Niemand vertellen van Harlan Coben stond al maanden op mijn e-reader. Tijdens mijn vakantie in Griekenland ben ik aan dit boek voor de voor mij nog onbekende schrijver begonnen. Thrillers zijn zo’n beetje mijn favoriete genre. Lees in de recensie of ik dit boek aan mijn top 10 van thrillers ga toevoegen.

De flaptekst

“Kinderarts David Beck heeft het gevoel dat zijn leven totaal is verwoest. Er gaat geen dag voorbij of hij beleeft die ene nacht met de gruwelijke gebeurtenissen van acht jaar geleden opnieuw; de nacht dat zijn vrouw Elizabeth werd meegesleurd en vermoord. Iedereen zegt dat hij het verleden achter zich moet laten, maar dat kan hij niet. En nu verschijnt er een bericht op zijn computerscherm, een zin die alleen hijzelf en zijn overleden vrouw kennen. Plotseling wordt David overmand door een onmogelijke gedachte: zou Elizabeth op de een of andere manier toch nog in leven kunnen zijn?”

Eerste indruk

Een romantisch begin van het boek dat eindigt in een huiveringwekkende gebeurtenis. Mijn haren stonden overeind! Een enge start, van een spannend verhaal. Ik dacht direct “dit moet de rest van David Beck zijn leven op zijn kop zetten.” Ik kon het boek niet meer wegleggen!

Het verhaal

Kinderarts David Beck ontvangt een e-mail van zijn vrouw Elizabeth. Vervolgens ziet hij haar ook nog eens via een webcam door een straat lopen. Huiveringwekkend want Elizabeth is acht jaar geleden vermoord door een seriemoordenaar, KillRoy genaamd. David Beck gaat op onderzoek uit om de waarheid te achterhalen. Achtervolgd door moordenaars en de politie krijgt hij hulp van een zware drugshandelaar, die hij jaren geleden door zijn oplettendheid als arts zuiverde van de verdenking van kindermishandeling. David Beck lijkt op de waarheid af te koersen, maar er is iemand die niet wil dat hij die achterhaalt… Is hij in staat om ondanks alle tegenslagen achter de waarheid te komen?

Wat ik ervan vond

Niemand vertellen is enorm spannend, ik zat vanaf de eerste bladzijde op het puntje van mijn stoel! Ik had ook echt geen idee hoe het kon komen dat David Beck zijn overleden vrouw op de webcam zag. Laat staan dat ik doorhad wie hierachter zat of hoe het verhaal zou aflopen! Enorm knap dat Harlan Coben mij als lezer van begin tot eind in het duister heeft laten tasten! Ik kan werkelijk geen minder sterke vinden in dit verhaal.

De personages

David Beck is een sympathieke personage die ondanks de traumatische gebeurtenis anderen helpt. Dit kan ik absoluut waarderen in een personage (en ook in het echte leven). 😉 Daarnaast is hij een vechter en interessante man. Een man met wie je vanaf de eerste pagina meeleeft. Dit maakt het lezen van het verhaal extra aangenaam!

De conclusie van niemand vertellen

Al met al is Niemand vertellen een spannend boek om te lezen, een echte pageturner! Het lezen van dit boek van Harlan Coben ging ten koste van mijn nachtrust. Het is hem vergeven! Sterker nog, ik ben van plan meer boeken van deze fantastische auteur te gaan lezen. Dit verhaal gaat dan ook op mijn top 10-lijst voor thrillers!

Beoordeling

De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry, was een boek dat mijn moeder eerder gelezen had. Na haar positieve verhaal, was ik er al een tijd nieuwsgierig naar. Tijdens mijn vakantie lag ik op het strand van Toroni in Griekenland, dit was een uitgelezen moment om aan deze feelgood roman te beginnen. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

Wanneer Harold Fry op een doordeweekse ochtend zijn huis verlaat om een brief te posten, weet hij nog niet dat hij op het punt staat naar de andere kant van het land te lopen. Hij draagt geen wandelschoenen, heeft geen kaart en geen telefoon bij zich. Hij weet alleen dat hij moet blijven lopen. Zijn vrouw wacht thuis en probeert erachter te komen waarom Harold vertrok. Ondanks de fysieke afstand komen ze steeds dichter tot elkaar.

Eerste indruk

De openingszin “De brief die alles zou veranderen kwam op een dinsdag.” Sprak direct tot mijn verbeelding. Hoe kan een brief alles veranderen. Zeker in het leven van een oude gepensioneerde man. Dit maakte mij nieuwsgierig. Zou dit een soort van positieve levensles worden?

