Sapiens van Yuval Noah Harari vond ik echt een geweldig boek! Eén van de beste boeken dit ik dit jaar heb gelezen. Ik was dus zeer benieuwd naar zijn andere boeken. Dit boek lag toevallig beschikbaar in de bieb, wat een unicum is want zijn boeken zijn altijd uitgeleend. Ik heb Homo Deus nog niet gelezen, maar het fijne aan zijn boeken is dat het allemaal niet perse op volgorde hoeft. Hoe was 21 lessen voor de 21ste eeuw? Lees het hieronder!

De flaptekst

In Sapiens boog Yuval Noah Harari zich over het verleden, in Homo Deus over de toekomst; nu laat hij zijn licht schijnen over het heden. Wat zijn de uitdagingen van onze tijd? Hoe beschermen we onszelf tegen een nucleaire oorlog, ecologische rampen en technologische bedreigingen? Wat is de oorzaak van de opkomst van populisten als Donald Trump? Hoe weren we ons tegen fake news? Moeten we ons voorbereiden op een nieuwe wereldoorlog? Wat moeten we denken van het opkomend nationalisme? Vragen de mondiale problemen die op ons afkomen om andere politieke systemen? Is het een goed idee dat we onze data overdragen aan enkele grote commerciële spelers, of wordt het tijd om het eigendom van data te reguleren? En wat wordt de grote nieuwe wereldmacht, Amerika, Europa of China? In dit boek beantwoordt Yuval Noah Harari de 21 meest urgente vragen van onze tijd.

Mijn eerste indruk

Interessant, maar wel veel speculatie. Ik weet nog niet zo goed wat ik daar van vind. Yuval Noah Harari haalt zeker interessante discussies aan, zoals over AI en kunstmatige intelligentie, maar het is wel erg subjectief. Het is echt een ander boek dan Sapiens.

Het verhaal

In dit boek verkent Yuval Noah Harari mogelijke toekomstscenario’s, waar de mens nu staat en hoe zich dat verhoudt tot het verleden van de mens. Zonder teveel te verklappen: hij snijdt interessante punten aan waar we als mensheid goed over na moeten denken. Zo kan het best zijn dat we in de toekomst problemen hebben die we nog niet eerder in de geschiedenis hebben meegemaakt. Hoe gaan we die oplossen? En dan gaat het nog niets eens over het milieu.

De ideeën die de auteur presenteert zijn goed om te over na te denken en kunnen voor interessante discussies zorgen. De hoofdstukken over nationalisme, religie en immigratie zijn ook relevant voor het heden.

Wat ik ervan vond

Ondanks dat het interessante ideeën zijn over het heden en de toekomst, mistte de samenhang in het boek. Sommige hoofdstukken waren eerder gepubliceerde essays, toen ik daar achterkwam viel veel op zijn plaats. Ik vind Sapiens echt een aanrader voor iedereen om te lezen. 21 lessen voor de 21ste eeuw vind ik niet in dat rijtje thuishoren. Het is zeker interessant en het zijn interessante topics om over na te denken, maar als je meer samenhang zoekt is het misschien een idee om de essays los te lezen.

De conclusie van 21 lessen voor de 21ste eeuw

Een interessant maar redelijk onsamenhangend boek met interessante ideeën en discussiepunten. Als je een boek van Yuval Noah Harari wilt lezen zou ik Sapiens aanraden, ook al is 21 lessen voor de 21ste eeuw wel het lezen waard. Het fijne aan de schrijfstijl van de auteur vind ik dat het een retorische kracht heeft. Ik blijf in ieder geval wel nadenken over de punten die hij aanhaalde. Door dit laatste krijgt het boek 3,5 kopjes koffie (afgerond naar 4).

De beoordeling

Soms kun je wat de mens werkelijk doet, niet in verhalen verzinnen. Ik was benieuwd naar welke f*ck ups Tom Phillips had gekozen om in het boek te verwerken. Ook al houd ik meer van geschiedenis boeken met diepgang en een wat meer serieuze toon, was ik toch wel geïntrigeerd geraakt en besloot ik het te lezen.

