Het jaar zit er alweer bijna op. We gaan straks niet alleen een nieuw jaar in, maar zelfs een nieuwe decennium! De jaren twintig, wat gaat het ons brengen? Ik hoop heel veel goede boeken naast dat ik je uiteraard geluk, goede gezondheid, veel liefde en eigenlijk al het moois en goede wens.

Afgelopen jaar heb ik 35 boeken gelezen, dat is 9 meer boeken dan vorig jaar Had ik meer tijd? Nee dat niet. Maar ik heb wel meer tijd genomen om te zitten met een goed boek en een kop koffie. Heerlijk! Hoeveel boeken hebben jullie gelezen in 2019?

De lijst hieronder gaat over boeken die ik las in 2019, ze zijn niet perse verschenen in 2019.

De beste non-fictie van 2019

Dat zijn wat mij betreft Sapiens, Brutus en Becoming.
Sapiens is een toegankelijk boek waarmee je in een sneltreinvaart door de menselijke geschiedenis heen wordt geloodst. Interessante inzichten wel! Brutus vond ik gewoon echt heel erg gaaf. Hoe cool is het dat we nu nog nieuwe inzichten kunnen verwerven over iemand die ruim 2000 jaar geleden leefde? Kathryn Tempest heeft grondig onderzoek gedaan en heeft een prettige schrijfstijl. Dan Becoming van Michelle Obama. Ik wist nooit veel over haar maar ik ben nu echt fan! Het is een oprecht persoon die het beste probeert te doen voor haar gezin en land.

De beste fictie van 2019

Dan schiet toch wel direct A man called Ove te binnen! Wat een prachtig en ontroerend boek. Subtiel, maar krachtig tegelijkertijd. Grappig, maar treurig tegelijkertijd. Een aanrader voor iedereen. Ik was ook erg onder de indruk van Eleanor Oliphant is completely fine. Het is het debuut van Gail Honeyman, ik hoop dat ze door blijft gaan met schrijven!

Het slechtste boek van 2019

Een wat minder leuke categorie, maar eerlijk is eerlijk, dit wint De secretaresse van Renee Knight. Dit boek had potentie maar heeft echt kansen gemist om het een coherent en goed uitgewerkt verhaal te laten zijn. Het einde staat zo los van de rest van het boek, dat het te onverwacht komt.

Het meest inspirerende boek van 2019

Never split the difference van Chris Voss was wat mij betreft erg inspirerend. Hij leert je onderhandelingstechnieken en geeft voorbeelden uit de praktijk. Je hebt er echt wat aan als je goed bent in onderhandelen! Becoming en Fierce fairytales mogen eigenlijk ook toegevoegd worden aan deze categorie.

Het meest teleurstellende boek van 2019

Dat is A walk in the woods van Bill Bryson. Door zo’n beetje iedereen wordt dit boek als geweldig ervaren, maar ik vond het saai. Ik vond het moeilijk om de kange stukken met details over kleine dorpjes in Amerika e.d. door te komen. Het was geen slecht boek, maar ik had er zeker meer van verwacht.

Het heftigste boek van 2019

Dit jaar heb ik veel heftige boeken gelezen, maar eigenlijk is dat elk jaar wel zo. Binnen fictie was Een klein leven wel heel heftig. Dit was de eerste keer dat ik door fictie een tijdje alleen maar leeg voor me uit kon staren. Wat een leed! Qua non-fictie was The last girl wel enorm heftig. Het ware verhaal van een Jezidi vrouw die verhandeld werd als seksslaaf en uiteindelijk wist te ontsnappen. Dat dit zo actueel is maakt het extra schrijnend.

Het spannendste boek van 2019

Dat is De doodsvogel. Het leuke is dat het derde deel, De jongen in de sneeuw, al klaar ligt om gelezen te worden. Het plot van De doodsvogel is wat minder sterk dan van het eerste deel Ik reis alleen, maar het blijft een spannend boek! Het leest dan ook zo weg door de spanning en prettige schrijfstijl, dus het is zeker een aanrader als je van thrillers houdt.

Het beste fantasty boek van 2019

Dat is Mythos van Stephen Fry. Wat schrijft hij goed en enthousiast! Daarnaast vond ik het super leuk om mijn kennis over de Griekse mythologie weer bij te spijkeren en te vergroten. Mythos is een toegankelijk boek. Als je geen problemen hebt met het lezen in Engels raad ik dit boek wel zo aan, omdat Stephen Fry’s humor dan minder lost in translation raakt.