Het verhaal

Harold Fry, een kleinburgerlijke gepensioneerde Engelsman, hoort op een dag dat een uit het oog verloren collega ongeneeslijk ziek is en besluit haar een briefje te sturen. Eenmaal bij de brievenbus bedenkt hij in een opwelling om de brief te voet te brengen: een tocht van duizend kilometer. Bij een pompstation vertelt Harold aan het meisje achter de balie over zijn brief. Ze vertelt hem dat ze een tante had die terminaal ziek was, maar uiteindelijk bleef de tante leven door te geloven. De openhartigheid van het meisje geeft Harold het vertrouwen om zijn wandelreis af te maken. Telkens als hij het moeilijk heeft en terug denkt aan moeilijke periode uit zijn eigen leven, denkt hij terug aan dit gesprek. Het geeft hem kracht. Is Harold daadwerkelijk in staat om deze tocht te volbrengen en wat zal hem tijdens deze wandeltocht te gebeuren staan? Zal de brief op tijd aankomen.

Wat ik ervan vond

Inspirerend is het eerste woord dat bij mij opkomt. Van begin tot eind heb ik enorm genoten van De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry! Ik leefde met Harold Fry mee en geloofde in alles wat hij geloofde. De positiviteit straalt van de roman af. Harold geeft niet snel op en zijn reis door het Engelse platteland is prachtig beschreven. Wat zou ik daar graag eens willen wandelen! Het enige minpunt in het boek kwam op 2/3 van het verhaal. Tijdens de reis krijgt Harold fans die in hem geloven en zelf ook een wandeling willen maken om dichter tot zichzelf te komen. Deze fans zijn enorm irritant en voegen naar mijn mening niks toe aan het verhaal! Het verhaal had net zo mooi, of zelfs mooier geweest als Harold de hele wandeling alleen had gemaakt.

De personages

Harold Fry is een simpele man, maar dat maakt het juist zo mooi! De man die een, op het eerste gezicht, rustig leven had en nooit zijn dromen heeft gevolgd kiest letterlijk en figuurlijk zijn spontaan zijn eigen pad. Dit zorgt voor een emotionele terugkijk op zijn leven en inspiratie voor de toekomst van Harold. Hij is een geweldig personage en verdient een plekje in het hart van iedere lezer.

De conclusie van De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry

Geweldig! De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry moet iedereen gelezen hebben. Het verhaal is grappig, inspirerend, emotioneel en prachtig geschreven. Ik heb nooit eerder een boek van Rachel Joyce gelezen, maar na dit boek ben ik fan van haar!

Beoordeling

Meisje vermist is wellicht één van de bekendste boeken van de alom bekende thrillerschrijfster Tess Gerritsen. Ik moet jullie eerlijk bekennen dat ik nog nooit eerder iets van haar heb gelezen. Best gek eigenlijk, want ik ben verzot op thrillers! Het is er simpelweg nog niet eerder van gekomen. Daarnaast heb ik zo mijn favoriete thrillerauteurs die ik steeds voortrek. 😉 Hoe dan ook, het werd hoog tijd om Tess een kans te geven. Lees in deze recensie hoe het boek mij is bevallen.

De flaptekst

“Kat Novak is patholoog-anatoom en een vrouw die haar mannetje kan staan. Kat moet in een paar dagen tijd sectie verrichten op de lichamen van twee jonge vrouwen; twee gevallen van overdosis die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hadden. Toch krijgt Kat argwaan en ze vermoedt dat er meer aan de hand is. Het probleem is dat niemand die er toe doet haar wil geloven. Ze kan niet anders dan de zaak zelf tot op de bodem uit te zoeken.”

Eerste indruk

Op de eerste bladzijde wordt er direct een lijk binnengebracht in het mortuarium. Kijk, daar ben ik gek op! Direct wat volle lugubere actie! Daarnaast kreeg ik direct het gevoel dat ik in dit boek te maken zou krijgen met een stoer hoofdpersonage met een duidelijke wil. Een goede start, mijn aandacht werd direct gewekt!

Het verhaal

De hoofdpersoon van Meisje vermist, Kat Novak, is patholoog anatoom. Kat gaat verder dan alleen het uitoefenen van haar taken binnen haar standaard werkzaamheden, ze bemoeit zich ook met recherchewerk! Ze geloofd namelijk niet dat de twee lijken die zijn binnengebracht puur en alleen door een toevallige overdosis om het leven zijn gekomen. Kat ziet overeenkomsten en gaat op onderzoek uit. In de hand van de het laatste lijk dat binnen is gekomen zit een briefje met een telefoonnummer, die van Adam Quantrell, CEO van een groot farmaceutisch bedrijf. Hij blijkt een persoonlijke interesse te hebben in het achterhalen van de identiteit van de vrouw. Sterker nog, hij wil samenwerken met Kat. Wanneer de scheidslijn tussen anatomie en detectivewerk steeds onduidelijker wordt, komen er steeds meer gevaren bij kijken. Kat is opgegroeid in een achterbuurt en in Meisje vermist blijkt deze achterbuurt een grote rol te spelen. De kennis die ze van de buurt heeft, werkt in haar voordeel bij het zoeken naar de waarheid. De vraag is allen of de bewoners in deze wijk wel op haar terugkeer en de waarheid zitten te wachten. Hoe ver gaat Kat om de waarheid boven tafel te krijgen en wat is de rol van Adam?

