kan hij ook terugkomen. Maar dit proces kan ook gemanipuleerd worden. Zeker als de psychiater ineens persoonlijk bij de zaak betrokken raakt… Niet alles is vergeten toont de kracht en de zwakte van het geheugen en laat zien hoe bedrieglijk het menselijk brein eigenlijk is.

Mijn eerste indruk

Tijdens de eerste 20 pagina’s snapte ik echt niet waar het verhaal over ging. Ik vond het dus ook moeilijk om de motivatie te vinden om het boek verder te lezen. Tot mij vanuit het niets ineens duidelijk werd dat het boek niet door de hoofdpersoon waar het verhaal over gaat werd verteld, maar door iemand anders. Iemand die in staat is om het leven van de hoofdpersonage in het boek totaal in eigen handen te nemen. Dit gaf de trigger om verder te lezen, en jeetje wat was dat spannend!

Het verhaal

Niet alles is vergeten gaat over Jenny, een tiener met een fijn leven in een redelijk stabiel gezin. Tot Jenny wordt verkracht en, met toestemming van haar ouders, in het ziekenhuis een speciale behandeling krijgt. Dit is een flinke dosis medicatie waarvan iedereen veronderstelt dat het ervoor zorgt dat je gebeurtenissen vergeet die vlak voor toediening zijn gebeurd. Iedereen is ervan overtuigd dat deze medicatie bij Jenny heeft gewerkt, totdat zij een rigoureuze beslissing neemt. Verder kan ik niet te veel over het verhaal vertellen omdat ik jullie geen spoilers wil geven.

Wat ik ervan vond

Ik werd aangenaam verrast door dit boek. Het feit dat het verhaal vanuit een ander personage wordt verteld die er in eerste instantie buiten lijkt te staan, vond ik heel verfrissend. Een klein minpunt was wel dat dit ervoor zorgde dat ik in het begin niet direct door had wat er nu eigenlijk echt aan de hand was. Verder is het verhaal goed leesbaar. De schrijver gebruikt niet te veel moeilijk woorden. Ook weet de schrijver je steeds nieuwsgierig te houden, waardoor je wilt weten hoe het verhaal nu echt in elkaar zit. Telkens als je denkt “ah, het zit zo!” dan is er een verrassende plotwending. Dit maakt het spannend!

De personages

De personages in niet alles is vergeten zijn interessant omdat ze allen een bijzonder verleden hebben. Een verleden dat hen aanzet tot keuzes Ondanks dat het verhaal zo extreem is en de personages allemaal een bijzonder verleden hebben, zijn het eigenlijk heel normale mensen. Hierdoor kon ik me met alle personages goed identificeren. Het zouden gewoon je buren kunnen zijn. Jenny, de hoofdpersoon in het boek, is een meisje die zich niet zomaar uit het veld laat slaan. De echtheid van deze personages maken het verhaal reëel. Als dit niet het geval zou zijn, zou het verhaal misschien een beetje té vreemd te worden.

De conclusie van Niet alles is vergeten

Niet alles is vergeten is een fijne psychologische thriller voor de donkere avonden. Het is niet het meest spannende boek dat ik ooit heb gelezen, maar doordat het verhaal laat zien dat het menselijk brein eigenlijk heel bedrieglijk is vond ik het toch angstaanjagend te noemen. Dat het effect van het toedienen van een medicijn zulke heftige gevolgen kan hebben op een mens en zijn/haar omgeving, daar heb ik eigenlijk nooit eerder bij stil gestaan. Wendy Walker weet met haar eerste thriller een goed verhaal neer te zetten. Dit smaakt naar meer!

Weetje

Inmiddels zijn de filmrechten van dit boek aan Warner Brothers en Reese Witherspoon verkocht.

Beoordeling

Twee weken geleden kreeg ik van mijn broer het boek Judas van Astrid Holleeder cadeau. Dit boek stond zeer hoog op mijn verlanglijst en ik kon dan ook niet wachten om het te lezen. Diezelfde avond ben ik dan ook direct begonnen met lezen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

‘Een valse hond sluit je op in een hok, of laat je inslapen.’

Judas speelt zich af tussen 2012 en het heden, en is doorspekt met flashbacks naar spraakmakende gebeurtenissen in het verleden. Het is een verbijsterende familiekroniek waarin Astrid Holleeder een onthutsend portret schetst van een gezin dat sinds 1983 – het jaar van de Heineken-ontvoering – alleen nog maar een achternaam heeft: Holleeder. In dit unieke boek vertelt zij op indringende wijze over de impact van de ontvoering op alle familieleden, de verwijdering tussen de bloedgabbers Willem Holleeder en Cor van Hout (die in 2003 om het leven kwam), de bedreiging van Peter R. de Vries, liquidaties en afpersingen in het criminele milieu. Ook spreekt ze vrijuit over haar jeugd en haar moeder, de kinderen, haar ex-partners, haar werk als advocate en haar dubbelrol als consigliere van haar broer. Door zich als vertrouweling op te stellen kon Astrid dicht in de nabijheid van haar broer verkeren, en hun gesprekken in het geheim opnemen, met maar één doel: hem levenslang geven.

Mijn eerste indruk

Jeetje, Judas hield mij vanaf de eerste pagina in zijn greep. Ik ben gechoqueerd! Het boek leest makkelijk weg en de schrijfstijl is heel toegankelijk. Soms moest ik wel even schakelen tussen de verschillende tijdsaanduidingen.

