Afgelopen zomer kreeg ik van mijn lieve vrienden Magiel en Tessa een doos vol boeken. Blijer kan je me natuurlijk niet maken. Er zaten ook nog eens echte pareltjes bij. Een van de boeken was Voor ik ga slapen van Sj Watson. Ik had nog nooit van het boek en de schrijver gehoord, maar de flaptekst trok direct mijn aandacht. Toen ik tijdens een treinrit naar Amsterdam begon te lezen, zei een man die naast me zat: “Dat is echt een geweldig boek, ik vond het zo spannend!”. Dit maakte mij natuurlijk enorm nieuwsgierig. Lees in deze recensie of ik het met mijn medepassagier eens ben.

De flaptekst

“Voor ik ga slapen is het ijzersterke psychologische thrillerdebuut van internationaal bestsellerauteur SJ Watson. Elke ochtend als Christine wakker wordt zijn haar herinneringen gewist. Haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk. Elke ochtend moet iemand haar vertellen wie ze is. Hierdoor is ze volledig afhankelijk van haar man Ben, met wie ze al 22 jaar getrouwd is. Dankzij haar dagboek, dat ze op advies van de dokter bijhoudt, ontdekt ze dat Ben haar niet alles vertelt…”

Eerste indruk

Oké, ik moest oprecht even wennen. Een vrouw die elke dag wakker wordt staat natuurlijk elke ochtend voor hetzelfde raadsel en avontuur. Als auteur moet je dat natuurlijk duidelijk maken. Ik had daarom al vrij snel het gevoel dat er veel herhaling zou zijn. Dat was in het begin van het boek dan ook direct het geval. Ik was daarom niet direct enthousiast over het boek.

Het verhaal

Stel je voor dat je elke ochtend wakker wordt en niet weet waar je bent, wie er naast je ligt en hoe het komt dat je er vijfentwintig jaar ouder uit ziet. Het overkomt Christine elke dag. Door een ongeluk is zij haar geheugen verloren. De enige houvast in haar leven is haar echtgenoot Ben. Hij vertelt haar elke dag wie hij is en wie zij is, hoe haar leven eruit ziet en wat er is gebeurd. In de badkamer hangen foto’s van hen samen en deze zijn voor Christine het bewijs dat wat Ben haar vertelt, waar is. Dan wordt ze echter gebeld door dr. Nash, een dokter die haar al enige tijd helpt. Hij vertelt haar dat ze een dagboek bijhoudt, en raadt haar aan deze te lezen. Wat ze hierin ontdekt is ronduit schokkend.

Het dagboek begint met het onderschrift ‘Ben is niet te vertrouwen’ en langzaam maar zeker komt ze erachter dat Ben tegen haar liegt. Maar waarom? Is het wel een ongeluk geweest waardoor ze haar geheugen kwijt is of hebben de beangstigende herinneringen aan een hotelkamer er iets mee te maken…?

Wat ik ervan vond

In dit verhaal speelt de angst niet te weten wie je bent de hoofdrol. Wie ben ik, wie is die man naast mij in bed, is dit lichaam van mij? – is verdienstelijk neergezet in deze psychologische thriller. Gelukkig verzandt het verhaal niet in overbodige wetenschappelijke verhandelingen. De eerste uitdaging die de schrijver aangaat, is het schrijven van het boek vanuit het perspectief van Christine. De ik-vorm werkt vaak heel goed, maar in dit geval kleeft er een nadeel aan. Omdat Christine zich iedere ochtend moet inlezen in haar verleden, wordt er veel herhaald en dat maakt het verhaal soms langdradig. Mooi vond ik dat je kijkt tijdens het hele verhaal met Christine over haar schouder mee en voelt alle emoties die zij voelt. Je kijkt met haar in de spiegel en je ziet niet meer dan zij ziet… hoe graag je ook meer zou willen zien. De vraag “Wie heeft dit haar aangedaan?”, zorgde bij mij voor nieuwsgierigheid. Heel langzaam kom je erachter wat er met haar gebeurd is en dat leidt tot een spanning die heel erg geraffineerd wordt opgebouwd. Bij zo’n schrijfstijl ben ik gewend dat het verhaal met een enorm heftig plot eindigt. Bij Voor ik ga slapen is dit alleen niet het geval. Het verhaal gaat absoluut niet uit als een nachtkaars, maar voorspelbaar is het wel.

De conclusie van Voor ik ga slapen

De manier waarop Js Watson de frustraties, de angsten, de twijfels, het verdriet, het ongeloof, de hoop en het verlangen naar liefde beschrijft is meeslepend en dat is voor mij dan ook de kracht van het boek.

Voor ik ga slapen is verfilmd met in de hoofdrollen Nicole Kidman en Colin Firth! Deze film ga ik dan ook vandaag kijken.

Beoordeling

Eerder heb ik enorm genoten van Hof van Doorns en Rozen van Sarah J. Maas. Wat een geweldig en fantasievol boek. Ik was direct fan! Inmiddels heb ik ook het tweede deel Hof van Mist en Woede uit. In deze recensie vertel ik jullie of dit boek mij net zo verrast heeft als het eerste deel.

De flaptekst

“Feyre heeft de vloek van Amarantha verbroken en is teruggekeerd naar het Lentehof, maar daarvoor moest ze een hoge prijs betalen. Ze heeft nu dan wel de krachten van een Hoge Fae, haar hart blijft menselijk, en Feyre kan niet vergeten wat voor vreselijke dingen ze heeft gedaan om Tamlin en zijn volk te redden.