Wat ik ervan vond

Meisje vermist is een spannende thriller! Wat direct opvalt is de soepele schrijfstijl waarmee Gerritsen dit verhaal op haar lezers afvuurt. Het verhaal leest soepel, vlot en er zit tempo in! Er is eigenlijk geen ruimte om adem te halen; de ene ontwikkeling volgt op de andere. Wel zijn er hier en daar wat voorspelbare momenten, maar gelukkig is er ook een onvoorspelbaar goed plot! Daarnaast is Tess Gerritsen in staat om je mee te nemen in de gedachtengang van de hoofdpersonage.

De personages

Kat is een karakter dat vaak in thrillers voorkomt; een sterke vrouw met een wat problematisch liefdesleven. Niet een heel originele keuze, maar desalniettemin is ze interessant. Ze is nieuwsgierig en gaat door het oog van de naald om achter de waarheid te komen. Gerritsen heeft in dit boek sterke personages neergezet, die elk hun eigen inbreng leveren aan het verhaal. Ze beschrijft het verhaal en de verscheidene ontwikkelingen vanuit meerdere oogpunten en zorgt er zo voor dat elk personage voldoende uitgediept wordt. Wat je vaak ziet in thrillers, is dat de hoofdpersonage mensen van zich afstoot, dat is bij Kat niet het geval, ze gaat de conversatie aan en laat een ander personage in het boek zelfs heel dichtbij komen.

De conclusie van Meisje vermist

Meisje vermist is lastig weg te leggen en laat zich in een ruk uitlezen. Ik heb het lezen van dit boek als positief ervaren en ik heb me vermaakt. Toch moet ik bekennen dat Tess Gerristen niet direct naar mijn top 10-lijst van thrillerauteurs is geschoten. Het was fijn om met haar verhaal en schrijfstijl kennis te maken, maar ik vond het boek niet vernieuwend genoeg binnen het thrillergenre.

Beoordeling

Misdaad en straf van Fjodor Michailovitsj Dostojevski stond al jaren op mijn leeslijst. Een aantal weken zag ik hem dan eindelijk in de bibliotheek van Amsterdam liggen! Sterker nog, ik kon het boek nog net voor iemand anders zijn neus weggraaien. Bij deze, Beste mevrouw met de paarse jas, mijn excuses! Ik zal het nooit meer doen… Lees in deze recensie of dit boek nooit meer voor iemand zijn neus weg zou pakken omdat het zo goed is, of omdat ik er werkelijk niets aan vond.

De flaptekst

“Armoede, filosofie en noodlottig toeval drijven Raskolnikov tot de beroemdste moord uit de literatuurgeschiedenis: hij brengt een oude woekeraarster op gruwelijke wijze om het leven. In Dostojevski’s ‘Misdaad en straf’ volgen we Raskolnikov in de donkere straten van het Sint-Petersburg van de negentiende eeuw op zijn zoektocht langs duivelse logica, vertwijfeling en wanhoop, tot hij, volledig verteerd door schuldgevoelens, zijn misdaden bekent. Dostojewski voert een rariteitenkabinet van personages op, onder wie een goede moordenaar, een vrome hoer en een weerzinwekkende schuinsmarcheerder.”

Mijn eerste indruk van Misdaad en straf

Zwaar, vooral heel zwaar! Zowel letterlijk als figuurlijk, want het is me toch een dikke pil. 725 bladzijdes schoon aan de haak… ik heb er nog spierpijn van! Daarnaast moet ik bekennen dat ik het verhaal vanaf het begin ook nog eens zware kost vond! Het verhaal is vanaf de eerste bladzijde wel enorm interessant. Dostojevski is in staat om je direct te transporteren naar een andere wereld, in dit geval het brein van hoofdpersonage Raskolnikov. Maar dit gaat niet zonder slag of stoot, het verhaal gaat namelijk heel diep en de hoofdpersonage is zo verstrooid dat ik menig keer moest terugbladeren om echt te begrijpen wat er allemaal gebeurde.

Het verhaal

Een gewezen student, Rodion Raskolnikov, begaat een dubbele moord, maar wordt daarna verteerd door schuldgevoelens en twijfels of hij zijn daden op moet biechten. Dostojevski zet de tartende gevoelens van vertwijfeling en wanhoop moeiteloos uiteen. Op een gegeven moment komt ook het begrip ‘Übermensch’ aan bod; een persoon die boven de wet staat. Is dit het geval bij Rodion Raskolnikov?!

