Iedereen merkte dit jaar de gevolgen van (de maatregelen van) het coronavirus. Een vreemd jaar, waarin veel mensen ziek werden, zelfs overleden en waarin we zoveel mogelijk thuis moesten blijven. Door het thuisblijven heb ik meer boeken gelezen dan in jaren. 5 boeken meer dan vorig jaar. Daarom een terugblik op de boeken die ik in 2020 las!

De beste non-fictie

Dit jaar las ik veel goede non-fictie boeken zoals Educated, Gratis geld voor iedereen, The night trilogy van Elie Wiesel, ’t Hooge Nest, Grote verwachtingen en A promised land. Nadat ik de boeken uit had bleven ze me allemaal nog bij op hun eigen manier. Ik vind het dan ook allemaal dikke aanraders! Ik denk dat Educated, over een meisje die opgroeit in een mormon survivalist familie en zich door middel van onderwijs daar los van maakt, en ’t Hooge Nest, over twee Joodse zussen die een onderduik villa stichten tijdens de Tweede Wereldoorlog, een gedeelde eerste plaats hebben en dat A promised land, de memoir van Barack Obama, daar dan gauw achteraan komt. Maar Gratis geld voor iedereen raad ik ook zeker aan voor iedereen die een nieuwe kijk wilt op werk en de economie.

De beste fictie van 2020

Afgelopen jaar las ik ook veel goede fictie, maar toch is de keuze hierbij gemakkelijker dan bij non-fictie. Ik heb zo intens genoten van The House in the Cerulean Sea van TJ Klune. De auteur heeft al veel boeken geschreven dus in deze terugblik een vooruitblik: ik verwacht volgend jaar wel een aantal van zijn andere boeken te lezen. The House in the Cerulean Sea had precies de juiste formule humor, serieusheid, ontwikkeling, charme en adorableness.

Het meest inspirerende boek

Dat is met stipt A promised land van Barack Obama. Ik wist niet dat hij zó idealistisch was en dat hij zó werd gedwarsboomd door de Republikeinen (of andere landen etc.). Het is heel interessant om te lezen hoe verschillende partijen tot akkoorden komen, hoe het Amerikaanse politieke spelletje werkt en hoe hij al die tijd met beide benen op de grond bleef staan door zijn familie. Een absolute aanrader! Net als het boek van zijn vrouw, Becoming.

Het meest teleurstellende boek

Dat waren The Southern Book Club’s Guide to Slaying Vampires en De Bourgondiërs. Het eerstgenoemde boek veranderde zo vaak van richting (en zelfs genre) en had zulke heftige wendingen, dat ik me als lezer wat bekocht voelde. De Bourgondiërs mistte een rode draad en voelde meer als een aaneenschakeling van Vlaamse namen.

Het plot van In five years was ook een teleurstelling. Het spel van de engel was ook een tegenvaller. Vooral omdat ik Schaduw van de wind juist een prachtig boek vond.

Het spannendste boek

In deze terugblik is dat Het instituut van Stephen King of De jongen in de sneeuw van Samuel Bjørk. Het was het eerste boek dat ik van Stephen King las! Ik heb vervolgens The Stand gekocht, over een virus dat overspringt van mens tot mens. Heel toepasselijk! Ik ben er alleen nog niet aan begonnen omdat het 1325 pagina’s zijn en je daar net even zin in moet hebben ;).

Vorig jaar won De doodsvogel van Samuel Bjørk deze categorie. Ondertussen heb ik de trilogie uit, ik hoop dat hij nog meer boeken gaat schrijven in deze serie!

Het beste fantasy boek

Deze categorie wint The House in the Cerulean Sea ook met gemak. Ook is Circe het vermelden waard, de dochter van de zon en een nimf uit de Griekse mythologie. Aankomend jaar ga ik van de auteur (Madeleine Miller) Het lied van Achilles lezen.