En dan is er nog de afspraak die ze heeft gemaakt met Rhysand, Edelheer van het gevreesde Nachthof. Wanneer Feyre haar weg zoekt door een doolhof van politiek, passie en duizelingwekkende macht, doemt er een veel groter kwaad op. Feyre zou het kunnen tegenhouden, maar alleen als het haar lukt om haar angstaanjagende krachten te beheersen en haar gekwelde ziel te helen..”

Eerste indruk

Wat een geweldig begin. Sarah J. Maas schrijft ook in dit tweede deel heel gedetailleerd zonder dat het saai wordt. Ik wilde natuurlijk al heel graag weten hoe het verhaal verder zou gaan, maar daarnaast werd ik ook door de schrijfstijl enorm getriggerd om verder te lezen en raakte ik bij iedere bladzijde alleen maar enthousiaster en nieuwsgieriger. Heerlijk!

Wat ik ervan vond

In Hof van mist en woede wordt er opnieuw een prachtig magische wereld neergezet. Een wereld van mysterie, bijzondere wezens en rijke verhalen, maar tevens ook een wereld vol gevaar, liefde en haat. De prachtige beschrijving in combinatie met alle gevaren en de relatie die zich tussen de personages verder ontwikkeld, zorgde bij mij voor een fijne leeservaring . Ik kon het boek maar niet wegleggen! Wat ikzelf erg ook heel goed vond aan Hof van mist en woede, is de boodschap van het verhaal: als je in een ongezonde situatie belandt, moet je voor jezelf kiezen. Onderdrukking is geen liefde; liefde is iemand de vrijheid geven om zich te ontwikkelen en eigen keuzes te maken, ook al ben je het niet altijd met die keuzes eens.

De personages

Feyre is een echte badass! Ze weet wat ze wil en vooral ook wat ze niet wil. Ze staat voor wat goed is en geeft er alles voor om de wereld van haarzelf en anderen beter te maken. In dit tweede deel leert Feyre Rhysand beter kennen. Is hij echt wel zo slecht als Feyre in eerste instantie dacht? Tijdens het verhaal kwam ik, samen met Feyre, achter zijn waarheid en begon ik, samen mét haar, steeds meer te geven om Rhysand. Je voelt de aantrekkingskracht tussen beide personages. Wat zal dit voor Tamlin betekenen? Daarnaast leert Feyre in dit boek Rhysand’s beste vrienden kennen. Stuk voor stuk zijn dit sterke personages waarbij ik om sommige soms hardop heb moeten lachen. Alle personages vullen elkaar goed aan, maken het verhaal sterker en het voelt alsof je ze persoonlijk kent. De relaties in dit boek zijn daarnaast zeer realistisch en goed geportretteerd en de dynamieken zijn mega interessant!

De conclusie van Hof van Mist en Woede

Hof van mist en woede is een fantastisch, adembenemend verhaal! Je waant je vanaf begin tot eind in de magische wereld van Prythian. Je moet me geloven dat als je Hof van Doorns en Rozen hebt gelezen, je dit boek duizend maal beter zal vinden. Hof van Mist en Woede geeft je All. The. Feels! Dit boek verdient niet slechts vijf koppen koffie, maar álle koppen koffie in de wereld. Het is een dik boek, maar ik was dankbaar voor elke bladzijde die ik nog te gaan had. Ik wilde niet dat het zou eindigen, maar ik bleef wel aan één stuk doorlezen zodra ik de kans kreeg. Dit boek is dus echt een aanrader!

Beoordeling

JA, afgelopen maand was het moment eindelijk daar… Oorsprong van Dan Brown kwam uit en ik kreeg hem nog cadeau ook! Toen ik het cadeautje uitpakte was ik oprecht het gelukkigste meisje op deze aardbol. Dan Brown is namelijk een van mijn favoriete auteurs. Hij is naar mijn mening goed in het creëren van een verhaallijn die steeds meer informatie prijs geeft, maar waar tegelijk steeds meer vragen oprijzen. Dit zorgt voor een goede spanningsboog! Daarnaast ben ik ook gewoon een beetje gek geworden op Robert Langdon. Eerlijk is eerlijk, ik ben een beetje “gekleurd” als het gaat om het recenseren van boeken van Dan Brown. Ik zal in deze recensie natuurlijk wel zo objectief mogelijk zijn.

De flaptekst

“Robert Langdon, hoogleraar kunstgeschiedenis en symboliek, wordt geconfronteerd met de vragen die de mensheid al eeuwen bezighouden: waar komen wij vandaan en waar gaan we naartoe? In Spanje raakt hij verzeild in een adembenemend avontuur vol moderne kunst, innovatieve technologie, codes, religie, geschiedenis en architectuur.”

Mijn eerste indruk

Oorsprong is verrassend, goed geschreven en vooral erg van deze tijd. Dat zijn de drie dingen die eigenlijk al direct bij me opkomen. Dan Brown zijn verhaal is vanaf de eerste pagina spannend. Eigenlijk net zoals we dat in andere boeken van hem gezien hebben.

Het verhaal

Robert Langdon bezoekt het hypermoderne Guggenheim-museum in Bilbao voor een belangrijke onthulling van een ontdekking die de wetenschap voor altijd zal veranderen. De gastheer van de avond is Edmond Kirsch, een vriend van Robert Langdon en tevens een veertigjarige miljardair en futurist. Edmond staat bekend om hightech uitvindingen en gewaagde uitspraken. Maar de nauwkeurig georkestreerde avond barst plotseling uit in chaos, waardoor Kirsch’ waardevolle ontdekking voorgoed dreigt te verdwijnen. Geconfronteerd met een directe dreiging, ontsnapt Langdon uit Bilbao. De speurtocht begint ditmaal pas over de helft van het 537 pagina’s tellende verhaal. Het eerste deel is namelijk de aanloop naar de onthulling van Kirsch, een lofzang over het Guggenheim, moderne kunst en politieke intriges in het Spaanse koningshuis.