Wat ik ervan vond

Dit was een boek dat ik niet kon wegleggen. De woorden gleden van de pagina’s diep in mijn hart . Dostojevski is op een briljante manier in staat om de lezer mee te nemen door alle emotionele momenten die de hoofdpersonage meemaakt. Meestal bestaat deze emotie in dit verhaal uit schuld, wanhoop en spijt. De moordscène en het koortsachtige gevolg zijn zo deskundig geschreven dat ik de last van hoofdpersonage Raskolnikov bijna op mijn eigen schouders voelde. Een verpletterend gevoel kan ik je vertellen! En daar ging het dan ook mis, het verhaal was me te zwaar. Ik zat zo in het verhaal en ik vond het zo emotioneel dat ik er snel doorheen wilde gaan om er vanaf te zijn. Dat kan met literatuur als deze natuurlijk niet! Het begon me soms zelfs zo te irriteren dat bepaalde stukken in het boek ineens langdradig aanvoelde. Hoe goed het ook was, ik werd er alleen maar verdrietig van. Ik heb het boek dan ook niet helemaal uit kunnen lezen. Hij moest nu eenmaal weer terug naar de bibliotheek. Ik ben van plan om het boek ooit nog eens te kopen en dan verder te lezen op een moment dat ik zo vrolijk ben dat een boek me er niet onder krijgt. 😉 Want een boek als dit, kun je gewoonweg niet niet gelezen hebben.

De conclusie van Misdaad een straf

Ondanks dat ik Misdaad en straf niet heb kunnen uitlezen, vond ik het wel een geweldige ervaring en ik ben dan ook nog steeds fan van de boeken van Dostojevski. Dit boek is naar mijn mening een echte aanrader, maar je moet er wel even goed de tijd voor nemen. Geen boek voor tussendoor of op vakantie. Zeker wel een boek om met een goed glas whisky bij de openhaard te lezen!

Beoordeling

Eerlijk is eerlijk… Book Barista, het Instagram-account en de lezers kregen de afgelopen maand niet genoeg aandacht. Mijn excuses! De reden? Mijn vriend en ik zijn aan het verhuizen… Al mijn prachtige boeken zitten oneerbiedig in dozen, ik heb geen bank om op te relaxen en bovenal geen tijd om te lezen. Om al deze redenen is Book Barista de afgelopen maand op “on hold’ gezet.

Gelukkig is het tijd voor goed nieuws, want mijn vriend en ik zijn vanaf nu officieel inwoners van Amersfoort! Onze dozen zijn uitgepakt en we hebben steeds meer meubels om op te zitten en aan te werken! Vanaf komende week zullen er dus weer recensies geplaatst worden en natuurlijk gaan er geweldige blogs komen over de leukste koffietentjes en de lekkerste koffie in en rondom Amersfoort. Hebben jullie tips? Sterker nog in augustus zullen de blogs geschreven worden vanuit Griekenland en Cyprus. Een mooie blog over een Griekse Frappé is in aantocht!

We gaan Amsterdam missen, maar gelukkig zijn we nog lid van de bibliotheek in Amsterdam en wonen veel van onze vrienden er ook nog (die moeten we nog zien te overtuigen om met ons mee te verhuizen :p). Genoeg redenen om dus ook nog over “Amsterdamse” koffie te schrijven en de samenwerking met de OBA verder uit te werken!

Ik ga nu snel mijn boek uitlezen, anders heb ik volgende week de zojuist beloofde content niet. Ik wens jullie een heel fijn weekend en tot dinsdagavond. 😉

– Rachel

De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine – Bibliotheek der zielen van Ransom Riggs is een boek waar ik mij enorm op verheugde! Eerder heb ik de eerste twee delen gelezen en het werd dan ook hoog tijd om aan deel 3 – Bibliotheek der zielen te beginnen. Lees in deze recensie of ik dit boek net zo goed en interessant vind als de eerste twee delen

De flaptekst

“Jacob Portman ontdekt een krachtige nieuwe gave. Maar nog voor hij die echt onder controle heeft, moet hij al op een reddingsmissie vertrekken. Samen met Emma Bloom, het meisje dat vuur kan maken met haar handen, en de pratende hond Addison probeert hij zijn bijzondere vrienden te redden uit een zwaarbewaakt fort. Het drietal reist van hedendaags Londen naar Devil’s Acre, de ellendigste achterbuurt die Engeland ooit heeft gehad. En uitgerekend op deze afgrijselijke plek wordt de laatste strijd geleverd. De strijd die het lot bepaalt van de bijzondere kinderen én hun geliefde schoolhoofd mevrouw Peregrine.”

Mijn eerste indruk

Laat ik beginnen bij het begin, ook bij dit derde deel vind ik de cover enorm aantrekkelijk! Een prachtige en mysterieuze illustratie. Het hele boek is trouwens geweldig geïllustreerd, want ook in dit boek is er weer veel aandacht besteed aan de prachtige foto’s die aansluiten op het verhaal. Het derde deel gaat precies verder waar het tweede deel is gestopt. Dit zorgt, net als bij deel 2, opnieuw voor een heerlijk overgang. Je hoeft niet in te komen in het verhaal, je gaat gewoon verder waar je gebleven was.