Willem Holleeder van “grappenmaker” naar monster

De Willem die Astrid je in Judas laat zien, heeft weinig meer te maken met de grappenmaker of knuffelcrimineel. Dit is de psychopaat die zijn bloedgabber, zijn zwager -Cor van Hout, de man van zijn zus Sonja- liet vermoorden. Tevens de man die zijn zussen en moeder liet sidderen zodra zij ook maar iets verkeerds deden, hen afperste en alles van ze afnam. Erger nog, hij is de oom die een pistool op het hoofd van zijn kleine neefje zet, zodat moeder Sonja zijn eisen inwilligt. Deze man is weerzinwekkend.

Wat ik ervan vond

Hoe kan een man zo ver gaan en hoeveel kan een familie aan?! Ik vond het boek schrikbarend, verdrietig en verbazingwekkend. Mensen om mij heen stellen mij soms de vraag “Denk jij dat ze de waarheid spreekt?” Ik denk dat het haar waarheid is, maar ik denk ook dat dit los staat van het feit of ik het boek goed vind of niet. Of het nu 100% naar waarheid is geschreven of niet, dit is horror en om zo te moeten opgroeien lijkt mij verschrikkelijk. De schrijfstijl van het boek had op sommige punten beter gekund. In het verhaal is er namelijk veel herhaling. Soms dacht ik tijdens het lezen “nu weet ik wel dat Astrid de jongste is in het gezin en dat ze advocaat is”. Of “ja, haar vader was geen leuke man, duidelijk!” Ook zijn er veel tijdssprongen. Dat is zonde, maar toch vond ik het verhaal hierdoor niet slecht of moeilijk leesbaar. Het verhaal leest vlot en is van de eerste tot de laatste bladzijde interessant.

De conclusie van Judas

Al met al is Judas een schrikbarend verhaal, een verhaal dat mij in zijn greep hield en waar ik steeds meer van wilde weten. Het is geen literair hoogstandje, maar dat hoeft ook niet. De waarheid van Astrid is al heftig genoeg om dit boek tot een must-read te maken.

Beoordeling

Terwijl ik door de AKO liep in mijn pauze, lag Wild van Cheryl Strayed op mij te wachten, ik moest hem hebben! In de trein ben ik direct begonnen met lezen want na de vele goede recensies moest dit toch wel een geweldig boek zijn. Lees in deze recensie of ik het eens ben met de lovende recensies.

De flaptekst

Op haar zesentwintigste neemt Cheryl Strayed haar meest impulsieve beslissing ooit: ze begint aan een voettocht van 1700 kilometer langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. Helemaal alleen, zonder ervaring en met een veel te zware rugzak. Drie maanden lang doorstaat ze intense hitte en meters sneeuw, wordt ze geconfronteerd met beren en ratelslangen, en ervaart ze de schoonheid, maar ook de verschrikkelijke eenzaamheid van de tocht die haar leven voorgoed zou veranderen.

Mijn eerste indruk

Ge-wel-dig! Op een van de eerste pagina’s is de kaart afgedrukt zodat je precies kan zien van waar tot waar Cheryl haar tocht gaat. Al in de proloog droomde ik weg in het verhaal, er wordt namelijk een fijne en beeldende schrijfstijl gehanteerd. Daarnaast is het een waargebeurd verhaal waardoor ik mij direct helemaal kon inleven.

Het verhaal van een vrouw die zichzelf kwijt is

Het boek Wild is het waargebeurde verhaal van de 26-jarige Cheryl die besluit om de PCT te lopen; een 1700 kilometer lange voettocht langs de westkust van Amerika. Haar moeder is een aantal jaar daarvoor overleden en sinds dat moment is Cheryl zichzelf niet meer. Ze stopt met haar studie, veranderd steeds van baan, gaat scheiden van haar man en tot overmaat van ramp raakt ze verslaafd aan cocaïne. Nadat ze op een middag een boek over de Pacific Crest Trail vindt, blijft dit in haar achterhoofd. Een aantal weken en ervaringen later besluit ze het roer om te gooien. Ze gaat zonder training de 1700 kilometer lange wildernis in. Tijdens haar tocht leert ze zichzelf beter kennen en komt ze mensen tegen die haar wereld verrijken. Het is niet allemaal zonneschijn want de tocht valt haar geestelijk en lichamelijk zwaar. Is Cheryl sterk genoeg om deze missie te volbrengen?

Wat ik ervan vond

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enorm van Wild genoten heb. Cheryl verliest zichzelf, maar ergens in haar is er een vlammetje dat ze met veel kracht aanwakkert en nooit opgeeft. Ik had vanaf pagina 1 respect voor de keuzes die ze maakt. De tocht die Cheryl heeft gelopen weet ze prachtig te omschrijven. Tijdens het lezen wilde ik niets liever dan een vlucht boeken en het gebied zelf ontdekken.

De conclusie van Wild

Cheryl is in staat om haar leven, haar verlies, haar gedachten, haar gevoelens en haar verbazingwekkende reis te delen met haar lezers. Aan het begin van het boek bewonderde ik haar als schrijfster, maar na het hele verhaal te hebben gelezen bewonder ik haar als mens. Haar vlotte pen, doorzettingsvermogen en humor maken Wild tot een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb. Dit boek moet je lezen!

Beoordeling