De schaduw van de wind is een alom bekend boek. Miljoenen lezers, duizenden goede recensies en Carlos Ruiz Zafón heeft vele fans. Jij hebt vast ook van hem gehoord, ik bedoel wie kent deze auteur niet? Nou… ik! Yes, guilty… Een aantal weken terug begon een collega van mij over de schrijver en iedereen was verbaasd dat ik als bookblogger niet bekend was met deze pracht auteur. Dat weekend ben ik met het schaamrood op mijn kaken naar de boekhandel gerend en heb het eerste deel aangeschaft. Lees in deze recensie of ik het boek net zo ontwapenend vind als vele anderen.

De flaptekst

“In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.

Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, geschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.”

Mijn eerste indruk

Ik ben ervan overtuigd dat geen enkele positieve recensie die eerder over De schaduw van de wind geschreven is gelogen is. Al bij de eerste zin droom ik weg bij de prachtige zinnen, en het ontwapende taalgebruik. Ja, vanaf bladzijde 1 denk ik alleen maar “Waarom, waarom, WAAROM heb ik dit boek niet eerder gelezen? Hoe kan zo’n verhaal mij ontschoten zijn?” Ik ben mijn collega dankbaar. 😉

Het verhaal

De schaduw van de wind is op de eerste plaats een intrigerend verhaal dat de lezer meezuigt in het Barcelona van de eerste helft van de twintigste eeuw. Het verhaal begint in 1945, het jaar dat Spanje zich nog steeds aan het herstellen van de burgeroorlog en leert leven in de dictatuur van Franco.

Een jonge weduwnaar, boekhandelaar van beroep, neemt zijn tienjarige zoon Daniel mee naar een geheime plek om hem in te wijden in de liefde voor het geschreven woord. Daniel mag op die speciale plek een boek kiezen, of eigenlijk kiest het boek hem. Daniel pakt het boek De schaduw van de wind van de onbekende schrijver Julián Carax uit de kast. Het blijkt een van de weinige exemplaren van het boek te zijn en al snel blijkt dat het leven van de auteur Julián Carax is gehuld in mysterieuze nevelen. Daniels zoektocht naar de schrijver begint. Daniel raakt in de ban en al snel zal het leven van Daniel helemaal in het teken staan van het boek en Julián Carax. De schaduw van de wind zal met veel verrassende wendingen en bloedstollende spanning het leven van Daniel en de mensen om hem heen gaan beïnvloeden.

Wat ik ervan vond

In een woord; PRACHTIG! Het is vooral de combinatie van de sfeer van het oude Barcelona, een jongen die het leven aan het ontdekken is, een charmeur die voor de nodige hilariteit zorgt en duizelingwekkende spanning die dit boek tot een meesterwerk maken. Naast de verhalende kwaliteit, heeft Carlos Ruiz Zafón een woord- en zingebruik die de lezer laat duizelen. Prachtige zinnen volgen elkaar namelijk in een vlot tempo op, met daarbij een zeer gevarieerde woordkeus. Het woordgebruik brengt de sfeer van het verhaal, maar ook de beklemmende periode van het toenmalige Barcelona, zeer helder naar voren.

Carlos Ruiz Zafón weet heel goed hoe hij je nieuwsgierig moet houden. Als je eindelijk denkt te weten hoe alles in elkaar zit, slaat hij gewoon weer een andere hoek om. Ik moet zeggen dat ik af en toe echt even een ‘wat?’-moment had. Extra dynamiek krijgen we dankzij de kleurrijke bij personages. Daniel krijgt te maken met verliefdheden en ontmoet al snel een van de leukste personages uit het boek; Fermín Romero de Torres.

De personages

Daniel is een interessant hoofdpersoon. Ik vind het vaak tegenvallen als tieners de hoofdrol hebben in een volwassen verhaal. Maar Carlos Ruiz Zafón zet met Daniel een zeer indrukwekkend hoofdpersonage neer. Een tiener dat verder denkt dan de gemiddelde volwassene, maar toch nog genoeg kind is! Daniel’s vader is een prachtige man met veel verdriet, een man die het beste wil voor zijn zoon en voor hem door het vuur gaat. Daniel’s maat Fermín is een enorme boef vol humor. Echt zo’n man waar je een biertje mee gaat drinken in de kroeg, je avond na drie bier ongekende wendingen neemt en je pas de volgende ochtend thuiskomt. De rest van je leven heb je dan een prachtig verhaal te vertellen heb. Hij is geweldig!

De conclusie van De schaduw van de wind

Zafón is een kunstenaar met woorden en zinnen, hij brengt de lezer moeiteloos in een wirwar van emoties. Dit boek bevatte alle onderdelen waar ik op had gehoopt! Ik ben dan ook enorm blij dat er nog drie delen zijn. Ik heb het boek de afgelopen week zelfs aan twee mensen cadeau gedaan. Gelukkig zijn er nog meer mensen op deze wereld die deze parel nog mogen ontdekken! Ik zou zeggen, ren naar de boekhandel en begin met lezen want dit mag je niet missen!

Beoordeling

Het nieuwe boek Eens gegeven van Charlotte de Monchy kwam afgelopen maand uit! Dit is naar mijn mening echt wel een feest waard. Op de dag dat het boek uitkwam viel hij dan ook direct op mijn deurmat. Heerlijk! Je zal vast denken, is dit niet wat overdreven? Nou nee! Ik ben oprecht fan van Charlotte de Monchy haar boeken. Het zijn echte feel-good romans en ik wordt er altijd enorm vrolijk van! Het werkt ontspannend en tovert tegelijk een glimlach op mijn gezicht. Wat wil je nog meer? In deze recensie lees je wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“In Felines leven is er ruimte voor verbetering: ze woont anti-kraak in een krakkemikkig voormalig hotel. Op papier heeft ze haar droombaan: taxateur bij de Amsterdamsche Veiling. Helaas geeft haar baas alle interessante klussen aan zijn zoon en laat hij de slaapverwekkende taken aan Feline over.