Een bijzonder gevaarlijke avontuur door Londen

Nadat de bijzondere kinderen samen met mevrouw Peregrine in een hinderlaag gelokt zijn door haar boosaardige broer Caul, bevinden Jacob, Emma en de pratende hond Addison zich in Londen. Caul heeft de vrienden van Emma en Jacob gekidnapt en ze moeten erachter zien te komen waar hun vrienden zich bevinden voordat Caul zijn angstaanjagende plan uitvoert. In een wereld vol gevaren is dat niet zo makkelijk. Hun reis voert hen naar Devil’s Acre heet, een eiland waar arme en krachteloze bijzonderen in de trieste sloppenwijken wonen. Terwijl de tijd door tikt en ze opnieuw een scala aan personen ontmoeten, moeten Jacob, Emma en Addison zien te dealen met Jacob zijn nieuw ontdekte gave: niet alleen kan hij de hulselmonsters zien, hij lijkt ze ook te kunnen bezweren… Zijn Jacob, Emma en Addison in staat om alles en iedereen te redden?

Wat ik ervan vond

Yes, De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen is een fantasy boek dat mij helemaal meeneemt naar een andere wereld. Ik ben opnieuw heel enthousiast! Riggs heeft een enorm creatieve en unieke schrijfstijl. Wel werd ik in dit derde deel moe van het feit dat de eigenaardige kinderen altijd op de vlucht zijn. Ze lijken soms nauwelijks op adem te kunnen komen. Hierdoor zat ik soms minder goed in het verhaal en vond ik sommige stukken wat te veel van het zelfde. Dit is de enige reden dat ik bibliotheek minder sterk vind dan de eerste twee delen. De schrijfstijl is wel nog steeds prachtig en beeldend! Ook is het einde is zeer onverwacht waardoor dit boek toch nog zeer de moeite waard is om te lezen.

De personages

In De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – bibliotheek der zielen groeien de personages nog dichter naar elkaar toe en ontstaat er een enorme hechte band tussen alle personages. Ze vechten en overleven voor elkaar. De kinderen zijn inmiddels niet alleen bijzonder. Het zijn zeer sterke personages die weten wat ze willen en ervoor elkaar zijn wanneer dit nodig is. Hun enorme loyaliteit naar elkaar en mevrouw Peregrine is enorm interessant.

De conclusie van De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine 3 – Bibliotheek der zielen

Ondanks de kleine minpunten die ik eerder noemde is het boek is fantastisch geschreven, zit het ijzersterk in elkaar en zuigt het je mee in een bijzonder huiveringwekkende wereld. Daarnaast is het verpakt in een prachtige vormgeving met indrukwekkende en griezelige foto’s. In alle opzichten had ik niet kunnen vragen om een meer bevredigend eind aan dit eigenaardige avontuur. Ik ga de karakters missen, maar ik zal deze boeken zeker ooit nog eens opnieuw lezen! Heb je de serie nog niet gelezen, dan raad ik je aan om dat zo snel mogelijk te doen. Dit wil je niet missen!

Beoordeling:

Cappuccino in Costa Rica van Belinda Jones stond eigenlijk helemaal niet op mijn leeslijst. Sterker nog, de schrijfster was mij helemaal niet bekend! Toen ik afgelopen maand door de bibliotheek liep, viel mijn oog ineens op de vrolijke cover! Wat een genot om naar te kijken… Daarnaast is het algemeen bekend dat ik, naast lezen, ook gek ben op koffie en reizen. Ik kon dit boek dan ook echt niet laten liggen! Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Koffieliefhebster Ava Langston weet precies wat ze wil: een eigen koffietent in een winkelgalerij in Bath. En een leven zonder gecompliceerde relaties. Haar plannen worden helaas verstoord als haar vader opbelt en vraagt of ze het eerstvolgende vliegtuig naar zijn nieuwe thuisland Costa Rica wil nemen om zijn kersverse echtgenote Kiki te ontmoeten.

Onmiddellijk het vliegtuig naar Midden-Amerika te pakken om daar haar nieuwe stiefmoeder te leren kennen is wel het laatste waar Ava op zit te wachten. Totdat haar vader de mogelijkheid biedt haar eigen café aan een Costa Ricaanse boulevard te gaan runnen. Het beeld van schuimende cappuccino’s in zo’n fantastisch koffieland kan ze niet weerstaan. Ze heeft er alleen niet op gerekend daar Santiago te ontmoeten, haar sexy maar koppige concurrent. Ook is daar Ryan, die denkt dat het romantisch is om zes uur ‘s ochtends door de toppen van het regenwoud te slingeren. Van beide mannen krijgt ze vlinders in haar buik, maar wie verovert haar hart…?”