Het allerbeste boek van 2019

Eigenlijk wil ik hier dan direct een hele waslijst neerzetten, maar als ik dan echt moet kiezen ga ik voor A man called Ove. Simpelweg omdat het boek een subtiele emotionele rollercoaster is maar nooit uit de ban springt. Ik ga dat boek zeker nog vaker lezen.

Iedereen bedankt!

Zoals de titel al zegt, iedereen bedankt voor het lezen en reageren op onze blogs en social media pagina’s. Ik heb genoten van het lezen en van Book Barista en ik hoop jullie ook! Voor 2020 al het beste gewenst en natuurlijk veel leesplezier.

Hartelijke groet,
Roos

De bijenhouder van Aleppo mocht ik lezen voor Uitgeverij Mozaïek. Lees de recensie hier. Ik was zeer onder de indruk van het boek en ik was heel blij dat ik de Engelse auteur mocht interviewen toen zij in Nederland was! Op 28 mei komt het boek uit en het is zeker de moeite waard. Ik heb het interview voor jullie vertaald naar het Nederlands.

Wat is de reden dat je dit boek hebt geschreven?

Ik werkte met vluchtelingen in een vrouwen- en kindercentrum in Athene. Dat heeft mij enorm aangegrepen. Ik denk dat ik graag de vluchtelingen wilde helpen doordat mijn ouders zelf ook Cypriotische vluchtelingen waren. Ik groeide op met een gevoel dat er iets was, zonder dat ik precies wist wat. Mijn ouders waren getraumatiseerd door de oorlog. Dus ondanks dat ik een gelukkige jeugd heb gehad, was dat er ook onderdeel van. Ik denk dat dit soort dingen uit je jeugd je altijd bij blijven.

Mijn vader woont nu na 40 jaar weer op Cyprus en toen ik hem ging bezoeken zag ik Syrië aan de overkant. Ik keek over het water en het leek zo dichtbij. Ik bedacht me toen dat ik wilde helpen maar dat ik niet naar Syrië kon. Omdat ik Grieks spreek besloot ik naar Griekenland te gaan om te helpen. Ik ging uiteindelijk naar Athene. 

Ik interviewde nog geen mensen toen ik daar was, want ik was aan het werk. Ik schreef toen nog niet. Maar ik had wel al het gevoel dat ik hier misschien over wilde schrijven. Als ik ’s avonds vrij was begon ik te luisteren naar de verhalen van mensen. De mensen spraken goed Engels en ik heb heel verhalen gehoord. Er werd zelfs een theateruitvoering georganiseerd. Ik heb ook veel gezien en ervaren daar, zoals een vrouw die geen borstvoeding kon geven omdat ze te getraumatiseerd was. De omstandigheden in de kampen waren erg slecht en vooral in het voormalig vliegveld waar tenten van beddengoed stonden. Het zijn deze zaken die je absorbeert en daardoor heb ik de fictieve karakters (Nuri en Afra) bedacht. 

Wanneer heb je besloten dit boek te schrijven?

Toen ik in Athene was kreeg ik het idee dat ik misschien wilde schrijven en toen ik terug was in het Verenigd Koninkrijk had ik de karakters bedacht.

Hoe lang na je terugkomst in Engeland besloot je te schrijven?

Het was niet zo lang, in september kwam ik terug en in oktober begon ik mijn Arabische lessen. Ik voelde heel sterk dat ik dit wilde schrijven dus daarom duurde het niet lang.

Er vinden veel traumatische gebeurtenissen plaats in het boek die een groot psychologisch effect hebben op de hoofdkarakters. Hoe was het voor jou om dit boek te schrijven?

Ik probeerde zo fijngevoelig als mogelijk te zijn. Je ontmoet namelijk mensen die het echt meemaken, die niet slechts karakters zijn. De hoofdkarakters zijn dan ook niet gebaseerd maar wel geïnspireerd door echte mensen. Mijn ouders zijn ook door iets soortgelijks gegaan. 

Ik dacht dat als ik echt en eerlijk ben, in mijn hart, dan komt het er ook zo uit. Het was moeilijk om over zulke traumatische situaties te schrijven, maar ik heb geschreven wat ik voelde.