Langdon krijgt hulp van de directeur van het Guggenheim, Ambra Vidal, die in nauwe samenwerking met Kirsch de presentatie heeft voorbereid. Ambra en Robert gaan mer behulp van Winston, een kunstmatige assistent, samen op jacht naar codes die de oplossing moeten bieden om de resultaten van Edmond Kirsch openbaar te maken.

Ambra is tevens de verloofde van de Spaanse prins Julián, die op het punt staat zijn zieke vader, de koning, op te volgen. De Spaanse bevolking wacht in spanning af of Julián een modern Spanje wil leiden, of vasthoudt aan de orthodoxe Rooms-katholieke overtuigingen van zijn vader. Diens vertrouweling, bisschop Antonio Valdespino, heeft daar ook zo zijn eigen ideeën over. Wat de intriges in het boek weer nader doet samenvloeien. Valdespino is een van de geestelijke leiders die Kirsch aan het begin van het boek benaderd heeft om de reactie op zijn onthulling te peilen. Langdon an Ambra worden tijdens hun jacht tegengewerkt, maar niet duidelijk is wie nu de echte vijand is.

Wat ik ervan vond

Oorsprong is spannend, zit vol onverwachtse plot twisten en sterke personages. Dan Brown kiest voor het oude vertrouwde stramien van een kat-en-muis-spel. Ook staat er weer een vrouw aan de zijde van Robert Langdon. Ondanks dat deze verhaallijn in elk boek van Dan Brown terugkomt, vind ik dat hij met Oorsprong een andere weg is ingeslagen. Moderne kunst en technologie spelen in dit boek een grote rol, deze combinatie is in zijn boeken niet eerder naar voren gekomen. Het geloof dat hij hier recht tegenover zet, zorgt voor een voor een opmerkelijke verhaallijn. De research die Dan Brown voor zijn boeken pleegt, is naar mijn mening bewonderenswaardig. Ook krijgt Langdon in dit boek advies van Winston, een kunstmatige en zeer welwillende assistent. Dit zorgde voor een extra dimensie in het verhaal.

Een paar minpunten

Ik vroeg me wel af en toe af of deze ontdekking echt zo veel aandacht zou trekken als in het boek wordt beschreven. Een ander minder sterk onderdeel in het verhaal is Dan Browns neiging tot het opdreunen van Wikipedia-pagina’s en feitjes. Zo legt hij uit wie Churchill was en wat Uber is. Ik heb tijdens het lezen een paar keer met mijn ogen gerold…

Daarnaast zijn er in het boek een aantal losse eindjes zitten, of dat er verbindingen zijn die ik heb gemist. Wellicht komt dat omdat ik het boek te snel heb gelezen. Ik kan hier niet teveel over uitwijken, want ik wil niet te veel verklappen. Ik vind dat de verhaallijnen van Dan Browns eerdere boeken beter op elkaar aansluiten en duidelijker zijn.

De conclusie van Oorsprong

Oorsprong is met zijn kunstmatige, welwillende assistent een echt product van zijn tijd. Een tijd waarin steeds meer wetenschappers hardop uitspreken dat zij denken dat kunstmatige intelligentie ons niet zal vervangen als in De Terminator, maar ons zal helpen en begeleiden met dingen waarin wij minder goed zijn. Het boek is enorm vermakelijk! Ik heb het boek dan ook van begin tot eind met enorm veel plezier gelezen. Een echte aanrader dus!

Beoordeling

Stephen King, wie kent hem niet?! Wie heeft er nog niet eerder wakker gelegen van een van zijn griezelige verhalen? Of het nu een boek of verfilming is, hij heeft er veel mensen mee de stuipen op het lijf gejaagd. Verfilmingen had ik al enorm vaak gezien, maar als thrillergek, heb ik dus nog niet eerder iets van hem gelezen. ABSURD… ik weet het. De afgelopen weken was ik dan ook in de ban van Stephen King’s Bazaar van boze dromen. Lees is deze recensie hoe dat mij beviel!

De flaptekst

“ Stephen Kings De bazaar van boze dromen is een bundel met twintig korte verhalen – met o.a. het verhaal The death – waarvan slechts enkele eerder in het Nederlands werden vertaald. Ieder verhaal krijgt een nieuwe introductie van King, waarin hij zowel autobiografisch commentaar op het wanneer, waarom en hoe hij tot schrijven kwam, alsook de oorsprong en motivatie van elk verhaal geeft.

De verhalen zullen variëren van een man die hetzelfde leven blijft herleven, dezelfde fouten keer op keer herhalend tot een vuurwerkwedstrijd tussen buren die een explosieve climax bereikt, een columnist die mensen vermoordt door hun necrologie te schrijven en een schrijnend verhaal over het einde van het menselijke ras.”

Eerste indruk

Stephen King, wat doe je me aan!? Wat is dit heerlijk! Heb ik soms nog even over mijn schouder gekeken als ik alleen thuis was? Ja! Heb ik de lichten even wat feller aangezet? Ja! Heb ik van zijn korte verhalen gedroomd?! OH JA! Om nog maar te zwijgen over allemaal enge geluiden die ik leek te horen. Stephen King maakt kunst, dat is een feit. Ik hoef jullie dan ook niet te vertellen hoe fijn zijn schrijfstijl is of over hoe goed hij zijn verhalen en de spanning opbouwt. Dat is natuurlijk alom bekend. Wel kan ik jullie vertellen dat ik aangenaam verrast werd door zijn autobiografisch commentaar!