Het allerbeste boek

Oehhh moet ik nou voor ’t Hooge Nest, Educated of The House in the Cerulean Sea gaan? Eigenlijk kan ik niet kiezen, maar als ik er toch één moet noemen dan is het ‘t Hooge Nest. Vooral omdat het ook een belangrijk boek is, en er door het verhaal heen ook accurate informatie over de jodenvervolging in Nederland wordt gedeeld. Ik vind het belangrijk dat deze kennis niet verloren gaat.

Bedankt allemaal!

We zijn aan het einde van deze terugblik gekomen. Ik wil iedereen bedanken die onze blog blijft volgen. Hopelijk hebben we je geïnspireerd om bepaalde boeken wel (of niet) te lezen! We kijken uit naar 2021 en wensen iedereen een fantastische jaarwisseling en een prachtig 2021.

Hartelijke groet,
Roos

Het jaar zit er alweer bijna op. We gaan straks niet alleen een nieuw jaar in, maar zelfs een nieuwe decennium! De jaren twintig, wat gaat het ons brengen? Ik hoop heel veel goede boeken naast dat ik je uiteraard geluk, goede gezondheid, veel liefde en eigenlijk al het moois en goede wens.

Afgelopen jaar heb ik 35 boeken gelezen, dat is 9 meer boeken dan vorig jaar Had ik meer tijd? Nee dat niet. Maar ik heb wel meer tijd genomen om te zitten met een goed boek en een kop koffie. Heerlijk! Hoeveel boeken hebben jullie gelezen in 2019?

De lijst hieronder gaat over boeken die ik las in 2019, ze zijn niet perse verschenen in 2019.

De beste non-fictie van 2019

Dat zijn wat mij betreft Sapiens, Brutus en Becoming.
Sapiens is een toegankelijk boek waarmee je in een sneltreinvaart door de menselijke geschiedenis heen wordt geloodst. Interessante inzichten wel! Brutus vond ik gewoon echt heel erg gaaf. Hoe cool is het dat we nu nog nieuwe inzichten kunnen verwerven over iemand die ruim 2000 jaar geleden leefde? Kathryn Tempest heeft grondig onderzoek gedaan en heeft een prettige schrijfstijl. Dan Becoming van Michelle Obama. Ik wist nooit veel over haar maar ik ben nu echt fan! Het is een oprecht persoon die het beste probeert te doen voor haar gezin en land.

De beste fictie van 2019

Dan schiet toch wel direct A man called Ove te binnen! Wat een prachtig en ontroerend boek. Subtiel, maar krachtig tegelijkertijd. Grappig, maar treurig tegelijkertijd. Een aanrader voor iedereen. Ik was ook erg onder de indruk van Eleanor Oliphant is completely fine. Het is het debuut van Gail Honeyman, ik hoop dat ze door blijft gaan met schrijven!

Het slechtste boek van 2019

Een wat minder leuke categorie, maar eerlijk is eerlijk, dit wint De secretaresse van Renee Knight. Dit boek had potentie maar heeft echt kansen gemist om het een coherent en goed uitgewerkt verhaal te laten zijn. Het einde staat zo los van de rest van het boek, dat het te onverwacht komt.

Het meest inspirerende boek van 2019

Never split the difference van Chris Voss was wat mij betreft erg inspirerend. Hij leert je onderhandelingstechnieken en geeft voorbeelden uit de praktijk. Je hebt er echt wat aan als je goed bent in onderhandelen! Becoming en Fierce fairytales mogen eigenlijk ook toegevoegd worden aan deze categorie.

Het meest teleurstellende boek van 2019

Dat is A walk in the woods van Bill Bryson. Door zo’n beetje iedereen wordt dit boek als geweldig ervaren, maar ik vond het saai. Ik vond het moeilijk om de kange stukken met details over kleine dorpjes in Amerika e.d. door te komen. Het was geen slecht boek, maar ik had er zeker meer van verwacht.

