Nee heb je is het nieuwste boek van Charlotte de Monchy. Ik ben enorm fan van de boeken van Charlotte de Monchy. Waarom? Ik wordt altijd enorm vrolijk en vergeet de wereld om me heen tijdens het lezen haar boeken. Je kunt begrijpen dat ik dan ook helemaal in mijn nopjes was toen ik dit boek van mijn lieve vriendin Laura cadeau kreeg. Een paar dagen later ben ik er direct in begonnen. Lees in deze recensie of dit boek mij weer net zo blij maakt.

De flaptekst

“Als Bobbie bij de bedrijfscoach zit en er alleen maar testbeeld op haar netvlies verschijnt, beseft ze dat ze misschien toch wel een beetje overwerkt is. Gelukkig heeft haar baas een klusje voor haar op Bali, het eiland waar haar zus Lauren woont, met wie ze al negen jaar gebrouilleerd is. Ze hoeft alleen de uitkoop van een surfschool te regelen, zodat het bedrijf daar een luxe resort kan bouwen. Daarna heeft ze tijd zat om de ruzie met Lauren bij te leggen en zichzelf op te laden op een wit bountystrand. Op Bali pakt het allemaal heel anders uit dan verwacht. De eigenaar van de surfschool, ene Samuel, zegt doodleuk niets voor de verkoop te voelen. En haar zus staat ook niet echt te springen als Bobbie onverwachts met een enorme koffer op de veranda van haar restaurant staat. Bobbie is er toch van overtuigd dat ze beiden zal kunnen ompraten en ze boekt om te beginnen een paar surflessen bij Samuel. Maar de relaxte levenshouding, het heerlijke klimaat en de charmes van haar surfleraar missen hun uitwerking niet. Is het misschien zijzelf die het roer radicaal moet omgooien?”

Mijn eerste indruk van Nee heb je

Aahhh, zo heerlijk! Ik ben vanaf de eerste bladzijde al verliefd op het boek. Een mega fijn hoofdpersoon waarin ik mijzelf kan herkennen, een vlotte schrijfstijl en een verhaal dat zich afspeelt op het prachtige Bali. Waar ik in 2009 ben geweest. Het roept mooie herinneringen op. Wat wil ik nog meer. Ik kon echt niet stoppen met lezen.

Waar het boek over gaat

In Nee heb je volgen we de twee zussen Lauren en Bobbie. Jaren terug kregen zij ruzie op de begrafenis van hun buurmeisje. Daarna hebben ze elkaar negen jaar niet meer gesproken. Bobbie, een echte workaholic, is overwerkt en moet verplicht drie maanden vrij nemen van de bedrijfsarts. Daar zit ze echt absoluut niet op te wachten. Workaholic als ze is, heeft ze geen idee wat ze in die tijd moet doen. Ze besluit uiteindelijk naar haar zus op Bali te gaan.

Lauren daarentegen is in die negen jaar naar Bali verhuisd voor de liefde. Haar relatie is inmiddels stuk gelopen, maar ze woont samen met haar zoontje, is gelukkig, en runt een restaurant dat goed loopt. Door haar mislukte relatie is Lauren bang dat ze nooit meer een man gaat vinden. Als haar zus Bobbie opeens voor de deur staat, heeft ze geen idee wat ze er mee moet. Wat nu?

Wat ik ervan vond

Weer weet Charlotte De Monchy mij gelukkig te maken met haar boek. Van begin tot einde is het gewoon ultiem genieten van haar personages, de sfeer in haar boek en de humor die ze erin verwerkt heeft. Hoe doet ze dat toch? Met nog geen een van haar boeken heeft Charlotte De Monchy mij teleurgesteld. Als ik haar boeken koop, weet ik gewoon dat ik gegarandeerd geniet van het hele boek en soms zelfs hardop zit te lachen!

Conclusie van Nee heb je

Nee heb je zorgt voor ontspannen, heerlijke uren leesplezier. Na een donkere winter, verlangen we allemaal naar meer zon, zee en strand. Het was een goede zet van de Monchy om een zonnige bestemming te kiezen voor haar roman. Vanaf de kun je genieten van een flinke portie zon en waan je jezelf op dit prachtige Indonesisch eiland. In je verbeelding rijd je net zoals Bobbie met je scooter door de straten van Bali, ga je surfen met een knappe surfleraar op de azuurblauwe zee en droom je weg op de sneeuwwitte zandstranden onder een rieten strandparasol. Wat heeft een mens nog meer nodig?

Ik kijk al uit naar de volgende roman van Charlotte de Monchy.