De verhalen

Een uitdaging, hoe ga ik 20 verhalen in 150 woorden samenvatten? Niet te doen! Dus ik pik de verhalen eruit die ik het beste vond!

Rot joch

Een verhaal uit De Bazaar van Boze Dromen waar ik me volledig in kon verliezen was: Stout kind. Hierin volgen we een advocaat die op gesprek gaat bij zijn ter dood veroordeelde cliënt. Die besluit om zijn verhaal, waarom hij een kleine jongen vermoordde, op te biechten in zijn laatste dagen. Wat volgt is een spannend verhaal waar je soms koude rillingen van krijgt.

Mijl 81

Dit vond ik ook geweldig. Het is wellicht geen verhaal waar ik de rillingen van kreeg, maar de details in het verhaal vond ik zo goed bedacht! Zo is er een behekste auto die mensen opsmikkelt; een jongetje dat juist naar een verboden stukje snelweg gaat en een levensveranderende ervaring op prille leeftijd door de confrontatie met kwaad. De combinatie van deze drie onderdelen zorgen voor een knap verhaal.

Necrologieën

Ook heel goed is het verhaal over de journalist die alvast necrologieën schrijft van nog levende personen. Dan liggen ze maar klaar, elke krant heeft zo’n ‘kerkhof’ van beroemdheden-op-leeftijd aangelegd. Dit is eigenlijk al heel griezelig, maar als dan de beschreven personen dan ook nog eens sterven vlak nadat de necrologie ie geschreven, wordt het wel heel luguber!

Ur

Ik moet bekennen dat er ook een verhaal bij was wat ik minder sterk vond. En dat was een verhaal dat hij geschreven voor de promotie van de Kindle e-reader. Wellicht gaat het daar dan ook mis… Want zoals King uitlegt in zijn introductie is het moeilijk om een verhaal te brengen op commando en wou hij zijn naam niet verbinden aan een commercieel doeleind, dus weigerde hij initieel de opdracht. Toch bleef het idee door zijn hoofd spoken en kwam hij met een kortverhaal, waarin het hoofdpersonage, een docent Literatuur, een Kindle aanschaft met wel heel speciale functies. Met ‘Ur Boeken’ vindt hij onbekende werken van bekende schrijvers, die enkel werden gepubliceerd in de andere dimensies. Het voelt commercieel en ik vind het geen echte Stephen King-stijl

Wat ik van het hele boek vond

Stephen King is een meesterverteller en een geweldige auteur op het gebied van horror. De bazaar van boze dromen levert daarvan overtuigend bewijs. Gedeeltelijk omdat, in de twintig verhalen die tezamen een staalkaart van zijn kunnen vormen, horror goed vertegenwoordigd is. Maar ook omdat hij binnen dit genre behoorlijk vrijzinnig, is want humor en horror vormen bij hem een Siamese tweeling. Wel gaat het hier om humor van het rauwe soort, een soort dat ik enorm kan waarderen.

Zijn autobiografisch commentaar heb ik tussen de verhalen door ook enorm van genoten. Ik vond het enorm interessant om te lezen hoe verhalen zijn ontstaan en waar hij de inspiratie vandaan haalt. Hij geeft eigenlijk een klein kijkje in zijn “keuken” en in zijn gedachtegang. Wat een interessante man!

De conclusie van De bazaar van boze dromen

Er zitten veel goede horror verhalen in dit boek. De meeste verhalen weten te verrassen, vaak tegen het slot. Maar ook op een manier die King vermoedelijk niet bedoelt: namelijk, door hun literaire kwaliteit. Binnen zijn korte verhalen toont hij een namelijk speels en grillig palet tegelijk, er zijn niet veel schrijvers die dit kunnen. Ik vond het een geweldig boek en heb enorm genoten van mijn eerste Stephen King leeservaring. Er zullen er vast meer volgen.

Beoordeling

Al maanden stond de trilogie Hof van doorns en rozen van Sarah J. Maas op mijn leeslijst. Tot een jaar geleden dacht ik dat ik niet zo van de fantasy boeken hield, inmiddels is dit anders. Ik vind het heerlijk om me eens in de zoveel tijd helemaal onder te dompelen in een mooie fantasy serie. Na een aantal zeer positieve recensies te hebben gelezen heb ik de serie vorige maand aangeschaft. In deze recensie lees je wat ik van het eerste deel 1: Hof van doorns en rozen vind.

De flaptekst

“Het bos waarin de negentienjarige Feyre woont is in de lange wintermaanden een koude, sombere plek. Haar overlevingskansen en die van haar familie berusten op haar vermogen om te jagen. Wanneer ze een hert ziet dat opgejaagd wordt door een wolf kan ze de verleiding niet weerstaan om te vechten voor de prooi. Maar om te winnen moet ze de wolf doden en daarop staat een prijs. Al snel verschijnt er een beestachtig wezen om vergelding op te eisen. Wanneer ze naar het gevreesde feeënrijk Prythian wordt gesleept, ontdekt Feyre dat haar ontvoerder geen beest is, maar Tamlin – een van de dodelijkste, onsterfelijke magische wezens ooit gekend. Terwijl ze op zijn landgoed verblijft, veranderen haar ijzige vijandige gevoelens voor Tamlin in een vurige passie die elke leugen en waarschuwing over de mooie, gevaarlijke wereld van de Elfiden in rook doet opgaan. Maar een oude, kwaadaardige schaduw groeit over het land, en Feyre moet een manier vinden om het te stoppen of Tamlin en zijn wereld zullen voor eeuwig verdoemd zijn.”

