De doodskuur is het derde deel uit de succesvolle Maze Runner Series. In de vorige recensies hebben jullie kunnen lezen dat ik ontzettend enthousiast was over de eerste twee delen. Ik was dan ook zeer nieuwsgierig naar De Labyrintrenner 3 – De doodskuur. Lees in deze recensie wat ik van Maze Runner #3 vind.

De flaptekst

WICKED heeft alles afgepakt van Thomas. Zijn identiteit, zijn geheugen en nu ook zijn enige vrienden: die uit de Laar. Maar het einde is nabij. Alle beproevingen zitten erop, na nog een allerlaatste test. Maar zal iemand die overleven? Wat WICKED niet beseft is dat de herinneringen van Thomas veel verder teruggaan dan de organisatie vermoedt. En daarom weet Thomas dat hij geen woord moet geloven van wat ze zeggen. Thomas ontsnapte uit het Labyrint. Hij overleefde de Schroei. En hij zal alles op alles zetten om zijn vrienden te redden. Maar het is de waarheid zelf die echt een einde aan alles zal maken. De tijd voor leugens is voorbij.

Mijn eerste indruk

Opnieuw een vette en mysterieuze cover! Ik heb het boek ik het Engels gelezen en deze covers zijn zelfs een beetje glimmend. Het lijkt wel of de covers per boek stoerder worden. Het verhaal begint, net als in de andere delen, direct met een bijzondere start. Thomas is nog lang niet uit de problemen en dat is dan ook direct duidelijk. Dit zorgde bij mij opnieuw voor nieuwsgierigheid. Toch moet ik bekennen dat ik graag direct meer actie had willen zien, maar de boog kan natuurlijk niet altijd hoog gespannen zijn!

WICKED en vriendschap, hoe zit dat nu eigenlijk

Net als Thomas word je in het diepe gegooid. Is WICKED goed of slecht en de organisatie te vertrouwen? Sterker nog, kan Thomas zijn eigen vrienden nog wel vertrouwen. Ondanks alles wat Thomas en zijn vrienden hebben doorstaan lijkt iedereen in dit verhaal zijn eigen weg te kiezen. En dat lijkt dan ook direct de grootste test! Wat moet Thomas doen? Net als Thomas werd ik door het verhaal enorm in verwarring gebracht. Ik wist echt niet meer welke personages er te vertrouwen waren en of Thomas nu wel of niet in zee moest gaan met WICKED. Dit zorgde ervoor dat ik haast niet kon stoppen met lezen, je moet gewoon weten hoe dit nu echt zit! Daarnaast zorgde elk nieuwe hoofdstuk voor extra zenuwen want steeds als ik dacht: “O, dat zit zo!” Dan werd mijn waarheid omver geblazen door een nieuwe cliffhanger met de daarbij behorende nieuwe ontknopingen in het volgende hoofdstuk. Al die veranderingen in het verhaal zorgde er soms wel voor dat het verhaal iets chaotischer werd. En daarmee de spanningsboog richting het einde bij mij iets afnam.

De conclusie van De labyrintrenner – de doodskuur

Ondanks dat ik het verhaal iets chaotischer en langdradiger vond dan de eerste twee delen, moet ik zeggen dat ik het een super goede afsluiter vond. Ik heb weer genoten van Thomas en zijn avontuur. Dashner weet met dit verhaal eindelijk antwoord te geven op veel vragen. Voor mij leek de wereld die hij beschreef net echt en na het lezen van de trilogie heeft hoofdpersonage Thomas een mooi plekje in mijn hart veroverd. James Dashner, bedankt voor deze fijne en spannende leeservaring. De Maze Runner serie is een verrijking voor iedere boekenkast!

Beoordeling

De schroeiproeven is het tweede deel uit de succesvolle Maze Runner Series.  In de vorige recensie hebben jullie kunnen lezen dat ik ontzettend enthousiast was over deel 1: De labyrintrenner. Nadat ik dit boek uit had, heb ik voor kerst de rest van de serie cadeau gevraagd en ik ben deze nu aan het lezen. Lees in deze recensie wat ik van dit tweede deel vind.