Als Feline een keer iets voor haar baas moet ophalen, eindigt dat uitstapje onverwachts in een wilde nacht met de knappe Teun, die werkt als bankier in de Londense City. Het kitscherige schilderijtje dat hij haar ten afscheid voor de grap cadeau geeft, blijkt een tweede, veel waardevoller schilderij te verbergen: een onontdekte Breitner, iets wat Teun duidelijk niet wist. Als ze het verkoopt, kan Feline het geld héél goed gebruiken om het huis op te knappen. En ze ziet Teun toch nooit meer, dat weet ze zeker. Tot een Engelse zakenbank de Amsterdamsche Veiling inhuurt om voor zijn nieuw te openen Nederlandse vestiging een kunstcollectie samen te stellen. En de bankier die het project leidt, wil alleen werken met Feline…”

Eerste indruk

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen. Net als Zes maanden zonder en Enkeltje Ierland vind ik Eens gegeven echt direct al heel fijn om te lezen! Het is een makkelijk leesbaar verhaal over liefde en vriendschap. Het zit vol met sprankelende humor, iets waar ik gek op ben. Ik heb het boek in één ruk uitgelezen onder het genot van een paar koppen koffie. Wat trouwens goed uitkwam want die dag was het buiten grauw en regenachtig.

Twee verhalen in een

Het verhaal leest makkelijk weg en er is genoeg afwisseling om het interessant genoeg te houden om door te lezen. Het grootste gedeelte van het boek gaat over Feline, haar baan en haar contact met de sexy Teun. Ook gaat een groot gedeelte van het verhaal over Evi, de beste vriendin en huisgenoot van Feline. Evi zou gaan reizen met haar ex en een veel gelezen reisblog bijhouden. Helaas viel dat in het water omdat haar ex er letterlijk en figuurlijk vandoor ging met de dame van het reisbureau. Evi schrijft haar blogs vanuit huis en zit enorm met zichzelf in de knoop. Dit past minder in het boek. Van mij had het boek bij alleen Feline haar liefdesleven mogen blijven.

De personages

Feline vond ik een leuk personage, en ik kon me goed in haar inleven. Een jonge meid aan het begin van haar carrière die nergens nog echt zeker van is. Een soort van Rachel een paar jaar terug. Ook de relatie met haar huisgenoten vond ik erg leuk. Haar huisgenoten werden allemaal net goed genoeg omschreven om je het gevoel te geven dat je ze kent. Ik zou graag een weekje bij ze in het hotel willen wonen. Super gezellig! En Teun? Ik kon niet anders dan stiekem verliefd op hem te worden. Zijn eeuwige sarcasme en humor lieten mij telkens weer giechelen.

Wat ik ervan vond

Eens gegeven is voorspelbaar, net als de meeste chicklit’s. Je weet als lezer waar het verhaal gaat eindigen. Toch zie ik dat niet als een nadeel. Charlotte de Monchy gebruikt genoeg zijwegen om het verhaal hier en daar toch onvoorspelbaar te maken en door de fijne schrijfstijl en leuke scenes wil je doorlezen.

Conclusie

Al met al heeft Eens gegeven aan al mijn verwachtingen voldaan. Voorspelbaarheid alom, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een echt feel-good boek, dat verwacht je al bij de titel en de kaft. Het boek doet wat het belooft en is een aanrader voor iedereen die van vrolijke chicklit’s houdt.

Beoordeling:

Tom Hanks is al jaren lang mijn favoriete acteur. Er is geen film waar hij in speelt die mij niet bevalt. Toen ik zag dat Tom Hanks zijn korte verhalen in boekvorm zouden gaan verschijnen was ik dan ook direct enorm enthousiast! Tijdens mijn vakantie in Parijs heb ik Uncommon type: Some stories gekocht bij Shakespeare and Company, een van de mooiste boekhandels in Europa. Direct na de aankoop begon ik fanatiek met lezen. Zou mijn favoriete acteur ook een van mijn favoriete auteurs worden?! Je leest het in deze recensie.

De flaptekst

A collection of seventeen wonderful short stories showing that two-time Oscar winner Tom Hanks is as talented a writer as he is an actor.

A gentle Eastern European immigrant arrives in New York City after his family and his life have been torn apart by his country’s civil war. A man who loves to bowl rolls a perfect game. And then another and then many more in a row until he winds up ESPN’s newest celebrity, he must decide if the combination of perfection and celebrity has ruined the thing he loves. An eccentric billionaire and his faithful executive assistant venture into America looking for acquisitions and discover a down and out motel, romance, and a bit of real life. These are just some of the tales Tom Hanks tells in this first collection of his short stories. They are surprising, intelligent, heartwarming, and, for the millions and millions of Tom Hanks fans, an absolute must-have!

Eerste indruk

Uncommon type: Some stories begint al direct met een verhaal dat een echt Tom Hanks gevoel geeft, eigenlijk net zoals in de films waarin hij speelt! Ik las het verhaal dan ook alsof het een film was en hoorde Tom Hanks’s stem in mijn hoofd. Bijzonder! Eigenlijk is het eerste verhaal al direct hartverwarmend en grappig. Dat beloofde veel voor de volgende verhalen.

Het verhaal

Uncommon type: Some stories is een boek dat bestaat uit korte verhalen die allemaal over heel andere onderwerpen gaan. Toch komt er binnen al deze verhalen een element terug… een typmachine! Tijdens het lezen van Tom Hanks’s verhalen wordt het al snel duidelijk dat hij een enorme liefde heeft voor typmachines. Hij weet de verhalen zo goed over te brengen dat ik direct zelf een typmachine wilde kopen! Daarnaast staan er nog een aantal andere thema’s centraal. Zo is echtscheiding een terugkerend onderwerp, maar komt ook verhuizen van een kleine naar de grote stad ruimschoots aan bod. Tom Hanks schreef de zeventien verhalen op een typmachine en met dit in het achterhoofd las ik alles met een nostalgisch gevoel. Ik kreeg zelfs het gevoel dat alle verhalen zich in een tijd afspeelde waarbij ik nog jong was, er geen sociale media was en Tom Hanks nog 20 jaar jonger (en 20 kilo slanker) was. 😉 Heerlijk!

Wat ik ervan vond

In de regel probeer ik mijn te houden aan de regel om geen boeken die zijn geschreven door beroemdheden en hun co-writers te lezen. Deze boeken zullen geen onderscheidingen winnen en winnen mijn interesse simpelweg niet. Ongeacht hoe interessant een onderwerp ook is, kan ik mij hier altijd wel aan houden. Bij Tom Hanks is dit dus de eerste keer in mijn leven dat ik volledig van mijn geloof af stap. En eerlijk… wat een goede keus is dat! Want wat een heerlijk boek is dit. Het feit dat dit een verzameling is van fictieve verhalen, in plaats van een memoire helpt hier absoluut bij! De verhalen zullen absoluut geen literaire prijzen winnen, maar ze zijn wel enorm vermakelijk! Overal in het verhaal voel je een beetje Tom Hanks humor, wie is daar nou niet gek op?