Mijn eerste indruk van Cappuccino in Costa Rica

Heerlijk! Het werd mij direct al duidelijk dat Belinda Jones haar schrijfstijl mij enorm goed beviel. Soepele zinnen, fijn uitgewerkte personages en een lekker luchtig verhaal. Begrijp me niet verkeerd… zware literatuur is mooi, maar iets luchtigs zo nu en dan kan ik absoluut waarderen! Ik kon mijzelf direct met Ava identificeren, een vrouw met een droom die niet terugdeinst voor avontuur. Geweldig! Na de eerste bladzijdes gelezen te hebben, kon ik het boek echt niet meer wegleggen.

Het verhaal

Ava heeft nadat de zoveelste relatie op de klippen is gelopen, genoeg van mannen. Ze wil haar droom vervullen; een eigen koffiebar in het centrum van Bath! Dit gaan alleen niet zo makkelijk. Er lijkt maar geen geschikt pand vrij te komen. Wanneer ze dan toch eindelijk een locatie heeft gevonden, gaat het pand naar een ander. Ava baalt en weet niet wat ze moet doen. Wanneer haar vader, die in Costa Rica woont, haar een aanbod doet om langs te komen en haar eigen koffiebar te starten op het strand, twijfelt ze geen moment! Ze pakt haar koffers en gaat op weg naar een nieuw avontuur. Op het mooie eiland ontmoet ze twee aantrekkelijke mannen: de gedreven en mysterieuze Santiago en de stoere avonturier Ryan. Een spel van uitdaging en verleiding. Daarnaast loopt ze tegen problemen met haat vader aan. Zal Ava haar geluk in Costa Rica vinden?

Wat ik ervan vond

Ik heb echt oprecht genoten van Cappuccino in Costa Rica. Ik zat in een leesdip en dit boek haalde mij daar direct uit. Het is zo een fijn verhaal! Tijdens het lezen had ik het gevoel dat ik echt in Costa Rica was en zag de koffiebar helemaal voor me. Ondanks dat het verhaal eigenlijk een chicklit is, en dus niet heel inspirerend zou moeten zijn, inspireerde het mij enorm! Belinda Jones heeft mij in haar verhaal meegenomen! Haar soepele schrijfstijl zorgde ervoor dat ik het boek in een mum van tijd uit had en mij geen moment heb verveeld! Het romantische gedeelte in het verhaal was vermakelijk, maar de omschrijving van Costa Rica en Ava die haar droom najaagt waren echt de beste onderdelen binnen het verhaal!

De conclusie van Cappuccino in Costa Rica

Cappuccino is Costa Rica bevatte alle onderdelen waar ik op had gehoopt! Ik ben dan ook enorm blij dat ik Belinda Jones als schrijfster heb ontdekt en hoop nog veel meer boeken van haar te gaan lezen. Ik kan dit boek aan iedereen aanraden die zin heeft in iets luchtigs en vrolijks met een beetje romantiek en avontuur. Daarnaast heb ik enorm veel zin om naar Costa Rica te reizen en er hele veel koffie te drinken! Wie weet. 😉

Beoordeling

Een aantal jaren geleden had ik Zondaarskind van Marion Pauw gelezen. Ik vond dat echt zo’n fantastisch en hilarisch boek! Ik had mijzelf dan ook verbaasd dat ik niet direct meer boeken van haar had gelezen. Nu was het dus echt weer tijd voor Marion Pauw en het was Villa Serena geworden! Vond ik dat ook net zo’n goed boek? Lees verder om daar achter te komen.

De flaptekst

Haar prettig gestoorde vriendin Marit verklaart haar voor gek, maar Fillis gaat toch terug naar de Dominicaanse Republiek, naar de plek waar haar huwelijksreis zo dramatisch eindigde. Vorig jaar was ze in hotel Villa Serena met haar kersverse echtgenoot die haar op handen droeg. Tot hij haar probeerde te vermoorden en ze ternauwernood aan de dood kon ontsnappen. Andrew is inmiddels opgenomen in een therapeutisch centrum en houdt vol dat stemmen hem tot zijn daad hebben aangezet, maar is dat wel zo?

Mijn eerste indruk

Wat wordt de problematiek plots en droog kenbaar gemaakt! Daarnaast vraag je je direct allemaal dingen af zoals wat is precies de reden dat ze toch terug gaat naar precies de plek waar ze zo’n traumatische gebeurtenis heeft doorgemaakt? Wat probeert ze daar precies mee te bereiken? Wordt dit boek spannend, dramatisch of zit er toch nog Marion Pauw humor in?