Eerste indruk

Wat een prachtig begin. Sarah J. Maas schrijft heel gedetailleerd en weet al vanaf de eerste pagina’s een prachtige fantasy wereld neer te zetten. Daarnaast begint het verhaal direct met actie, ik werd enorm getriggerd om verder te lezen en raakte bij iedere bladzijde alleen maar enthousiaster en nieuwsgieriger. Dit resulteerde in avonden lezen.

Het verhaal

Feyre is negentien jaar en leeft samen met haar familie in armoede. Ze zorgt voor haar familie omdat haar vader dit niet kan en haar moeder overleden is Als ze op een dag in het bos op jacht gaat voor eten, doodt ze een wolf. Wanneer ze thuiskomt met haar vangst, krijgt Feyre bezoek van een beestachtig wezen Tamlin. Hij komt verhaal halen en neemt haar mee naar het feeënrijk Prythian. Feyre dient haar leven in dit feeënrijk te blijven. Feyre vindt Tamlin verschrikkelijk, maar naarmate zij langer blijft in Prythian, verandert haar afkeer voor Tamlin in passie. Ook komt zij erachter dat de wereld van de Elfiden in gevaar is. Feyre moet een manier vinden om de wereld van de Elfiden te redden. Lukt het haar om Tamlin en zijn wereld veilig te stellen?

Wat ik ervan vond

In Hof van doorns en rozen wordt een prachtige, magische wereld neergezet. Een wereld van mysterie, bijzondere wezens en rijke verhalen, maar tevens ook een wereld vol gevaar. De prachtige beschrijving in combinatie met alle gevaren zorgde voor mij voor een geweldige afwisseling. Ik kon het boek maar niet wegleggen. Ik moet wel bekennen dat dit boek redelijk traag leest. Sarah J. Maas neemt er namelijk de tijd voor om de lezer uitgebreid voor te stellen aan de wereld van de Hoge Fae met zijn verschillende hoven. Dit vond ik erg fijn, want ik houd er wel van om langzaamaan ondergedompeld te worden in een nieuwe wereld. Ik kan me wel voorstellen dat er mensen zullen zijn die moeite hebben om geïnteresseerd te blijven in het verhaal en de personages. Er wordt trouwens gefluisterd dat dit boek een moderne hervertelling is van Belle & Het Beest, en ik snap wel waarom dat geroepen wordt. Ik zie de vergelijking, maar daar houdt het voor mij dan ook wel op. Ik vind dit boek nog veel beter dan Belle & het Beest!

De personages

Feyre is een echte badass, ze weet prima voor zichzelf en voor haar familie te zorgen. Ondanks dat is ze wel instaat om zichzelf kwetsbaar op te stellen, er is tenslotte nog veel dat ze kan leren. Al vrij snel in het verhaal leert feyre Tamlin kennen. Dit is de knappe gemaskerde Fae lord van het Lentehof die weleens in een beest veranderd. Hij is een gecompliceerd personage, voornamelijk omdat je nooit zeker weet of hij wel de waarheid spreekt. Tijdens het verhaal kwam ik, samen met Feyre, achter zijn waarheid en begon ik, samen mét haar, steeds meer te geven om Tamlin. Hij en Feyre hebben vrijwel vanaf het begin een sterke chemie. Je voelt de aantrekkingskracht tussen beide personages. Zal de aantrekkingskracht genoeg zijn om de gevaren in de wereld te overwinnen?

De conclusie van Hof van Doorns en Rozen

Ik bleef constant geboeid door het verhaal en elke nieuwe wending die het verhaal maakte wist mijn aandacht te grijpen. Het verhaal is zó ontzettend origineel, goed uitgewerkt en schitterend beschreven, dat ik zonder enige moeite verdween in de wereld die Sarah beschreef. Feyre is een boeiend personage, net als de mannelijke hoofdpersonages. Ze hebben allemaal hun tekortkomingen, maar daarom vind ik hen juist zo leuk. Ik ben enorm nieuwsgierig naar het tweede deel en kan met zekerheid zeggen dat ik enorm fan ben van Hof van Doorns en Rozen.

Het boek is, ondanks dat het officieel een Young Adult is, niet geschikt voor al te jonge lezers. Er komen namelijk heel wat passages vol passie in voor. Ik vind het boek dan ook meer neigen naar een new Adult.

Beoordeling

De herfst is tegenwoordig mijn favoriete seizoen! Gelukkig lijkt hij nu toch echt te beginnen en daar ben ik zo blij om! Bladeren in alle kleuren, een oranje zonsopkomst, heerlijke geuren, boswandelingen, warme koppen koffie. Prachtig en gewoon lekker knus! Dit is ook het seizoen dat ik het liefst lees. Zie je het voor je, een knisperende openhaard, een chocolatje en een goed boek? Deze herfst heb ik dan ook heel wat boeken op de planning staan.

De serie Hof van Doorns en rozen, Sarah J. Maas

Deze boeken stonden al maanden op mijn wish list! Dit kwam mede door alle lovende recensies en natuurlijk de prachtige cover. Inmiddels ben ik in het tweede deel bezig en kan ik de boeken niet wegleggen! Deze serie is uitermate geschikt om in de herfst te lezen!

Oorsprong, Dan Brown

Whoop Whoop, Oorsprong is afgelopen week uitgekomen! Dan Brown is al jaren mijn favoriete auteur. Wat zou ik graag een keer een kop koffie met hem willen drinken en hem duizenden vragen stellen! Ik ben enorm blij dat juist dit boek in de herfst is uitgekomen! Een lekkere dikke pil, spannende verhaallijn. Ik kan gewoonweg niet wachten tot ik kan beginnen!