De personages

In elk korte verhaal komen nieuwe personages voor. Normaal kan ik me bij korte verhalen niet goed inleven in de personages of heb ik er gewoonweg geen klik mee. Dat is bij de verhalen in Uncommon type absoluut niet het geval. Tom Hanks weet telkens binnen de eerste paar pagina’s een duidelijk personage neer te zetten.

De conclusie van Uncommon type: Some stories

Uncommon type: Some stories van Tom Hanks is een geweldige, maar veel te korte verhalenverzameling! Tom Hanks schrijft warm, verrassend en boeiend. Elk verhaal omhult de lezer met een eigen uniek gevoel. Ik vond het heerlijk om een dag met Mr Hanks in een andere hoedanigheid dan acteur door te brengen en ik hoop oprecht dat hij nog meer boeken en wellicht langere verhalen zal gaan schrijven. Ik ben nog meer fan.

Beoordeling

Ik bestelde The little Paris bookshop van Nina George om tijdens mijn kerstdagen in Parijs te lezen. Ik ben gek op boeken en dit was mijn eerste bezoek aan Parijs, een beter passend boek bij deze situatie bestaat toch niet? Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Op een prachtig gerestaureerd schip aan de Seine runt Jean Perdu een boekhandel; of liever gezegd een ‘literaire apotheek’, want deze boekhandelaar bezit een zeldzame gave om te ontdekken welke boeken de verontruste zielen van zijn klanten zullen kalmeren.

De enige persoon die hij niet kan genezen, lijkt hijzelf. Hij heeft een gebroken hart sinds een nacht, eenentwintig jaar geleden, dat de liefde van zijn leven Parijs ontvluchtte en een handgeschreven brief achterliet. Een brief die hij nooit heeft durven lezen.De komst van een raadselachtige nieuwe buurman in Jean Perdu zijn excentrieke appartementsgebouw aan de Rue Montagnard inspireert hem om zijn hart te openen, de drijvende boekwinkel te ontvluchten en op weg te gaan naar de Provence, hij gaat op zoek naar het verleden en zijn geliefde.”

Eerste indruk

De romantiek druipt er in The little Paris bookshop vanaf. En ik vind het heerlijk! Heel soms is er niets fijner dan weg te zwijmelen in het rijke liefdesleven en omvangrijke liefdesverdriet van een hoofdpersonage. Tel daar het romantische decor van Parijs bij op en je hebt een heerlijk boek voor tijdens de kerstdagen.

Het verhaal

Jean Perdu is vijftig jaar oud. Hij woont in een appartementencomplex met een interessante verzameling van andere huurders. Dit is de plek waar Jean Perdu veel herinneringen heeft aan de liefde van zijn leven; Manon.

Perdu is de eigenaar van The Literary Apothecary, een boekenboot op de Seine in Parijs. Zijn klanten (of misschien zijn ze patiënten) profiteren van zijn unieke vaardigheden, zijn buitengewone inzicht en intuïtie, in het verstrekken van precies de juiste literaire remedie voor “talloze, ongedefinieerde aandoeningen van de ziel”. Hij is er van overtuigd dat wat je leest op de lange termijn belangrijker is dan de man met wie je trouwt!

De komst van een nieuwe huurder Catherine, zet een reeks gebeurtenissen op gang die bij Perdu een kamer in zijn hart opent. Kort daarna vormt de inhoud van een 21 jaar oude ongeopende liefdesbrief de aanzet tot veranderingen. Perdu verlaat hierdoor abrupt zijn schip en reist, onvoorbereid, via de Seine naar de Provence, zijn geschiedenis achterna.

Wat ik ervan vond

The little Paris bookshop is prachtig geschreven. Ik vond de quotes en verwijzingen naar andere boeken echt geweldig! Nina George weet het verhaal over Jean Perdu zijn leven en liefde prachtig neer te zetten. Soms is het misschien wel een beetje te sentimenteel. Maar zo tijdens mijn kerst in Parijs vond ik dat helemaal niet verkeerd! Het meest krachtige onderdeel van het verhaal vind ik dat het naast liefde ook draait om the power of books. Ik ben nu eenmaal gek op boeken die over boekenwinkels gaan! Perdu’s altijd vermakelijke en soms humoristische gedrag heeft ervoor gezorgd dat ik me tijdens dit verhaal enorm vermaakt heb. Het enige minpunt is dat het boek meer over Perdu’s liefdesleven ging, terwijl ik had gehoopt dat het nog veel meer over boeken zou gaan.

De conclusie van The little Paris bookshop

Nina George’s lyrische eerbetoon aan liefde, literatuur, mensen en leven was een voorrecht om te lezen. Ik heb me enorm vermaakt! Een warmhartig, soms sentimenteel verhaal over het loslaten van de oude liefdes om ruimte te maken voor een nieuwe liefde.

Beoordeling

De Horlogemaker van Londen van Natasha Pulley stond inmiddels al even op mijn leeslijst en in mijn boekenkast. De cover is zo prachtig dat ik er in het voorjaar verliefd op werd. Maar het boek gaf me een echt wintergevoel, dus moest hij even wachten tot december.

De flaptekst

“Wanneer Thaniel Steepleton thuiskomt van zijn werk vindt hij een gouden zakhorloge op zijn kussen. Dit horloge redt een paar maanden later op wonderlijke wijze zijn leven. Gefascineerd door het zakhorloge gaat Thaniel op zoek naar de maker ervan. Dit blijkt Keita Mori te zijn, een eigenzinnige Japanse immigrant. Hij laat Thaniel kennismaken met een fantastische wereld van uurwerken, muziek en mysterie. Het lijkt allemaal onschuldig, maar een reeks van onverklaarbare gebeurtenissen doet Thaniel vermoeden dat er meer is dan hij op het eerste oog kan bevatten. Wanneer Grace Carrow in hun leven komt, raakt alles in een stroomversnelling. Thaniel wordt heen en weer geslingerd tussen zijn liefde voor de één en zijn loyaliteit aan de ander.”

Eerste indruk

Wat zou je van een versie vinden waarin “Sherlock” een kleine helderziende Japanse samoerai en horlogemaker is met een Lincolnshire-accent? En wat als zijn “Watson” een vijfentwintig jaar oude Whitehall-telegraafmedewerker is die zijn muzikale aspiraties opgaf vanwege een acuut geval van synesthesie? En “Mary Watson” een Oxford-geschoolde wetenschapper is met een voorliefde voor verkleden in herenkleding. Denk je dat je dat leuk vindt?