Het heftigste boek van 2019

Dit jaar heb ik veel heftige boeken gelezen, maar eigenlijk is dat elk jaar wel zo. Binnen fictie was Een klein leven wel heel heftig. Dit was de eerste keer dat ik door fictie een tijdje alleen maar leeg voor me uit kon staren. Wat een leed! Qua non-fictie was The last girl wel enorm heftig. Het ware verhaal van een Jezidi vrouw die verhandeld werd als seksslaaf en uiteindelijk wist te ontsnappen. Dat dit zo actueel is maakt het extra schrijnend.

Het spannendste boek van 2019

Dat is De doodsvogel. Het leuke is dat het derde deel, De jongen in de sneeuw, al klaar ligt om gelezen te worden. Het plot van De doodsvogel is wat minder sterk dan van het eerste deel Ik reis alleen, maar het blijft een spannend boek! Het leest dan ook zo weg door de spanning en prettige schrijfstijl, dus het is zeker een aanrader als je van thrillers houdt.

Het beste fantasty boek van 2019

Dat is Mythos van Stephen Fry. Wat schrijft hij goed en enthousiast! Daarnaast vond ik het super leuk om mijn kennis over de Griekse mythologie weer bij te spijkeren en te vergroten. Mythos is een toegankelijk boek. Als je geen problemen hebt met het lezen in Engels raad ik dit boek wel zo aan, omdat Stephen Fry’s humor dan minder lost in translation raakt.

Het allerbeste boek van 2019

Eigenlijk wil ik hier dan direct een hele waslijst neerzetten, maar als ik dan echt moet kiezen ga ik voor A man called Ove. Simpelweg omdat het boek een subtiele emotionele rollercoaster is maar nooit uit de ban springt. Ik ga dat boek zeker nog vaker lezen.

Iedereen bedankt!

Zoals de titel al zegt, iedereen bedankt voor het lezen en reageren op onze blogs en social media pagina’s. Ik heb genoten van het lezen en van Book Barista en ik hoop jullie ook! Voor 2020 al het beste gewenst en natuurlijk veel leesplezier.

Hartelijke groet,
Roos

De bijenhouder van Aleppo mocht ik lezen voor Uitgeverij Mozaïek. Lees de recensie hier. Ik was zeer onder de indruk van het boek en ik was heel blij dat ik de Engelse auteur mocht interviewen toen zij in Nederland was! Op 28 mei komt het boek uit en het is zeker de moeite waard. Ik heb het interview voor jullie vertaald naar het Nederlands.

Wat is de reden dat je dit boek hebt geschreven?

Ik werkte met vluchtelingen in een vrouwen- en kindercentrum in Athene. Dat heeft mij enorm aangegrepen. Ik denk dat ik graag de vluchtelingen wilde helpen doordat mijn ouders zelf ook Cypriotische vluchtelingen waren. Ik groeide op met een gevoel dat er iets was, zonder dat ik precies wist wat. Mijn ouders waren getraumatiseerd door de oorlog. Dus ondanks dat ik een gelukkige jeugd heb gehad, was dat er ook onderdeel van. Ik denk dat dit soort dingen uit je jeugd je altijd bij blijven.

Mijn vader woont nu na 40 jaar weer op Cyprus en toen ik hem ging bezoeken zag ik Syrië aan de overkant. Ik keek over het water en het leek zo dichtbij. Ik bedacht me toen dat ik wilde helpen maar dat ik niet naar Syrië kon. Omdat ik Grieks spreek besloot ik naar Griekenland te gaan om te helpen. Ik ging uiteindelijk naar Athene. 