De hoofdkarakters lijden verschrikkelijk zowel mentaal als fysiek. Toch laten ze nog veerkracht zien. Wat is de sleutel tot hun veerkracht?

Ik weet niet of veerkrachtig zijn. Nuri is gebroken en Afra is blind geworden. Ik denk dat ze voornamelijk menselijk zijn. Ze vinden een manier om weer met elkaar in verbinding te staan, want dat is wat het verhaal echt is, dat zij weer met elkaar kunnen verbinden en om te kunnen rouwen.

Misschien heb je toch wel gelijk, en is het veerkracht, maar het is ook wel een menselijke eigenschap, dus misschien zijn mensen meer veerkrachtig dan je denkt. Ik zag iedereen om me heen met veel kracht en veerkracht. Vooral kinderen! Maar het betekent niet dat mensen niet gebroken zijn, zij lijden veel. Maar ze zijn wel in staat om door te gaan, zelfs in de meeste pijnlijke manier.

Dus wat je hebt gezien in Athene is terug te vinden in de karakters?

Ja, het is intrinsiek aan de mensheid. Wat ik zag, ervoer ik als kracht, ik ervoer het niet als uniek of veerkracht. Ik zag het meer als menselijkheid.

Nuri is een bijenhouder en bijen komen door het boek heen voor. Naast de letterlijke betekenis leek het ook symbool te staan voor iets anders, naar mijn gevoel hoop. Wat symboliseren de bijen?

Ik besloot Nuri een bijenhouder te maken toen ik Dr. Ryad Alsous ontmoette. Ik ontdekte hem toen ik bezig was met mijn onderzoek, hij was een professor in Agricultuur in Damascus geweest. Ik stuurde hem een bericht via Facebook en ik heb hem ontmoet en zijn bijen. Hij is met zijn familie naar Engeland gekomen als vluchteling, en heeft het project opgezet om bijen te houden. Hij leert dit niet alleen aan vluchtelingen, maar ook werkzoekenden. Hij heeft niet alleen weer werk gevonden, maar helpt ondertussen ook anderen. Dat is uniek vind ik. Mustafa (karakter uit het boek) lijkt op hem. Ik had Mustafa al bedacht voordat ik Dr. Alsous ontmoette, maar hij is wel verder ontwikkeld door deze ontmoeting.

Toen ik de bijen ontmoette en ik de honing rook en ik hoorde het geluid van de bijen, voelde ik me in verbinding met de natuur en met iets simpels. Ik denk dat dat een contrast is tussen het donkere en verdrietige uit het boek. Ik voelde het contrast ook tijdens het schrijven. Ik vond het heel fijn om over de bijen te schrijven, want het was luchtig, heel anders dan de andere stukken zoals jij ook al aangaf.  

Wanneer Nuri de bij vindt in de tuin, dat is symbolisch want ze is een buitenstaander maar het lukt haar om te overleven, dus daar is de veerkracht weer. Je hebt toch wel gelijk om het veerkracht te noemen, de wil om te overleven. Ik weet niet eens zeker of ik dit doelbewust in het verhaal wilde incorporeren, het gebeurde gewoon. Hoe cliche het ook klinkt, ik schreef het vanuit mijn hart.

Wat was de reden om heen en weer te gaan in de tijd tussen de hoofdstukken?

Dat heeft te maken met Nuri’s trauma. Een voorbeeld: mijn moeder is overleden en zij bood me vaak een kopje thee aan. Als iemand mij een kopje thee aanbood, triggerde dat mij om terug te gaan naar dat moment. Het leek dan alsof ik gewoon in het moment aanwezig was, maar dat was ik niet. Dus met Nuri, elk numeriek hoofdstuk vertelt het verhaal dat ze in Engeland zijn op zoek naar asiel, en aan het einde van elk hoofdstukje ziet hij iets zoals het bronzen horloge en het brengt hem dus ook terug in een herinnering. Dat was mijn intentie. 

Het gaat dus om dat effect van rouw. Als je zo rouwt, dan verlaat iets je niet. Hoe manifesteert het zichzelf en waar gaan de gedachten heen? Ik heb jaren als psychotherapeut gewerkt en ik heb die ervaring gebruikt om me te helpen dit te schrijven.