Laat me dat voor je beantwoorden. Ja! Ja, dat zou je ge-wel-dig vinden. EN ik dus ook! Man, wat is dit goed bedacht. Ik was er direct van overtuigd dat dit net zo goed moest zijn als de cover. Oké, dit is niet echt een verhaal van Sherlock Holmes. Maar het is het zo goed als, dat bedoel ik respectvol in elk opzicht.

Het verhaal

Thaniel is een klerk bij de overheid. Dat baantje vind hij eigenlijk wel prima, alhoewel hij eigenlijk veel beter zou kunnen. Hij maakt eigenlijk niet heel veel bijzonders mee in zijn dagelijks leven. Op een dag vindt hij een heel mooi horloge en gaat hij op zoek naar de maker van het horloge. Dit blijkt Keita Mori te zijn, een Japanse immigrant met een nogal mysterieus en bijzonder rijk verleden. Thaniel komt steeds meer over hem te weten en Keita Mori stimuleert Thaniel op zijn eigen bijzondere  manier om zijn passies te ontdekken. De vriendschap neemt een steeds intensere en mooiere vorm aan! Maar dan komt Grace in het spel en is niets meer wat het lijkt. Er zijn geen toevalligheden meer, vriendschap komt in een ander daglicht te staan. Eigenlijk lijkt het allemaal een groot complot te zijn. Maar wat? En wie zit er precies achter…?

Wat ik ervan vond

Ik vond de sfeer van De horlogemaker van Londen heel bijzonder. Het speelt zich af in Victoriaans Londen gedurende een vrij chaotische tijd vol terrorisme en ontwikkeling. Een periode waarin mensen geen gejaagde tweets of appjes naar elkaar sturen, maar communiceren via verzonden telegrammen. Ik vind het heel tof dat via de horlogemaker er een soort mysterie en iets futuristisch in het boek is verwerkt. Daarnaast wordt de atmosfeer van het Victoriaanse tijdperk in Londen liefdevol beschreven. Normaal ben ik niet zo gek op historische romans, maar De Horlogemaker van Londen heeft me op dit gebied intens verrast. Het bestaat uit zoveel meer dan alleen en historische roman!

De personages

De personages in De Horlogemaker van Londen zijn betoverend en geloofwaardig – aan het einde was ik verliefd op hen allemaal. Met name hoofdpersoon Thaniel wordt mooi beschreven. Hij lijkt in eerste instantie nogal burgerlijk, maar kijkt nét even wat anders tegen het dagelijkse leven dan anderen. Keita Mori is vergeleken met Thaniel heel mysterieus en eigenzinnig! Zijn karakter brengt spanning en afwisseling in het verhaal. Ook het pragmatische karakter van Grace wordt indrukwekkend geschetst; het maakt haar niet je lievelingskarakter in dit boek, maar je zult haar er wel om bewonderen.

De conclusie van De horlogemaker van Londen

De horlogemaker van Londen van Natasha Pulley is een verhaal over liefde, verlangen, erkenning en acceptatie tegen het decor van Victoriaans Londen. Het verhaal heeft het allemaal: spanning, geschiedenis, fantastische elementen en een meeslepende stijl. Ik aarzel om meer te zeggen, want ik vrees dat ik dan alle verassingen en pret voor jullie bederf! Je zal tijdens het lezen niet op het puntje van je stoel zitten uit pure spanning, het is namelijk geen typische pageturner. Het is meer een enorm uniek en fantasievol verhaal waarbij je jezelf in een andere wereld waant. Kortom het is gewoon een echte must read!

Beoordeling

Het eind van 2017 is bijna daar… Wat een jaar is het geweest! Een jaar vol veranderingen zoals een nieuwe baan, een nieuw huis, wonen in een nieuwe stad, samenwonen en ga zo maar door. Ook wat betreft lezen en recenseren waren er veel veranderingen. Zo ben ik andere genres gaan lezen, heb ik mijn eerste internationale bestseller auteur mogen interviewen, heb ik nieuwe auteurs ontdekt en had ik voor het eerst in jaren een leesdip en dus ook een blogdip die maar niet over leek te gaan. Hierdoor heb ik mijn reading challenge dit jaar niet gehaald, maar eerlijk is eerlijk…daar kan ik me echt niet druk om maken!

Ondanks alle drukke, mooie en minder mooie momenten was dit een enorm interessant leesjaar voor mij. Het lijkt me dan ook leuk om jullie mee te nemen in een sneltrein door dit leesjaar!

Het eerste boek van dit jaar op Book Barista
Winter in New York – Chantal van Gastel

Het begon allemaal met Winter in New York, een heerlijke feel good roman, dat tijdens de minder winterse avonden aan het begin van het jaar zorgde voor een lach op mijn gezicht. Chantal van Gastel is een van mijn favoriete Nederlandse schrijfsters als het gaat om feel good romans. Mensen lees dit boek! Jullie zullen van begin tot eind van het boek genieten!

Het slechtste boek van 2017
Makkelijk leven – Herman Koch

Lezen en recenseren is niet altijd rozengeur en maneschijn, dat werd mij duidelijk tijdens het boek Makkelijk leven van Herman Koch. Man wat was ik blij dat dit maar een kort en klein boekje was. Er was namelijk niet doorheen te komen. Ik moet ook nog eens eerlijk bekennen dat dat het enige is dat ik me van deze leeservaring herinner… ik zou echt niet meer weten waar het verhaal over gaat.

Het mooiste boek van 2017
The snow child – Eowyn Ivey

Zonder enige twijfel en by far het mooiste boek dat ik gelezen heb het afgelopen jaar. Wat een enorme indruk heeft dit boek gemaakt en wat een prachtige teksten en cover! Niet eerder was ik zo onder de indruk van een eerste boek van een auteur. Eowyn heeft met dit boek een geweldige wereld gecreëerd met indrukwekkende hoofdpersonages.