Beoordeling:

De Shopaholic-serie van Sophie Kinsella is my guilty pleasure, als ik op vakantie ga dan lees ik standaard een boek uit deze serie. Eerlijk is eerlijk, ik ben wat laat, want de hele wereld heeft deze boeken al gelezen en ik kom er vrolijk achteraan huppelen. Gelukkig maakt dit helemaal niet uit. Sophie’s boeken zijn tijdloos en altijd grappig. Lees in deze recensie wat ik van deel 6 – Mini Shopaholic vind.

De flaptekst

“Becky Brandon (geboren Bloomwood) is dol op haar tweejarige dochtertje. Maar de opvoeding van Minnie valt vies tegen. De kleine meid heeft al op prille leeftijd een verzameling Dolce & Gabbana-laarsjes en kasten vol designkleding. Haar favoriete woordje is ‘hebben’ en overal waar ze komt, van de peuterspeelzaal tot Harrods, laat ze enorme puinhopen achter. Van wie zou Minnie dat toch hebben? Becky is ten einde raad. Haar man Luke zit na de dood van zijn geliefde stiefmoeder ook al niet lekker in zijn vel. Becky besluit hem op te fleuren met een geweldige surpriseparty. Dat is het begin van vele gênante leugentjes om bestwil – tot de zaken wederom gierend uit de hand dreigen te lopen.”

Mijn eerste indruk van Mini Shopaholic

Het boek begint zoals we van de shopaholic-serie gewend zijn, gelijk enorm grappig. Ik lig eigenlijk direct hardop te grinniken in mijn prachtige kamer in het CitizenM hotel op Schiphol Airport. Zo is wachten op je vlucht helemaal niet erg. Sophie helpt mij de uurtjes wel door en Mini Shopaholic zal nog tijdens mijn vlucht van 11 uur naar Cuba uit gaan…

Waar het boek over gaat

Becky Brandon (28) heeft door haar koopverslaving haar baan als financieel journaliste verloren en werkt nu als personal shopper in een warenhuis in Londen. In 2008 heeft ze veel problemen: eerst merkt ze dat opvoeden niet zo makkelijk is als ze dacht, dochter Minnie (2) is een verwende, onhandelbare peuter geworden die alles wil hebben wat ze leuk vindt. Ook woont ze door tegenslag op de huizenmarkt al te lang met haar gezin bij haar ouders. En opeens is er de financiële crisis. Daarom begint ze op haar werk een discrete ‘shoppingservice’ die een groot succes is, maar haar een schorsing oplevert. En dan dreigt ook nog het grote verrassingsfeest voor de verjaardag van haar man Luke te mislukken. Komt dit allemaal wel goed?

Wat ik ervan vond

Tijdens de vlucht mijn boek al uit? I wish, op de een of andere manier kon ik me er niet toe zetten om dit boek snel uit te lezen. Misschien rijmde het hele shopverslaafde verhaal niet met mijn eerste ervaringen in het arme Cuba. Misschien was ik niet in de stemming, of wellicht wordt de Shopaholic-serie zelfs voor mijn vakanties wat te licht van stof. Slecht is het boek zeker niet. De schrijfstijl is nog altijd soepel, er zit humor in en Becky blijft een wereldwijf waarmee ik graag nog eens ga lunchen.

Geen vooruitgang

Wel moet ik toegeven dat je in series vaak ziet dat de personages groeien, volwassener worden, maar Becky blijft gewoon Becky, geen vooruitgang… Dit irriteert mij wel een beetje. Leert ze het dan nooit? Ook wordt ik steeds een beetje minder verliefd op Luke, hij heeft nooit tijd voor Becky en zelfs zijn kind krijgt niet zijn volledige aandacht. Nee, de liefde is denk ik een beetje voorbij…

Conclusie van Mini Shopaholic

Sophie Kinsella zet met Mini Shopaholic gewoon weer een lekker vakantieboek neer. Maar nee, het is het gewoon niet helemaal voor mij. Ik irriteerde mij aan het feit dat Becky als moeder nog dezelfde fouten maakt als voorheen het geval was. Ze groeit niet, dat gaat er bij mij gewoon niet in. Ik weet niet of ik deze serie nog verder ga lezen. Weet iemand of Becky wel iets vooruit gaat vanaf deel 7?