De horlogemaker van Londen, Natasha Pulley

De Horlogemaker van Londen heb ik sinds de zomer in de kast staan, maar ik ben er expres nog niet aan begonnen. Het boek ademt herfst! Het gaat namelijk over liefde, verlangen, erkenning en acceptatie tegen het decor van Victoriaans Londen. Prachtig toch? Zal het verhaal net zo mooi zijn als de cover? Ik ben zo nieuwsgierig!

Voor ik ga slapen, SJ Watson

Bij een donkere regenachtige dag met onweer hoort gewoon een goede psychologische thriller! Deze zomer heb ik van mijn vrienden Tessa en Magiel een doos vol boeken gekregen omdat ze zijn verhuisd naar Toronto, super gaaf! Voor ik ga slapen is daar een van. Het boek gaat over Christine, een vrouw bij wie haar geheugen is aangetast door een ernstig ongeluk en die daardoor elke ochtend haar herinneringen verliest. Laat het maar snel gaan onweren, dan kan ik starten met dit verhaal!

Lezen in de herfst?

In de herfst kies ik dus graag boeken die spannend zijn en/of zeer tot de verbeelding spreken. Wat is jouw favoriete seizoen om te lezen, en welk genre spreekt jou dan het meest aan?

Afgelopen zomer ben ik vanuit het mooie Amsterdam verhuisd naar het pittoreske Amersfoort. Dat was even een switch. Een voordeel, als koffiegek kon ik de afgelopen maanden op zoek naar nieuwe koffietentjes. En wow, koffie drinken in Amersfoort doet niet onder voor koffie drinken in Amsterdam!

Lees in deze blog wat ik de 3 leukste locaties voor een goede kop koffie in Amersfoort vind.

Boeken, Bonen en Blaadjes, de plek waar boeken koffie samenkomen

Een aantal weken terug liep ik over de zuidsingel en zag ik op een uithangbord de woorden boeken, bonen en blaadjes staan. Als fan van koffiebonen en boeken was mijn interesse gewekt. Er was alleen een probleem, ik had al een koffie op. Maar goed, als koffiegek is er natuurlijk altijd ruimte voor een beetje meer. 😉 De eigenaresse was eigenlijk net aan het afsluiten, maar ik was absoluut nog welkom om de koffie te proeven. Wat een toffe tent. Heerlijke koffie, fijne ambiance, boeken alom en een lp-speler waaruit de warme klanken je tegemoet komen. Wat wil je nog meer!?

Je kunt Boeken, Bonen en Blaadjes vinden aan de zuidsingel 67, 3811 HD in Amersfoort.

Kaldi, een kop koffie in een levendige en sfeervolle omgeving

Kaldi zit direct bij mij om de hoek, wat een luxe. Dit is dan ook de eerste koffietent waar ik in Amersfoort ben geweest. En wat een goede start was dat! Het is een enorm leuke en gezellige koffietent. Er worden verschillende soorten koffie geserveerd en door de goede bonen zijn deze allemaal vol van smaak. Daarnaast is er veel keus, dus voor iets wat wils. De sympathieke eigenaar kan je vol passie vertellen over welke koffie je het best kunt bestellen. Ook kan je bij Kaldi terecht voor bonen, koffiemachines en leuke koffie gerelateerde cadeaus! Hoe cool is dat?!

Bij mooi weer is er zelfs een aangenaam terras. Wat heerlijk! O, en had ik al verteld dat ze eigengemaakt gebak hebben? 😉 Yummy!

(Foto, Kaldi Amersfoort, Instagram)

Je kunt Kaldi vinden aan Kamp 10, 3811 AR in Amersfoort.

Coffee Corazon, voor een huiselijk kopje koffie

Vorige maand zochten mijn vriend en ik een leuke lunchroom met goede koffie in Amersfoort. Via Tripadvisor kwamen we op Coffee Corazon uit. Alle positieve recensies maakte ons enorm nieuwsgierig en Corazon heeft uiteindelijk aan al onze verwachtingen voldaan. De koffie was goed op smaak en had een fruitige nasmaak. Ik vond de koffie dan ook heerlijk, mijn vriend vond dat hij wel iets sterker mocht. De inrchting is echt te gek en heel kuns! De bediening is vriendelijk en werkt vlot door. Corazon is een gezellige plek om met je vrienden te lunchen onder het genot van een kopje koffie.

Je kunt Corazon vinden aan de Krommestraat 18, 3811 CC in Amersfoort.

Wat is jouw favoriete plek voor koffie in Amersfoort?

Jojo Moyes, wie heeft er nog geen boek van haar gelezen?! Ik ben absoluut fan! Haar verhalen pakken me altijd enorm en ik heb meer dan eens een traantje gelaten. Via de Minibieb op de Campus in Diemen zuid kreeg ik een aantal maanden geleden het boek De laatste liefdesbrief van deze auteur in handen. Vol verwachting begon ik aan het boek. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Als de jonge journaliste Ellie in De laatste liefdesbrief van Jojo Moyes door de archieven van de krant snuffelt op zoek naar een goed verhaal, stuit ze op een brief uit 1960 waarin een man aan zijn geliefde vraagt haar echtgenoot voor hem te verlaten. Het raakt een gevoelige snaar bij Ellie â zelf verwikkeld in een relatie met een getrouwde man en ze gaat op zoek naar het verhaal achter deze brief.