Een nieuwe kennismaking met fantasy in 2017
Hof van Doorns en rozen – Sarah J. Maas

Ik hou niet van fantasy schreeuw ik altijd, behalve Harry Potter want dat is gewoon anders! Daar kom ik vorig jaar al op terug want de Grisha trilogie heeft mij toen enorm verrast en ik vond het zeer vermakelijk. Dit jaar werd dit genre voor mij naar een hoger level getild want ik heb de eerste twee boeken van de serie Hof van Doorns en rozen gelezen. EN WOW, wat kan Sarah J. Maas schrijven. Voor mij komt deze serie dicht in de buurt voor mijn liefde voor Harry Potter.  Het is echt ge-wel-dig! Ik raad iedereen aan om deze serie boeken te lezen. Ook als je fantasy oninteressant vindt.

Het spannendste boek van 2017
Niemand vertellen – Harlan Coben

Nachten heb ik van Niemand vertellen wakker gelegen. Wat een heerlijke thriller was dit! Ik had nog nooit eerder iets van Harlan Coben gelezen en ik vond het dan ook een zeer aangename kennismaking. Ik dacht overigens altijd dat Harlan een vrouw was, maar het is dus een man. Hij zit blijkbaar vol verrassingen. 😉 Ik hoop komend jaar nog een thriller van het te lezen.

Meest teleurstellende boek van 2017
De tweeling – Tessa de Loo

Juist ja, Tessa de Loo. Na de reacties op mijn recensie te hebben gelezen is het volgens een aantal volgers van BB echt als schelden in de kerk om dit boek niet goed te vinden. Een wereld bekende auteur met veel aanzien. Toch blijf ik bij mijn standpunt. Ik vond er werkelijk geen zak aan. Nee, dat is niet omdat ik alleen maar chicklits gewend ben of omdat ik alleen maar actie wil in boeken. Ik vond de personages slecht uitgewerkt, het verhaal niet verrassend en alles is naar mijn mening echt te gedetailleerd beschreven. Nee, ik zal niet nog eens een boek van Tessa de Loo lezen… wereld auteur of niet…

Meest inspirerende boek van 2017
Lion, mijn lange weg naar huis – Saroo Brierley

Absoluut een boek dat mij heeft geïnspireerd om anders tegen dingen aan te kijken. Weten wie je ouders zijn en waar je vandaan komt is niet vanzelfsprekend. De lange weg die Saroo heeft moeten afleggen om zijn familie te vinden is zo verdrietig, maar tegelijk zo prachtig!

Een totaal nieuwe genre in 2017
Misdaad en straf  – Fjodor Michailovitsj Dostojevski

Ik kies vaak niet voor zware literauur. Het leven zelf is al ingewikkeld en inspirerend genoeg en lezen zie ik als ontspanning. In 2017 besloot ik een andere weg in te gaan en een zware klassieker te lezen. Ik ben begonnen met De gokker van Fjodor Michailovitsj Dostojevski, dit beviel mij enorm. Wat een geweldige auteur! Hierna las ik Misdaad en Straf, dat was een ander verhaal. Ik vond het een pittig boek waar ik moeilijk doorheen kwam. Het was prachtig, absoluut! Maar ik kreeg er een verdrietig gevoel van en kwam na drie kwart van het boek niet verder. Sterker nog, ik kwam terecht in mijn aller eerste leesdip ooit die ruim een maand heeft geduurd. Die had ik niet zien aankomen… Ooit wil ik het boek helemaal uitlezen, maar dit was niet het goede moment.

Mijn tofste boek in 2017
Uncommon type – Tom Hanks

JA! Je leest het goed… Tom Hanks is tegenwoordig ook auteur. Wow, hoe cool is dat. Hij is al jaren mij favoriete acteur en heb gisteren zijn boek uitgelezen. Hij behoort vanaf nu ook tot mijn favorietenlijst als het om auteurs gaat. Ik heb echt enorm genoten van Uncommon type en voor het eerst dit jaar wil ik niet direct in een ander boek beginnen. Ik wil gewoon nog even nagenieten. De recensie ga ik vandaag schrijven, dus hou Book Barista in de gaten.

Internationaal in 2017
Vind haar – Lisa Gardner

Lisa Gardner vind ik al jaren een enorm goede auteur. Dit jaar mocht ik haar interviewen voor haar nieuwe boek Vind haar. Ik heb nachten niet geslapen en wel 30.000 keer aan mijn vriend gevraagd of de opbouw van mij vragen wel goed was. Of er geen fouten in zaten en of het voor haar wel interessant zou zijn om dit soort vragen te beantwoorden. Dit was natuurlijk helemaal niet nodig, want het is een geweldig leuk mens! Het was echt heel gaaf!

Ook heel leuk in 2017
Dood van een danseres – Agatha Christie, Shopaholic serie – Sophie Kinsella, Voor de val – Noah Hawley

Super leuk, maar niet in een categorie te plaatsen! Alle drie de auteurs waren nieuw voor mij en ik heb bij alle drie zo enorm genoten van de schrijfstijl. Drie totaal verschillende genres en onderwerpen, maar alle drie echt mega leuk! Ik hoop in 2018 nog meer van deze toppers te kunnen lezen!

Bedankt

Lieve lezers van Book Barista (of jullie nu vrijwillig lezen of niet), bedankt! Bedankt voor het lezen van mijn blogs, bedankt voor het wijzen op fouten, jullie leuke reacties en natuurlijk bedankt lieve gastbloggers! Laten we van 2018 weer een mooi leesjaar maken.

Lieve groet,

Rachel

Afgelopen zomer kreeg ik van mijn lieve vrienden Magiel en Tessa een doos vol boeken. Blijer kan je me natuurlijk niet maken. Er zaten ook nog eens echte pareltjes bij. Een van de boeken was Voor ik ga slapen van Sj Watson. Ik had nog nooit van het boek en de schrijver gehoord, maar de flaptekst trok direct mijn aandacht. Toen ik tijdens een treinrit naar Amsterdam begon te lezen, zei een man die naast me zat: “Dat is echt een geweldig boek, ik vond het zo spannend!”. Dit maakte mij natuurlijk enorm nieuwsgierig. Lees in deze recensie of ik het met mijn medepassagier eens ben.

De flaptekst

“Voor ik ga slapen is het ijzersterke psychologische thrillerdebuut van internationaal bestsellerauteur SJ Watson. Elke ochtend als Christine wakker wordt zijn haar herinneringen gewist. Haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke ochtend moet iemand haar vertellen wie ze is. Hierdoor is ze volledig afhankelijk van haar man Ben, met wie ze al 22 jaar getrouwd is. Dankzij haar dagboek, dat ze op advies van de dokter bijhoudt, ontdekt ze dat Ben haar niet alles vertelt…”

Eerste indruk

Oké, ik moest oprecht even wennen. Een vrouw die elke dag wakker wordt staat natuurlijk elke ochtend voor hetzelfde raadsel en avontuur. Als auteur moet je dat natuurlijk duidelijk maken. Ik had daarom al vrij snel het gevoel dat er veel herhaling zou zijn. Dat was in het begin van het boek dan ook direct het geval. Ik was daarom niet direct enthousiast over het boek.