Ik interviewde nog geen mensen toen ik daar was, want ik was aan het werk. Ik schreef toen nog niet. Maar ik had wel al het gevoel dat ik hier misschien over wilde schrijven. Als ik ’s avonds vrij was begon ik te luisteren naar de verhalen van mensen. De mensen spraken goed Engels en ik heb heel verhalen gehoord. Er werd zelfs een theateruitvoering georganiseerd. Ik heb ook veel gezien en ervaren daar, zoals een vrouw die geen borstvoeding kon geven omdat ze te getraumatiseerd was. De omstandigheden in de kampen waren erg slecht en vooral in het voormalig vliegveld waar tenten van beddengoed stonden. Het zijn deze zaken die je absorbeert en daardoor heb ik de fictieve karakters (Nuri en Afra) bedacht. 

Wanneer heb je besloten dit boek te schrijven?

Toen ik in Athene was kreeg ik het idee dat ik misschien wilde schrijven en toen ik terug was in het Verenigd Koninkrijk had ik de karakters bedacht.

Hoe lang na je terugkomst in Engeland besloot je te schrijven?

Het was niet zo lang, in september kwam ik terug en in oktober begon ik mijn Arabische lessen. Ik voelde heel sterk dat ik dit wilde schrijven dus daarom duurde het niet lang.

Er vinden veel traumatische gebeurtenissen plaats in het boek die een groot psychologisch effect hebben op de hoofdkarakters. Hoe was het voor jou om dit boek te schrijven?

Ik probeerde zo fijngevoelig als mogelijk te zijn. Je ontmoet namelijk mensen die het echt meemaken, die niet slechts karakters zijn. De hoofdkarakters zijn dan ook niet gebaseerd maar wel geïnspireerd door echte mensen. Mijn ouders zijn ook door iets soortgelijks gegaan. 

Ik dacht dat als ik echt en eerlijk ben, in mijn hart, dan komt het er ook zo uit. Het was moeilijk om over zulke traumatische situaties te schrijven, maar ik heb geschreven wat ik voelde.

De hoofdkarakters lijden verschrikkelijk zowel mentaal als fysiek. Toch laten ze nog veerkracht zien. Wat is de sleutel tot hun veerkracht?

Ik weet niet of veerkrachtig zijn. Nuri is gebroken en Afra is blind geworden. Ik denk dat ze voornamelijk menselijk zijn. Ze vinden een manier om weer met elkaar in verbinding te staan, want dat is wat het verhaal echt is, dat zij weer met elkaar kunnen verbinden en om te kunnen rouwen.

Misschien heb je toch wel gelijk, en is het veerkracht, maar het is ook wel een menselijke eigenschap, dus misschien zijn mensen meer veerkrachtig dan je denkt. Ik zag iedereen om me heen met veel kracht en veerkracht. Vooral kinderen! Maar het betekent niet dat mensen niet gebroken zijn, zij lijden veel. Maar ze zijn wel in staat om door te gaan, zelfs in de meeste pijnlijke manier.

Dus wat je hebt gezien in Athene is terug te vinden in de karakters?

Ja, het is intrinsiek aan de mensheid. Wat ik zag, ervoer ik als kracht, ik ervoer het niet als uniek of veerkracht. Ik zag het meer als menselijkheid.

Nuri is een bijenhouder en bijen komen door het boek heen voor. Naast de letterlijke betekenis leek het ook symbool te staan voor iets anders, naar mijn gevoel hoop. Wat symboliseren de bijen?

Ik besloot Nuri een bijenhouder te maken toen ik Dr. Ryad Alsous ontmoette. Ik ontdekte hem toen ik bezig was met mijn onderzoek, hij was een professor in Agricultuur in Damascus geweest. Ik stuurde hem een bericht via Facebook en ik heb hem ontmoet en zijn bijen. Hij is met zijn familie naar Engeland gekomen als vluchteling, en heeft het project opgezet om bijen te houden. Hij leert dit niet alleen aan vluchtelingen, maar ook werkzoekenden. Hij heeft niet alleen weer werk gevonden, maar helpt ondertussen ook anderen. Dat is uniek vind ik. Mustafa (karakter uit het boek) lijkt op hem. Ik had Mustafa al bedacht voordat ik Dr. Alsous ontmoette, maar hij is wel verder ontwikkeld door deze ontmoeting.