In 1960 wordt Jennifer wakker in een ziekenhuis na een auto-ongeluk. Ze kan zich niets herinneren, van haar man, haar vrienden, wie ze was. Als ze thuiskomt ontdekt Jennifer een verborgen liefdesbrief en ze begint een zoektocht naar de man voor wie ze alles wilde opofferen.”

Eerste indruk

Tja, dat ging even he-le-maal de mist in. Ik ben dus echt fan van Jojo Moyes, maar aan dit boek ben ik niet één, niet twee maar zelfs 3 keer begonnen. Niet omdat ik het begin zo goed vond, dat ik het drie keer wilde lezen, maar puur en alleen omdat ik er niet in kwam. Sterker nog, toen ik het boek voor de derde keer begon te lezen kon ik me de teksten niet herinneren. Bij de derde keer raakte ik wel enigszins enthousiast genoeg om door te lezen. Van een soepele start kunnen we dus niet spreken.

Wat ik ervan vond

Het boek begint met een proloog over Ellie en gaat dan terug in de tijd om Jennifers verhaal te vertellen. Ik vond het daarom lastig om te begrijpen wie nu wie was en wanneer zich wat precies afspeelde. Er wordt ook vanuit meerdere perspectieven geschreven en niet alles lijkt in het begin op elkaar aan te sluiten. Hierdoor voelde het verhaal onsamenhangend aan. Op het moment dat het verhaal startte met het leven van Jennifer, kon ik eindelijk de draad van het verhaal volgen en leefde ik intens mee met Jennifer. Sterker nog, haar liefdesverhaal en de geschreven liefdesbrieven zijn prachtig! Op het moment dat ik zo graag wilde weten hoe Jennifer haar liefdesaffaire verder zou gaan, switchte het verhaal terug naar Ellie. Mooi kut, om het zo maar even te zeggen, want ik was Ellie al lang weer vergeten… De verhalen van beide personages komen uiteindelijk via een plottwist bij elkaar.

De personages

Er komen enorm veel personages in De laatste liefdesbrief voor, eigenlijk te veel als je het mij vraagt. Er zijn maar twee personages die noemenswaardig zijn. Een van hen is Jennifer, dit is een krachtige vrouw waar de elegantie en rijkdom vanaf spat. Een vrouw waar andere vrouwen jaloers op zijn, maar die zelf diep ongelukkig is. De zoektocht naar haar zelf en naar haar verloren liefde vormen een prachtige invulling van het verhaal. Ellie, is als personage voor mij nog steeds een onbekende vrouw die geen enkele indruk heeft achtergelaten. Wellicht is ze dus toch niet zo noemenswaardig.

De conclusie van De laatste liefdesbrief

Moyes heeft met De laatste liefdesbrief een mooi, maar tragisch en romantisch verhaal geschreven. Het was niet nodig om een verhaal te schrijven over Ellie en een verhaal over Jennifer. Het liefdesverhaal en de liefdesbrieven van Jennifer zijn an sich al prachtig. Ik ben er dan ook van overtuigd dat Jojo Moyes het hierbij had moeten laten en Ellie volledig uit het verhaal had moeten laten. Ondanks de moeilijk start heb ik van sommige stukken uit het verhaal genoten. Jojo heeft naar mijn mening betere verhalen geschreven. Een voetnoot is wel dat dit boek voor het eerst in 2010 is uitgebracht en dus voor haar bestsellers is geschreven. Ze is met de jaren dus absoluut beter geworden in haar werk!

Beoordeling

Het is inmiddels bekend dat ik het heerlijk vind om soms een chicklit vol humor en romantiek te lezen. Het is gewoon zo leuk om soms hardop te moeten lachen bij het lezen van alledaagse dingen die je bekend voorkomen! Binnen dit genre heb ik zo mijn favoriete auteurs en één daarvan is Sophie Kinsella. Deze zomer was het tijd voor haar boek Hou je mond!. Ja ik weet het, het is absurd dat ik dit boek nog niet eerder gelezen heb, maar ik heb Kinsella nog niet zo heel lang geleden ontdekt. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Emma heeft, zoals alle jonge vrouwen ter wereld, een paar geheimpjes. Voor haar ouders, voor haar vriend en voor haar collega’s. Zo werd ze ontmaagd in de logeerkamer terwijl haar ouders een film zaten te kijken, vindt ze haar vriend Conner een beetje op Ken lijken, die van Barbie, en geeft ze de plant van een irritante collega bijna dagelijks sinaasappelsap.

Als ze tijdens een paniekaanval in het vliegtuig al haar geheimen vertelt aan de wildvreemde, aantrekkelijke man die naast haar in het vliegtuig zit, schaamt ze zich diep. Gelukkig hoeft ze hem nooit meer onder ogen te komen. Tenminste, dat denkt ze…”

Eerste indruk

Zoals ik van Sophie Kinsella haar boeken gewend ben, begint ook dit boek grappig. Wel moet ik bekennen dat ik niet direct hardop moest lachen, maar het was wel weer een start waarbij ik dacht; “O, jeetje! Waar is deze hoofdpersoon in verzeild geraakt?!”. Absoluut vermakelijk!

Het verhaal

Hou je mond! gaat over de 25 jaar oude onhandige, dwaze en ongemakkelijke Emma. Een vrouw die altijd in de meest beschamende situaties terecht komt en zich red met leugentjes om bestwil. Emma denkt dat haar leven nooit beter zal worden dan wat het nu is en iedereen lijkt het beter te hebben. Gelukkig heeft ze wel de knapste liefste en meeste slimme vriend. Ja, Connor is oprecht de leukste man ter wereld! Dat is dan ook het enige waar ze heel blij mee is… Tijdens een vlucht waarbij er hevige turbulentie is en Emma denkt de vlucht niet te overleven. Spuwt ze elk van haar diepste en donkerste geheimen uit bij een vreemdeling. Is dit wel zo verstandig? Wat als sommige van haar geheimen toch uit komen? En wat zal Connor hiervan denken?