Het verhaal

Stel je voor dat je elke ochtend wakker wordt en niet weet waar je bent, wie er naast je ligt en hoe het komt dat je er vijfentwintig jaar ouder uit ziet. Het overkomt Christine elke dag. Door een ongeluk is zij haar geheugen verloren. De enige houvast in haar leven is haar echtgenoot Ben. Hij vertelt haar elke dag wie hij is en wie zij is, hoe haar leven eruit ziet en wat er is gebeurd. In de badkamer hangen foto’s van hen samen en deze zijn voor Christine het bewijs dat wat Ben haar vertelt, waar is. Dan wordt ze echter gebeld door dr. Nash, een dokter die haar al enige tijd helpt. Hij vertelt haar dat ze een dagboek bijhoudt, en raadt haar aan deze te lezen. Wat ze hierin ontdekt is ronduit schokkend.

Het dagboek begint met het onderschrift ‘Ben is niet te vertrouwen’ en langzaam maar zeker komt ze erachter dat Ben tegen haar liegt. Maar waarom? Is het wel een ongeluk geweest waardoor ze haar geheugen kwijt is of hebben de beangstigende herinneringen aan een hotelkamer er iets mee te maken…?

Wat ik ervan vond

In dit verhaal speelt de angst niet te weten wie je bent de hoofdrol. Wie ben ik, wie is die man naast mij in bed, is dit lichaam van mij? – is verdienstelijk neergezet in deze psychologische thriller. Gelukkig verzandt het verhaal niet in overbodige wetenschappelijke verhandelingen. De eerste uitdaging die de schrijver aangaat, is het schrijven van het boek vanuit het perspectief van Christine. De ik-vorm werkt vaak heel goed, maar in dit geval kleeft er een nadeel aan. Omdat Christine zich iedere ochtend moet inlezen in haar verleden, wordt er veel herhaald en dat maakt het verhaal soms langdradig. Mooi vond ik dat je kijkt tijdens het hele verhaal met Christine over haar schouder mee en voelt alle emoties die zij voelt. Je kijkt met haar in de spiegel en je ziet niet meer dan zij ziet… hoe graag je ook meer zou willen zien. De vraag “Wie heeft dit haar aangedaan?”, zorgde bij mij voor nieuwsgierigheid. Heel langzaam kom je erachter wat er met haar gebeurd is en dat leidt tot een spanning die heel erg geraffineerd wordt opgebouwd. Bij zo’n schrijfstijl ben ik gewend dat het verhaal met een enorm heftig plot eindigt. Bij Voor ik ga slapen is dit alleen niet het geval. Het verhaal gaat absoluut niet uit als een nachtkaars, maar voorspelbaar is het wel.

De conclusie van Voor ik ga slapen

De manier waarop Js Watson de frustraties, de angsten, de twijfels, het verdriet, het ongeloof, de hoop en het verlangen naar liefde beschrijft is meeslepend en dat is voor mij dan ook de kracht van het boek.

Voor ik ga slapen is verfilmd met in de hoofdrollen Nicole Kidman en Colin Firth! Deze film ga ik dan ook vandaag kijken.

Beoordeling

Eerder heb ik enorm genoten van Hof van Doorns en Rozen van Sarah J. Maas. Wat een geweldig en fantasievol boek. Ik was direct fan! Inmiddels heb ik ook het tweede deel Hof van Mist en Woede uit. In deze recensie vertel ik jullie of dit boek mij net zo verrast heeft als het eerste deel.

De flaptekst

“Feyre heeft de vloek van Amarantha verbroken en is teruggekeerd naar het Lentehof, maar daarvoor moest ze een hoge prijs betalen. Ze heeft nu dan wel de krachten van een Hoge Fae, haar hart blijft menselijk, en Feyre kan niet vergeten wat voor vreselijke dingen ze heeft gedaan om Tamlin en zijn volk te redden.

En dan is er nog de afspraak die ze heeft gemaakt met Rhysand, Edelheer van het gevreesde Nachthof. Wanneer Feyre haar weg zoekt door een doolhof van politiek, passie en duizelingwekkende macht, doemt er een veel groter kwaad op. Feyre zou het kunnen tegenhouden, maar alleen als het haar lukt om haar angstaanjagende krachten te beheersen en haar gekwelde ziel te helen..”

Eerste indruk

Wat een geweldig begin. Sarah J. Maas schrijft ook in dit tweede deel heel gedetailleerd zonder dat het saai wordt. Ik wilde natuurlijk al heel graag weten hoe het verhaal verder zou gaan, maar daarnaast werd ik ook door de schrijfstijl enorm getriggerd om verder te lezen en raakte ik bij iedere bladzijde alleen maar enthousiaster en nieuwsgieriger. Heerlijk!

Wat ik ervan vond

In Hof van mist en woede wordt er opnieuw een prachtig magische wereld neergezet. Een wereld van mysterie, bijzondere wezens en rijke verhalen, maar tevens ook een wereld vol gevaar, liefde en haat. De prachtige beschrijving in combinatie met alle gevaren en de relatie die zich tussen de personages verder ontwikkeld, zorgde bij mij voor een fijne leeservaring . Ik kon het boek maar niet wegleggen! Wat ikzelf erg ook heel goed vond aan Hof van mist en woede, is de boodschap van het verhaal: als je in een ongezonde situatie belandt, moet je voor jezelf kiezen. Onderdrukking is geen liefde; liefde is iemand de vrijheid geven om zich te ontwikkelen en eigen keuzes te maken, ook al ben je het niet altijd met die keuzes eens.

De personages

Feyre is een echte badass! Ze weet wat ze wil en vooral ook wat ze niet wil. Ze staat voor wat goed is en geeft er alles voor om de wereld van haarzelf en anderen beter te maken. In dit tweede deel leert Feyre Rhysand beter kennen. Is hij echt wel zo slecht als Feyre in eerste instantie dacht? Tijdens het verhaal kwam ik, samen met Feyre, achter zijn waarheid en begon ik, samen mét haar, steeds meer te geven om Rhysand. Je voelt de aantrekkingskracht tussen beide personages. Wat zal dit voor Tamlin betekenen? Daarnaast leert Feyre in dit boek Rhysand’s beste vrienden kennen. Stuk voor stuk zijn dit sterke personages waarbij ik om sommige soms hardop heb moeten lachen. Alle personages vullen elkaar goed aan, maken het verhaal sterker en het voelt alsof je ze persoonlijk kent. De relaties in dit boek zijn daarnaast zeer realistisch en goed geportretteerd en de dynamieken zijn mega interessant!