De flaptekst

Al zevenduizend jaar loopt de mens rond op deze planeet en wees eerlijk, we timmeren enorm aan de weg. Kunst, wetenschap, cultuur en handel, we maken de mooiste dingen en planten ons voort als gekken – op deze aardbol zijn wij duidelijk de winnaars. Maar we zo tof zijn, waarom maken we er dan telkens zo’n teringzooi van? Was het wel zo’n goed idee van de Engelsman Thomas Austin om in 1859 vierentwintig schattige konijntjes mee te nemen naar Australië? Hoe gek was Mao eigenlijk toen hij besloot om alle mussen uit China te verjagen? En hoe maf waren de Sovjet-ingenieurs  toen ze hun mouwen opstroopten om, als spelende kinderen aan het strand een paar rivieren om te leggen, waardoor complete meren opdroogden? In De mens neemt Tom Philips ons mee op een wervelende reis langs de meest geweldige en catastrofale fuck-ups van onze geschiedenis. Een frisse en tamelijk relativerende kijk ope het meest succesvolle wezen op onze aarde. 

Mijn eerste indruk

Dit boek leest als een trein. De auteur schrijft vloeiend, populair en met een dosis humor. Hij mag wel wat rustig aan doen met “die idioot” en dat soort verwijzigingen. Ik hoop niet dat het boek té populair is geschreven wat dat betreft, want het leidt een beetje af.

Het verhaal

Tom Phillips beschrijft in dit boek een aantal gigantische blunders die de mensheid heeft gemaakt. En waarom? Bijvoorbeeld omdat we ons leefgebied wilden beheersen of laten lijken op het thuisland of omdat we op geld/macht uit waren. Oké, soms was de mens ook gewoon oliedom.

Zo liet Tsaar Peter III een rat voor het gerecht brengen omdat hij aan een van zijn tinnen soldaatjes had geknaagd. Of een Engelse immigrant die 24 konijnen meenam naar Australië, maar je weet wat konijnen doen dus na een tijdje waren het er miljoenen en een ware plaag.

Ook al beschrijft de auteur het met een grote dosis humor, sommige van deze f*ck ups zijn miljoenen mensen fataal geworden. De serieuze kant wordt in dit boek ook zeker belicht. Vooral het milieu anno nu is een waarschuwing, maar dat weten we eigenlijk allemaal al wel.

Wat ik ervan vond

Een leuk, interessant boek dat soms een beetje het randje zoekt met té populair zijn. De auteur schroomt echter niet om aan te geven dat sommige zaken uit het verre verleden niet met 100 % zekerheid precies zo gebeurd zijn. Deze nuance siert het boek.

De auteur heeft antropologie, geschiedenis en archeologie gestudeerd en hij is nu journalist. Dit is natuurlijk een perfecte combinatie bij het schrijven van dit boek. Al grinnikend keer je de pagina’s in rap tempo om, waarna de ene vergissing de andere opvolgt.

Conclusie van De mens, een kleine geschiedenis van onze allergrootste f*ck ups

Een leuk boek die geschiedenis toegankelijk maakt voor een groter publiek. Ik mis wel de diepgang en soms vind ik het taalgebruik te populair en storend, maar ik weet ook dat als je dat zoekt je dit boek gewoon niet moet lezen. Ik vind dit boek, ondanks dat, zeker een aanrader! Zullen we leren van de fouten van het verleden? Achja, l’histoire se répète, en er zijn altijd weer mogelijkheden voor nieuwe f*ck ups. Hopelijkt schrijft Tom Phillips deze dan weer op in een nieuw boek. 😉

Beoordeling

De laatste tijd heb ik naast een stapel papieren boeken ook wat e-books gekocht #treatyoself. Zo ook dit e-book. Ik was ontzettend benieuwd naar de inhoud, want een voormalig FBI gijzeling onderhandelaar moet toch heel wat weten over onderhandelen. De Nederlandse titel is overigens Deel nooit het verschil. Is het boek beter dan de titel? Lees het hieronder!

