Hof van vleugels en verwoesting is het derde boek in de serie Hof van doorns en rozen. Het is inmiddels ruim anderhalf jaar geleden dat ik de eerste twee delen, Hof van doorns en rozen en Hof van mist en woede heb gelezen. Ik was op dat moment enorm fan. Echt! Misschien vraag je jezelf af; “Waarom heb je dan zo lang gewacht met het lezen van het derde boek?” Er kwamen tussendoor andere boeken langs die mijn aandacht vroegen, en ik was niet helemaal in een fantasie-modus. Kortom, dit boek heeft even op me moeten wachten. Of ik op haar? Hoe dan ook in deze recensie lees je of dit het ’t wachten waard was.

De flaptekst

“Een naderende oorlog bedreigt alles waar Feyre van houdt in het bloedstollende derde deel van de Hof van doorns en rozen-serie. Feyre is teruggekeerd naar het Lentehof, vastbesloten informatie te verzamelen over Tamlins plannen en die van de koning, die heel Prythian wil overheersen. Maar ze moet een dodelijk spelletje spelen om Tamlin te misleiden – één misstap betekent het einde, niet alleen van Feyre, maar van haar hele wereld. Als de oorlog uitbreekt, moet Feyre beslissen wie van de oogverblindende en dodelijke Edelheren ze kan vertrouwen. En ze zal op onverwachte plekken naar bondgenoten moeten zoeken. De aarde kleurt rood wanneer de immense legers strijden voor de macht over dat wat hen allemaal kan vernietigen.”

Mijn eerste indruk van Hof van vleugels en verwoesting

698 pagina’s, oei! Hof van vleugels en verwoesting is een enorme pil en bij het begin zag ik er stiekem wel tegenop om te beginnen! Ben ik wel gek genoeg op deze fantasy-serie om dit bladzijde voor bladzijde te lezen?… Nou en of! Hallo Sarah J. Maas, wat heb ik je schrijfstijl, Prythian en alle personages gemist! Op de eerste pagina staat een prachtig geïllustreerde kaart van Prythian, wat zou ik graag willen dat deze wereld echt bestaat. Na deze illustratie gaat het verhaal direct verder waar het tweede deel gestopt was…en ik droom weg…!

Waar het boek over gaat

Feyre is teruggekeerd naar het lentehof om informatie in te winnen over Tamlin en de bloeddorstige koning. Er staat van alles op het spel en Feyre kan niet wachten om terug naar huis te kunnen en zich voor te bereiden op de grote eindstrijd. Maar wie van de High Lords kan ze überhaupt vertrouwen en hoe moet ze dit samen met Rhysand strategisch aanpakken? Zal iedereen om wie ze geeft deze strijd overleven?

Wat ik ervan vond

Wat ik het fijnst vind aan deze serie, zijn toch echt de personages en hun relaties onderling. De hoofdpersonages ken ik als lezer maar al te goed na twee delen, dus Feyre, Tamlin en Rhysand voelen als vanouds aan. Ik houd zo erg van hun dynamiek. Dit is één van de weinige series waarin ik net zo graag over de zijpersonages lees als de hoofdpersonages! Maas heeft een ongelofelijke man neergezet met humor, sarcasme en een veel te knap uiterlijk en heeft daarmee ongeveer alle fictieve mannen in de schaduw gezet. Ik heb echt een enorme crush op die vent, wil je niet weten. Hoe cool hij ook is, Feyre weet absoluut haar mannetje te staan tegenover deze machtige Edelheer.

Meer van de wereld

Verder vond ik het geweldig dat we in Een hof van vleugels en verwoesting een blik kunnen werpen op de wereld buiten Prythian. Sarah J. Maas weet enorm creatief te schrijven. Je kunt gewoon niet voorspellen wat er gaat gebeuren. Ik werd dus vaak verrast door dit verhaal en al die plottwisten. Daarnaast is dit boek duisterder dan vorige delen, de enorme bloederige veldslagen lieten mij op het puntje van mijn stoel zitten!

De Conclusie van Hof van vleugels en verwoesting

Dat Sarah een top auteur is, is duidelijk voelbaar in dit boek. De ontknoping voelt als een epische veldslag en wow, wat heb ik daar van genoten. Dit derde deel overtrof al mijn verwachtingen. Hof van vleugels en verwoesting is een prachtig vervolg en ik kan niet wachten tot we meer over Feyre, Rhysand en al hun vrienden en vijanden kunnen lezen.

Beoordeling:

The first time I heard about Nikita Gill was when a friend read Your soul is a river. She was absolutely amazed by this book, so I intended to read it. It happened to be that I came across Fierce fairytales – Poems and stories to stir your soul first, so this is the first book that I read of the author. Will this book make me want to read more of the author? Find out below!

Book cover

Traditional fairytales are rife with cliches and gender stereotypes: beautiful, silent princesses; ugly, jealous, and bitter villainesses; girls who need rescuing; and men who take all the glory.

But in this rousing new prose and poetry collection, Nikita Gill gives Once Upon a Time a much-needed modern makeover. Through her gorgeous reimagining of fairytale classics and spellbinding original tales, she dismantles the old-fashioned tropes that have been ingrained in our minds. In this book, gone are the docile women and male saviors. Instead, lines blur between heroes and villains. You will meet fearless princesses, a new kind of wolf lurking in the concrete jungle, and an independent Gretel who can bring down monsters on her own.

Complete with beautifully hand-drawn illustrations by Gill herself, Fierce Fairytales is an empowering collection of poems and stories for a new generation.

My first impression

Yasss, this is so cool! Short poems and stories on fairytales, but different. The women are empowered and well… fierce. I love where this is going and which message it sends across. I am sure that people who believe that women only need to be pretty and silent are not going to like this book.