De flaptekst

Een weg vinden uit het labyrint had de oplossing moeten zijn. Maar WICKED is nog niet klaar. De tweede fase is pas net begonnen: de Schroei. Thomas, Teresa en de andere overlevenden van het labyrint hebben twee weken om de Schroei, het meest verbrande deel van de wereld, over te steken. Vriendschappen worden op de proef gesteld. Er is geen hulp. Voor wie het niet haalt, wacht onherroepelijk de dood.

Mijn eerste indruk

Opnieuw een vette en mysterieuze cover! Ik heb het boek ik het Engels gelezen en deze covers zijn zelfs een beetje glimmend. Ik ben er helemaal weg van. Het tweede deel gaat direct verder waar het eerste deel gebleven is. Ik moest hier even inkomen omdat het toch een aantal maanden geleden is dat ik deel 1 heb gelezen. Wel was er direct actie waardoor ik nieuwsgierig werd naar meer.

Het verhaal

In De Schroeiproeven denkt Thomas veilig te zijn en eindelijk aan Wicked ontsnapt te zijn maar niets blijkt minder waar. Na de eerste nacht ontdekt Thomas dat de personen die hem en zijn vrienden gered hebben, zijn opgehangen! Niets is wat het lijkt, Thomas zijn wereld staat op zijn kop. Wicked, de organisatie die hier achter zit, verteld aan Thomas en zijn vrienden, dat zij de vuring hebben. Een zeer heftig en besmettelijk virus waar je binnen een korte tijd volledig doordraait. Om aan het virus te ontkomen moeten Thomas en zijn vrienden binnen een aantal dagen bij het bevrijdingspunt komen, anders krijgen ze geen medicijn tegen de vuring. De test start en Thomas en zijn vrienden komen voor moeilijke keuzes te staan tijdens de grootste test van hun leven.

Wat ik ervan vond

Het verhaal is veel gruwelijker dan het eerste verhaal en dat zorgt voor een enorme sterke spanningsopbouw. Toch moet ik bekennen dat ik het eerste deel sterker vond. De wereld in dit tweede deel vond ik namelijk veel minder indrukwekkend. Wellicht omdat dit veel meer van onze aarde weg heeft dan het doolhof in het eerste deel, waar ik volledig mijn fantasie op kon loslaten. Wel gaat dit verhaal veel dieper en dat maakt het enorm interessant! Eindelijk krijg je te lezen wat er met de aarde is gebeurd en krijg je een klein beetje inzicht in de bedoelingen van organisatie Wicked. Ook komen er bij Thomas steeds meer herinneringen van vroeger terug. Daarnaast eindigt dit boek met een enorme cliffhanger waardoor je zo snel mogelijk aan het derde deel wilt beginnen.

De conclusie van De schroeiproeven

De schroeiproeven is een ijzerstek fantasieverhaal dat inspeelt op de verbeelding en je telkens op het puntje van je stoel laat zitten. In dit deel is de wereld minder fantasievol dan in het eerste deel, maar de gruwelijke test die Thomas en zijn vrienden moeten doorstaan maken je zo angstig en nieuwsgierig dat je maar door wilt blijven lezen. Het boek is dan ook een mooi vervolg op het eerste deel en ik ben enorm nieuwsgierig naar het volgende deel.

Beoordeling

Voor kerst kreeg ik van mijn lieve oom en tante het boek The Snow Child van Eowyn Ivey cadeau. Super gaaf, want dit boek stond al jaren op mijn leeslijst. Op Goodreads, een website voor boeken, had ik al veel goede recensies gelezen. Op een winterse middag in februari heb ik het boek erbij gepakt. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Alaska, 1920: a brutal place to homestead, and especially tough for recent arrivals Jack and Mabel. Childless, they are drifting apart–he breaking under the weight of the work of the farm; she crumbling from loneliness and despair. In a moment of levity during the season’s first snowfall, they build a child out of snow. The next morning the snow child is gone–but they glimpse a young, blonde-haired girl running through the trees.