De conclusie van Hof van Mist en Woede

Hof van mist en woede is een fantastisch, adembenemend verhaal! Je waant je vanaf begin tot eind in de magische wereld van Prythian. Je moet me geloven dat als je Hof van Doorns en Rozen hebt gelezen, je dit boek duizend maal beter zal vinden. Hof van Mist en Woede geeft je All. The. Feels! Dit boek verdient niet slechts vijf koppen koffie, maar álle koppen koffie in de wereld. Het is een dik boek, maar ik was dankbaar voor elke bladzijde die ik nog te gaan had. Ik wilde niet dat het zou eindigen, maar ik bleef wel aan één stuk doorlezen zodra ik de kans kreeg. Dit boek is dus echt een aanrader!

Beoordeling

JA, afgelopen maand was het moment eindelijk daar… Oorsprong van Dan Brown kwam uit en ik kreeg hem nog cadeau ook! Toen ik het cadeautje uitpakte was ik oprecht het gelukkigste meisje op deze aardbol. Dan Brown is namelijk een van mijn favoriete auteurs. Hij is naar mijn mening goed in het creëren van een verhaallijn die steeds meer informatie prijs geeft, maar waar tegelijk steeds meer vragen oprijzen. Dit zorgt voor een goede spanningsboog! Daarnaast ben ik ook gewoon een beetje gek geworden op Robert Langdon. Eerlijk is eerlijk, ik ben een beetje “gekleurd” als het gaat om het recenseren van boeken van Dan Brown. Ik zal in deze recensie natuurlijk wel zo objectief mogelijk zijn.

De flaptekst

“Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, wordt geconfronteerd met de vragen die de mensheid al eeuwen bezighouden: waar komen wij vandaan en waar gaan we naartoe? In Spanje raakt hij verzeild in een adembenemend avontuur vol moderne kunst, innovatieve technologie, codes, religie, geschiedenis en architectuur.”

Mijn eerste indruk

Oorsprong is verrassend, goed geschreven en vooral erg van deze tijd. Dat zijn de drie dingen die eigenlijk al direct bij me opkomen. Dan Brown zijn verhaal is vanaf de eerste pagina spannend. Eigenlijk net zoals we dat in andere boeken van hem gezien hebben.

Het verhaal

Robert Langdon bezoekt het hypermoderne Guggenheim-museum in Bilbao voor een belangrijke onthulling van een ontdekking die de wetenschap voor altijd zal veranderen. De gastheer van de avond is Edmond Kirsch, een vriend van Robert Langdon en tevens een veertigjarige miljardair en futurist. Edmond staat bekend om hightech uitvindingen en gewaagde uitspraken. Maar de nauwkeurig georkestreerde avond barst plotseling uit in chaos, waardoor Kirsch’ waardevolle ontdekking voorgoed dreigt te verdwijnen. Geconfronteerd met een directe dreiging, ontsnapt Langdon uit Bilbao. De speurtocht begint ditmaal pas over de helft van het 537 pagina’s tellende verhaal. Het eerste deel is namelijk de aanloop naar de onthulling van Kirsch, een lofzang over het Guggenheim, moderne kunst en politieke intriges in het Spaanse koningshuis.

Langdon krijgt hulp van de directeur van het Guggenheim, Ambra Vidal, die in nauwe samenwerking met Kirsch de presentatie heeft voorbereid. Ambra en Robert gaan mer behulp van Winston, een kunstmatige assistent, samen op jacht naar codes die de oplossing moeten bieden om de resultaten van Edmond Kirsch openbaar te maken.

Ambra is tevens de verloofde van de Spaanse prins Julián, die op het punt staat zijn zieke vader, de koning, op te volgen. De Spaanse bevolking wacht in spanning af of Julián een modern Spanje wil leiden, of vasthoudt aan de orthodoxe Rooms-katholieke overtuigingen van zijn vader. Diens vertrouweling, bisschop Antonio Valdespino, heeft daar ook zo zijn eigen ideeën over. Wat de intriges in het boek weer nader doet samenvloeien. Valdespino is een van de geestelijke leiders die Kirsch aan het begin van het boek benaderd heeft om de reactie op zijn onthulling te peilen. Langdon an Ambra worden tijdens hun jacht tegengewerkt, maar niet duidelijk is wie nu de echte vijand is.

Wat ik ervan vond

Oorsprong is spannend, zit vol onverwachtse plot twisten en sterke personages. Dan Brown kiest voor het oude vertrouwde stramien van een kat-en-muis-spel. Ook staat er weer een vrouw aan de zijde van Robert Langdon. Ondanks dat deze verhaallijn in elk boek van Dan Brown terugkomt, vind ik dat hij met Oorsprong een andere weg is ingeslagen. Moderne kunst en technologie spelen in dit boek een grote rol, deze combinatie is in zijn boeken niet eerder naar voren gekomen. Het geloof dat hij hier recht tegenover zet, zorgt voor een voor een opmerkelijke verhaallijn. De research die Dan Brown voor zijn boeken pleegt, is naar mijn mening bewonderenswaardig. Ook krijgt Langdon in dit boek advies van Winston, een kunstmatige en zeer welwillende assistent. Dit zorgde voor een extra dimensie in het verhaal.

Een paar minpunten

Ik vroeg me wel af en toe af of deze ontdekking echt zo veel aandacht zou trekken als in het boek wordt beschreven. Een ander minder sterk onderdeel in het verhaal is Dan Browns neiging tot het opdreunen van Wikipedia-pagina’s en feitjes. Zo legt hij uit wie Churchill was en wat Uber is. Ik heb tijdens het lezen een paar keer met mijn ogen gerold…

Daarnaast zijn er in het boek een aantal losse eindjes zitten, of dat er verbindingen zijn die ik heb gemist. Wellicht komt dat omdat ik het boek te snel heb gelezen. Ik kan hier niet teveel over uitwijken, want ik wil niet te veel verklappen. Ik vind dat de verhaallijnen van Dan Browns eerdere boeken beter op elkaar aansluiten en duidelijker zijn.