Wat ik ervan vond

Hou je mond! is heerlijk om tussendoor weg te lezen en om lekker bij te ontspannen. Ik moet eerlijk bekennen dat het ontspannen volledig gelukt is! Er was alleen wel een minpunt, het boek was minder grappig dan ik van te voren had verwacht. Emma is een grappig personage die oprecht een lach op mijn gezicht toverde. Ook het idee dat al je leugens binnen een poep en een scheet op straat kunnen liggen is interessant. De verhaallijn zelf vond ik alleen niet zo boeiend en zeker niet zo hilarisch als dat ik van Sophie Kinsella haar andere verhalen gewend ben. Wel laat Sophie Kinsella ook in dit boek weer zien hoe goed haar stijl is! Ze neemt je helemaal mee in het verhaal en ze zorgt er altijd voor dat de personages als je beste vrienden voelen. Een vleug humor ontbreekt daarnaast nooit!

De personages

Emma is een heerlijk chaotisch mens. Het is echt zo een vrouw waar je wijn mee wilt drinken en uren mee wilt kletsen. Ze zorgt voor vermaak in het boek. Haar vriendinnen zijn allemaal heel gezellig, maar hebben slechts een bijrol in het verhaal en hun karakters en geschiedenis zijn dan ook niet heel uitgebreid beschreven. Haar vriend Connor… tja wat moet ik over Connor zeggen? Ondanks dat Emma gek op hem denkt te zijn, vond ik hem een beetje een zachtgekookt ei. De man in het vliegtuig daarentegen, was helemaal “my cup of tea”. Wat een kerel!

De conclusie van Hou je mond!

Al met al is het fijn verhaal. Ik heb me vermaakt, ik heb met een glimlach op mijn gezicht gezeten en ik vond het heerlijk om een paar uur lang in het leven van Emma te duiken. Toch vond ik Hou je mond! Niet zo goed als de boeken uit de Shopaholic-serie.

Beoordeling

Niemand vertellen van Harlan Coben stond al maanden op mijn e-reader. Tijdens mijn vakantie in Griekenland ben ik aan dit boek voor de voor mij nog onbekende schrijver begonnen. Thrillers zijn zo’n beetje mijn favoriete genre. Lees in de recensie of ik dit boek aan mijn top 10 van thrillers ga toevoegen.

De flaptekst

“Kinderarts David Beck heeft het gevoel dat zijn leven totaal is verwoest. Er gaat geen dag voorbij of hij beleeft die ene nacht met de gruwelijke gebeurtenissen van acht jaar geleden opnieuw; de nacht dat zijn vrouw Elizabeth werd meegesleurd en vermoord. Iedereen zegt dat hij het verleden achter zich moet laten, maar dat kan hij niet. En nu verschijnt er een bericht op zijn computerscherm, een zin die alleen hijzelf en zijn overleden vrouw kennen. Plotseling wordt David overmand door een onmogelijke gedachte: zou Elizabeth op de een of andere manier toch nog in leven kunnen zijn?”

Eerste indruk

Een romantisch begin van het boek dat eindigt in een huiveringwekkende gebeurtenis. Mijn haren stonden overeind! Een enge start, van een spannend verhaal. Ik dacht direct “dit moet de rest van David Beck zijn leven op zijn kop zetten.” Ik kon het boek niet meer wegleggen!

Het verhaal

Kinderarts David Beck ontvangt een e-mail van zijn vrouw Elizabeth. Vervolgens ziet hij haar ook nog eens via een webcam door een straat lopen. Huiveringwekkend want Elizabeth is acht jaar geleden vermoord door een seriemoordenaar, KillRoy genaamd. David Beck gaat op onderzoek uit om de waarheid te achterhalen. Achtervolgd door moordenaars en de politie krijgt hij hulp van een zware drugshandelaar, die hij jaren geleden door zijn oplettendheid als arts zuiverde van de verdenking van kindermishandeling. David Beck lijkt op de waarheid af te koersen, maar er is iemand die niet wil dat hij die achterhaalt… Is hij in staat om ondanks alle tegenslagen achter de waarheid te komen?

Wat ik ervan vond

Niemand vertellen is enorm spannend, ik zat vanaf de eerste bladzijde op het puntje van mijn stoel! Ik had ook echt geen idee hoe het kon komen dat David Beck zijn overleden vrouw op de webcam zag. Laat staan dat ik doorhad wie hierachter zat of hoe het verhaal zou aflopen! Enorm knap dat Harlan Coben mij als lezer van begin tot eind in het duister heeft laten tasten! Ik kan werkelijk geen minder sterke vinden in dit verhaal.

De personages

David Beck is een sympathieke personage die ondanks de traumatische gebeurtenis anderen helpt. Dit kan ik absoluut waarderen in een personage (en ook in het echte leven). 😉 Daarnaast is hij een vechter en interessante man. Een man met wie je vanaf de eerste pagina meeleeft. Dit maakt het lezen van het verhaal extra aangenaam!

De conclusie van niemand vertellen

Al met al is Niemand vertellen een spannend boek om te lezen, een echte pageturner! Het lezen van dit boek van Harlan Coben ging ten koste van mijn nachtrust. Het is hem vergeven! Sterker nog, ik ben van plan meer boeken van deze fantastische auteur te gaan lezen. Dit verhaal gaat dan ook op mijn top 10-lijst voor thrillers!

Beoordeling