De personages

Fillis is de hoofdpersoon, een lerares die iets afschuwelijks heeft meegemaakt. Tijdens haar huwelijksreis met de man van haar dromen, probeerde hij haar ’s nachts uit het niets te vermoorden. Het is door het boek heen duidelijk dat ze van deze man (Andrew) houdt, maar het personage Andrew wordt niet diep uitgewerkt. Net als Fillis eigenlijk, we leren haar niet echt door en door kennen, waardoor het personage toch wat oppervlakkig blijft. Dit geldt voor alle personages, ze blijven wat oppervlakkig, ondanks dat er wel grote feiten worden onthuld.
Fillis verblijft in de Dominicaanse Republiek in hetzelfde hotel als op haar huwelijksreis. Er lijkt een band te zijn tussen haar en de eigenaresse van het hotel, maar toch voelt het wat onwennig en het gedrag van de eigenaresse is soms eigenaardig terwijl we nog niet precies weten waarom. Dit geldt hetzelfde voor een van de medewerkers van het hotel. Dit eigenaardige gedrag zou het boek misschien spannend moeten maken, maar dat effect had het op mij niet, ik vond het eerder licht storend.

Villa Serena heeft an sich grote potentie om erg spannend te worden en met Marion Pauw’s schrijftalent daarnaast nog eens hilarisch. Dit ervoer ik tijdens het lezen niet. Ik heb wel een aantal keer gelachen, Marion Pauw blijft nu eenmaal een bijzonder grappige schrijfster, maar het boek miste voornamelijk diepgang, opbouw en een interessant plot. Want ja, het plot viel ook erg tegen.

Conclusie

Villa Serena was een boek dat prima was om tussendoor te lezen, maar ik heb niet op het puntje van mijn stoel gezeten of geschaterd van het lachen. Ik blijf Marion Pauw haar schrijfstijl heel prettig vinden en ze heeft duidelijk veel talent, alleen dit boek was gewoon net niet goed genoeg uitgewerkt en miste diepgang. Ik zou Villa Serena niet per se aanraden, maar ook niet per se afraden; daarom 3 kopjes.

Beoordeling

Juni, een nieuwe zomerse maand, tijd voor nieuwe leuke activiteiten! Ben je gek op tekenen? Dan moet je deze maand bij de OBA zijn. Ook voor een kop koffie kan je terecht, maar er is natuurlijk nog veel meer. Lees in de blog een aantal uitgelichte activiteiten.

Activiteit op zondag 18 juni: Tekenworkshop met Pépé Smit, Centrale OBA

Ben jij, net als wij, ook zo gek op tekenen? Tijdens een interactieve tekenworkshop met Pépé Smit leer je hoe je een verhaal kunt maken en tekenen. Je gaat aan de slag met Fred – het (heel erg eigenwijze) hert – die plotseling vanuit het bos op de maan terecht gekomen is maar niemand weet hoe dat zo gekomen is. Samen met illustrator Pépé Smit ga je dit bedenken en tekenen.

Kijk voor meer informatie op: http://bit.ly/2r6D4RU.

Activiteit op dinsdag 20 juni: De Canon van de Boekverfilming – Total Recall, Avond over film en literatuur

Wat is beter het boek of film? Een vraag die geregeld gesteld wordt! Dit seizoen presenteert de OBA in samenwerking met het radioprogramma OBA Live en het weekblad De Groene Amsterdammer een serie avonden over film en literatuur: De Canon van de Boekverfilming – tien films gebaseerd op romans die je gezien moet hebben.

Kijk voor meer informatie op: http://bit.ly/2rN3Hy2

Activiteit zaterdag 17 juni: Workshop schrijven, OBA Linnaeus

Zelf ben ik gek op schrijven en ik kan dan ook niet wachten tot ik zelf naar een workshop ga. Ik weet dat er wat lezers van Book Barista ook graag schrijven dus deze activiteit licht ik dan ook graag voor jullie uit! De zusjes Renée en Eva Kelder verzorgen elke derde zaterdagmiddag van de maand een workshop waarbij alle deelnemers na een theoriegedeelte concreet aan een schrijfopdracht werken. Super cool. Ga jij er ook heen?

Kijk voor meer informatie op: http://bit.ly/2i23L9f

Winactie en Activiteit 30 juni: OBA by night, centrale OBA

Zijn jullie ook zo gek op warme zomeravonden? Op en top genieten met een boek in de tuin! OBA is ook gek op zomeravonden. Eens per jaar, laat in de avond na sluitingstijd, wordt er een exclusieve rondleiding door het stille pand georganiseerd. Benieuwd om dingen te horen waar OBA de rest van het jaar over zwijgt? Dan moet je op 30 juni om 22:15 bij de OBA zijn! Je kunt trouwens twee kaarten winnen via de Book Barista winactie op Instagram.

Meer activiteiten in juni bij de OBA

Er zijn natuurlijk nog veel meer leuke activiteiten bij de OBA. De volledige agenda kun je hier vinden: http://bit.ly/2eNwSsS.