Mijn eerste indruk

Laten we beginnen bij het begin… wat een prachtige cover! Dit boek vraagt gewoon om aandacht. The Snow Child begint al direct met een emotionele gebeurtenis en zette direct al mijn zintuigen op scherp. Normaal gesproken heb ik zo’n vijftig pagina’s nodig om in een verhaal te komen, maar bij dit boek zat ik er direct in! Het is mysterieus, maar niet griezelig. Verdrietig, maar zo niet hevig dat je gelijk geen zin meer hebt om verder te lezen. Dit smaakte naar meer!

Het verhaal

Mabel en Jack zijn een getrouwd stel van in de veertig. Ze zijn ontsnapt van hun drukke bestaan in Pennsylvania en wonen nu in de wildernis van Alaska. Jack probeert wanhopig een oude boerderij te verbouwen tot een plek waar ze kunnen wonen en eten kunnen verbouwen. Dit moet het stel helpen om de zware winters te doorstaan en een, naar omstandigheden, zo prettig mogelijk leven te leiden. Het (ver)bouwen van een woning en voedsel zijn alleen niet de enige problemen waar ze mee worstelen. Er zijn diepere wonden, namelijk hun kinderloosheid en de herinneringen aan hun doodgeboren baby. De gevoelens die dit bij hun oproept zijn in de loop der jaren nooit besproken en dit is tussen hen in komen te staan. Tijdens de eerste sneeuwval van hun eerste winter in Alaska, komen Jack en Mabel dichter bij elkaar dan in tijden is gebeurd. Samen bouwen ze een sneeuwpop en hebben plezier. De volgende ochtend is de sneeuwpop verdwenen, maar is er iets sterkers dat licht in hun leven brengt. Haar naam is Faina… Wie is dit en waar komt ze vandaan?

Wat ik ervan vond

Zo, hallo hé! Mag ik dit moment gebruiken om van de virtuele daken te schreeuwen dat dit verhaal meer dan prachtig is?! Leuke, mooie, maar ook hartverscheurende momenten wisselen elkaar af. Een van de beste dingen in het boek is de ontwikkeling van de karakters en de relaties die daardoor in het verhaal ontstaan. Vanaf het begin werd ik al direct van emotie naar emotie geslingerd en het was geen moment saai. Hier en daar moest ik zelfs een traantje wegpinken. De rauwe werkelijkheid van het leven in Alaska in de jaren 20 wordt in dit verhaal op sprookjesachtige wijze beschreven. Dit noem ik kunst!

De personages

Alle personages in The Snow Child zijn perfect uitgewerkt. Ze hebben allemaal hun zwakke en sterke punten en zouden echt kunnen bestaan. Faina, het sneeuwkind is één van de coolste personages die ik ooit heb mogen leren kennen in een boek. Haar interacties met Mabel en Jack zijn zo schattig en de relatie die zich ontwikkelt tussen de drie is werkelijk prachtig. De buren, George, Esther en hun kinderen zijn hilarisch! Vooral Esther maakte me vaak aan het lachen. Een vrouw die zegt wat ze denkt en nergens voor terugdeinst. Zij laat zien hoe je kunt overleven in Alaska!

De conclusie van The Snow Child

Ik ben helemaal verliefd op The Snow Child. Dit boek staat vanaf nu in mijn top tien van favoriete romans. Het is een schitterend verhaal waarin verdriet en vreugde elkaar afwisselen. Een verhaal waar het rauwe landschap van Alaska op een sprookjesachtige wijze wordt beschreven. Of The Snow Child nu een echt sprookje is of niet, het is duidelijk dat het niet uitmaakt waarom of hoe dingen gebeuren; alleen dat ze gebeuren. Als je daar in gelooft, dan neemt dit boek je mee op een betoverende reis. Eowyn Ivey heeft een geweldig debuut geschreven!

Beoordeling

*Het boek is alleen in het Engels verkrijgbaar.