Wat wil je dat mensen onthouden van dit boek?

Ik zou blij zijn als mensen er door geraakt worden. En dat ze om Nuri en Afra geven door een tijdje in hun schoenen gelopen te hebben. 

Als we het nieuws kijken zien we statistieken en een stroom aan mensen. Een psycholoog gaf aan dat we het moeilijk vinden om empathie te hebben voor mensen in grote groepen, en met het vertellen van een verhaal is het anders, dan kunnen ze voelen en begrijpen door in hun schoenen te staan. Als dat gebeurt betekent het heel veel voor me.

Vandaag heb je Mohammed ontmoet, een Syrische bijenhouder in Nederland. Hoe was deze ontmoeting?

Het was een heel fijne ervaring om hem te ontmoeten. Hij kent Ryad zelfs, dat was zijn professor. Ik dacht al wel dat ze elkaar kenden, want ze waren beiden bijenhouder in Damascus. 

Ik wilde Mustafa en Nuri ook de baan geven die ze thuis deden. We kiezen onze carrières voor een reden. Als we ineens gedwongen zijn om ons te land te verlaten, willen we op zijn minst die verbinding met wat we doen in ons leven. 

Dat is misschien dan ook waarom de bijen voelen als hoop in het boek. Klopt dat?

Ja, dat is helemaal waar. Het gaat ook om vertrouwdheid. Mohammed was vandaag bijvoorbeeld helemaal in zijn element, alsof hij ervoor gemaakt was om bijen te houden en ik ben zo blij dat hij dat nu doet in Nederland. De meeste mensen kunnen niet doorgaan met wat ze thuis deden. Dat is wel wat ik voor mensen wens.

Kunnen we nog andere boeken verwachten van jou?

Ik focus nu eerst op dit boek!

Het eind van 2018 is bijna daar, en wat was het een heerlijk jaar. 2018 stond voor mij in het teken van carrière. Ik heb mijn droombaan te pakken en ben er vol voor gegaan. Super fijn. Het enige probleem was dat ik in 2018 veel minder tijd had voor Book Barista. Veel avonden kwam ik thuis, had ik een heerlijk boek gelezen in de trein, maar kon ik me er niet toe zetten om een recensie te schrijven. Ik hoop daarom dat er in 2019 iets meer balans zal zijn tussen mijn baan en Book Barista!

Wat betreft lezen was het een topjaar. Door de vele uren reizen van en naar werk had ik alle tijd om te lezen. Voor het eerst in jaren heb ik dan ook mijn Reading Challenge gehaald. Ik had hem gezet op 40 boeken en heb er uiteindelijk 43 gelezen, super vet! Lees in dit blog welke boeken er voor mij uitspringen.

Het eerste en mooiste boek van 2018
De schaduw van de wind – Carlos Ruiz Zafon

Wow, jaren lang waren J.K. Rowling, Dan Brown en Khaled Hosseini mijn favoriete auteurs. Vorig jaar kon ik daar Samuel Bjork aan toevoegen, maar dit jaar heeft iedereen een plaats moeten opschuiven voor Carlos Ruiz Zafon. De schaduw van de wind is het mooiste boek dat ik ooit gelezen heb! Nooit eerder heb ik zulke prachtige zinnen gelezen waarbij het verhaal tegelijkertijd enorm spannend was. Zijn andere drie boeken heb ik dit jaar ook gelijk gelezen en hoop op meer.

Het slechtste boek van 2018
In het water – Paula Hawkins

Lezen en recenseren is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat werd mij duidelijk tijdens het boek In het water van Paula Hawkins. Eerder heb ik Het meisje in de trein van dezelfde schrijfster met plezier gelezen en begon dus met goede moed aan dit boek. Nooit eerder heb ik me zo aan een boek geïrriteerd. Ik wil boeken altijd uitlezen, maar ik kan jullie vertellen, dat was bij dit boek een heel gevecht. Een dag nadat ik het boek uitlas wist ik het plot al niet meer te herinneren en de personages zijn me eigenlijk ook nooit echt duidelijk geworden. Een bij elkaar geraapt zooitje als je het mij vraagt.