Vind haar is het nieuwste boek van Lisa Gardner. Toen ik in maart een mail kreeg van uitgeverij De bezige bij dat er een nieuw boek van Lisa Gardner uit zou komen, kreeg ik gelijk vlinders in mijn buik! Lisa Gardner vind ik een van de beste misdaadauteurs ter wereld. In de mail stond dat ik een recensie-exemplaar kon aanvragen en dat er ook een mogelijkheid was om Lisa Gardner te interviewen. Deze kans lied ik niet aan mij voorbijgaan. Inmiddels heb ik het boek mogen lezen en staat het interview al online. Lees in deze recensie wat ik van het boek vind.

De flaptekst

“Vijf jaar nadat Flora Dane bevrijd is uit handen van de man die haar maandenlang in een kist gevangen hield, wordt ze beschuldigd van moord. D.D. Warren doet onderzoek naar de zaak en komt erachter dat Flora al eerder wraak heeft genomen op potentiële verkrachters en aanranders. Is ze slachtoffer of dader, en hoe kan het dat ze zo goed op de hoogte is van andere ontvoeringszaken en overlevingstechnieken? Wanneer Flora plotseling zelf verdwijnt, komt D.D. Warren op het spoor van een dader die er alles aan zal doen om Flora deze keer niet te laten ontsnappen.”

Mijn eerste indruk

Reten spannend! Wat een enorm enge start…Vanaf bladzijde was mijn aandacht gewekt. Het verhaal start namelijk met: “Als je voor het eerst wakker wordt in een donkere houten kist, denk je dat het niet waar kan zijn.” Ik dacht alleen maar “ik hoop dat dit niet waar is”, maar door de woorden “de eerste keer” wordt er geïmpliceerd dat dit vaker gebeurt. Mijn haren stonden overeind en de toon was gezet. Ik calculeerde direct een aantal slapeloze nachten in.

Het verhaal

Vind haar draait om Flora Dane. Na 472 dagen is ze levend thuisgekomen na haar kidnapavontuur. Vijf jaar later is Flora niet meer hetzelfde meisje als wat ze voor de kidnapping is geweest. Ze lijkt het gevaar op te zoeken. Plots schakelen we over naar een andere verhaallijn, die van Detective D.D. Warren, deze detective mag na een ongeluk officieel alleen maar rapportages invullen en goedkeuren. Maar al snel blijkt ze nodig te zijn op een plaats delict. Wanneer ze aankomt op deze plaats delict staat er al een politieauto met daarin een betrokkene, Flora Dane. Wat is haar betrokkenheid bij deze moord? En waarom is FBI-agent Keynes al aanwezig bij deze crime scene?

Wanneer D.D. Warren, Flora de dag erna niet thuis aantreft en de deur openstaat, voelt ze gelijk dat er iets goed mis is en besluit ze FBI-agent Keynes in te schakelen. Wat volgt is een race tegen de klok om Flora levend te vinden, het enige probleem? Er is geen enkele aanwijzing die naar de dader leidt te vinden…

Wat ik ervan vond

Fantastisch! Dit is een pakkend verhaal over hoe het is om een kidnapping te overleven en met een trauma verder te leven. Flora is een sterke vrouw, die er een speciale manier van overleven op nahoudt. Ik vond het achtergrondverhaal van Flora Dane met haar voormalig kidnapper Jacob Ness interessant. Ondanks alle horror die de kidnapping met zich mee heeft gebracht, heeft ze een band met hem opgebouwd. De structuur van dit verhaal is geweldig. Het verhaal van D.D Warren wordt vanuit de derde persoon geschreven, terwijl Flora Dane’s verhaal vanuit de eerste persoon geschreven is. Dit zorgt voor een afwisselend verhaal waarbij je gefocust moet blijven en daar hou ik van! Uit het interview met Lisa Gardner bleek dat dit een bewuste keus was. D.D. Warren’s verhaal wordt namelijk in alle boeken vanuit de derde persoon verteld, maar tijdens het schrijven hoorde Gardner Flora direct tegen haar praten.

De conclusie van Vind haar

Vind haar is enorm goed geschreven! Het verhaal heeft een mooie spanningsopbouw en er wordt vanuit verschillende perspectieven vertelt. Hierdoor krijg je steeds meer inzicht in de achtergrond van het verhaal en de karakters. Tijdens het verhaal worden er steeds meer tipjes van de sluier gegeven, waardoor stoppen met lezen een uitdaging is.  Daarnaast is het ook nog eens doodeng! Dit boek is voor mij opnieuw een bevestiging van Lisa Gardner’s uitmuntende schrijfstijl. Ik ben en blijf fan! Dit boek is overigens onderdeel van de D.D Warren serie, maar prima als los boek te lezen. Al is het absoluut geen straf om eerst alle andere delen te lezen.

*Ik wil uitgeverij De bezige bij bedanken voor het recensie-exemplaar en en het interview dat ik mocht afnemen! 

Beoordeling