De conclusie van Oorsprong

Oorsprong is met zijn kunstmatige, welwillende assistent een echt product van zijn tijd. Een tijd waarin steeds meer wetenschappers hardop uitspreken dat zij denken dat kunstmatige intelligentie ons niet zal vervangen als in De Terminator, maar ons zal helpen en begeleiden met dingen waarin wij minder goed zijn. Het boek is enorm vermakelijk! Ik heb het boek dan ook van begin tot eind met enorm veel plezier gelezen. Een echte aanrader dus!

Beoordeling

Stephen King, wie kent hem niet?! Wie heeft er nog niet eerder wakker gelegen van een van zijn griezelige verhalen? Of het nu een boek of verfilming is, hij heeft er veel mensen mee de stuipen op het lijf gejaagd. Verfilmingen had ik al enorm vaak gezien, maar als thrillergek, heb ik dus nog niet eerder iets van hem gelezen. ABSURD… ik weet het. De afgelopen weken was ik dan ook in de ban van Stephen King’s Bazaar van boze dromen. Lees is deze recensie hoe dat mij beviel!

De flaptekst

“ Stephen Kings De bazaar van boze dromen is een bundel met twintig korte verhalen – met o.a. het verhaal The death – waarvan slechts enkele eerder in het Nederlands werden vertaald. Ieder verhaal krijgt een nieuwe introductie van King, waarin hij zowel autobiografisch commentaar op het wanneer, waarom en hoe hij tot schrijven kwam, alsook de oorsprong en motivatie van elk verhaal geeft.

De verhalen zullen variëren van een man die hetzelfde leven blijft herleven, dezelfde fouten keer op keer herhalend tot een vuurwerkwedstrijd tussen buren die een explosieve climax bereikt, een columnist die mensen vermoordt door hun necrologie te schrijven en een schrijnend verhaal over het einde van het menselijke ras.”

Eerste indruk

Stephen King, wat doe je me aan!? Wat is dit heerlijk! Heb ik soms nog even over mijn schouder gekeken als ik alleen thuis was? Ja! Heb ik de lichten even wat feller aangezet? Ja! Heb ik van zijn korte verhalen gedroomd?! OH JA! Om nog maar te zwijgen over allemaal enge geluiden die ik leek te horen. Stephen King maakt kunst, dat is een feit. Ik hoef jullie dan ook niet te vertellen hoe fijn zijn schrijfstijl is of over hoe goed hij zijn verhalen en de spanning opbouwt. Dat is natuurlijk alom bekend. Wel kan ik jullie vertellen dat ik aangenaam verrast werd door zijn autobiografisch commentaar!

De verhalen

Een uitdaging, hoe ga ik 20 verhalen in 150 woorden samenvatten? Niet te doen! Dus ik pik de verhalen eruit die ik het beste vond!

Rot joch

Een verhaal uit De Bazaar van Boze Dromen waar ik me volledig in kon verliezen was: Stout kind. Hierin volgen we een advocaat die op gesprek gaat bij zijn ter dood veroordeelde cliënt. Die besluit om zijn verhaal, waarom hij een kleine jongen vermoordde, op te biechten in zijn laatste dagen. Wat volgt is een spannend verhaal waar je soms koude rillingen van krijgt.

Mijl 81

Dit vond ik ook geweldig. Het is wellicht geen verhaal waar ik de rillingen van kreeg, maar de details in het verhaal vond ik zo goed bedacht! Zo is er een behekste auto die mensen opsmikkelt; een jongetje dat juist naar een verboden stukje snelweg gaat en een levensveranderende ervaring op prille leeftijd door de confrontatie met kwaad. De combinatie van deze drie onderdelen zorgen voor een knap verhaal.

Necrologieën

Ook heel goed is het verhaal over de journalist die alvast necrologieën schrijft van nog levende personen. Dan liggen ze maar klaar, elke krant heeft zo’n ‘kerkhof’ van beroemdheden-op-leeftijd aangelegd. Dit is eigenlijk al heel griezelig, maar als dan de beschreven personen dan ook nog eens sterven vlak nadat de necrologie ie geschreven, wordt het wel heel luguber!

Ur

Ik moet bekennen dat er ook een verhaal bij was wat ik minder sterk vond. En dat was een verhaal dat hij geschreven voor de promotie van de Kindle e-reader. Wellicht gaat het daar dan ook mis… Want zoals King uitlegt in zijn introductie is het moeilijk om een verhaal te brengen op commando en wou hij zijn naam niet verbinden aan een commercieel doeleind, dus weigerde hij initieel de opdracht. Toch bleef het idee door zijn hoofd spoken en kwam hij met een kortverhaal, waarin het hoofdpersonage, een docent Literatuur, een Kindle aanschaft met wel heel speciale functies. Met ‘Ur Boeken’ vindt hij onbekende werken van bekende schrijvers, die enkel werden gepubliceerd in de andere dimensies. Het voelt commercieel en ik vind het geen echte Stephen King-stijl

Wat ik van het hele boek vond

Stephen King is een meesterverteller en een geweldige auteur op het gebied van horror. De bazaar van boze dromen levert daarvan overtuigend bewijs. Gedeeltelijk omdat, in de twintig verhalen die tezamen een staalkaart van zijn kunnen vormen, horror goed vertegenwoordigd is. Maar ook omdat hij binnen dit genre behoorlijk vrijzinnig, is want humor en horror vormen bij hem een Siamese tweeling. Wel gaat het hier om humor van het rauwe soort, een soort dat ik enorm kan waarderen.

Zijn autobiografisch commentaar heb ik tussen de verhalen door ook enorm van genoten. Ik vond het enorm interessant om te lezen hoe verhalen zijn ontstaan en waar hij de inspiratie vandaan haalt. Hij geeft eigenlijk een klein kijkje in zijn “keuken” en in zijn gedachtegang. Wat een interessante man!

De conclusie van De bazaar van boze dromen

Er zitten veel goede horror verhalen in dit boek. De meeste verhalen weten te verrassen, vaak tegen het slot. Maar ook op een manier die King vermoedelijk niet bedoelt: namelijk, door hun literaire kwaliteit. Binnen zijn korte verhalen toont hij een namelijk speels en grillig palet tegelijk, er zijn niet veel schrijvers die dit kunnen. Ik vond het een geweldig boek en heb enorm genoten van mijn eerste Stephen King leeservaring. Er zullen er vast meer volgen.

Beoordeling