De flaptekst

Het leven bestaat uit onderhandelingen: of u nu een auto aanschaft, een loonsverhoging vraagt, een huis koopt, de huur heronderhandelt of overlegt met uw partner of kinderen; zelfs het verloop van uw verdere leven kan afhangen van uw optreden in cruciale gesprekken. Dit boek geeft u de hulpmiddelen die u hiervoor nodig hebt.
Deel nooit het verschil is een onontbeerlijk handboek met onderhandelingsprincipes uit de opmerkelijke carrière van Chris Voss, onderhandelaar in gijzelings- en ontvoeringszaken. Hij benadrukt het belang van emotionele intelligentie, zonder het eindresultaat uit het oog te verliezen. De effectiviteit van deze technieken zijn in het veld getest. Voss laat zien hoe u deze vaardigheden op uw werk en op elk levensgebied kunt gebruiken.

Het boek biedt een spannend kijkje achter de schermen bij de FBI, waarbij de onderhandelingsstrategieën uit de doeken worden gedaan die Voss hanteerde.

Chris Voss, een FBI-veteraan, is een van de meest vooraanstaande beoefenaars en docenten van onderhandelingsvaardigheden. Zijn adviesbureau verzorgt opleidingen en adviseert bedrijven bij complexe onderhandelingen.

Mijn eerste indruk

Simpelweg: cool! Aan de hand van voorbeelden uit de praktijk introduceert hij de lezer direct met onderhandelingen. Hij maakt duidelijk dat eigenlijk het hele leven een onderhandeling is. Voor de meesten wel wat minder extreem dan zijn voorbeelden met terroristen e.d., maar denk maar eens na over wat je wel allemaal niet moet onderhandelen. In je werk, je liefdesleven, je financiën, je reputatie en ga zo maar verder. Zoals de auteur zegt: “Negotiating is communication with result” (onderhandelen is communicatie met resultaat).

De opbouw

Chris Voss neemt je elk hoofdstuk mee in onderdelen van onderhandelen. Hij geeft hier voorbeelden uit de praktijk bij, maar hij geeft ook een kleine samenvatting aan het einde met de technieken. Hij haalt ook Tversky en Kahneman ook aan, waarin hij hun theorie uitlegt dat mensen eerder verlies willen voorkomen dan een grote winst behandelen. (Lees de recensie van hun boek Twee breinen hier).

Zelf vond ik het een eye-opener dat je soms juist een ‘nee’ moet zoeken in een onderhandeling, zodat je beter weet hoe je naar de ‘ja’ kunt komen. Empathie, spiegelen, labellen en het onbekende achterhalen zijn dan onder andere ook methoden die hij bespreekt. Stapje voor stapje neemt hij je mee in de methoden, maar in de praktijk gebruik je natuurlijk meerdere technieken tegelijk. Het is net wat relevant is in de situatie en waar je zelf comfortabel mee bent.

Wat ik ervan vond

Ik vond het interessant om te lezen over al deze onderhandelingen en technieken. Sommige adviezen waren wel open deuren, maar minder dan in de meeste boeken met dit soort topics. Ik kan dan ook niet wachten om bepaalde technieken in de praktijk te brengen! Dit boek ga ik nog wel vaker lezen, want herhaling is de moeder van de wijsheid. 😉

Conclusie van Never split the difference

Dit is écht een goed boek over onderhandelen. Wat dat betreft heeft hij het goed aangepakt, zijn voorbeelden laten namelijk zijn kunde zien waardoor je in zijn technieken gelooft. Daarnaast schroomt hij er ook niet van om zijn eigen fouten in onderhandelingen te benoemen, daar leer je als lezer van en het geeft hem een eerlijk profiel. Dit boek is dan ook een aanrader als je meer wilt weten over effectief onderhandelen.

Beoordeling