Beoordeling:

Bridget Jones’s Diary heb ik vorig jaar gelezen en ik had mij toen voorgenomen om heel snel de andere delen te lezen, maar de tijd vliegt en voor je het weet ben je ruim een jaar verder. Ik had afgelopen week zin in iets luchtigs en humoristisch. Wat kan je dan beter lezen dan een boek van Helen Fielding?! Precies! Bridget Jones – The edge of reason werd het! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Ook in dit nieuwe dagboek beschrijft Helen Fielding op vrolijke en absurdistische wijze het leven van een moderne werkende vrouw, in de strijd tegen overmatige consumptie van alcohol en calorieën, de verleiding van de sigaret, haar zoektocht naar zelfverbetering en het onstilbare verlangen naar de ware man. Haar knipperlichtrelatie met misschien-wel-de-man-van-haar-dromen Mark Darcy, de krankzinnige adviezen van haar beste vriendinnen Jude en Shazzer, haar immer bemoeizuchtige moeder – Bridget Jones is terug, en dat zullen we weten!”

Eerste indruk

Wanneer je een boek openslaat en je bij de eerste bladzijde al onderuit zit en in een lachbui schiet, dan weet je dat het goed zit. Wat een goede keus om dit boek uit de kast te pakken. Vanaf de eerste bladzijde herken ik mij direct in Bridget. Ze wordt wakker en bedenkt dat ze het lekkerste ontbijt gaat maken voor de leukste man ter wereld. In nog geen 5 minuten veranderd haar plan in een disaster en komt er niks van dat ontbijt terecht. Ja, dat kan mij ook zomaar overkomen! Arme Nikos die menig zaterdagochtend moet overleven zonder eten. ?

Boek vs film

Voor degenen die de film hebben gezien en het boek niet hebben gelezen, een waarschuwing: het filmscript snijdt nogal wat van het verhaal af en het boek is heel anders! Dat hele lesbische verhaal in de film? Nooit gebeurd! De “andere vrouw” die volgens Bridget achter haar vent aan zit, maar niet zo is? In het boek dus wel! Daniel Cleaver verschijnt nauwelijks in The edge of reason. Hij was nooit in Thailand met Bridget en Shaz, zoals hij in de film wel was! Mark gaat ook niet naar Thailand om Bridget te redden – hij deed zijn werk vanuit huis en Dubai. Het leukste is dat Bridget in het boek Colin Firth interviewt voor een freelance krantenartikel. Dit was in het filmscript natuurlijk on-mo-ge-lijk aangezien Colin Firth de rol vertolkt van Mark Darcy. Tijdens het lezen moest ik hier  extra om lachen. Het boek is beter dan de film!

Wat ik ervan vond

Bridget Jones’s Diary – the edge of reason is een grappig boek. Bridget is één van de leukste karakters waar ik over gelezen heb! Haar dagelijkse intro’s vond ik gaaf. Hier beschrijft ze hoeveel ze weegt en hoeveel calorieën ze naar binnen werkt. Natuurlijk gebeurd dit niet zonder haar scherpe aanmerkingen. Fantastisch! Ik voelde mijzelf gelijk menselijker, blijkbaar ben ik niet de enige met dit soort problemen. Fielding haar schrijfstijl vind ik uniek. Natuurlijk zijn haar boeken over Bridget Jones geen zware literatuur, maar is het niet ontzettend knap dat een auteur een boek kan schrijven dat een miljoenenpubliek bereikt waarbij zoveel mensen zichzelf in de hoofdpersonage kunnen herkennen? Niet veel auteurs kunnen dit! Helen Fielding heeft Bridget Jones tot een beroemdheid gemaakt die echt zou kunnen bestaan. Het boek is misschien iets minder grappig dan het eerste deel, maar gelukkig zit er extra veel romantiek in verwerkt.

De personages

Hier kan ik kort en bondig over zijn. Bridget is geweldig! Het feit dat ik haar in deze recensie als een mens beschrijf zegt eigenlijk al genoeg. Bridget is niet zomaar een karakter, ze kan je beste vriendin zijn, die maar geen leuke vent kan vinden of de buurvrouw die het maar niet lukt te stoppen met roken. Of die collega met wie je dagelijks in de lach schiet.

De conclusie van Bridget Jones’s Diary – the edge of reason

The edge of reason is vermakelijk, herkenbaar en vooral briljant geschreven. Helen Fielding heeft me op geen enkele manier teleurgesteld en ik kan dat ook niet wachten om deel 3 Mad about the boy te lezen. Bridget Jones’s Diary – the edge of reason is een aanrader voor elke lezer die van humor houdt. Denk je dat je het boek niet hoeft te lezen omdat je de film hebt gezien en het boek jaren terug is uitgegeven? Dan heb je het mis! Ga naar de winkel, koop dit boek en geniet van deze tijdloze klassieker.

Beoordeling