Toen ik de bijen ontmoette en ik de honing rook en ik hoorde het geluid van de bijen, voelde ik me in verbinding met de natuur en met iets simpels. Ik denk dat dat een contrast is tussen het donkere en verdrietige uit het boek. Ik voelde het contrast ook tijdens het schrijven. Ik vond het heel fijn om over de bijen te schrijven, want het was luchtig, heel anders dan de andere stukken zoals jij ook al aangaf.  

Wanneer Nuri de bij vindt in de tuin, dat is symbolisch want ze is een buitenstaander maar het lukt haar om te overleven, dus daar is de veerkracht weer. Je hebt toch wel gelijk om het veerkracht te noemen, de wil om te overleven. Ik weet niet eens zeker of ik dit doelbewust in het verhaal wilde incorporeren, het gebeurde gewoon. Hoe cliche het ook klinkt, ik schreef het vanuit mijn hart.

Wat was de reden om heen en weer te gaan in de tijd tussen de hoofdstukken?

Dat heeft te maken met Nuri’s trauma. Een voorbeeld: mijn moeder is overleden en zij bood me vaak een kopje thee aan. Als iemand mij een kopje thee aanbood, triggerde dat mij om terug te gaan naar dat moment. Het leek dan alsof ik gewoon in het moment aanwezig was, maar dat was ik niet. Dus met Nuri, elk numeriek hoofdstuk vertelt het verhaal dat ze in Engeland zijn op zoek naar asiel, en aan het einde van elk hoofdstukje ziet hij iets zoals het bronzen horloge en het brengt hem dus ook terug in een herinnering. Dat was mijn intentie. 

Het gaat dus om dat effect van rouw. Als je zo rouwt, dan verlaat iets je niet. Hoe manifesteert het zichzelf en waar gaan de gedachten heen? Ik heb jaren als psychotherapeut gewerkt en ik heb die ervaring gebruikt om me te helpen dit te schrijven.

Wat wil je dat mensen onthouden van dit boek?

Ik zou blij zijn als mensen er door geraakt worden. En dat ze om Nuri en Afra geven door een tijdje in hun schoenen gelopen te hebben. 

Als we het nieuws kijken zien we statistieken en een stroom aan mensen. Een psycholoog gaf aan dat we het moeilijk vinden om empathie te hebben voor mensen in grote groepen, en met het vertellen van een verhaal is het anders, dan kunnen ze voelen en begrijpen door in hun schoenen te staan. Als dat gebeurt betekent het heel veel voor me.

Vandaag heb je Mohammed ontmoet, een Syrische bijenhouder in Nederland. Hoe was deze ontmoeting?

Het was een heel fijne ervaring om hem te ontmoeten. Hij kent Ryad zelfs, dat was zijn professor. Ik dacht al wel dat ze elkaar kenden, want ze waren beiden bijenhouder in Damascus. 

Ik wilde Mustafa en Nuri ook de baan geven die ze thuis deden. We kiezen onze carrières voor een reden. Als we ineens gedwongen zijn om ons te land te verlaten, willen we op zijn minst die verbinding met wat we doen in ons leven. 

Dat is misschien dan ook waarom de bijen voelen als hoop in het boek. Klopt dat?

Ja, dat is helemaal waar. Het gaat ook om vertrouwdheid. Mohammed was vandaag bijvoorbeeld helemaal in zijn element, alsof hij ervoor gemaakt was om bijen te houden en ik ben zo blij dat hij dat nu doet in Nederland. De meeste mensen kunnen niet doorgaan met wat ze thuis deden. Dat is wel wat ik voor mensen wens.

Kunnen we nog andere boeken verwachten van jou?

Ik focus nu eerst op dit boek!