Het meest verrassende boek van 2018
De Chemicus – Stephenie Meyer

Whoohoo, zonder enige schaamte zet ik De Chemicus in dit blog. Waarom? Omdat Stephenie een geweldige thriller voor volwassenen heeft geschreven. Ik weet dat veel mensen niet aan dit boek beginnen omdat Stephenie normaal Young Adult boeken schrijft en veel mensen niet willen toegeven dat haar Twilight serie goed is. Jongens, zonde! Dit boek moeten jullie echt lezen. Van begin tot eind vond ik het enorm spannend en ze heeft een geweldig personage neergezet. Een vrouwelijke bad-ass! Love it! Ik ben en blijf fan van Stephenie. ?

Een nieuwe kennismaking met geschiedenis
Nieuw Amsterdam, de oorsprong van New York – Russell Shorto

Ik lees nooit geschiedenisboeken, ondanks dat ik gek ben op geschiedenis. Mijn collega vond dat daar verandering in moest komen en leende mij Nieuw Amsterdam, de oorsprong van New York. En ik kan jullie vertellen, ze heeft gelijk. Dit boek is mega interessant en een enorme eyeopener. Ik wist dat Nederland best wat te doen had met de oorsprong van New York, maar de details wist ik niet. Na dit boek gelezen te hebben kan ik je ieder detail vertellen. Russell Shorto heeft een enorme duik genomen in de archieven en dit alles gebundeld in een prachtig verhaal dat niet saai wordt!

Het spannendste boek van 2018
Sharp objects – Gillian Flynn

Sharp Objects kreeg ik van Roos voor mijn verjaardag. Wat is hij spannend. Mijn vriend is normaal niet zo gek op lezen. Maar toen ik hem vertelde over dit boek moest en zou hij hem lezen. Binnen vier dagen had hij hem uit! Dat zegt wat, want in de afgelopen vijf jaar heeft hij geen boek uitgelezen. Dit is een must read! Echt ziek spannend!

Meest bijzondere verhaal van 2018
Anna – Niccolò Ammaniti

Wow, Anna is mysterieus! Ik vind dat Ammaniti met dit verhaal een enorm bijzondere vondst heeft! Van begin tot eind werd ik verrast door zijn creativiteit en ik kan me werkelijk ieder detail nog herinneren. Het schijnt niet het beste boek van deze auteur te zijn, kun je nagaan hoe de rest zal zijn? Ik heb hem op mijn lijst voor 2019 gezet. Wat heb ik genoten van dit boek!

Meest inspirerende boek van 2018
De monnik van Mokka – Dave Eggers

Dave Eggers doet het gewoon weer! De Monnik van Mokka is een indrukwekkend verhaal, dat je in een ruk wilt uitlezen en waar je ook nog eens een wijze les uit leert. De les die ik uit dit boek heb gekeerd is; laat je door niemand vertellen dat je iets niet kunt. En als je ergens echt in geloofd, dan lukt het. Geef nooit op voor het lukt. Dit boek is een absolute aanrader!

Mijn tofste boek van 2018
De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 4 – De kaart der dagen – Ransom Riggs

JA! Je leest het goed… Het vierde deel in de serie is twee maanden geleden uitgekomen. Na lang wachten kon ik eindelijk beginnen in De kaart der dagen! En wow, wat is hij gaaf! Het verhaal is enorm fantasierijk, mega spannend, een stuk volwassener en net zo mooi geïllustreerd als altijd. Ik heb nog geen recensie geschreven want de dag nadat ik het boek uit had stapte ik in het vliegtuig naar Cuba. Benieuwd naar mijn recensie? Bekijk de website op 31 december, dan staat hij voor je klaar!

Ook heel leuk in 2018
Donna Tartt, Colleen Hoover, John Green, Paulo Coelho, B.A. Paris, Pieter Waterdrinker, Jennifer Robson

En meer! Dit waren voor mij allemaal nieuwe auteurs die ik aan mijn gelezen-lijst kan toevoegen. EN wat een aanvulling is het. Ik heb van allen evenveel genoten. En hoop in 2019 meer te lezen van deze schrijvers!

Bedankt

Lieve lezers van Book Barista, bedankt! Bedankt voor het lezen van recensies blogs, bedankt voor het wijzen op fouten, jullie leuke reacties en natuurlijk bedankt beste uitgeverijen en boekhandels! Laten we van 2019 weer een mooi leesjaar maken.

Lieve groet,

Rachel