The story

As mentioned above, the book consist of short poems and stories about a variety of fairytales. It breaks with traditional gender roles. What I absolutely loved was the “Ode to the cat caller on the street” in which she responds to a cat caller:

‘I have no regrets for using my words
like they are ammo to keep men like you at bay.
And if anyone asks me why I did it, I will tell them,
‘He was asking for it, did you not see what he was wearing,
he wanted it that way.’

This shows perfectly the stupidity of men saying a girl deserves being catcalled or worse, just because of what she is wearing.

The book doesn’t only write about women’s roles though, it also acknowledges that men are raised a certain way and that they are allowed to have emotions too. It acknowledges both expectations of men and women by society. A main theme in the book is about women standing up for themselves and having more currency than their beauty. The poems and short stories are brilliantly crafted and point out societal problems. The message is not to wait for anyone to come save you, but to save yourself – for you are fierce.

My opinion

I completed this book in just two sittings (it doesn’t have that many pages anyway). Honestly, I just simply LOVE it! Can’t wait to read more of this author. It is a very relevant book and I think it’s very original that fairytales are recreated. I love how Nikita Gill pinpoints societal problems without pointing fingers. To me, she urges everyone to be the best and powerful they can be without waiting to be “saved” by others.

Conclusion of Fierce fairytales – Poems and stories to stir your soul

She breaks with traditional roles by explaining the traditional fairytales in a different and modern way. I absolutely enjoyed the book and I recommend it for anyone interested in empowerment and gender roles. I am definitely going to try out her other books.

Verdict

De koopman van Peru heeft echt een van de mooiste covers ooit. Eerder heb ik De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley gelezen en was toen enorm enthousiast. Toen ik zag dat dit boek uit was, heb ik hem direct gekocht. Lees in deze recensie of de inhoud net zo tof is als de cover.

De flaptekst

“Peru, 1859. Merrick Tremayne reist, met tegenzin, in opdracht van de Britse overheid af naar Bedlam. Daar moet hij op zoek naar de bomen die kinine herbergen, het enige geneesmiddel tegen de om zich heen grijpende malaria. Een zoektocht die niet zonder gevaar bleek voor generaties kininejagers voor hem… Hij raakt verstrikt in een wereld van kolonialisme, oerwouden, bewegende standbeelden en ontmoet priester Raphael die de verhalen over mysterieuze verdwijningen kent.”

Mijn eerste indruk van De koopman van Peru

Vanaf de eerste pagina wordt alles enorm in detail verteld. Vaak irriteert mij dit mateloos, en dat is ook nu het geval. Het gaat echt tot het level “In het klokkentorentje dat de mechanieken tegen vocht beschermde klakte de klok door naar twintig over 7.” Van mij mag een schrijver daar gewoon neerzetten het is bijna half 8. Meer heb ik niet nodig. Als dit een keer op een pagina gebeurd, a la. Maar dit is zin na zin het geval. Het lijkt wel of de schrijfster zoveel beelden wilt creëren dat ze vergeet het verhaal te vertellen. Ik lees altijd al mijn boeken uit, dus ik zet door.

Waar het boek over gaat

In de negentiende eeuw stierven duizenden mensen aan malaria. Het medicijn om dat te voorkomen was is kinine, schors van de Kinaboom. Deze planten groeien alleen in tropische landen van Zuid-Amerika en dan ook nog op grote hoogte. In Peru is dat in de Andes. Het India Office, geeft Merrick de opdracht om takjes van de boom mee naar buiten de grenzen. Zodat ze nieuwe bomen kunnen planten.

Het verhaal neemt ons nu mee op expeditie naar de Peruviaanse hooglanden. Over eindeloze rivieren, door dichte duistere oerwouden, naar het machtige Andes gebergte, waar de ijle lucht ervoor zorgt dat ademen nauwelijks gaat. Tot aan de Anders is de route door eerdere expedities op de landkaarten getekend, daarna houdt het op. Het terrein daarna is nog niet in kaart gebracht. Dat is dan ook tevens de dekmantel om zonder vragen de reis verder voort te zetten. Want in Peru is het niet toegestaan om kinine over de grens mee te nemen.

Wat ik ervan vond

Het boek heeft alle ingrediënten om geweldig te zijn. De negentiende eeuw, wereldreizigers, cultuur, natuur, fantasy en ga zo maar door. Op de een of andere manier, is dit niet genoeg. Na pagina 160 dacht, gaat er wat gebeuren? Gaan we de diepte in, wordt het spannend? Ik ben menig keer in slaap gevallen… Door alle onbelangrijke details die Natasha Pulley in De koopman van Peru beschrijft is het enorm langdradig en komt het verhaal niet van de grond.

Conclusie van De koopman van Peru

Ik baal enorm dat ik niet van dit boek heb kunnen genieten. Normaal is dit een genre waar ik echt voor warm loop. Voor het eerst heb ik zelfs stukken overgeslagen omdat ik er echt geen zak aan vond. Ik had me willen wanen op paden langs ellenlange rivieren, tussen de ondoordringbare oerwouden en mistige hellingen van bergen. Uiteindelijk heb ik me alleen maar geïrriteerd aan zinnen als: “Ik kon geen verrekijker vinden, dus ik liep naar de bomen, maar niet helemaal tot aan de grens, ik ging op de sterke boomwortels zitten die uit de grond kwamen, dit deed ik met de rug naar andere mensen toe zodat niemand me van achteren zou kunnen besluipen.” Ze schrijft gelukkig nog net niet “en toen, en toen, en toen”…

Ik ben nog wel benieuwd naar de Engelse versie. Wellicht is het gewoon een bar slechte vertaling. Want reviews op Good Reads zijn een stuk positiever dan die van mij.

Beoordeling: